Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1980 i jego największe gwiazdy

Euro w 1980 roku przebiegło pod znakiem niemieckich indywidualności i niespodziewanej formy piłkarzy z Belgii. Zapraszamy do zapoznania się z kolejną odsłoną naszej serii o gwiazdach Mistrzostw Europy.

Horst Hrubesch – urodzony w 1951 r.  w Hamm  napastnik niemieckiej reprezentacji piłki nożnej, z którą zdobył Mistrzostwo Europy w 1980 r. i srebrny medal Mistrzostw Świata 1982 r. Został bohaterem meczu finałowego Euro 1980, w czasie którego strzelił dwie bramki, dzięki czemu RFN pokonało Belgię 2:1 i triumfowało w całym turnieju. W reprezentacji zadebiutował 2 kwietnia 1980 r. w meczu z Austrią. Do 1982 r. rozegrał w kadrze 21 spotkań i zdobył 6 bramek, w tym jedną w rozgrywkach mundialu 1982 r. Klubową karierę seniorską rozpoczął w 1971 r., ale zauważony został dopiero 4 lata później, gdy zaczął grę w barwach Rot-Weiss Essen. Nieprzeciętne zdolności pozwoliły mu w 1978 r. rozpocząć uprawianie futbolu w klubie Hamburger SV, z którym odniósł największe sukcesy: trzykrotnie został mistrzem RFN (1979, 1982, 1983), w 1983 r. triumfował w Pucharze Europy, a w 1982 r. był królem strzelców ligi (27 trafień). W latach 1983–1985 karierę kontynuował w belgijskim Standard Liège, a w sezonie 1985/1986 w Borussii Dortmund. Ogółem w Bundeslidze rozegrał 224 spotkania i strzelił 136 bramek. Od 1986 r. pracuje jako trener piłki nożnej, obecnie prowadzi juniorskie reprezentacje Niemiec.

Rene Vandereycken – belgijski piłkarz – pomocnik urodzony w 1953 r. w Spalbeek. W reprezentacji swojego kraju rozegrał 50 meczów, w tym spotkania dające reprezentacji Belgii wicemistrzostwo Europy 1980 r. i IV miejsce na Mistrzostwach Świata 1986 r. W latach 1971–1989 realizował się zawodowo w klubach: KSC Haaselt, Club Brugge, Genoa CFC, RSC Anderlecht, Blau – Weiβ 90 Berlin, KAA Gent. W tym okresie sześciokrotnie wygrywał tytuł mistrza kraju, dwa razy dotarł do finału Pucharu UEFA i raz do finału Pucharu Zdobywców Pucharów. Od końca lat 80. pracował jako szkoleniowiec. Prowadził m.in. Standard Liege, krótko Anderlecht, holenderskie Twente Enschede i KRC Genk. W latach 2006–2009 był selekcjonerem reprezentacji Belgii.

Klaus Allofs – niemiecki napastnik urodzony w 1956 r. w Düsseldorfie. Zawodową karierę piłkarską rozpoczął w 1975 roku w Fortunie Düsseldorf. Cztery lata później został królem strzelców

Bundesligi, mając na koncie 22 bramki. W tym samym roku dotarł z zespołem do finału Pucharu Zdobywców Pucharów, który jednak uległ FC Barcelonie. W 1979 r. oraz w 1980 r. zawodnik zdobył natomiast z  Fortuną Düsseldorf Puchar RFN. W 1981 r. przeszedł do 1. FC Köln, z którym w kolejnym roku zdobył wicemistrzostwo kraju. W 1986 r. z klubem tym dotarł do finału Pucharu UEFA, który jednak przegrał z Realem Madryt. W następnym sezonie piłkarz został zawodnikiem francuskiego Olympique Marsylia, w którego barwach w 1989 roku zdobył  mistrzostwo Francji oraz Puchar Francji. Następnie przeszedł do Girondins Bordeaux i po roku, tj. w 1990 r. wrócił do RFN, aby reprezentować pierwszoligową Werder Bremę. W 1991 r. zdobył z nią Puchar Niemiec, w 1992 r. Puchar Zdobywców Pucharów, a w 1993 r. mistrzostwo Niemiec, po czym zakończył swoją karierę piłkarską. Ponadto w 1984 r. zajął 2. miejsce w klasyfikacji strzelców Bundesligi, a rok później został jej królem strzelców. W reprezentacji narodowej RFN zadebiutował w 1978 r. Dwa lata później znalazł się w kadrze na Mistrzostwa Europy 1980 r., gdzie jego drużyna triumfowała, a on sam zdobył tytuł króla strzelców turnieju, z 3 golami na koncie. W 1986 r. na mundialu 1986 r. wywalczył z drużyną 2. miejsce.

