Antologia polskich chirurgów - część 2 |
Polska medycyna od zarania dziejów reprezentowana jest przez wybitnych w skali światowej naukowców. W swoich epokach dokonywali często nieprzeciętnych odkryć i rozwijali techniki operacyjne, dając początek nowym drogom rozwoju dla spadkobierców ich idei. Część ich dokonań aktualnie stanowi podstawę edukacji w różnych dziedzinach sztuki lekarskiej, a nierzadko wychowali rzeszę utalentowanych medyków, pozwalając dalej rozpowszechniać ich treści.
Ludwik Rydygier
Taką osobą bez wątpienia był Ludwik Rydygier (1850-1920). Urodził się w Dusocinie pod Grudziądzem w ówczesnym zaborze pruskim, gdzie jego ojciec Karol był właścicielem majątku ziemskiego. Edukację rozpoczął w Collegium Marianum, szkole katedralnej w Pelplinie, a maturę uzyskał w gimnazjum w Chełmnie w 1869 r. Studia medyczne początkowo podjął na Uniwersytet w Greifswaldzie, a jako student szkolił się także w Berlinie (interna, okulistyka, chirurgia) i Strasbourgu (okulistyka, ginekologia). Podczas studiów borykał się z problemami finansowymi, z którymi poradził sobie dzięki hojności Towarzystwa Pomocy Naukowej dla Młodzieży Prus Zachodnich. W zamian za otrzymywane stypendium zobowiązany był do pisania rozpraw naukowych w języku polskim związanych z tematyką kierunku, które publikował w Gazecie Lekarskiej. Dyplom lekarza uzyskał w 1873 roku, a tytuł doktora nauk medycznych został mu nadany rok później po obronie pracy pt. Badania doświadczalne aseptycznego działania kwasu karbolowego (Experimentelle Beiträge zur Lehre von der Wirkung der Carbolsäure). Pracował w tym czasie w klinice profesora Carla Huetera, pod którego to okiem określił stopień toksyczności kwasu karbolowego w stosunku do tkanek i drobnoustrojów. Pomimo dobrze układających się kontaktów na płaszczyźnie naukowej, Rydygier nie znalazł zatrudnienia w klinice profesora. Podjął pracę w Szpitalu Najświętszej Marii Panny w Gdańsku, a w Chełmnie prowadził prywatną praktykę ambulatoryjną. W 1877 r. powrócił jednak do Greifswaldu, ucząc się nowych technik u boku Carla Huetera. Habilitację na Uniwersytecie w Jenie przyniosła mu praca pt. Nowa metoda leczenia stawów rzekomych (Eine neue Metode zur Behandlung von Pseudoarthrosen) obroniona w 1879 r. Przez dwa semestry wykładał na tamtejszym uniwersytecie, a podczas choroby profesora Franza von Riedla, opiekuna habilitacji, kierował jego kliniką. Wyjeżdżał także do wiedeńskiej kliniki Teodora Billrotha, podpatrując tam nowe techniki operacyjne, w szczególności dotyczące żołądka. Rydygier kupił za pieniądze z posagu żony dom w Chełmnie, w którym zorganizował klinikę chorób chirurgicznych, ocznych i kobiecych. Przyjmowała ona około 2 tysiące pacjentów rocznie (dla porównania przeciętny szpital powiatowy współcześnie obsługuje około 10 tysięcy przypadków). W swoim szpitalu wykonał dwie pionierskie operacje. Jako drugi po francuskim chirurgu Julesie Peanie, 16 listopada 1880 r., wykonał resekcję odźwiernika z powodu raka, odtwarzając następnie ciągłość pasażu w przewodzie pokarmowym. Pacjent zmarł po 12 godzinach z powodu wstrząsu. Billroth wykonał podobny zabieg w styczniu 1881 r., ten zakończył się sukcesem. Przygotowany przez Rydygiera opis usunięcia odźwiernika i zespolenie zakończenia dwunastnicy z pozostałością żołądka był pierwszym w historii opisem opublikowanym w języku polskim. 21 listopada 1881 r. Rydygier wykonał w pełni udaną operację zwężonego z powodu choroby wrzodowej odźwiernika, która była pionierska w historii świata. Dokonał jej opisu w artykule pt. Pierwsza resekcja żołądka we wrzodzie żołądka (Erste Magenresektion beim Magengeschwuer), który wydano w 12 numerze pisma Centralblatt fuer Chirurgie. Sposób zespolenia, tzw. koniec do końca w nomenklaturze chirurgicznej funkcjonuje jako modo Rydygier.
