Liga polskich marzeń. Prawie 20 lat niewytłumaczalnej niemocy i... przełamanie?!

Znany dziennikarz sportowy Stefan Szczepłek napisał ongiś, iż wygranie Ligi Mistrzów idzie w parze z zapewnieniem sobie nieśmiertelności. Podczas gdy potentaci europejskiego futbolu śnią o triumfie w najbardziej prestiżowych rozgrywkach, nam rokrocznie pozostaje się ekscytować tym, czy mistrz Polski zdoła wreszcie przypuścić skuteczny szturm na złote bramy elity. Już sama przepustka do fazy grupowej (1/16 finału) UEFA Champions League stanowi szczyt marzeń i swoistą namiastkę nieśmiertelności dla rodzimych klubów. Wszak od ostatniego awansu minie wkrótce 20 lat.

Największymi osiągnięciami polskich drużyn w starej formule rozgrywek, zwanej wówczas Pucharem Europy Mistrzów Krajowych, były półfinały z sezonów 1969/1970 i 1982/1983. W pierwszym przypadku mocniejszy od Legii Warszawa (w składzie z Kazimierzem Deyną, Lucjanem Brychczym czy Robertem Gadochą) okazał się późniejszy triumfator Feyenoord Rotterdam1, trzynaście lat później zaś Widzew Łódź z Józefem Młynarczykiem i Włodzimierzem Smolarkiem musiał uznać wyższość turyńskiego Juventusu2. W obecnym kształcie zmagań, utrwalonym od 1992 r., zwycięzcom I ligi (od 2004 r. Ekstraklasy) – eufemistycznie ujmując – nie wiedzie się najlepiej. Po stosunkowo tłustych latach 1995–1996, gdy w fazie grupowej dopingowaliśmy Legię i Widzewa, nastąpił niewytłumaczalny i przygnębiający okres posuchy. Etap ten może (a nawet musi!) zakończyć się w tym roku.

Od sezonu 1997/1998 kwalifikacje bezskutecznie próbowały przebrnąć: krakowska Wisła (aż siedmiokrotnie), Legia (czterykroć), Widzew i Lech Poznań (po dwa razy), ŁKS, Polonia Warszawa, Zagłębie Lubin oraz Śląsk Wrocław. Zdarzało się, że los stawiał przed nami rywali z najwyższej, nieosiągalnej półki, czasami awans był na wyciągnięcie ręki, ale nie obyło się także bez druzgocących kompromitacji – zarówno na polu stricte sportowym, jak i organizacyjnym. Rozpocznijmy zatem przegląd nieudanych podejść do fazy grupowej Ligi Mistrzów z ostatnich dwóch dekad. Z uzasadnioną wiarą w lepszą przyszłość.

Sezon 1997/1998:
23.07.1997, Baku, Azerbejdżan: Neftczi Baku – Widzew Łódź 0:2 (Maciej Terlecki, Jacek Dembiński)
30.07.1997, Łódź: Widzew – Neftczi 8:0 (Piotr Szarpak 3, Andrzej Kobylański, Marcin Zając, Dembiński 2, Alexandru Curtianu)
13.08.1998, Łódź: Widzew – AC Parma 1:3 (Andrij Mychalczuk – Enrico Chiesa 3)
27.08.1998, Parma, Włochy: Parma – Widzew 4:0 (Reynald Pedros, Roberto Néstor Sensini 2, Adaílton)

Sezon 1998/1999:
22.07.1998, Łódź: ŁKS – Kapaz Gandża 4:1 (Tomasz Cebula, Mirosław Trzeciak 2, Tomasz Wieszczycki – İmamyar Süleymanov)
29.07.1998, Gandża, Azerbejdżan: Kapaz – ŁKS 1:3 (Dmitrij Smirnow – Trzeciak 2, Wieszczycki)
12.08.1998, Manchester, Anglia: Manchester United – ŁKS 2:0 (Ryan Giggs, Andy Cole)
26.08.1998, Łódź: ŁKS – Man Utd 0:0 (–)

