Ochryda - miasto światła w Macedonii

Gdy w Polsce zaczęły panować już typowo jesienne słoty warto wybrać się w cieplejsze części  naszego kontynentu. Niewiele ponad półtora tysiąca kilometrów dzieli nas od niedocenianej Macedonii, która jest o wiele mniej popularna niż sąsiednie dla niej Grecja i Bułgaria. Obowiązkowym punktem wizyty w tym kraju jest antyczna Ochryda. Perła Macedonii uśpiona nad brzegiem przepięknego jeziora.

Jezioro Ochrydzkie / fot. Konrad Tracz vel Bednarczyk

Historia Lychnidos (grecka i rzymska nazwa Ochrydy oznaczająca miasto światła) sięga czasów prehistorycznych jednak pojawienie się miasta na łamach historii można wiązać ze zdobyciem go przez Filipa II Macedońskiego. Prawdziwy rozwój miasta możemy dopiero zaobserwować na przełomie II w. p.n.e. i budową Via Egnatia przez rzymian. Po raz pierwszy nazwa Ochryda pojawia się w wieku VIII i pochodzi od słowiańskiego „vo Hrid”, czyli na wzgórzu. 

Miasto było jednym z ważniejszych ośrodków chrześcijańskich w Europie. Już w IX wieku posiadało swoją szkołę założoną przez uczniów Cyryla i Metodego Klemensa i Nauma, była to jedna z głównych szkół piśmiennictwa staro-cerkiewno-słowiańskiego. Z ich przybyciem, Ochryda stała się wiodącym centrum słowiańskiego działalności kulturalnej i literackiej. Klemens spędził trzydzieści lat wśród macedońskich Słowian. Pierwsza szkoła piśmiennictwa w Ochrydzie została założona w jego kościele klasztornym św. Pantalejmona, (zbudowany w 893 r.). Celem szkoły było kształcenie przyszłych nauczycieli i duchownych, a samą szkołę można nazwać średniowiecznym uniwersytetem. Założony przez św. Klemensa klasztor św. Panteleimona stał się centrum tłumaczeniowym i kopistycznym. Proces ewangelizacji słowiańskiego Wschodu poprzez wdrożenie słowiańskiego słowa i słowiańskiego nabożeństwa rozpoczął w Ochrydzie. 

Amfiteatr w Ochrydzie / fot. Konrad Tracz vel Bednarczyk

Schodząc w dół w stronę jeziora Ochrydzkiego widzimy Cerkiew św. Zofii jest ona jednym z najważniejszych zabytków Macedonii, architektura i freski pochodzą ze średniowiecza. Został zbudowany w pierwszym imperium bułgarskiego. Wewnątrz możemy obejrzeć bardzo cenne freski Ponad sześćdziesiąt malowane postaci wybitnych patriarchów, biskupów i diakonów, znajdują się na dolnych powierzchni wszystkich części powierzchni ołtarza. Największym i najbardziej znanym miejscem w centrum ołtarza, znaki z głowami Patriarchatu Ekumenicznego: Bazyli Wielki, święty Jan Chryzostom i Grzegorz Teolog, malowani w dolnej strefie, między oknami głównej absydzie.  

Po podbiciu miasta przez Turków miasto straciło znaczenie w kulturze chrześcijańskiej, pomimo tego jeszcze w XVII stuleciu posiadało 365 kaplic jedną na każdy dzień w roku, dzisiaj ta liczba znacząco się zmniejszyła.

Dalej przez wąskie kamieniczki zbliżamy się do portu. Wiele z kamieniczek jest w katastrofalnym stanie mimo, iż Ochryda wraz z jeziorem znajduje się na liście dziedzictwa UNESCO. Z portu warto wyruszyć na drugi brzeg jeziora. W odległości 30 km na południowy wschód od Ochrydy, tuż przy granicy z Albanią, znajduje się monastyr św. Nauma. Warto wiedzieć, że przez jezioro przebiega także granica państwowa między Albanią a Macedonią.

Monastyr św. Nauma / fot. Konrad Tracz vel Bednarczyk

Klasztor został zbudowany w latach 893-900 roku dzięki staraniom św. Nauma Ochrydzkiego, ucznia św. Cyryla i Metodego, z pomocą władców bułgarskich. W monastyrze znajdują się relikwie św. Nauma. Według legendy przykładając ucho do grobowca patrona można usłyszeć bicie jego serca. Klasztor jest typowym przedstawicielem architektury bizantyjskiej. Kościół klasztorny jest wybudowany na planie krzyża równoramiennego jego dzisiejszy kształt został ostatecznie nadany w XIV wieku.  

Obszar Ochrydy i jeziora ochrydzkiego to bezapelacyjnie jeden z ciekawszych turystycznie obszarów Bałkanów.

Zapraszamy do zobaczenia większej ilości zdjęć w galerii z Ochrydy