Budynek Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy
W 1882 r. przegrał konkurs na kierownika Katedry Chirurgii Uniwersytetu Jagiellońskiego i kontynuował swoją pracę w Chełmnie. Zebrał wtedy ogromne doświadczenie w zakresie resekcji jelita martwiczo zmienionego, uwięźniętego w przepuklinie oraz z powodu guzów lub jatrogennych uszkodzeń. Opublikował w tym czasie dwadzieścia prac naukowych, co otworzyło mu drogę do kariery akademickiej. Był to m.in. Podręcznik chirurgii szczegółowej, w którym opracował operacje regionu głowy, szyi i przełyku. W związku z przejściem Mikulicza-Radeckiego do Królewca, w 1887 r., objął krakowską katedrę, sprzedając własny szpital dr. Leonowi Polewskiemu. Otrzymał wtedy tytuł profesora zwyczajnego. Uzyskując odpowiednie fundusze od władz CK Monarchii, wybudował nowoczesną klinikę chirurgiczną przy ul. Kopernika, która do dzisiaj nazywana jest białą chirurgią. W swojej pracy wykorzystywał najnowsze zdobycze nauki, sprowadził do swojej kliniki w celach terapeutycznych pierwszą partię tuberkuliny. Stosował także jako jeden z pierwszych promienie Roentgena do wykrywania kamicy moczanowej. Dziesięć lat później, na wyraźną prośbę władz reaktywowanego Uniwersytetu Lwowskiego, objął tamtejszą Katedrę Chirurgii. Prowadził tam pierwsze eksperymenty z medycznym zastosowaniem promieniotwórczego radu. W czasie I Wojny Światowej wyjechał do Brna na Morawach, gdzie pełnił funkcję naczelnika szpitala wojskowego. W 1916 r. powrócił do Lwowa, skąd Rosjan wyparli Austriacy. Wyremontował zniszczoną klinikę, którą znów otwarto rok później. Walczył także w obronie Lwowa w 1918 r. Dwa lata później przeszedł na emeryturę, którą miał zamiar spędzić na Pomorzu. Miał w planach otworzyć prywatną klinikę w budynku przekazanym przez Siostry Miłosierdzia. Pieniądze na ten cel miały pochodzić ze sprzedaży majątku w gminie Fujnia k. Lwowa. Jednakże w dzień po transakcji doszło do nieoczekiwanego spadku wartości marki, co doprowadziło go do bankructwa. Akt notarialny próbowano unieważnić, jednakże wskutek silnych emocji profesor stracił przytomność i zmarł.
Alfred Obaliński. Źródło:http://www.sejm-wielki.pl/album.php?b=lu.32483&obrazek=17590cd700ab745b2ee295c44ab319fa
Alfred Obaliński (1843-1898) urodził się w Brzeżanach, a studia skończył na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1868 r. otrzymał tytuł lekarza, a po dwóch latach pracy został mianowany doktorem chirurgii i okulistyki. W latach 1870-1897 był prymariuszem Szpitala św. Łazarza w Krakowie, a następnie kierownikiem Kliniki Chirurgii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był jednym z prekursorów urologii w Polsce, prognozując konieczność wyodrębnienia zagadnień chorób układu moczowo-płciowego z chirurgii ogólnej. Z polecenia Jana Mikulicza-Radeckiego prowadził wykłady z zakresu urologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, był autorem jednego z pierwszych na świecie podręczników traktujących o tym zagadnieniu, zatytułowanym Wykłady z zakresu chorób dróg moczowych męskich. Udało mu się udoskonalić i wprowadzić do powszechnego użycia autorską metodę operacji nerki wędrującej. Wcześniej powszechne było usunięcie nerki, a Obaliński zaproponował stosunkowo prosty sposób wykonania zabiegu, pozwalający uzyskać trwałe zrosty bez uszkadzania miąższu nerki. Jako pierwszy w Polsce wykonał operację radykalnego wycięcia stercza, a jego wyczyn był jednym z zaledwie kilku na świecie. Opracował także proces postępowania w przypadku operacji trepanacji czaszki z użyciem piłki Gigliego. W swojej pracy naukowej zwrócił uwagę na objaw wzmożonej perystaltyki jelit we wczesnej fazie niedrożności. Wprowadził do użycia w swojej klinice diagnostykę rentgenograficzną w zagadnieniach chirurgicznych. Pierwsze zdjęcia wykonywał razem z Karolem Olszewskim w Katedrze Fizyki UJ, a obejmowały one zwichnięty staw łokciowy. Obaliński był założycielem i pierwszym dyrektorem Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Krakowie.
