Podstawy treningu sportowej walki rycerskiej cz. 1

Ulegając wielu prośbom przygotowaliśmy pierwszy artykuł dotyczący treningu rycerskiego. Na wstępie chcemy zaznaczyć, że informacje tutaj zawarte wynikają z naszego wieloletniego doświadczenia. Jednakże należy pamiętać, że walki rycerskie są młodą dyscypliną, gdzie nie ma jednego najlepszego i skutecznego systemu walki.  Uczymy się na własnych błędach i porażkach a także na sukcesach innych. Wszystkim osobom chcącym rozwijać swoje umiejętności polecam ciągłe podpatrywanie na Youtubie nagrań walk utytułowanych zawodników. Nie ma lepszego źródła, gdzie można znaleźć inspirację do technik, które warto wprowadzić do swojego repertuaru.

Informacje dotyczące technik walki oraz treningów skierowane są do osób niemających dużego doświadczenia w sportach rycerskich. Jest to jedynie wstęp do walk rycerskich. Nic nie zastąpi treningu pod okiem doświadczonego zawodnika/trenera w jednej ze szkół szermierczych.

Podstawy sportowej walki rycerskiej:

Pozycja:

Na powyższym zdjęciu przedstawiona jest podstawowa pozycja walki, którą proponujemy wszystkim trenującym. Ciężar ciała na palcach, stopy lekko skierowane ku środkowi, ugięte nogi, prawa noga z przodu (dla praworęcznych), lekko pochylony na prostych plecach tułów, tarcza uniesiona na wysokość głowy i miecz skierowany w jej kierunku sprawia, że osoba stojąca w tej pozycji jest znacznie trudniejsza do trafienia niż większość osób wychodzących do turniejów.

Zwróćmy uwagę, jak dobrze w tej pozycji zasłonięta jest głowa i tułów. Trzymanie prawej nogi z przodu pozwala maksymalnie wydłużyć czas jaki mamy na reakcję przy uderzeniu praworęcznego przeciwnika skierowanym w nasze nogi. Równocześnie wysunięty prawy bark skraca dystans miedzy naszą bronią a przeciwnikiem, co pozwoli zadać nam szybsze uderzenie.

Atak:

Podobnie jak w tradycyjnych sztukach walki, siła ciosu zależy od ilości mięśni zaangażowanych w jego wyprowadzenie. Prawidłowe uderzenie powinno zaczynać się od stóp, a wyrzucenie samej ręki i ściągnięcie nadgarstka musi być ostatnim elementem wpływającym na jego siłę. Tak wyprowadzony cios gwarantuje nam zadanie silnego uderzenia, doprowadzającego czasem do nokautu przeciwnika. Pamiętać należy także, że jego siła zgodnie z prawem Newtona obliczana jest ze wzoru: przyśpieszenie razy masa więc nie zawsze cięższa broń oznacza silniejsze uderzenie.

Obrona:

Stojąc w omówionej pozycji całą górę ciała jesteśmy w stanie statycznie bronić minimalnymi ruchami tułowia i obu rąk. Natomiast przed ciosami w nogi mamy tak naprawdę cztery możliwości obrony:

Przy wysokim uderzeniu na wysokości biodra wystarczy często lekko opuścić tarczę, uważając w tym momencie na ewentualną zmianę trajektorii ciosu i próbę trafienia w głowę.

Przy stosunkowo krótkim uderzeniu na wysokości kolana lub niżej często wystarcza cofnięcie prawej nogi do tyłu.

Przy długim uderzeniu na wysokości kolana lub niżej można zastosować powyższą zastawę. Warto zwrócić uwagę na zmianę pozycji tarczy przy tej obronie. Jeżeli umieścimy ją odpowiednio wysoko i cofniemy biodra, przez chwilę stajemy się praktycznie nie do trafienia.

Czwartą obroną jest najbardziej szermiercza taktyka, czyli praca dystansem. Zdecydowane, szybkie zejście w bok lub odsunięcie się do tyłu powoduje chybienie ciosu przeciwnika i jego wychylenie, co często daje nam czyste pole do trafienia.

Poruszanie (M. Musashi, Wojownik, który stoi w miejscu to martwy wojownik):

Ostatnim elementem walki jest właściwe poruszanie się. W walkach rycerskich jest ono znacznie bliższe do sposobu poruszania się w uderzanych sztukach walk niż w szermierce sportowej. Najogólniej mówiąc wskazane jest stosowanie się do poniższych zasad:

Krok w przód:

Przenieś ciężar ciała na zakroczną, rozpocznij krok od przedniej a następnie dostaw zakroczną.

Krok w tył:

Przenieś ciężar ciała na nogę przednią, rozpocznij krok od nogi zakrocznej a następnie dostaw przednią.

Krok w lewo:

Przenieś ciężar ciała na przednią, rozpocznij krok od nogi lewej a następnie dostaw prawą.

Krok w prawo:

Przenieś ciężar ciała na nogę zakroczną, rozpocznij krok od nogi prawej a następnie dostaw lewą.

Pamiętajmy o tym, aby wykorzystywać rozmiar pola. Odpowiednie poruszanie się po okręgu umożliwia nam unik pod broń przeciwnika lub obejście od strony jego tarczy, gdzie znacznie maleją możliwości ofensywne oponenta. Poruszanie się do przodu i tyłu pozwala walczyć dystansem. Czasem samo malutkie „półkroku w tył” wystarcza by uniknąć ciosu przeciwnika. Pamiętajmy tylko, że każdy kolejny krok w tył w linii prostej powoduje przybliżenie nas do końca pola, skąd znacznie trudniej będzie się potem wydostać. Na koniec zostawiłem uwagę, że choć przy dobrym refleksie tarcza pozwala nam na dosyć dobrą statyczną obronę, to wartość właściwego poruszania i pracy dystansem szczególnie docenia się przy pozostałych konkurencjach turniejowych - w  mieczu długim oraz mieczu i puklerzu.

Poniżej znajdziecie Państwo więcej informacji o nas i naszej działalności

http://brothersofsteel.pl/