„Cień sułtana” – M. Paszyńska – recenzja

W okresie swoich rządów sułtan Sulejman Wspaniały odbył wiele wojen, ale ta ostatnia miała być dla niego najtrudniejsza. Nie mógł już walczyć u boku swych żołnierzy, to niemoc i wiek sprawiły, że padyszach cierpiał. Cierpieli także ci, którzy musieli oglądać upadek wielkiego człowieka, którego kres życia nadszedł właśnie na tej wojnie.

Zazwyczaj do książek poruszających tematy zagranicznych monarchii i imperiów, które pisane są przez polskich autorów podchodzę z pewnego rodzaju dystansem. Najprawdopodobniej spowodowane jest to tym, że trafiłam w przeszłości na kilka przykładów, które sprawiły, że straciłam nieco wiarę w to, iż Polak może dobrze i sensownie napisać książkę o władcach Anglii, Francji czy – no właśnie – Imperium Osmańskiego. Ostatnio jednak ta wiara zaczyna do mnie wracać, m.in. za sprawą takich autorek jak Maria Paszyńska.

Ta młoda autorka sięgnęła właśnie po temat bardzo popularny także w naszym kraju. Historia sułtana Sulejmana Wspaniałego i jego rządów coraz bardziej ciekawi i fascynuje, nic więc dziwnego, że kolejni pisarze decydują się na poświęcenie mu większej uwagi. Jednak w przypadku Paszyńskiej ten wybór nie może być przypadkowy – poznała ona ten temat tak dokładnie, a w swojej książce zawarła tak wiele szczegółów, że naprawdę można jej pogratulować bardzo dobrego researchu! Ale do rzeczy.

Cień sułtana to powieść historyczna o Imperium Osmańskim, ale nieco różniąca się od tych, które do tej pory spotkaliśmy na rynku wydawniczym. Jej głównym bohaterem nie jest ani Sulejman, ani jego ukochana małżonka Roksolana, a historia nie dotyczy ich namiętnej miłości. Na swojego bohatera Paszyńska wybrała Mehmeda Paszę Sokollu, który pod koniec rządów sułtana Sulejmana sprawował stanowisko wielkiego wezyra. Choć poznajemy go jeszcze za młodu i dowiadujemy się, w jaki sposób trafił do Turcji ze swojego rodzinnego kraju, to główny wątek ma miejsce wiele lat później, kiedy Sokollu jest dorosłym, potężnym mężczyzną i prawą ręką sułtana. Niestety, wielki padyszach jest już stary i schorowany, lecz mimo to decyduje się wyruszyć na wyprawę wojenną.  Przysparza to wielu problemów ludziom będącym najbliżej niego, którzy chcą  ukryć przed janczarami jego zły stan zdrowia. Sytuacja staje się dramatyczna gdy Sulejman umiera. Wielki wezyr staje przed trudnym wyborem: może przekazać wiadomość żołnierzom, którzy z pewnością się zbuntują lub ukrywać przed nimi ten fakt, bezczeszcząc przy tym ciało sułtana, dokończyć wyprawę i przekazać spokojnie władzę nowemu padyszachowi, Selimowi.

Maria Paszyńska w swojej książce pokazała nam znaną już historię od innej strony. Nie poświęca wiele miejsca romansom i namiętnościczy dworskim spiskom – jest przede wszystkim wojna i jej brutalna realność: śmierć, poświęcenie, strach. To coś innego, ciekawego, fascynującego i odświeżającego. Książka, którą naprawdę warto przeczytać jeśli interesujemy się historią rządów Sulejmana, ale też chcemy poznać ludzi, którzy go otaczali i sprawowali władzę razem z nim. Oprócz Mehmeda Sokollu poznajemy także nowego sułtana Selima, który przeszedł do historii nie jako wielki władca, lecz pijak, oraz jego silną i piękną żonę Nurbanu, która odebrała najwidoczniej porządną lekcję od swojej teściowej.

Książka jest bardzo ładnie wydana, do korekty nie można mieć żadnych zarzutów. Odpowiednio dobrano także czcionkę, dzięki czemu książkę czyta się bardzo przyjemnie.

Podsumowując, Cień sułtana to pozycja, po którą naprawdę warto sięgnąć. Po jej przeczytaniu na pewno nie będziemy zawiedzeni, za to chętnie zapoznamy się z dalszą twórczością autorki, której narracja jest zarówno przyjemna, jak i wciągająca.

Plus/minus:

Na plus:

+ bardzo ciekawy temat

+ lekka narracja

+ interesujące postaci

Na minus:

- brak

Tytuł: Cień sułtana

Autorzy: Maria Paszyńska

Wydawca: Czwarta strona

Data wydania: 2016

Okładka: miękka

ISBN: 978-83-7976-514-0

Liczba stron: 448

Cena: 36,90 zł

Ocena recenzenta: 9/10

^{Korekta: Kinga Giemza}