Maksymilian Rutkowski. Źródło: http://tomaszwiatr.pl/?portfolio=maksymilian-rutkowski-1867-1947-chirurg.
Maksymilian Rutkowski (1867-1947) pochodził z Wielkiej Wsi koło Krakowa, a po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim podjął pracę w Szpitalu św. Łazarza. Był asystentem prof. Obalińskiego, a po jego śmierci kierownikiem Kliniki Chirurgicznej. Jednakże rok później został zastąpiony przez Bronisława Kadera, który to był już profesorem, a Rutkowski wciąż docentem. Powrócił na to stanowisko w 1921 r., albowiem Kader z powodu postępującej utraty wzroku (jak się później okazało, z powodu gruczolaka przysadki mózgowej) został poproszony o przejście na stanowisko profesora chirurgii teoretycznej. Rutkowski był autorem nowatorskich operacji odtworzenia pęcherza moczowego za pomocą fragmentu jelita krętego i ubytku cewki moczowej przy użyciu wyrostka robaczkowego. Był pionierem operacji pooparzeniowego zwężania przełyku - od strony odźwiernika tworzył uszypułowaną rurą z krzywizny większej żołądka sztuczny przełyk. Dzisiaj takie zabiegi zaliczamy do autoprzeszczepów. W czasie I Wojny Światowej zorganizował grupę chirurgów pełniących posługę w szpitalach polowych Legionów Polskich na Podolu, w rejonie Wołynia i Królestwie Polskim.
Polscy chirurdzy mieli i mają niebagatelny wpływ na rozwój tej dziedziny medycyny w formacie światowym. Postacie przedstawione powyżej to najważniejsi przedstawiciele tego nurtu naukowego, którzy tworzyli nowe drogi rozwoju sztuki operatywy. Dziedzictwo, które pozostawili, powinno być drogowskazem dla współczesnych spadkobierców ich dokonań.
Bibliografia:
- Noszczyk W., Zarys dziejów chirurgii polskiej, Warszawa 2013.
- Zajączkowski T., Ludwik Rydygier – pionier chirurgii jamy brzusznej i jego zasługi dla urologii, [w] „Gazeta AMG” nr 4, Gdańsk 2011.
- Kostrzewski P., Ziółkowski J., Mała encyklopedia medycyny, Warszawa 1999.
- Gryglewski R., Alfred Obaliński – pionier polskiej urologii, [w] „Przegląd Urologiczny” nr 1, 2007.
- Gryglewski R, Pionier nowoczesnej polskiej urologii – Maksymilian Rutkowski, [w] „Przegląd Urologiczny” nr 1, 2007.
Te artykuły również mogą Cię zainteresować:
Znajdujące się w portalu artykuły nie zawsze prezentują opinie zgodne ze stanowiskiem całej redakcji. Zachęcamy do dyskusji nad treścią przeczytanych artykułów, by to zrobić wystarczy podać swój nick i wysłać komentarz. O naszych artykułach możesz także porozmawiać na naszym forum. Możesz także napisać własny artykuł i wysłać go na adres naszej redakcji.
CHIRURGIA w Krakowie w połowie XVIII w
CIEKAWE SPOTKANIE SPOTKANIE w Arch. Narod
W trakcie kwerendy ksiąg chirurgów krakowskich w Archiwum Narodowym na Siennej, analizowałem tez indeksy alfabetyczne. W pewnym momencie podeszła do mnie Starsza (w moim wieku) Pani, pytając o tę księgi, czy przypadkiem nie natrafiłem na nazwisko KACPRA TUROWICZA magistra chirurgii w I połowie XIX wieku, jej prapradziadka. Odpowiedziałem, ze przypadkiem trafiłem kojarząc nazwisko ze znanym redaktorem Turowiczem. Pani odpowiedziała, że TO JEJ OJCIEC. Jak się okazuje ich przodkiem był właśnie chirurg KACPER TUROWICZ.
