Genialne pokolenia na genialnym Euro. Gwiazdy holenderskich i belgijskich boisk

Rozmawiając o najważniejszych postaciach Euro 2000, najczęściej padają nazwiska Francesco Toldo, który w pełni wykorzystał nieoczekiwaną szansę, królów strzelców imprezy (Kluivert i Milosevic), całej rzeszy francuskich graczy oraz genialnego Luisa Figo. Dziś (z łezką w oku) przypominamy ich sylwetki.

Francesco Toldo

Mimo że wychowanek Milanu rozegrał w barwach reprezentacji 28 meczów, to pełnił w niej głównie rolę rezerwowego, gdyż pierwsze skrzypce między słupkami grał już młody Gianlugi Buffon. Niestety ówczesny bramkarz Parmy doznał kontuzji przed turniejem, przez co trener Dino Zoff musiał postawić na rezerwowego dotychczas Toldo. Zawodnik ten (grał wówczas w Fiorentinie) wykorzystał w pełni daną mu szansę. Toldo zachował czyste konto w trzech z siedmiu meczów, w których wystąpili Włosi, nie dali rady pokonać go Belgowie w fazie grupowej oraz Rumuni w ćwierćfinale. Do historii przeszły trzy wybronione przez niego rzuty karne w czasie półfinałowego pojedynku z Holendrami.

Savo Milosević

Wychowanek Partizana Belgrad już w wieku 22 lat wyjechał za granicę i nie zmarnował swojej szansy. Odnosił sukcesy w Aston Villi czy Realu Saragossa. Po udanych dla siebie mistrzostwach w Belgii i Holandii przeniósł się do Parmy, w której jego kariera zahamowała. Milosević rozegrał w barwach różnych reprezentacji serbskich (Jugosławia, Serbia i Czarnogóra, Serbia) aż 103 spotkania, w których zdobył 37 goli. Niewątpliwie te najcenniejsze trafienia zaliczył podczas finałów Euro 2000. Dzięki pięciu bramkom udało mu się zdobyć koronę króla strzelców (razem z Kluivertem) oraz wprowadzić swoją reprezentację do ćwierćfinału.

http://www.youtube.com/watch?v=qsItXWKeZOs

Sylvian Wiltord i David Trezeguet

Każdy fan reprezentacji Francji wspominający Euro 2000 doskonale pamięta bodaj najważniejsze trafienie Wiltorda w karierze. Strzelając bramkę na wagę dogrywki w doliczonym czasie gry, ówczesny zawodnik Bordeaux podał swojej reprezentacji tyle tlenu, że wystarczyło na późniejsze pogrążenie Włochów. Było to ledwie jedno z trafień Francuza podczas tego turnieju, ale bezsprzecznie stawia go w gronie gwiazd, co potwierdził późniejszy transfer do Arsenalu za kwotę 13 mln funtów. W duecie z Wiltordem zdecydowanie należy wskazać na drugiego napastnika francuskiej kadry, Davida Trezeguet, autora zwycięskiego trafienia z meczu finałowego. Również dla niego turniej okazał się być trampoliną do rozwoju dalszej kariery, ponieważ napastnik o argentyńskich korzeniach został wytransferowany do Juventusu Turyn.Tam na całą dekadę stworzył zabójczy duet ze swoim rywalem z meczu finałowego, Alessandro del Piero.

Luis Figo

Główny przedstawiciel Złotej Generacji portugalskiego futbolu. Wraz z kolegami z reprezentacji zdobył Mistrzostwo Europy u-16 (1989) i Świata u-20 (1991), co było zapowiedzią nadejścia wspaniałych czasów dla tamtejszej piłki nożnej. Jego pokolenie nie zapisało w historii piłki seniorskiej największych kart, ale wielkiemu Luisowi udało się wprowadzić Portugalię na najbardziej prestiżowe salony piłkarskiego świata. Był wieloletnim kapitanem reprezentacji oraz FC Barcelony, współtworzył, po głośnym transferze do Realu Madryt, słynną grupę Galacticos, czyli najdroższych i najlepszych piłkarzy świata, grających w drużynie Królewskich. Znany z szybkości, doskonałych zwodów i boiskowej elegancji, w późniejszych latach koncentrował się bardziej na dyrygowaniu i kreowaniu grą. W seniorskiej karierze rozegrał ponad 700 spotkań zdobywając 115 bramek.

