„Wąż i perła” - K. Quinn - recenzja

Miłość, namiętność, pożądanie, morderstwo, zemsta – wokół tych właśnie rzeczy kręci się życie rodziny Borgiów oraz osób, w najbliższym otoczeniu La Familii. Dotyczy to zarówno ich przyjaciół, jak i wrogów, kochanków oraz służących. Każdy, kto raz znajdzie się niedaleko Borgii zazna zarówno szczęścia, jak i ryzyka – miłości i nienawiści.

Carmelina, młoda i niezwykle zdolna kucharka zmuszona jest uciec z rodzinnej Wenecji do Rzymu. Jej jedynym dobytkiem jest zdobyty podstępem notes z przepisami jej ojca oraz wysuszona rączka św. Marty –  ukradziona przez nią relikwia, którą zmuszona jest ukrywać przed całym światem. Dziewczyna trafia pod opiekę swego kuzyna - kucharza, dzięki któremu znajduje zatrudnienie na dworze Adriany da Mila, kuzynki chytrego i bystrego kardynała Rodriga Borgii, przyszłego papieża Aleksandra VI. Pod ten sam dach trafia także Leonello, sprytny karzeł, którego umiejętność posługiwania się sztyletami tak bardzo zaimponowała młodemu Cezarowi Borgii, że zdecydował zatrudnić go jako osobistego ochroniarza ukochanej papieża.

Kardynał – a później papież - Borgia jest postawnym, całkiem przystojnym i charyzmatycznym mężczyzną. Jest też niezwykle pewny siebie i przebiegły, gdyż aranżuje małżeństwo syna Adriany, Orsina Orsiniego, z porażająco piękną Gulią Farnese i sam próbuje wkupić się we względy panny młodej. Opuszczona przez małżonka dziewczyna jest oburzona i z całych sił próbuje odpierać zaloty podstarzałego kardynała, ale sama nie może uwierzyć, że w końcu zaczyna darzyć go głębokim uczuciem. Z biegiem czasu zaczyna zależeć jej na nim tak bardzo, że nie potrafi wytrzymać bez jego obecności.

Oprócz kardynała, który staje się papieżem i jego uroczej kochanki, którą całe Włochy znają jako La Bella, poznajemy również największą dumę Borgii – jego słynne, nieślubne dzieci. Lukrecja jest jeszcze młodziutką, naiwną panienką, która zostaje poślubiona starszemu od siebie mężczyźnie. Choć wcale go nie zna, z całego serca chce stać się jego prawdziwą żoną, lecz nie ma na to szansy, bo jej ojciec nie pozwala na skonsumowanie małżeństwa licząc, że znajdzie dla niej lepszą partię. Niedojrzały i brutalny Juan, korzysta na każdym kroku z przywilejów, jakie otrzymał wraz z tytułem księcia Gandii: obłapia służące, morduje zwierzęta i wciąż baluje, a swych przyzwyczajeń nie zmienia nawet, gdy wyjeżdża do Hiszpanii, aby poślubić siostrzenicę hiszpańskich władców. Jest jeszcze Cezar, najstarszy z dzieci papieża, który jest człowiekiem niesamowicie chłodnym i inteligentnym. Pragnie prowadzić armię do boju i zostać wielkim wojownikiem, lecz jego przeznaczeniem - według ojca - jest zostanie kolejnym papieżem z rodu Borgiów.

Takie przedstawienie tych znanych z historii postaci jest bardzo popularne i nie różni się wcale od tego, w jaki sposób prezentowane one są w innych powieściach. Juan jest zawsze jedynie rozkapryszonym głupkiem, Cezar tajemniczym inteligentem, a Lukrecja – przynajmniej za młodu – jest ukochaną córeczką tatusia. Sam Aleksander VI ukazany został w książce jako inteligentny i namiętny kochanek, któremu nie oprze się żadna kobieta, a także jako wytrawny polityk. Wszystko zostało po staremu i autorka nie zmieniła w żadnym stopniu tego, w jaki sposób postrzegani są poszczególni członkowie rodziny Borgiów.

Mimo wszystko zarówno postać papieża, jak i jego potomstwo malują jedynie historyczne tło dla postaci fikcyjnych, jakimi są Carmelina oraz Leonello. Każde z nich ma swoją mroczną tajemnicę – kucharka ucieka przed swoją przeszłością, a karzeł próbuje rozwikłać zagadkę śmierci swojej przyjaciółki. Najbardziej rozbudowaną historyczną postacią w książce jest natomiast Gulia Farnese, czyli papieska metresa. Ta zwana Oblubienicą Chrystusa, młoda dziewczyna opływająca w dostatki za sprawą dążącego ją uczuciem papieża, jest prostą, przyjazną i uwielbianą przez swoją służbę nastolatką. Legendy o jej urodzie przetrwały do dnia dzisiejszego, a jej współcześni jednocześnie ją pożądali i nienawidzili. Sposób, w jaki autorka przedstawiła La Bellę jest dość oryginalny – najczęściej mówi się o niej jako o wyrachowanej młodej kokietce, podczas gdy Kate Quinn zaprezentowała ją jako ciepłą, niewymagającą luksusów i inteligentną kobietę.

Książka jest bardzo wciągająca i z każdą kolejną stroną czyta się ją coraz przyjemniej. Choć sama okładka nie zachęca – ciężko nie odnieść wrażenia, że książka ta może mieć coś wspólnego z prostym romansidłem – to sama powieść jest na naprawdę przyzwoitym poziomie. Autorka stara się przestrzegać wydarzeń historycznych, choć, jak sama przyznaje na końcu książki, musiała pewne fakty potraktować z lekkim przymrużeniem oka (dotyczy to głównie czasu akcji). Muszę przyznać, że podchodziłam do tej powieści historycznej z lekkim dystansem, ale pozytywnie się zaskoczyłam i ucieszyłam się, kiedy przeczytałam, że będzie ona miała swoją kontynuację. Szczerze nie mogę się doczekać i polecam serdecznie.

Plus/Minus

Na plus:

+ ciekawa fabuła

+ interesujące podejście do tematu

+ zachowanie autentycznych wydarzeń historycznych

+ lekki styl autorki

Na minus:

- miękka oprawa

Tytuł: Wąż i perła

Autor: Kate Quinn

Rok wydania: 2015

Wydawca: W.A.B.

ISBN: 9788328015852

Ilość stron: 400

Oprawa: miękka

Cena: 39,99 zł

Ocena recenzenta: 9/10