Pani wspomniała, że kojarzy moje nazwisko z ZYGMUNTEM Bończą KARWACKIM (zginał w 1916 pod Kostiuchówka ), który w 1914 roku przyprowadził do ich dworu w Goszycach 7 osobowy patrol Beliniaków, idący do kongresówki. Okazało się, że ostatnio w 2014 roku hucznie obchodzone 100 lecie tego pobytu patrolu w Goszycach, gdyż dwór znowu jest w rękach rodziny Turowiczów (należał do pani Turowiczowej z d. Zawisza), został odkupiony przez brata mojej rozmówczyni. Dostałem zaproszenie do odwiedzin, bo w tym dworze w 1964 roku spędziłem miesiąc na praktyce geodezyjnej. Na tarasie dworu była już wtedy tablica upamiętniająca ten pierwszy patrol legionowy. z Zygmuntem Bończą Karwackim. We dworze mieszkały dziewczyny, a chłopaki w tzw. „końskim ogonie”. Urocze miejsce, wówczas jakby w XVII wieku, dwór, obejścia, wielki staw pośrodku wsi. biegające gęsi, świniaki, żadnej drogi, tylko ścieżki lub kładki z desek i pomosty nad stawem. Przy nim najważniejszy obiekt w niebieskiej chałupce sklepik wiejski. A w nim wino owocowe ” PERŁA ...... ? GOSZYC ? ”
Bardzo miłe spotkanie.
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Cechy chirurgów i cyrulików w Krakowie, Kazimierzu i Kleparzu (AN Kr))
Cech chirurgów powstał w 1477 r., król Zygmunt Stary w 1537 r. zatwierdził statut cechu (m.in. przepisy dot. uzyskania mistrzostwa chirurgicznego, stosunek mistrza i ucznia, warunki wykonywania praktyki). Cechy chirurgów kazimierskich i kleparskich funkcjonowały osobno, połączyły się dopiero na przełomie XVIII i XIX w., kiedy do Krakowa przyłączono Kleparz (1794) i Kazimierz (1802). Głównym celem cechu było strzeżenie interesów moralnych i materialnych zawodu, który reprezentował. Władza cechu dzieliła się na ustawodawczą (zgromadzenia ogólne, które uchwalało statuty i rozporządzenia cechowe) i wykonawczą (starszyzna cechowa). Rada miasta pełniła bezpośredni nadzór nad cechami.
W II poł. XVIII w. krakowski cech chirurgów połączył się z wiedeńskim. Władze austriackie ograniczyły przywileje chirurgów oddając ich pod władzę uniwersytetów. Wkrótce cech przekształcono w gremium chirurgów, odróżniając ich od balwierzy. Od poł. XIX w. Ministerstwo Wyznań i Oświaty w Wiedniu dążyło do likwidacji gremiów chirurgów, w 1862 r. uniwersytet zniósł wykłady dla chirurgów, przyczyniając się w ten sposób do upadku zawodu. W 1874 r. odbyło się ostatnie posiedzenie krakowskiego gremium chirurgów.
Zawartość Statuty, prawa i przywileje cechowe,
księgi zapisu uczniów, czeladników i mistrzów, protokoły z zebrań, inwentarze majątku, rachunki, dyplomy majsterskie i inne sprawy 1518-1878 (sygn. 29/131/1-57) Informacje dodatkowe Zespół w Oddziale III.
UWAGA : Po reformie Kołłątaja z 1780 r. Szkoła Główna Koronna (jak wówczas oficjalnie nazywano UJ) składała się z dwóch Kolegiów: Fizycznego i Moralnego. Kolegium Fizyczne oprócz Szkół Matematycznej i Fizycznej obejmowało także Szkołę Lekarską. Wykładano na niej anatomię, fizjologię, farmację, patologię, internę, chirurgię, położnictwo i materię medyczną (czyli naukę o lekach). Pierwszy profesor Szkoły Andrzej Badurski założył szpital kliniczny (początkowo zlokalizowany w pojezuickim Kolegium św. Barbary na rogu Siennej i Małego Rynku, następnie przeniesiony do karmelitów bosych na Wesołą, po czym przeniesiony przez Macieja Józefa Brodowicza na ulicę Kopernika). TA REFORMA była zapewne powodem przenosin działalności Stanisława Karwackiego na Kazimierz .
