Wstydliwa przypadłość Napoleona

Wielu historyków jest zdania, że jedną z przyczyn klęski Napoleona pod Waterloo były wyjątkowo dokuczające mu hemoroidy.

Napoleon po Waterloo

Już w nocy przed wielkim starciem cesarz cierpiał prawdziwe katusze. Od stresu odnowiły mu się wrzody żołądka. Rano, w dniu decydującej walki, dostał gwałtownego ataku hemoroidów, choroby będącej wynikiem wielu lat spędzonych w siodle. Na przypadłość cierpiał od długiego czasu, o czym wiedzieli jego lekarze. Jak na złość, dwa dni przed ważną walką medycy zgubili pijawki, które zwykle łagodziły przykre objawy. Potem, najprawdopodobniej przez przypadek, podali mu zbyt dużo laudanum, czyli roztworu opium w alkoholu, przez co w dniu bitwy Napoleon był wciąż pod silnym wpływem tego leku.

W wyniku tych wszystkich zdarzeń, tuż przed bitwą, cierpiący wódz musiał zejść z konia, ponieważ gdy go dosiadał, ból nie pozwalał mu się na niczym skupić, a krew przesączała się przez opatrunki i plamiła jego białe spodnie.

Jak więc prowadzić armię, gdy nie można przemieszczać się na koniu? Na to pytanie Napoleon nie znalazł odpowiedzi. W rezultacie jakość dowodzenia pozostawiała wiele do życzenia. Ograniczony w poruszaniu się wódz nie potrafił skupić się na dowodzeniu i tracił rozsądek, a rozkazy jego stawały się coraz bardziej chaotyczne. Nie dość, ze opóźnił bitwę o 5 godzin, to gdy się już zaczęła, nie wiedział co dzieje się kilka kilometrów od niego i popełniał błąd za błędem.

Tak naprawdę był to jedyny przypadek w całej jego karierze, gdy wstydliwa choroba nie pozwoliła mu na przemieszczanie się wokół pola bitwy i podejmowanie na bieżąco strategicznych decyzji. Rezultatem była oczywiście spektakularna przegrana Napoleona i kres dominacji Francji w Europie.