„Grzegorz Tkaczyk. Niedokończona gra. Autobiografia” – G. Tkaczyk, D. Faron, W. Demusiak – recenzja

Wicemistrzostwo świata w Niemczech i zwycięstwo w Lidze Mistrzów to chyba największe sukcesy zawodowe Grzegorza Tkaczyka. W swojej autobiografii przedstawia blaski i cienie kariery. Wspomina także o bardzo trudnych momentach z życia prywatnego, czym z pewnością ujmie niejednego czytelnika.

Grzegorza Tkaczyka z czystym sumieniem można nazwać legendą polskiej piłki ręcznej. Chociaż na igrzyskach olimpijskich nie udało się nawiązać do sukcesu z Montrealu (3. miejsce w 1976 r.), to reprezentacja Polski z nim w składzie zdobyła wicemistrzostwo świata w 2007 r. Razem z kolegami awansował do igrzysk olimpijskich w 2008 r. (pierwsza przepustka od Los Angeles 1984 r. – chociaż z powodu bojkotu nie zagrali na tej imprezie). Zawodnik ten ma na swoim koncie wiele sukcesów sportowych. Był m.in. mistrzem Niemiec, Polski, wygrywał prestiżowy Puchar EHF1 oraz Ligę Mistrzów. To on, wspólnie m.in. ze Sławomirem Szmalem i Karolem Bieleckim, jest „winny”, że szczypiorniakiem zaczęli interesować się niedzielni kibice.

Po sięgnięciu po książkę od razu rzuca się w oczy jej dopracowanie – dziesięć rozdziałów i dodatek „Inni o Grzegorzu Tkaczyku”, który zawiera wypowiedzi przyjaciół szczypiornisty, oraz podziękowania – wszystko zostało starannie zaplanowane. Tekst uzupełniają fotografie. Czytelnicy znajdą je nie tylko na ośmiu specjalnie wydzielonych stronach, ale również w pozostałych częściach publikacji.

Książka na pewno pomoże zrozumieć, dlaczego polscy szczypiorniści do pewnego momentu w ogóle nie liczyli się w rywalizacji o najwyższe cele. Były piłkarz ręczny w szczerych słowach rozprawia się ze sposobem, w jaki funkcjonował ZPRP2, a w konsekwencji także reprezentacja. Mówi o licznych niedociągnięciach organizacyjnych, o doszywaniu poszczególnych elementów na stroje lub też o sytuacjach związanych z brakiem sprzętu.

Szczerość to coś, czego wszyscy czytelnicy mogą być pewni. Tkaczyk nie należy do osób, które milczą, gdy proponowane rozwiązania im nie pasują. Najlepszym przykładem jest fakt, iż został kapitanem reprezentacji, ponieważ odważył się zakwestionować polecenia selekcjonera. Miał swoje zdanie, którego potrafił bronić, co doskonale ukazuje recenzowana publikacja. W języku, jakim się posługuje, widać pewność siebie, ale nie ma tutaj mowy o żadnym wywyższaniu się. Książka ukazuje go takim, jakim jest naprawdę – zarówno z zaletami, jak i wadami.

Najlepiej to widać w opowiadanych przez niego historiach. W książce pełno jest ciekawostek na temat polskich i zagranicznych szczypiornistów oraz trenerów i działaczy. Dobrym zabiegiem autorów, z perspektywy czytelnika, było pewnego rodzaju odwrócenie sytuacji i zapytanie osób z otoczenia zawodnika o niego samego. Na końcu lektury czytelnik spotyka się z wypowiedziami na temat głównego bohatera autorstwa nie tylko zawodników, ale także m.in. jego żony, siatkarza Łukasza Kadziewicza czy piosenkarza Andrzeja Piasecznego.

O tym, jak ważnymi dla Tkaczyka są rodzina i przyjaciele, można się przekonać w rozdziale poświęconym narodzinom dwójki jego starszych dzieci. Szczypiornista pisze  jak wyglądały jedne z najtrudniejszych dni w jego życiu i jakie wsparcie dostawał. Chociaż w książce podważył sens używania w stosunku do niego określenia „twardziel”, to sam fakt, że nie uciekał od wyzwań, a stawiał im czoła, jak najbardziej uprawnia go do używania tego słowa. Da się wyczuć pewną zmianę stylu, w jakim były piłkarz ręczny wypowiada się o sporcie, karierze, a w jakim o tych trudnych momentach. Niewątpliwie duża w tym zasługa współtworzących publikację Dariusza Farona i Wojciecha Demusiaka.

Sposób, w jaki autorzy napisali książkę, umożliwia jej lekturę nawet osobom, które ze szczypiorniakiem nie mają wiele wspólnego. Poszczególne terminy, które mogą sprawiać problemy, ograniczają się właściwie do pojęć związanych z grą – nazwy pozycji lub pojedynczych zagrań. Nie zaburza to jednak jej zrozumienia. A sięgnięcie po nią może pomóc co nieco zrozumieć.

Plus minus:

Na plus:

+ tematyka

+ dużo ciekawostek

+ odpowiednia nawet dla osób, które nie interesują się na co dzień piłką ręczną

+ zamieszczenie wypowiedzi przyjaciół i znajomych Grzegorza Tkaczyka

+ fotografie

Na minus:

- brak

Tytuł: Grzegorz Tkaczyk. Niedokończona gra. Autobiografia

Autorzy: Grzegorz Tkaczyk, Dariusz Faron, Wojciech Demusiak

Wydawca: Wydawnictwo Sine Qua Non

Rok wydania: 2017

ISBN: 978-83-65836-13-7

Liczba stron: 228 + 8 (zdjęcia)

Okładka: miękka

Cena: 39,90 zł

Ocena recenzenta: 9/10

^{Redakcja merytoryczna: Iwona Górnicka
Korekta: Edyta Chrzanowska}

1. Puchar EHF – Puchar Europejskiej Federacji Piłki Ręcznej (ang. European Handball Federation Cup). [↩]
2. Związek Piłki Ręcznej w Polsce. [↩]