Wspomniane Kolegium św. Barbary na Małym Rynku, było po klinice siedzibą Liceum św. Barbary, której prorektorem był prapradziadek Ludwik Kosicki (wcześniej był prorektorem Licem św. Anny w coll. Nowodworskiego, a mieszkał przy Floriańskiej 12 vis a vis domu prof. Rafała Czerwiakowskiego pod nr 15)). Na podstawie testamentu Szczepana Humberta, LUDWIK KOSICKI tutaj zorganizował KRAKOWSKI INSTYTUT TECHNICZNY i był jego dyrektorem od 1829 do 1846 roku (do emerytury). KIT dał początek obecnym uczelniom krakowskim ASP, AE, AGH, PK, AR. Potem KIT przeniesiono na ul. Gołębią
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Magister chirurgii STANISŁAW KARWACKI z Krakowa w cechu krakowskim:
W KSIĘDZE SESJI CECHU CHIRURGÓW W KRAKOWIE od roku 1750 (zesp.131/25 str. 77) odnajduje zapis:
12 czerwca 1759 roku w Krakowie na sesji odbytej za zgoda Prezydenta stoleczno-królewskiego miasta Krakowa, Pana Torcianiego…
……
Pan (Tomasz) Markiewicz zapisał do terminu na 3 lata chłopca na imię STANISŁAW * KARWACKI… (niestety nie ma informacji skąd, najpewniej z Krakowa tak jak wymienieni chłopcy przed i po nim).. Pan Tomasz Markiewicz od 1762 roku został starszym/seniorem cechu w Krakowie, rzadzi w cechu przez cale lata 70-te.
23 luty 1754 (tom 29/131/33 Regestr Towarzyszów wędrownych) str 47
Franciszek Szynkiewicz terminator JMosci Pana Jana Karola Ulrycha Artis Chirurgiae Varsopviensis kolacje i koolotory… JMOssc Panom Deputatom to yest Pana Walentego Pykowskiego podstarszego, Pana Tomasza Szkopkiewicza starszego, IMC PANA STANISŁAWA KARWACKIEGO podstarszego i Jana Wojnicza…
Sesja krakowska 2 czerwiec 1762 (zesp.131/25 ;str. 100) w okresie prezydentury Stankiewicza: PAN MARKIEWICZ wypisał chłopca na imię STANISŁAW KARWACKI rodem z Krakowa (tzn. ukończył 3-letnią terminatorke)
*) Prawdopodobnie wnuk Marcina 1 Karwackiego i katarzyny Koszłkiewicz; : 1700; sl u NPM 1725 listopad 10 ślub MARCINA/Marthinium KARWACKI i Katarzyny Koszałkowiczówny, swiadkowie Maciej Zalejski i Joannes Siewierski „
*) ur1741/ chrzest u NPM 8 maj 1741 GREGORU / i ? STANISLAW syn/owie MACIEJA / MATEUSZA Karwackiego i Katarzyny; chrzestni Ignatius Haberman i Agata Mizinska
Sesja suchedniowa krakowska 30 maj 1763 (zesp. 131/26 awers) za prezydencji Panów deputatów JMCi Pana Krężlewskiego i JMSci Pana Piotra Dziecieniewskiego ustalono ze starszeństwa Towarzyszów: Starszym / Seniorem Jan Pykowski ; Podstarszym STANISŁAWA KARWACKIEGO
Sesja wedrowna 16 marzec 1764 / str 47(tom 29/131/33 Regestr Towarzyszów wędrownych) str 47
Franciszek Zarangiewicz terminator warszawski JMosc Pana Kazimierza Ciecierskiego Magistra warszawskiego uczynił nam wielką satysfakcję wysłuchania przywileyi i wpisania się do Regestru y Wilkon wędrowny na Sesji suchedniowej pryz prezencji JMość Panów Deputatów to iest Imć Pana Walentego Pykowskiego starszego, IMc Pana Tomasza Skopkiewicza oraz starszeństwa Towarzystawa STANISŁAWA KARWACKIEGO starszego i Jana Wojnicza podstarszego.
