„Historia sportu” – W. Lipoński – recenzja |
Piłka nożna, koszykówka, hokej, bieganie – nieważne, którą dyscyplinę sportu się uprawia (niekoniecznie jakąś z wymienionych), ta książka z pewnością zainteresuje wielu sportowców. Wojciech Lipoński w Historii sportu zabiera bowiem czytelnika w sportową podróż do przeszłości.
Autorem książki jest Wojciech Lipoński, badacz kultury angielskiej1, profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza i Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu, a także lekkoatleta, który w latach 60. ubiegłego wieku odnosił sukcesy w biegach2.
Recenzowane wydanie jest bardzo dobre i, mimo że książka posiada 768 stron, czyta się ją bez przeszkód. Niektóre pozycje o takiej liczbie stron są po prostu niewygodne do czytania, ale Historia sportu, pomimo swoich gabarytów, dobrze układa się w dłoni. Na plus przemawiają również: prosta okładka, przejrzysty spis treści, tabele, na przykład z wyszczególnionymi Igrzyskami Olimpijskimi oraz indeks nazwisk umieszczony na końcu książki.
W książce zawarto mnóstwo informacji na temat różnych dyscyplin sportu, nawet tych, których już się nie uprawia (na przykład aztecka gra przybliżona do piłki nożnej i koszykówki) albo takich, które z czasem zmieniły swoją formę (wolant). Wydawać by się mogło, że recenzowana pozycja jest „przeładowana” wiadomościami, ale każdy rozdział jest tak szczegółowo opisany, że nie sposób go nie przeczytać z zaciekawieniem. Czytelnik znajdzie tu opis ludzkich aktywności fizycznych (nie tylko sportowych) od czasów prehistorycznych do XXI wieku. Oprócz podziału na epoki zastosowano także rozbicie na poszczególne dyscypliny, aktywności i kultury. Ważne jest również uchwycenie samej definicji i etymologii terminu sport.
Historia sportu to nie tylko opis dyscyplin. To także powtórka z historii, filozofii, mitologii i geografii. Oprócz tego można odnaleźć tutaj związki pomiędzy sportem a wychowaniem fizycznym (spartański system edukacji), higieną (publiczne łaźnie), medycyną (wpływ anatomii i leków), religią (kult konkretnego boga) i sztuką (literatura, rzeźba i malarstwo). Czytelnik może również zapoznać się ze sportową terminologią wywodzącą się z języka greckiego (na przykład triathlon, decathlon).
W książce znalazło się kilka błędów, takich jak: siedem prac Heraklesa3 zamiast dwunastu, rozprzestrzenianie się islamu od V wieku4 zamiast od VII wieku oraz data wydania „Zbójców” Friedricha Schillera w 1981 roku5 zamiast w 1781. Pojawiają się również literówki i zbędne przecinki. Mimo to, odbiór myśli przewodniej książki nie jest zaburzony.
Historię sportu wzbogacają cytaty zaczerpnięte z różnych źródeł historycznych. Czytelnik odnajdzie tu, między innymi, fragmenty pieśni, wierszy, listów i rozporządzeń z różnych epok i kultur. Takie teksty znacząco podnoszą jakość publikacji.
Historia sportu to książka dla każdego. Nieważne, czy uprawia się którąś dyscyplinę sportu, czy też w ogóle nie interesuje się fizycznymi aktywnościami. „Książka powstała z myślą o studentach uczelni wychowania fizycznego, ale także o studentach historii czy jakiejkolwiek innej dziedziny, w której występuje element sportu, wychowania fizycznego czy turystyki. Na przykład historii sztuki, skoro sport od czasów antycznych był przedmiotem rzeźby czy malarstwa. Nie powinien nią wzgardzić student historii literatury z podobnych powodów, podobnie jak student medioznawstwa czy politologii. Zawarta w niej wiedza może zaciekawić każdego”6.
Recenzowana książka jest warta przeczytania, zwłaszcza, że żyjemy „w epoce medialnej dominacji sportu widowiskowego, w której tak znaczący odsetek ludzi «uprawia» sport, oglądając go głównie w telewizorze, z puszką piwa w ręku”7.
Plus minus
Na plus:
+ przystępny język
+ wiele ilustracji
+ cytaty z historycznych źródeł
Na minus:
- cena
Tytuł: Historia sportu
Autor: Wojciech Lipoński
Wydawca: PWN
Rok wydania: 2012
ISBN: 978-83-01-17002-8
Liczba stron: 768
Oprawa: miękka
Cena: 74.90 zł
Ocena recenzenta: 9/10
- W. Lipoński, Dzieje kultury brytyjskiej, Warszawa 2011; W. Lipoński, Narodziny cywilizacji Wysp Brytyjskich, Poznań 2001. [↩]
- W 1964 r. biegł w sztafecie (4x400m), która ustanowiła rekord Polski (3:06:0), a także zdobył trzy brązowe medale mistrzostw Polski (4x400m, 400m, 4x100m). [↩]
- W. Lipoński, Historia sportu, Warszawa 2012, s. 73. [↩]
- Tamże, s. 201. [↩]
- Tamże, s. 365. [↩]
- Tamże, s. 19. [↩]
- Tamże, s. 78 [↩]
Te artykuły również mogą Cię zainteresować:
Opinie i ocena zawarte w recenzji wyrażają wyłącznie zdanie recenzenta, nie musi być ono zgodne ze stanowiskiem redakcji. Z naszą skalę ocen i sposobem oceny możesz zapoznać się tutaj. Zachęcamy do dyskusji nad treścią przeczytanej recenzji, by to zrobić wystarczy podać swój nick i e-mail. O naszych recenzjach możesz także porozmawiać na naszym forum. Na profilu "historia.org.pl" na Facebooku na bieżąco informujemy o nowych recenzjach. Możesz także napisać własną recenzję i wysłać ją na adres naszej redakcji.
Książka ma dużo więcej poważnych błędów, niż te które zastały podane w recenzji np. Set zabił i poćwiartował Ozyrysa, a nie Horusa, indeks osób aż roi się od błędów. Nie zmienia to jednak faktu, że książka jest bardzo wartościowa, tak jeżeli chodzi o poznanie historii sportu, jak i historii powszechnej.