Sezon 1999/2000:
28.07.1999, Łowecz, Bułgaria: Liteks Łowecz – Widzew 4:1 (Swetosław Todorow, Marjan Živković, Swetłan Kondew – Artur Wichniarek)
04.08.1999, Łódź: Widzew – Liteks 4:1 pd., k. 3:2 (Dariusz Gęsior, Wichniarek 2, Radosław Michalski – Todorow; karne: Michalski n.s., Wichniarek n.s., Gęsior s., Maciej Stolarczyk s., Maciej Terlecki s. – Živković s., Stefan Kolew n.s., Kondew s., Zlatomir Zagorčić n.s., Alban Bushi n.s.)
11.08.1999, Florencja, Włochy: ACF Fiorentina – Widzew 3:1 (Daniele Adani, Sandro Cois, Rui Costa – Adani sam.)
25.08.1999, Łódź: Widzew – Fiorentina 0:2 (Chiesa, Cois)

Sezon 2000/2001:
26.07.2000, Bukareszt, Rumunia: Dinamo Bukareszt – Polonia Warszawa 3:4 (Danut Lupu, Adrian Mihalcea, Marius Niculae – Wieszczycki 2, Emmanuel Olisadebe, Igor Gołaszewski)
02.08.2000, Płock: Polonia – Dinamo 3:1 (Olisadebe 2, Gołaszewski – Iulian Tameș)
09.08.2000, Płock: Polonia – Panathinaikos Ateny 2:2 (Tomasz Kiełbowicz, Arkadiusz Kaliszan – Krzysztof Warzycha, Takis Fyssas)
23.08.2000, Ateny, Grecja: Panathinaikos – Polonia 2:1 (Nikos Liberopoulos, Karlheinz Pflipsen – Arkadiusz Bąk)

fot. CC-BY-SA 3.0

Czarną serię rozpoczęli w 1997 r. podopieczni Franciszka Smudy. Decydujące starcia przyszło im toczyć z wicemistrzem Włoch, Parmą. „Crociati” pod wodzą Carla Ancelottiego, w składzie których grali m.in. Gianluigi Buffon, Fabio Cannavaro, Lilian Thuram, Dino Baggio, Hernán Crespo oraz Enrico Chiesa, losy dwumeczu rozstrzygnęli w zasadzie już na stadionie RTS-u (dzięki hattrickowi Chiesy). W rewanżu dopełnili formalności z nawiązką. Wicemistrzowi Polski3, Widzewowi, nie udało się także dwa lata później. Po męczarniach z Liteksem Łowecz w II rundzie kwalifikacji (1:4 w Bułgarii, 4:1 i seria jedenastek w Polsce) znów nieosiągalna okazała się drużyna z Serie A. Fiorentina pewnie wygrała obydwa mecze, a jedną z decydujących bramek zdobył bezwzględny Chiesa. Wcześniej ŁKS, rywal Widzewa „zza miedzy”, dzielnie przeciwstawiał się Manchesterowi United – temu samemu, który w LM 1998/1999 ani razu nie schodził z boiska pokonany, a po znakomitym comebacku w finale z Bayernem sięgnął po najważniejsze trofeum. Z perspektywy czasu porażka 0:2 i remis 0:0 z takimi tuzami, jak choćby Peter Schmeichel, Gary Neville, Jaap Stam, David Beckham, Ryan Giggs, Roy Keane, Paul Scholes bądź Andy Cole, mimo wszystko nie smakowały najgorzej. Ostatnie podejście w XX w. zaliczyła Polonia Warszawa. Po zaciętych bojach z Dinamem Bukareszt na drodze „Czarnych Koszul„ stanął słynny Panathinaikos Ateny w składzie z Krzysztofem Warzychą. Popularny ”Gucio” zdobył jedną z bramek, która w ostatecznym rozrachunku pogrążyła rodaków. W stolicy Grecji zabrakło już czasu, by doprowadzić do dogrywki (kontaktową bramkę reprezentant Polski Arkadiusz Bąk zdobył w 86. minucie rewanżu). Nie pomógł nawet będący u szczytu formy Emmanuel Olisadebe.

