Izabela Aragońska - kim była księżna Mediolanu?

Izabela Aragońska księżna Mediolanu oraz matka Bony Sforzy. Kim była? Jaką pozycję zajmowała oraz jaki był jej udział w małżeństwie córki z Zygmuntem Starym? O tym wszystkim przeczytanie w poniższych punktach.

1. 

   Izabela Aragońska

   Małżeństwo Izabeli, tak jak inne w tamtym okresie, było zaplanowane przez rodziców. Dnia 26 września 1472 r., czyli kiedy nasza bohaterka miała 2 lata, został podpisany kontrakt ślubny. Na męża wybrano jej starszego o rok Gian Galeazzo Sforza. Zaślubiny per procura odbyły się 23 grudnia 1488 r., natomiast sama ceremonia zaślubin miała miejsce 2 lutego następnego roku.

2. Izabela i Gian doczekali się czwórki dzieci. Najstarszy był Francesco Maria. Po nim urodziła się Ippolita Maria, Bona – królowa Polski, a najmłodsza była Bianca Maria. Francesco nosił tytuł następcy tronu mediolańskiego. Niestety pomimo starań matki nigdy nie objął władzy. Ostateczne starania o tron przerwała jego nagła śmierć w 1512 r. Dużo wcześniej jednak Izabela straciła dwie córki – Ippolitę oraz Biancę. Pierwsza zmarła w 1501 r. w wieku 8 lat. Druga w 1496 mając niewiele ponad rok.
3. Pobyt Izabeli Aragońskiej w Mediolanie od samego początku nie był udany. Regentem Mediolanu był wówczas Ludovico Sforza, wuj Giano. Nie darzył on sympatią Izabeli i dlatego utrudniał jej pobyt na dworze, jak tylko mógł. Zaczął od umieszczenia jej w mało przytulnych komnatach, gdzie nie mogła liczyć na prywatność. Kiedy wreszcie Izabela zaszła w ciążę i urodziła syna, Ludovico postanowił zająć się jego wychowaniem. Z czasem było jeszcze gorzej. Dnia 21 października 1494 r. zmarł Gian, a jego wuj został władcą Mediolanu. Sytuacja Izabeli poprawiła się dopiero po przegranej przez Ludovica Sforzę bitwie pod Novarą. W niedługim czasie zamieszkała w zamku w Bari wraz z Boną.
4. W 1515 r. pojawiła się szansa ożenku Bony, która miała już 21 lat. Kiedy zainteresował się nią król Polski Zygmunt Stary, Izabela uznała to za idealną okazję do swojego wielkiego powrotu. Przede wszystkim (co wcale nie dziwi) chciała jak najkorzystniej wydać córkę za mąż. Dyplomacja wysłana przez polskiego króla była „wodzona za nos”. Izabela zmieniała miejsce pobytu wraz z Boną, ostatecznie doprowadzając do swojego wielkiego powrotu w Neapolu, gdzie odbyła się uroczystość.
5. Izabela zmarła w 1524 r. w trakcie konfliktu o spadek. Tereny, które odziedziczyła po ciotce Joannie Neapolitańskiej, należały się również Karolowi Habsburgowi. Izabela została pochowana w kościele San Domenica Maggiore.

Bibliografia:

1. Dynastie Europy, red. Antoniego Mączaka, Wrocław 2009.
2. Janicki K., Damy złotego wieku, Kraków 2014.
3. Wójcik-Góralska D., Niedoceniona królowa, Warszawa 1987.

^{Korekta: Zuzanna Świrzyńska}