Układ Trójprzymierza (20 maja 1882 r.)

ARTYKUŁ 1.
Umawiające się Strony wzajemnie obiecują sobie pokój i przyjaźń i nie wejdą do żadnego sojuszu lub zobowiązania skierowanego przeciwko jednej ze Stron. Zobowiązują się do kontynuowania wymiany założeń wobec spraw politycznych i ekonomicznych natury generalnej, które mogłyby urosnąć, oraz obiecują sobie wzajemnie dalej wzajemną pomoc w granicach swoich własnych interesów.

ARTYKUŁ 2.
W przypadku Włoch, bez bezpośredniej prowokacji z ich strony, w przypadku ataku przez Francję z dowolnego powodu, dwie pozostałe Strony zostaną zobowiązane do udzielenia pomocy i wsparcia Stronie zaatakowanej wszystkimi swoimi siłami. Ten sam obowiązek przechodzi na Włochy w przypadku każdej agresji, nie związanej z bezpośrednią prowokacją, przez Francję przeciwko Niemcom.

ARTYKUŁ 3.
Jeżeli jedna lub dwie z Umawiających się Stron, bez bezpośredniej prowokacji z ich strony, zostanie zaatakowane i wprowadzone do wojny przez dwie lub więcej z Wielkich Mocarstw, które nie podpisały tego Paktu, casus foederis wystąpi równocześnie dla wszystkich Stron.

ARTYKUŁ 4.
W przypadku, gdyby państwo z Wielkich Potęg, które nie podpisało obecnego Paktu, zagroziłoby bezpieczeństwu państwa jednej ze Stron, i zagrożona Strona poczułaby się zmuszona do prowadzenia z nim wojny, dwie pozostałe zobowiązują się do zachowania wobec swojego Sojusznika życzliwej neutralności. Każde z nich rezerwuje sobie w tym przypadku, prawo do wzięcia udziału w wojnie, jeśli by uznało za wygodne prowadzić wspólną politykę ze swoim Sojusznikiem.

ARTYKUŁ 5.
Jeżeli pokój każdej ze Stron byłby zagrożony w okolicznościach przewidzianych przez poprzedzające artykuły, Strony powinny podjąć Radę i w odpowiednim czasie przedyskutować, jakie środki militarne należy podjąć mając na względzie ewentualną współpracę. Zobowiązują się odtąd, we wszystkich przypadkach wspólnego uczestnictwa w wojnie, do zakończenia wojny ani przez zawieszenie broni, ani pokój, ani pakt, z wyjątkiem wspólnego porozumienia między sobą.

ARTYKUŁ 6.
Strony wzajemnie obiecują sobie tajność co do zawartości i istnienia tego Paktu.

ARTYKUŁ 7.
Ten Pakt pozostanie w mocy na przestrzeni pięciu lat, licząc od dnia wymiany ratyfikacji.

ARTYKUŁ 8.
Ratyfikacje tego Paktu zostaną wymienione w Wiedniu w ciągu trzech tygodni lub wcześniej.
Przy świadkach odpowiedni Przedstawiciele podpisali obecny Pakt i własnoręcznie go przypieczętowali.
Uczyniono w Wiedniu, dwudziestego dnia miesiąca maja roku tysiąc osiemset osiemdziesiątego drugiego.

Kalnoky
H. VII von Reuss
C. Robilant

Deklaracja Ministerialna:
Królewski Rząd Włoch deklaruje, że warunki tajnego Paktu zawartego 20 maja 1882 r., pomiędzy Włochami, Austro-Węgrami i Niemcami, nie mogą być, jak wcześniej uzgodniono, w żadnym przypadku skierowane przeciwko Anglii.