W. Babinski „Przyczynki Historyczne do okresu 1939-1945” - recenzja

Wspomnienia Witolda Babińskiego „Przyczynki Historyczne do okresu 1939-1945” rzucają całkiem nowe światło na historię wielu zdarzeń w drugiej wojnie światowej. Autor, będąc adiutantem Naczelnego Wodza, generała Sosnkowskiego odsłania nam kulisy funkcjonowania polskiego rządu.

Z jego wspomnień rysuje się ponury obraz generała Sikorskiego, profesora Kota (ambasadora rządu polskiego w Moskwie po podpisaniu umowy Sikorski-Majski), ale także szarej eminencji polskiego rządu, Retingera czy nawet Mikołajczyka .Wszyscy oni mieli wspólny mianownik, któremu na imię magiczne słowo: władza. W trosce o swoje pozycje posuwali się do rzeczy najgorszych. Sikorski podsycany przez Kota ciągle tępił „sanatorów„ ‚jak mawiano o oficerach sanacji .Jego obawy przed ich spiskami spowodowały że zdecydował się ‚zresztą przy poparciu Anglików , na czyny niegodne, żeby nie powiedzieć zbrodnicze. To Sikorski w końcu skazał na pewną śmierć generała Karaszewicza-Tokarzewskiego, wysyłając go do Lwowa, po to tylko ‚żeby przejąć całkowitą kontrole nad ZWZ-tem. Wiadomo było ‚że Karaszewicz - Tokarzewski zostanie natychmiast rozpoznany i aresztowany przez Sowietów. To także Sikorski ‚przy wsparciu Anglików , stworzył haniebny obóz w którym zamknięci zostali na czas wojny polscy żołnierze, którzy chcieli walczyć z bronią w ręku. Ich jedynym przestępstwem było to, że wywodzili się z kręgów sanacji. Wielu z nich, nie mogąc się pogodzić z tym, że nie będą walczyć z wrogiem i zostali potraktowani jak najgorsi przestępcy, których się interweniuje na czas wojny, popełniło samobójstwo. To ich krew ma niewątpliwie na swoich rękach Sikorski. Być może to ta grupa mogła inspirować zamach na Sikorskiego, jeśli miał on rzeczywiście miejsce. I to w końcu Sikorski jest odpowiedzialny za śmierć Wieniawy- Długoszewskiego, człowieka, który praktycznie oddał mu władzę w imię interesów Polski ‚mianując go…ambasadorem na Kubie. Wieniawa, chcąc walczyć na froncie, nie zniósł tej zniewagi i rzucił się w dół z tarasu domu w Nowym Yorku .O knowaniach Kota pisało wielu polityków. Rzadko można spotkać coś pozytywnego na jego temat w literaturze wspomnieniowej. Chorobliwie nie znosił ”sanatorów” i miał wielki wpływ na działania Sikorskiego. Retinger to postać najbardziej zagadkowa. Babiński uważa go raczej za szpiega brytyjskiego. Przytacza niewiarygodną historię jak to Retinger przyleciał po Sikorskiego z Anglii do upadającej Francji i zabrał go na jeden dzień do Londynu. Nikt nie wie co robił w tym czasie w Londynie Sikorski. Babiński przytacza wiele takich zagadkowych historii. Mikołajczyk, we wspomnieniach Babińskiego również jawi się nam jako czarny charakter, człowiek żądny władzy ponad wszystko. Nie waha się iść na wszystkie właściwie ustępstwa wobec Stalina. Upokarza się w czasie wizyty Moskwie. Usuwa wszystkich, którzy stoją mu na drodze do realnego objęcia przez niego rządów Polsce. To on rozwala w drzazgi polski rząd na emigracji. Najpierw za podszeptami Churchilla, który działając jak marionetka Stalina usuwa z rządu Sosnkowskiego, a potem sam pozostawia rząd, którego był premierem i udaje się do Polski, gdzie naiwnie wierzy ze komuniści pozwolą mu na przejęcie władzy. A gdy w końcu zrozumie swój błąd to zostawia wszystkich, którzy poświęcali się dla niego w kraju i ucieka z Polski. W końcu to Mikołajczyk był zwolennikiem powstania warszawskiego, traktując je jako kartę przetargową w rozmowach ze Stalinem. I to właśnie on de facto dał pozwolenie z ramienia rządu na jego wybuch, wbrew opinii Naczelnego Wodza-generała Sosnkowskiego! Jak się okazało, powstanie warszawskie nie było żadnym atutem, a Stalin z premedytacją je zamordował-nie dość ze wstrzymał ofensywę Armii Czerwonej to jeszcze zakazał lądowania samolotów alianckich na swoim terytorium, przez co skazywał załogi na powrotny, bez odpoczynku lot z powrotem do Włoch.

Osobnym rozdziałem jest przedstawienie przez autora podłych zachowań rządu brytyjskiego i amerykańskiego. Churchill i Roosvelt byli w zasadzie marionetkami w ręku Stalina. Stalin wykorzystywał ich zręcznie do nacisków na rząd polski. Będąc w tragicznej sytuacji, gdzie nawet sojusznicy brali stronę Stalina, polski rząd cały czas musiał się uginać przed żądaniami sojuszników. Początkowo były to żądania zmian w rządzie, potem uznania nowej granicy a w końcu oddanie Polaków w objęcia Rosji w Teheranie i Jałcie.

Do dzisiaj ani rząd brytyjski ani amerykański nie powiedzieli jednego słowa przepraszam za oddanie całego pokolenia Polaków w niewolę rosyjską. Churchill, gdy w czasie „zimnej wojny” zrozumiał swój błąd i wstydził się swojego poparcia udzielonego żądaniom Stalina, nagle stał się gorącym zwolennikiem użycia przez Amerykanów bomby atomowej przeciw Rosji Sowieckiej. Churchill by jej użył, gdyby miał taką możliwość! No cóż, życie ludzkie nigdy nie stanowiło dla Churchilla problemu. Dał temu wyraz już podczas pierwszej wojny światowej, gdzie wskutek jego idee fix ‚czyli nieudanej próbie zdobycia Dardanelli zginęło 100 000 ludzi (słynna szarża lekkiej brygady australijskiej uwieczniona została na filmie o próbie zdobycia półwyspu Galipoli)

Tylko pojedynczy zwykli ludzie, którzy zrozumieli jaką podłość uczynił ich rząd ‚zdobyli się czasem na słowo „przepraszam„ wobec Polaków. Jednym z nich był dowódca brytyjskiego okrętu podwodnego, który gościł u siebie komandora Romanowskiego i kapitana Kłopotowskiego ‚dowódców ORP „Dzik” i Sokół”, słynnych polskich bliźniaków na Morzu Śródziemnym. W czasie przyjęcia wydanego na ich cześć BBC podawało właśnie informacje o Jałcie i o nowej granicy Polski. Gdy Polacy to usłyszeli, po ich twarzach płynęły łzy.”Ja Was, panowie, przepraszam”-usłyszeli od brytyjskiego komandora, który zrozumiał dramat Polaków…

Tytuł: „Przyczynki Historyczne do okresu 1939-1945”
Autor: Witold Babiński
Wydawnictwo: Finna
Rok wydania: 2015
ISBN: 978-83-65201-47-8
Liczba stron: 548
Cena: 49 zł