Najsłynniejsi rudowłosi władcy i przywódcy w historii

Na świecie rude włosy ma mniej niż 2% populacji. Mimo to rudowłosi od zarania dziejów odciskają swoje piętno w historii. Oto kilka przykładów władców i liderów politycznych, którzy mieli rude włosy. Niektórzy z nich z reguły wzbudzają zaskoczenie, gdyż ich popularne przedstawienie pomija ich naturalny kolor włosów.

Aleksander Wielki

Aleksander Wielki

Aleksander III Macedoński powszechnie znany jako Aleksander Wielki, był królem Macedonii. Zastąpił swojego ojca Filipa II na tronie w 336 r. p.n.e. w wieku 20 lat i spędził większość swoich rządów prowadząc długą kampanię wojskową w zachodniej Azji i Egipcie. W wieku trzydziestu lat stworzył jedno z największych imperiów w historii, rozciągające się od Grecji po północno-zachodnie Indie. Był niepokonany w bitwie i jest powszechnie uważany za jednego z największych i odnoszących największe sukcesy dowódców wojskowych w historii.

Mozaika Aleksandra i współczesne mu monety przedstawiają Aleksandra z „prostym nosem, lekko wysuniętą szczęką, pełnymi ustami i oczami głęboko osadzonymi pod mocno zaznaczonym czołem„. Starożytny historyk Aelian, opisuje kolor włosów Aleksandra jako ”ξανθὴν”, co może oznaczać żółtawy, czerwonawy lub brązowawy.

Fryderyk Barbarossa

Fryderyk Barbarossa

Fryderyk Barbarossa był cesarzem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Po śmierci ojca w 1146 r. objął księstwo Szwabii, a następnie został wybrany na króla Niemiec. W 1157 r. zmusił Bolesława Kędzierzawego do złożenia mu hołdu w Krzyszkowie. Po umocnieniu swojej władzy w Niemczech w 1155 r. został koronowany na cesarza i wyruszył z wyprawami do Włoch. Skonfliktował się z papieżem, którego legat twierdził, że cesarska korona stanowi kościelne beneficjum. Sugerował, że cesarz jest lennikiem papieskim. To doprowadziło do odnowienia sporu o inwestyturę oraz wypraw Fryderyka do Włoch. Chcąc w świecie chrześcijańskim jeszcze mocniej umocnić swoją pozycję zorganizował III krucjatę. Jej głównym celem było odbicie Jerozolimy. Nie wiemy z jakim skutkiem skończyłoby się wojowanie cesarza w Ziemii Świętej, gdyż utonął w rzece Salef w południowej Turcji.

Został nazwany Barbarossą przez miasta północnych Włoch, z którymi walczył. W języku włoskim „barbarossa„ oznacza „czerwoną brodę„. Po niemiecku był znany jako Kaiser Rotbart, co oznacza ”cesarz rudobrody”. Oczywiście przydomek władcy związany jest z kolorem włosów jego brody.

Izabela Kastylijska

Izabela Kastylijska z mężem Ferdynandem Arogońskim oraz ich córką Joanną

Izabela była córką króla Kastylii i Leonu Jana II. W 1469 roku poślubiła dziedzica Aragonii Ferdynanda (ich córka Katarzyna po matce odziedziczyła rude włosy). Dzięki czemu dotąd oddzielne królestwa Hiszpanii mogły stać się jednym państwem. Izabela była aktywną władczynią. Przeprowadziła szereg reform organizacyjnych, finansowych i wojskowych. Zapewniła sobie także wpływ na funkcjonowanie Kościoła w Hiszpanii.

Osobiście brała udział w wojnie z ostatnim arabskim państwem na Półwyspie Iberyjskim. Zdobycie Grenady w 1492 roku kończyło setki lat rekonkwisty czyli wypierania Arabów z Półwyspu Iberyjskiego. Jako strona układu z Tordesillas, który zawarła z Portugalią, była współautorką podziału świata na hiszpańsko-portugalską strefę wpływów. Wraz z mężem byli mecenasami wyprawy Krzysztofa Kolumba, w trakcie której została odkryta Ameryka.

Henryk VIII

Młody Henryk VIII

Henryk VIII był synem króla Anglii Henryka VII. Na jego panowaniu zaciążyło małżeństwo z Katarzyną Aragońską. Król nie mogąc się doczekać na potomka unieważnił swoje małżeństwo z Katarzyną mimo odmowy papieża Klemensa VII. To z kolei spowodowało zerwanie więzi z Rzymem i utworzenie w Anglii Kościoła Anglikańskiego, którego głową został sam król. Doprowadził także do kasaty klasztorów. Znany jest także ze swoich sześciokrotnych małżeństw oraz z doprowadzenia do skazania i egzekucji swoich dwóch małżonek. Henryk VIII nie zawsze był otyły, za młodu był uważany za przystojnego i atletycznego mężczyznę. Jego niezmienną cechą były natomiast rude włosy, które były charakterystyczne dla dynastii Tudorów.