Sezon 2001/2002:
25.07.2001, Ryga, Łotwa: Skonto Ryga – Wisła Kraków 1:2 (Lewan Korghalidze – Arkadiusz Głowacki, Maciej Żurawski)
01.08.2001, Kraków: Wisła – Skonto 1:0 (Maciej Żurawski)
08.08.2001, Kraków: Wisła – FC Barcelona 3:4 (Grzegorz Pater 2, Tomasz Frankowski – Rivaldo 3, Patrick Kluivert)
21.08.2001, Barcelona, Hiszpania: Barcelona – Wisła 1:0 (Luis Enrique)

Sezon 2002/2003:
31.07.2002, Skopje, Macedonia: Vardar Skopje – Legia Warszawa 1:3 (Dejan Ristovski – Cezary Kucharski, Moussa Yahaya, Stanko Svitlica)
07.08.2002, Warszawa: Legia – Vardar 1:1 (Kucharski – Rogério Oliveira)
14.08.2002, Barcelona, Hiszpania: Barcelona – Legia 3:0 (Frank de Boer, Juan Román Riquelme, Phillip Cocu)
28.08.2002, Warszawa: Legia – Barcelona 0:1 (Gaizka Mendieta)

Sezon 2003/2004:
30.07.2003, Kraków: Wisła – Omonia Nikozja 5:2 (Żurawski 2, Frankowski, Marcin Baszczyński, Daniel Dubicki – Rainer Rauffmann)
06.08.2003, Nikozja, Cypr: Omonia – Wisła 2:2 (Rauffmann, Ilias Charalambus – Żurawski 2)
13.08.2003, Bruksela, Belgia: Anderlecht Bruksela – Wisła 3:1 (Nenad Jestrović, Goran Lovre, Aruna Dindane – Żurawski)
26.08.2003, Kraków: Wisła – Anderlecht 0:1 (Dindane)

Sezon 2004/2005:
27.07.2004, Tbilisi, Gruzja: WIT Georgia Tbilisi – Wisła 2:8 (Tengiz Kobiaszwili, Giorgi Adamia – Frankowski 4, Damian Gorawski, Żurawski 3)
04.08.2004, Kraków: Wisła – WIT Georgia 3:0 (Marcin Kuźba, Kelechi Omeonu, Gorawski)
11.08.2004, Kraków: Wisła – Real Madryt 0:2 (Fernando Morientes 2)
25.08.2004, Madryt, Hiszpania: Real M. – Wisła 3:1 (Ronaldo 2, Francisco Pavón – Gorawski)

fot. CC-BY-S 3.0

W drugim omawianym czteroleciu trzy razy reprezentowała nas krakowska Wisła i aż trzykrotnie niebywały pech w losowaniu sprawił, że Polacy krzyżowali miecze z potentatami hiszpańskiej Primera División – ligi, o której potędze nikogo przekonywać nie trzeba. W sezonie 2001/2002 „Biała Gwiazda„, która w składzie z Arkadiuszem Głowackim, Marcinem Baszczyńskim, Grzegorzem Paterem, Kamilem Kosowskim, Mirosławem Szymkowiakiem, Maciejem Żurawskim i Tomaszem Frankowskim właśnie zaczynała okres dominacji na krajowym podwórku, nawiązała równorzędną walkę z Barceloną. Mimo że na stadionie przy ul. Reymonta trzykrotnie (!) wychodziła na prowadzenie, ostatecznie uległa wyżej notowanemu rywalowi 3:4. Katalończyków uratowała dyspozycja ofensywnego duetu Rivaldo – Patrick Kluivert wspieranego przez Xaviego czy Luisa Enrique. Na Camp Nou rywale nie dopuścili do straty żadnego gola. Okazja do rewanżu na ”Blaugranie” przydarzyła się już rok później warszawskiej Legii. FC Barcelona, która zaczynała powoli nawiązywać do sukcesów z czasów Johana Cruyffa, była już wówczas poza zasięgiem. 0:3 w pierwszym meczu pozbawiło mistrza Polski wszelkich złudzeń.

