Anna Stuart – pierwsza królowa Wielkiej Brytanii

Choć nikt się tego nie spodziewał, jej przeznaczeniem było zostać królową. I to nie królową Anglii, ale Wielkiej Brytanii, która powstała w czasie jej panowania. Do tej pory nikomu nie udało się zjednoczyć trwale Anglii i Szkocji.

Królowa Anna Stuart

1. Chorowite dziecko
Anna przyszła na świat jako jedne z ośmiorga dzieci swoich rodziców, Jakuba II i jego pierwszej małżonki, Anny Hyde. Niestety, choć para była płodna, to tylko dwie córeczki dożyły dorosłego wieku, były nimi: Maria – późniejsza królowa Maria II, oraz właśnie Anna. W związku z tym, że była młodsza od swojej siostry, nie otrzymała królewskiego wykształcenia. Nikt nie spodziewał się, że dziewczynka kiedykolwiek zasiądzie na tronie, szczególnie, że nie należała do zdrowych dzieci. Cierpiała m.in. na ospę, a także infekcję oka, która tak bardzo utrudniała jej życie, że Anna została wysłana do Francji, gdzie przeprowadzono operację.

2. Protestantka
Rodzice Anny, tak jak poprzedni Stuartowie, byli katolikami. Znaleźli się jednak ludzie, którzy zadbali o to, aby Anna i jej siostra odebrały także protestanckie wykształcenie i brały udział w protestanckich nabożeństwach. Koniec końców, obie stały się zagorzałymi wyznawczyniami wiary, która była obca ich rodzicom.

3. Małżeństwo
Jako księżniczka krwi, Anna nie mogła liczyć na to, że będzie mogła wyjść za mąż z miłości. Jej związek został więc zaaranżowany tak, aby wzmocnić sytuację polityczną kraju. Dziewczyna w wieku osiemnastu lat wyszła za mąż za Jerzego, który był duńskim księciem. Para nie zaznała wielkiego szczęścia – podczas gdy Anna szczerze pokochała męża, on nie odwzajemniał jej uczucia. Relacji pomiędzy nimi nie poprawiał fakt, że Anna nie mogła wydać na świat zdrowego dziecka. Królowa poroniła aż dwanaście razy, urodziła pięcioro dzieci, z których żadne nie dożyło wieku dorosłego.

Annie Stuart jako pierwszej udało się zjednoczyć Anglię i Szkocję

4. Królowa
Ojciec Anny objął tron po śmierci swojego brata, Karola II, ale ze względu na swoją wiarę nie mógł się na nim zbyt długo utrzymać. Parlament zdecydował więc, aby powołać nie króla, a królową, córkę Jerzego, Marię wraz z jej mężem Wilhelmem. Niestety, rządy Marii nie trwały długo. Zmarła na ospę, a po niej z ziemskiego padołu odszedł także jej mąż. Wreszcie protestanckie wyznanie pomogło Annie objąć panowanie – jedynym męskim kandydatem do tronu był jej przyrodni brat Jakub, ale był on katolikiem, więc nie miał poparcia Parlamentu. I tak Anna została królową Anglii, a Jerzemu przysługiwał jedynie tytuł księcia małżonka.

5. The Act of Union
W tzw. Akcie Sukcesyjnym, który powstał, gdy Anna obejmowała angielski tron, zapisano, że jeżeli umrze ona bezdzietnie (a pamiętajmy, że nie miała szczęścia do rodzenia dzieci), władzę w kraju obejmą niemieccy Hanowerczycy. Był to policzek dla Szkotów, którzy grozili nawet, że sprowadzą brata królowej, katolika, Jakuba. Negocjacje trwały aż pięć lat, ale w końcu strony doszły do porozumienia i podpisano The Act of Union, który połączył Anglię i Szkocję. Na jego mocy powstało więc nowe państwo – Wielka Brytania.

6. Brandy Nan
Biografowie, których fascynuje wybitna postać królowej Anny Stuart, twierdzą, że była ona wielką miłośniczką brandy, co sprawiło, że przylgnęło do niej przezwisko Brandy Nan. Z pewnością zamiłowanie do alkoholu nie pomagało w jej problemach zdrowotnych.

7. Koniec życia
1 sierpnia 1714 r., pierwsza królowa Wielkiej Brytanii zmarła na różyczkę. Podobno miała tak opuchnięte ciało, że aby złożyć je do grobu, trzeba było użyć kwadratowej trumny. Została pochowana w Opactwie Westminsterskim. Anna do końca próbowała przekonać swojego przyrodniego brata do zmiany wyznania – gdyby był protestantem, zostałby królem. Jakub wybrał wiarę, więc koronę przekazała Jerzemu I Hanowerskiemu.

Bibliografia:

1. Gregg E., Queen Anne, Yale University Press, 2001.

Więcej o historii Anglii przeczytasz klikając na poniższą grafikę:

^{Korekta: Patrycja Grempka}