 Zdeněk Nehoda – czechosłowacki napastnik urodzony w 1952 r. w Hulínie. Piłkarską karierę rozpoczął w miejscowym klubie Spartak Hulín. Następnie przeszedł do TJ Gottwaldov, w barwach którego zadebiutował w 1969 r. w pierwszej lidze Czechosłowacji w wieku 17 lat. W 1970 r. wywalczył z tym klubem Puchar Czechosłowacji oraz wspólnie z Jozefem Adamcem został królem strzelców ligi z 16 strzelonymi golami. Rok później zmienił barwy klubowe na Duklę Praga. Tu stał się podstawowym graczem drużyny, a z czasem jedną z gwiazd zespołu. W 1977 r. wywalczył swoje pierwsze mistrzostwo Czechosłowacji, a 2 lata później drugie i wtedy też został drugi raz w karierze najlepszym strzelcem ligi (17 goli). W 1981 r. zdobył swój drugi puchar Czechosłowacji, w 1982 swoje trzecie mistrzostwo z Duklą. W lidze czechosłowackiej rozegrał łącznie 345 meczów i zdobył imponującą liczbę 145 goli. W 1983 r. Nehoda przeszedł do niemieckiego zespołu SV Darmstadt 98. Następnie w 1984 r. wyjechał do belgijskiego Standardu Liège, gdzie po krótkim pobycie przeniósł się do francuskiego FC Grenoble. W 1986 r. wyjechał do austriackiego amatorskiego klubu SC Amaliendorf, w którym do 1993 r. był grającym trenerem. Z kolei w reprezentacji Czechosłowacji Nehoda występował w latach 1971–1987 i w tym czasie rozegrał 91 meczów (najwięcej w historii), zdobywając 31 bramek. Swoją pierwszą poważną imprezę zaliczył w 1976 r., gdy znalazł się w kadrze na Mistrzostwa Europy w Jugosławii. Występując w finale tego turnieju z RFN, w serii rzutów karnych skutecznie wykonał swoją „jedenastkę”, co dało Czechosłowacji tytuł mistrzowski. Cztery lata później Nehoda wystąpił w Mistrzostwach Europy we Włoszech, gdzie zdobył ze swoją reprezentacją III miejsce.

Cornelis „Kees” Kist –  holenderski piłkarz grający na pozycji napastnika, urodzony w 1952 r. w Steenwijk. W reprezentacji Holandii zadebiutował w 1975 r. Rok później został powołany na Mistrzostwa Europy w Jugosławii, gdzie jako zawodnik rezerwowy wystąpił tylko w meczu o 3. miejsce, wygranym 3:2 po dogrywce z Jugosławią. Wziął udział także w kolejnej edycji mistrzostw kontynentu. W 1980 r. na Mistrzostwach Europy we Włoszech zagrał we wszystkich 3 meczach, a w 2 z nich, z Grecją (1:0) oraz Czechosłowacją (1:3) zdobył bramki. Holandia nie wyszła jednak z grupy. W sumie przez 5 lat zawodnik rozegrał w reprezentacji Holandii 21 meczów i zdobył w nich 4 gole. W 1970 r. zadebiutował w klubie Heerenveen. Następnie w latach 1972–1982 grał w AZ Alkmaar, z którym w 1978 r. wywalczył swój pierwszy w historii Puchar Holandii. W sezonie 1978/1979 zawodnik, strzelając 34 bramki, został po raz pierwszy królem strzelców ligi holenderskiej, co powtórzył w kolejnym sezonie, zdobywając tym razem 27 goli. Na kolejne sukcesy z AZ musiał czekać do 1981 r., kiedy to jedyny raz w swojej historii został mistrzem Holandii (21 meczów i 11 goli Kista), do tego dokładając kolejny puchar kraju. Klub ten dobrze spisał się także w Pucharze UEFA, docierając aż do finału, w którym przegrał z Ipswich Town. W 1982 r. zawodnik po raz trzeci poprowadził Alkmaar do zwycięstwa w krajowym pucharze. Następnie latem 1982 r. Kist wyjechał do francuskiego Paris Saint-Germain, z którym zajął 3. miejsce w lidze. Po sezonie w 1983 roku Kist zmienił barwy klubowe i trafił do spadkowicza z Ligue 1, FC Mulhouse. W latach 1984–1985 zawodnik znów reprezentował barwy holenderskiego Alkmaar. Jeszcze w zimie 1985 r. wrócił do Heerenveen i ostatecznie w 1987 r. zakończył karierę sportową w wieku 35 lat.

Cykl „Tydzień z Euro” powstaje przy współpracy z Wydawnictwem Sine Qua Non

^{Korekta: Zuzanna Świrzyńska}