W sezonie 2003/2004 wiślacy, mimo osłabień kadrowych, mieli zrekompensować uczucie niedosytu. Do potyczki z belgijskim zespołem RSC Anderlecht podchodzono optymistycznie, nawet mimo kiepskiego dwumeczu z mistrzem Cypru. W Brukseli krakowianie zaprezentowali się tragicznie i zasłużenie przegrali arcyważny mecz 1:3. Błyszczał Iworyjczyk Aruna Dindane, który kolejnym trafieniem pogrążył Wisłę na własnym stadionie. Za rok poprzeczka znów poszła w górę, gdy przyszło się zmierzyć z Realem Madryt u schyłku pierwszej ery „Galácticos„. Trener ”Królewskich” w Krakowie desygnował do gry następującą jedenastkę: Iker Casillas – Míchel Salgado, Walter Samuel, Francisco Pavón, Roberto Carlos – Luis Figo, Iván Helguera, Zinédine Zidane, David Beckham – Raúl, Ronaldo. Defensywa Wisły dzielnie odpierała frontalne ataki przeciwnika, ale decydujące ciosy zadał jej Fernando Morientes. Rezerwowy pokonywał Radosława Majdana w 72. i 90. minucie. Rewanż przebiegł wyraźnie pod dyktando ośmiokrotnych mistrzów Starego Kontynentu, gdyż podopieczni Henryka Kasperczaka nie potrafili upilnować Brazylijczyka Ronaldo.

Sezon 2005/2006:
09.08.2005, Kraków: Wisła – Panathinaikos 3:1 (Paweł Brożek, Kalu Uche, Frankowski – Olisadebe)
23.08.2005, Ateny, Grecja: Panathinaikos – Wisła 4:1 pd. (Nasief Morris, Olisadebe, Dimitris Papadopulos, Ilias Kotsios – Radosław Sobolewski)

Sezon 2006/2007:
26.07.2006, Hafnarfjörður, Islandia: FH Hafnarfjörður – Legia 0:1 (Élton Brandão)
02.08.2006, Warszawa: Legia – Hafnarfjörður 2:0 (Aleksandar Vuković, Edson da Silva)
09.08.2006, Donieck, Ukraina: Szachtar Donieck – Legia 1:0 (Elano)
23.08.2006, Warszawa: Legia – Szachtar 2:3 (Piotr Włodarczyk 2 – Ciprian Marica 2, Fernandinho)

Sezon 2007/2008:
31.07.2007, Lubin: Zagłębie Lubin – Steaua Bukareszt 0:1 (Dorin Goian)
08.08.2007, Bukareszt, Rumunia: Steaua – Zagłębie 2:1 (Bănel Nicoliță, Dorel Zaharia – Michał Stasiak)

Sezon 2008/2009:
30.07.2008, Jerozolima, Izrael: Beitar Jerozolima – Wisła Kraków 2:1 (Aviram Baruchyan 2 – Paw. Brożek)
06.08.2008, Kraków: Wisła – Beitar 5:0 (Mauro Cantoro, Cléber, Paw. Brożek, Júnior Díaz, Andrzej Niedzielan)
13.08.2008, Barcelona, Hiszpania: Barcelona – Wisła 4:0 (Samuel Eto’o 2, Xavi, Thierry Henry)
26.08.2008, Kraków: Wisła – Barcelona 1:0 (Cléber)

