Obchody 65. rocznicy śmierci Rotmistrza Witolda Pileckiego w Krakowie

Celem współorganizowanych przez Stowarzyszenie Studenci dla Rzeczypospolitej krakowskich uroczystości jest godne uczczenie pamięci wielkiego Polaka, świadka i ofiary zbrodni obu totalitaryzmów – narodowego socjalizmu oraz komunizmu, który swoją niezłomną postawą w pełni zasłużył na miano „najmężniejszego z mężnych”.

Główne obchody rozpoczną się 25 maja o godzinie 17.00. Zainauguruje je uroczysta Msza Święta za duszę Rotmistrza Witolda Pileckiego, która odprawiona zostanie w Bazylice Mariackiej. Zaraz po niej z Rynku Głównego wyruszy Krakowski Marsz Rotmistrza. Jego uczestnicy niosący biało-czerwone flagi przejdą do parku im. Henryka Jordana, gdzie wśród pomników polskich bohaterów znajduje się również popiersie Rotmistrza Pileckiego. W parku odczytany zostanie apel pamięci, wygłoszone zostaną okolicznościowe przemówienia oraz złożone kwiaty i wieńce. W uroczystościach weźmie udział córka rotmistrza, Zofia Pilecka.

Organizatorami obchodów 65. rocznicy śmierci Rotmistrza Witolda Pileckiego są: Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Krakowie Muzeum Armii Krajowej, Towarzystwo Parku im. Henryka Jordana, oraz Stowarzyszenie Studenci dla Rzeczypospolitej.

25 maja 2013 roku przypada 65. rocznica śmierci Rotmistrza Witolda Pileckiego. Ten wielki patriota swoją biografią mógłby obdzielić wielu spośród polskich bohaterów walczących o suwerenność Ojczyzny. Służbę Polsce rozpoczął w okresie I wojny światowej. Był członkiem konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej i Związku Harcerstwa Polskiego. Brał udział w wojnie z bolszewikami 1920 roku oraz wojnie obronnej we wrześniu 1939 roku. Współtworzył struktury Polskiego Państwa Podziemnego między innymi jako organizator Tajnej Armii Polskiej. We wrześniu 1940 roku, działając z ramienia Związku Walki Zbrojnej, dobrowolnie poddał się aresztowaniu podczas ulicznej łapanki i wywózce do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz. Tam przez dwa i pół roku tworzył obozowy ruch oporu. Przesyłane przez niego dowództwu ZWZ/AK meldunki były jednymi z pierwszych relacji zaświadczających o dokonywanym w Oświęcimiu ludobójstwie. Zagrożony dekonspiracją podjął decyzję o ucieczce. Służył w Kierownictwie Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej. Walczył w Powstaniu Warszawskim, a po jego upadku przebywał w obozach jenieckich w Lamsdorf i Murnau, skąd udał się do Włoch i wstąpił do 2 Korpusu Polskiego. Decyzją generała Władysława Andresa jesienią 1945 roku wrócił do komunistycznej Polski, by odtworzyć zerwaną w wyniku działań wojennych siatkę wywiadowczą. W maju 1947 roku został aresztowany, osadzony w więzieniu mokotowskim i poddany barbarzyńskiemu śledztwu. Pokazowy proces zakończył się 15 marca 1947 wyrokiem skazującym Pileckiego na karę śmierci oraz – zapomnienie.