Elżbieta I

Elżbieta I z dumą eksponowała swoje rude włosy

Była córką Henryka VIII i Anny Boleyn. Po ojcu odziedziczyła swoje rude włosy. Po śmierci siostry Marii I Tudor w 1558 r. została królową Anglii. Otoczyła się wspaniałym doradcami, a na jej służbie byli również jedni z najwybitniejszych kapitanów w dziejach Anglii. Była osobą silnego charakteru i nie lubiącą kompromisów. Dzięki temu potrafiła innym narzucić swoją wolę.

Jej prestiż wzrósł niesłychanie po pokonaniu Wielkiej Armady. Król Hiszpanii i Portugalii Filip II przygotował wielką wyprawę w celu zniszczenia floty angielskiej i dokonania inwazji na ten kraj. Powodem było angielskie korsarstwo, które wyrządzało znaczne szkody w drogocennych transportach do Hiszpanii. Dodatkowo Elżbieta I nie respektowała portugalsko-hiszpańskiego podziału Ameryk na własne strefy wpływów. To doprowadziło do wojny, którą Elżbieta I wygrała. Upokorzona Wielka Armada do kraju powróciła zdziesiątkowana. Królowa ingerowała także w wydarzenia w Niderlandach, popierając tam z powodzeniem opozycję antyhiszpańską.

Jest także twórczynią potęgi militarnej floty angielskiej, która w okresie jej panowania uległa znacznemu powiększeniu. Jej działania pozwoliły Brytyjczykom w kolejnych wiekach niepodzielnie panować na morzach i oceanach. Słusznie uznawana jest za jedną z najwybitniejszych władczyń w dziejach świata. Rude włosy mieli tacy władcy Anglii jak Edward VI i Henryk II, czy pierwsza żona Henryka VIII Katarzyna Aragońska.

Jerzy Waszyngton

Portret Jerzego Waszyngtona nieznanego artysty z ok. 1810-1840 r.

Jerzy Waszyngton był amerykańskim oficerem wojskowym, mężem stanu, który pełnił funkcję pierwszego prezydenta Stanów Zjednoczonych w latach 1789-1797. Mianowany przez Kongres Kontynentalny jako dowódca Armii Kontynentalnej w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Przewodniczył konwencji konstytucyjnej w Filadelfii, opracowującej Konstytucję Stanów Zjednoczonych. Popierał utworzenie Banku Stanów Zjednoczonych i był zwolennikiem silnej władzy centralnej. Doprowadził do uregulowania spornych kwestii granicznych z Wielką Brytanią i Hiszpanią.

Winston Churchill

Winston Churchill jako młody mężczyzna

Winston Churchill był brytyjskim mężem stanu, żołnierzem i pisarzem, który służył jako premier Wielkiej Brytanii w latach 1940-1945, podczas II wojny światowej i ponownie od 1951 do 1955. Jako premier Wielkiej Brytanii brał udział w konferencjach tzw. „Wielkiej Trójki”, które decydowały o powojennym ładzie na świecie.

Jako, że większość zdjęć pokazujących Churchilla jest czarno-białych lub przedstawiają premiera już praktycznie z nielicznymi i siwymi włosami to nie każdy wie, że w rzeczywistości miał on ogniste rude włosy. Churchilla w naturalnych włosach uchwycił na obrazie Edwin Arthur Ward. Innym premierem Wielkiej Brytanii z rudymi włosami był Rober Peel, który sprawował urząd dwukrotnie, najpierw w latach 1834-1835, a następnie 1841-1846.

Bibliografia:

1. A. Chwalba, Historia powszechna. Wiek XIX, Warszawa 2021.
2. E. Czapiewski, J. Tyszkiewicz, Historia powszechna. Wiek XX, Warszawa 2022.
3. M. Jaczynowska, D. Musiał, M. Stępień, Historia starożytna, Warszawa 2008.
4. R. Michałowski, Historia powszechna. Średniowiecze, Warszawa 2022.
5. K. Mikulski, J. Wijaczka, Historia powszechna. Wiek XVI-XVIII, Warszawa 2012.
6. E. Rostworowski, Historia powszechna. Wiek XVIII, Warszawa 1984.
7. J. Wolski, Historia powszechna. Starożytność, Warszawa 2002.
8. A. Ziółkowski, Historia powszechna. Starożytność, Warszawa 2009.
9. M. Żywczyński, Historia powszechna. 1789-1870, Warszwa 2021.