Sesja wedrowna 1767 Jan Harasinski termin kazimierski Imc Pana Szczepana Harasinskiego ….. itd. W obecności STANISŁAWA KARWACKIEGO starszego i Jana Wojnicza
Sesja wedrowna 1767 Antoni Ostrowski terminator warszawski IMośc Pana Jana P. Ulrycha……. W obecności JMośc Pana Stanisława KARWACKIEGO…
[/b ]Sesja suchedniowa krakowska w 1767 jeszcze z [b]udziałem STANISŁAWA KARWACKIEGO
Sesja krakowska 19 sierpień 1767: Sesja PP Towarzyszy RACHUNKOWA przy zasiadaniach Panów Deputatów to iest TOMASZA MARKIEWICZA (uwaga Tomasz Markiewicz z Krakowa wypisał się po terminie u Walentego Karasinskiego w roku 1745) y pana Tomasza Skopkiewicza / Szkopkiewicza na ten vzas przy skarbie towarzystawa im zasiadających, SESJE UCZYNIŁ RACHUNKOWĄ pan Stanisław Karwacki któregośmy wysłuchali i yako sprawiedliwe były uczynione y z tych Rachunków kwitujemy pomienionego P. STANISŁAWA KARWACKIEGO, na co podpisujemy się
Jan Wojnicz podstarszy, Jan Pykowski kolator, Wawrzyniec…
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Magister chirurgii STANISŁAW KARWACKI z Krakowa w cechu każmierskim:
Sesja krakowska 14 czerwiec 1776 …. Piotr Wizienski terminator JMCi Pana STANISŁAWA KARWACKIEGO PRYNCYPAŁA KAZIMIERSKIEGO (zesp. 131/26 rewers, str 252)
Sesja krakowska 23 styczeń 1778… kolacje i konult odebrał Pan Błazej Paciorkowski, terminator JMosci PANA STANISŁAWA KARWACKIEGO
Zespół 131/ księga 27 sesje suchedniowe krakowskie od 1768 roku, zapisy chłopców 1768-1870
ZESPÓŁ 131/ księga 28
REGESTR WSZELKICH ZAPISÓW SKARBOWYCH w roku pańskim 1779 dnia 29 marca zaczęty przez PANA STANISŁAWA KARWACKIEGO sprawiony dnia 29 marca 1779.
Fantastycznie prowadzony przez Stanisława Karwackiego zapis sesji suchedniowych cech kazmierskiego, z pełna dokumentacją kariery STANISŁAWA KARWACKIEGO i jego syna MARCINA KARWACKIEGO jako magistrów chirurgii w Krakowie i na Kazimierzu.
- str 7 STANISŁAW KARWACKI jako starszy kazimierski
- str 17
Sesja suchedniowa 7 czerwca 1781 za zgodą Szl. Imc Pana Jana Bekierskiego prezydenta Kazimierskiego JKM, do tekże sesji zszedli sięmy Starsi z krakowskimi Starszymi… wysłuchawszy Sławetnych PP STANISŁAWA KARWACKIEGO y Franciszka Czechanskiego / Ciechanowskiego MAGISTRÓW TEJZE PROFESJI CHURURGICZNEJ… Pan Karwacki ma w terminie chłopca wprzód zapisanego Panu Franciszkowi Ciechanowskiemu, a który dopomina się powrotu do pierwszego zapisu …. Sprawa dotyczy ucznia JÓZEFA ŁUGASZEWSKIEGO vel Lugowskiego…. I powraca w dalszych protokołach, po konflikt trwa dalej…
Sesja 31 grudzień 1781:
STANISŁAW KARWACKI obrany starszym
Kacper Hetner podstarszym cechu
Poza tym Stanisław Karwacki wypisał z terminu Tomasza Ługowskiego z Łukowa, a zarazem
Dokonał wpisu WALENTEGO RONTELA z Krakowa
Sesja 1782:
Franciszek Ciechanowski starszym
Kacper Hehner vicestarszym
Sesja wtorek 20 maj 1783
Absolutorium za okres 1782/83 podpisali STANISŁAW KARWACKI, Jan Przeorowski, Jan Brzezowki,
Sesja 24 czerwiec 1783 / str 53
STANISŁAW KARWACKI wypisał z terminu Józefa Rontela z Krakowa
Sesja 30 styczen 1784 podpis Stanisława Karwackiego
Sesja 10 maj 1784 /str 47 podpis Stanisława Karwackiego
Sesja 20 wrzesien 1784 / str 51 podpisy: Fr. Ciechanowski, Kasper Hehner, St. Karwacki, J. Wyszynski, Jan Przeorowski, Jan Brzezinski
Sesja 2 luty 1784 / str 55. STANISŁAWKARWACKI zapisał do terminu na lat 3 Imć Jana Gąsiorowskiego ze Stradomia.
