„Kobieta w średniowiecznej Europie” - A. Radzimiński - recenzja

Coraz częściej zainteresowanie historyków i amatorów wzbudza historia kobiet. Wpływ na to mogą mieć ruchy feministyczne, które chcą udowodnić, że kobieta w średniowieczu (jak to się często uważa) nie istniała w życiu publicznym i nie pełniła żadnej znaczącej funkcji. Historycy śpieszą z pomocą, by obalić ten mit. Dlatego w 2013 roku ukazała się książka pana Andrzeja Radzimińskiego pod tytułem Kobieta w średniowiecznej Europie.

Autor jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Historii i Archiwistyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pełni tam funkcje kierownika Zakładu Historii Kościoła1, koncentrując swoje działania badawcze na historii Kościoła w Polsce i Europie w średniowieczu. Autor również prowadzi wykład monograficzny pod tym samym tytułem co recenzowana monografia, a studenci chętnie zapisują się na te zajęcia.

Na temat kobiet w średniowieczu w historiografii zachodnioeuropejskiej napisano już wiele. Głównie tyczy się to monografii angielskich, niemieckich i francuskich, zaś niewiele jest prac naszych rodzimych autorów. Stąd Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu wydało pracę, która ma być szerokim spojrzeniem na tematykę kobiet w średniowiecznej Europie.

To, na co już od razu można zwrócić uwagę, to fakt, że jest to bardzo „żywa” książka, która już samym aspektem wizualnym jest w stanie zachęcić potencjalnych czytelników. Znaleźć w niej można mnóstwo kolorowych rycin i ilustracji, a czcionka przez to, że jest duża i przejrzysta, sprawia, iż tę pozycję czyta się z przyjemnością. Praca została podzielona na rozdziały i podrozdziały. Na końcu znaleźć można indeksy: osobowy i geograficzny. Natomiast spis treści i podsumowanie zostały przetłumaczone na języki: angielski, francuski i hiszpański.

Książka została podzielona na dziewiętnaście rozdziałów, w których autor opisuje zagadnienia odnoszące się do różnych sfer życia kobiet w średniowieczu. Mowa jest tutaj o kobiecie w czasach biblijnych, o jej pozycji w czasach antycznych, wczesnochrześcijańskich, barbarzyńskich i świecie arabsko-islamskim. W następnych rozdziałach autor wspomina również o udziale kobiet we władzy. Nie pominięto także kobiet modlących się. Autor również zawarł w pracy wiele ciekawostek odnoszących się do prostytutek, heretyczek czy czarownic. W książce spotkać się można nie tylko z anonimowymi kobietami, ale również z wymienionymi z imienia, które poprzez swą działalność w życiu religijnym, społecznym czy też politycznym zostały upamiętnione przez historię.

Monografia została napisana w sposób czytelny. Dzięki swojemu przejrzystemu językowi przeciętny użytkownik nie powinien mieć problemu ze zrozumieniem czytanej treści. Praca sama w sobie powinna zadowolić osobę, która po raz pierwszy zetknęła się z tym tematem. Natomiast znawca historii kobiet poprzez tę lekturę może dostać bodziec do działania i prowadzenia dalszych badań nam tą tematyką.

Podsumowując, warto powiedzieć, że jest to naprawdę bardzo dobra praca pod względem naukowym. Również warto podkreślić, iż całość stanowi jedynie ujęcie wybranych zagadnień funkcjonowania kobiet w okresie średniowiecza. Zatem jeśli komuś nie wystarczą informacje zawarte w tej książce, może swoją wiedzę na temat kobiet w średniowieczu poszerzyć dzięki bibliografii, która znajdującej się na końcu publikacji. Zatem wartości wizualne, jakie nam dostarcza ta praca dzięki wielu rycinom, oraz obszerna treść sprawiają że, jest to bardzo dobra publikacja, która trafi do szerszego grona odbiorców obu płci.

Plus minus:
Na plus:
+ nowoczesna tematyka
+ praca podparta obszernym źródłem
+ kolorowe ryciny cieszące oko czytelnika
+ bogata bibliografia
Na minus:
- „masywność pracy”
- zbyt szerokie ujęcie tematu

Tytuł: Kobieta w średniowiecznej Europie
Autor: Andrzej Radzimiński
Rok wydania: 2013
Wydawnictwo: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
ISBN: 978-83-231-2811-3
Liczba stron: 351
Oprawa: Twarda
Cena: ok 64 zł
Ocena recenzenta: 7/10

1. Z dniem 1 lutego 2013 r. Zakład Historii Kościoła UMK został przekształcony w Zakład Historii Krajów Bałtyckich. [↩]