Po raz pierwszy zabrakło tak niewiele. W sezonie 2005/2006 Wisła zbliżyła się do piłkarskiego raju po zwycięstwie nad Panathinaikosem w Krakowie (3:1). Wynik mógł być jeszcze bardziej okazały, gdyby tylko Marek Zieńczuk wykorzystał swoje „stuprocentowe„ okazje. Wydawało się, że tylko kataklizm mógł odebrać upragniony cel... Do takowego niestety doszło 23 sierpnia w Atenach. Korzystny wynik utrzymywał się do 65. i od 78. minuty spotkania, gdy najwyższej próby strzałem zza pola karnego popisał się Radosław Sobolewski. Na trzy minuty przed końcem regulaminowego czasu gry „Koniczynki„ wyrównały stan rywalizacji, a w 25. minucie dogrywki skrzętnie skorzystały z kuriozalnego błędu golkipera i zadały ostateczny cios, eliminujący grającą w dziesiątkę ”Białą Gwiazdę” z LM. Zespół ten ponownie stanął przed szansą awansu dopiero po trzech latach a w międzyczasie Legia Warszawa i Zagłębie Lubin musiały uznać wyższość odpowiednio: rozpoczynającego swój sen o potędze Szachtara Donieck oraz Steauy Bukareszt. Na drodze Wisły tymczasem w 2008 r. ponownie stanęła naszpikowana gwiazdami Barça. Zwyciężając 4:0 w sercu Katalonii, brutalnie wybiła Polakom z głowy marzenia o Champions League. Kibicom pozostało natomiast szczycenie się tym, że drużyna z kraju nad Wisłą w rewanżu wspięła się na wyżyny możliwości i pokonała 1:0 późniejszego triumfatora rozgrywek, zdobywcę mistrzostwa i Pucharu Hiszpanii, zdobywcę krajowego pucharu i superpucharu, Superpucharu Europy i najlepszą drużynę Klubowych Mistrzostw Świata.

Sezon 2009/2010:
15.07.2009, Sosnowiec: Wisła – Levadia Tallinn 1:1 (Piotr Ćwielong – Nikita Andriejew)
22.07.2009, Tallinn, Estonia: Levadia – Wisła 1:0 (Vladislav Ivanov)

Sezon 2010/2011:
13.07.2010, Baku, Azerbejdżan: Inter Baku – Lech Poznań 0:1 (Wichniarek)
21.07.2010, Poznań: Lech – Inter B. 0:1 pd., k. 9:8 (Ģirts Karlsons; karne: Bartosz Bosacki s., Siarhiej Krywiec n.s., Sławomir Peszko n.s., Jacek Kiełb s., Seweryn Gancarczyk s., Jakub Wilk s., Dimitrije Injac s., Grzegorz Wojtkowiak s., Manuel Arboleda s., Semir Štilić s., Krzysztof Kotorowski s. – Petar Zlatinow n.s., Karlsons s., Dawit Odikadze s., Dmitri Kruglov n.s., Accioly s., Vladimir Levin s., Arif Daşdəmirov s., Aleksandr Çertoqanov s., Ilia Kandelaki s., Bronislav Červenka s., Giorgi Lomaja n.s.)
27.07.2010, Praga, Czechy: Sparta Praga – Lech 1:0 (Erich Brabec)
04.08.2010, Poznań: Lech – Sparta 0:1 (Jiří Kladrubský)

Sezon 2011/2012:
13.07.2011, Ryga, Łotwa: Skonto – Wisła 0:1 (Renārs Rode sam.)
19.07.2011, Kraków: Wisła – Skonto 2:0 (Patryk Małecki, Ivica Iliev)
26.07.2011, Łowecz, Bułgaria: Liteks – Wisła 1:2 (Tom – Michael Lamey, Maor Melikson)
03.08.2011, Kraków: Wisła – Liteks 3:1 (Melikson 2, Cezary Wilk – Nikołaj Bodurow)
17.08.2011, Kraków: Wisła – APOEL Nikozja 1:0 (Małecki)
23.08.2011, Nikozja, Cypr: APOEL – Wisła 3:1 (Sergei Pareiko sam., Aílton Almeida 2 – Wilk)