Sesja 9 wrzesien 1783 podpis Stanisława Karwackiego
Sesja 26 czerwiec 1785 Stanisław Karwacki wypisał chłopca Wojciecha Szczepankiewicza, 22 wrzesnia 1785 został czeladnikiem/. Ostatni zapis Stanisława Karwackiego
TO JEST OKRES PREZYDENTA OKONSKIEGO ! (Uwaga w 1740 roku wypis z terminu Wojciecha Okonskiego z Wieliczki)
magister chirurgii STANISŁAW KARWACKI ZMARŁ w 1786 lub 1787 roku ?
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Magister chirurgii MARCIN s. Stanisława KARWACKI w cechu każmierskim:
Sesja środa 11 lipca 1787 SŁAWTNY MARCIN KARWACKI mieszczanin kazimierski (od 1785 roku patrz wyżej przyjecie prawa kazimierskiego) pragnie być wspólkolegą naszym, uczynił nam przy prośbie odbytej oświadczenie na Wspólbrata przy Prawazch naszych mogłbyc umieszczony. Czego mu zapowiadamy nierychło, ale przyznało tylko, aby listy terminu swojego, tak pryncypalskiego jak i towarzyskiego prezentował, że jest w pełni wytrenowany, to w najkrótszym czasie Go……
Sesja 24 grudzień 1787 .. Bedąc wokowany PAN KARWACKI dlaczego MAGISTRACJI NIE CZYNI prawu naszemu duże szkody czyni… MARCIN KARWACKI prosi o przyjecie go na suche dni….. z uwagi na Oyca yego zmarłego, który był naszym współbratem pozwalamy na suchednie po roku iednym… Tenze Stanisław (błąd Marcin) Karwacki zobowiązuje się płacic suchednioer na kwartał po 4 złote, a po roku ma się do zadość MAGISTERIUM uczynienia.
Zobowiązanie podpisał Marcin Karwacki
Sesja 10 lipiec 1788
Po roku MARCIN KARWACKI ponownie wezwany na 17 wrzesien na egzamin magisterski (?)
Sesja 2 wrzesień 1788 strona 82
Sławetny Marcin Karwacki mając sobie komunikować punkty od Zgromadzenia podług pzrepisu prawa do zdolności swojej profesji chirurgicznej ten podług ordynacji zgromadzenia zadość uczynił. PRZETO ZGROMADZENIE za zdatnego aspiranta będzie go uzawac. Tenze Karwacki listy terminowe swego i kollaterne i kolwoletne Zgromadzeniu okazał i złożył.
Sesja 3 maj 1791 / strona 97
Marcin Karwacki sygnuje rachunek starszych. OSTATNI ZAPIS KARWACKICH W TEJ KSIEDZE !
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Wkrótce nowy etap życia MARCINA KARWACKIEGO aptekarza w Jędrzejowie (przed slubem córki urodzonej jeszcze w Krakowie 1780, ale slub z Dominkiem Franckim już Jędrzejowie 1808) – w domu obecnie, lewej części kompleksu Muzeum Przypkowskich.
Sesja 7 wrzesień 1788
Sławetny MARCIN KARWACKI, mieszczanin kazimierski złożył połowę kolacji do Skarbu Nalzezny, bez połowe, bo jako MAGISTROWI sypnięto na mocy ordynacji i przyzwolenia zgromadzenia mu służącej.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ZESPÓŁ 131 / księga 32: Księga do wpisywania dokumentów od 1750 roku; rejestr chirurgów krakowskich 1759-1794 jest lista 1-74 nazwisk nie ma Stanisława Karwackiego; w rewersie jest Regestr Braci cechu krakowskiego 1596-1753.