Paolo Maldini

Żywa legedna A.C Milan i włoskiej piłki nożnej. Miłości do klubu z Mediolanu nauczył się w domu od ojca Cesarego, wieloletniego piłkarza i trenera tego zespołu. To u niego młody Paolo stawiał pierwsze kroki na piłkarskim boisku. Kojarzony jako środkowy obrońca, jednak w większości turniejów mistrzowskich grał na pozycji lewego obrońcy. Zawsze, kiedy grał na Euro wybierany był do najlepszego składu mistrzostw (1988, 1996, 2000). Karierę w reprezentacji zakończył w 2002 r., jednak na boisku spędził jeszcze 7 lat. Maldini był jak wino i pomimo zaawansowanego wieku został w 2007 r. wybrany na najlepszego obrońcę Ligi Mistrzów. Ostatni raz koszulkę Rossoneri założył w wieku 41 lat, jako 7-krotny mistrz Włoch, 5-krotny zdobywca Pucharu Europy, wicemistrz Europy i świata oraz wyłączny właściciel numeru 3 na koszulce klubu z Mediolanu.

Patrick Kluivert

Urodzony 1 lipca 1976 r., tego samego dnia co inny wielki holenderski napastnik, Ruud van Nisterlooy. W porównaniu do swojego kolegi zaliczył znacznie mniej udaną karierę klubową, mając jednak dużo większy wpływ na grę krajowej reprezentacji. Zdobywał ważne bramki na mistrzostwach świata we Francji, podczas Euro 2000 został królem strzelców imprezy z sześcioma trafieniami na koncie, w tym trzema zdobytymi w ćwierćfinałowym meczu z Jugosławią. Zaledwie 4 lata później, podczas mistrzostw w Portugalii, jako jedyny piłkarz w kadrze Holandii nie spędził ani minuty na boisku. Po odejściu z Barcelony, w 2004 r. próbował swoich sił w wielu klubach, w żadnym nie grając dłużej niż rok. Trapiony kontuzją kolana, trochę zapomniany przez wielką piłkę, zakończył karierę piłkarską w wieku zaledwie 31 lat. Obecnie jest trenerem egzotycznej reprezentacji Curaçao w piłce nożnej.

Zinedine Zidane

Człowiek, którego życiorysu nie da się streścić w kilku zwięzłych zdaniach. Wybitny piłkarz, kreator gry, twórca największych sukcesów w historii francuskiej piłki. Trzykrotnie był wybierany najlepszym piłkarzem roku FIFA, trzykrotny laureat Złotej Piłki, Orderu Legii Honorowej, wreszcie najlepszy piłkarz Euro 2000. Wspaniały drybler, kojarzący się z legendarnymi „ruletkami. W karierze klubowej największe sukcesy świętował z Juventusem Turyn oraz madryckim Realem. W barwach Królewskich, w pamiętnym finale Ligi Mistrzów z 2002 r. zdobył, zdaniem wielu, najpiękniejsza bramkę w historii piłki nożnej. Karierę usłaną różami zakończył w najgorszy z możliwych sposobów, uderzając głową w klatkę piersiową Marco Materazziego podczas finału Mistrzostw Świata w 2006 r. Niedawno rozpoczął swój nowy, trenerski rozdział w karierze, jako szkoleniowiec drużyny Królewskich.

Jeśli uważnie i do końca przeczytałeś nasz tekst, masz szansę wygrać nagrodę ufundowaną przez naszego partnera Wydawnictwo SQN. Tym razem jest to książka „Gigi Buffon. Numer 1”. Aby mieć szansę na wygraną, weź udział w naszym konkursie i do godziny 22 (17 VI 2016) odpowiedz na pytanie:

Wymień pięć meczy z których reprezentacja Polski w piłce nożnej odniosła najwyższe zwycięstwa w międzynarodowych turniejach.
Odpowiedź przesyłajcie na adres konkursy@historia.org.pl Powodzenia!

Cykl „Tydzień z Euro” powstaje przy współpracy z Wydawnictwem Sine Qua Non

^{Korekta: Malwina Lange}