Sezon 2012/2013:
18.07.2012, Podgorica, Czarnogóra: Budućnost Podgorica – Śląsk Wrocław 0:2 (Rok Elsner, Sebastian Mila)
25.07.2012, Wrocław: Śląsk – Budućnost 0:1 (Nikola Vukčević)
01.08.2012, Wrocław: Śląsk – Helsingborgs IF 0:3 (Alfreð Finnbogason, Christoffer Andersson, Daniel Nordmark)
08.08.2012, Helsingborg, Szwecja: HIF – Śląsk 3:1 (Thomas Sørum 3 – Cristián Díaz)

Sezon 2013/2014:
17.07.2013, Wrexham, Walia: The New Saints FC – Legia 1:3 (Ryan Fraughan – Michał Kucharczyk, Marek Saganowski, Jakub Kosecki)
24.07.2013, Warszawa: Legia – TNS 1:0 (Wladimer Dwaliszwili)
31.07.2013, Molde, Norwegia: Molde FK – Legia 1:1 (Daniel Chima – Dwaliszwili)
07.08.2013, Warszawa: Legia – Molde 0:0 (–)
21.08.2013, Bukareszt, Rumunia: Steaua – Legia 1:1 (Federico Piovaccari – J. Kosecki)
27.08.2013, Warszawa: Legia – Steaua 2:2 (Miroslav Radović, Michał Kucharczyk – Nicolae Stanciu, Piovaccari)

Sezon 2014/2015:
16.07.2014, Warszawa: Legia – St Patrick’s Athletic FC 1:1 (Radović – Chris Fagan)
23.07.2014, Dublin, Irlandia: St Patrick’s Athletic FC – Legia 0:5 (Radović 2, Michał Żyro, Saganowski, Conan Byrne sam.)
30.07.2014, Warszawa: Legia – Celtic FC 4:1 (Radović 2, Żyro, J. Kosecki – Callum McGregor)
06.08.2014, Edynburg, Szkocja: Celtic – Legia 0:2 (Żyro, Kucharczyk) 
Wynik meczu zweryfikowany jako walkower 3:0 dla drużyny gości.

Sezon 2015/2016:
14.07.2015, Sarajewo, Bośnia i Hercegowina: FK Sarajevo – Lech 0:2 (Kasper Hämäläinen, Denis Thomalla)
22.07.2015, Poznań: Lech – Sarajevo 1:0 (Barry Douglas)
29.07.2015, Poznań: Lech – FC Basel 1:3 (Thomalla – Michael Lang, Marc Janko, Davide Callà)
05.08.2015, Bazylea, Szwajcaria: Basel – Lech 1:0 (Birkir Bjarnason)

fot. CC-BY-SA 3.0

Wielkie nadzieje wiązano z reformą systemu rozgrywek pucharowych, która weszła w życie w 2009 r. za sprawą Michela Platiniego. Podział na tzw. ścieżkę mistrzowską i ligową w założeniu miał wyrównać szanse drużyn z Europy Środkowej i Wschodniej na udział w fazie grupowej UEFA Champions League. Takie ułatwienie wykorzystali w ostatnim czasie mistrzowie lig, którym miejsca blokowali dotychczas potentaci z Hiszpanii, Anglii, Niemiec, Włoch, Francji, Portugalii etc. I tak swoich reprezentantów w LM w latach 2009–2016 mieli: Cypryjczycy, Izraelczycy, Węgrzy, Słowacy, Serbowie, Chorwaci, Białorusini, Rumuni, Słoweńcy, Szwedzi, Bułgarzy, a nawet Kazachowie. Podarunek od szefostwa UEFA zaprzepaścili giganci rodzimego futbolu. Zamiast wielkich pieniędzy i zaszczytów zmuszeni byliśmy oglądać tragifarsę pt. „W Europie nie ma już słabych drużyn„. Do miana największych kompromitacji w historii polskiej piłki pretenduje odpadnięcie Wisły z mistrzem Estonii Levadią Tallinn (w sezonie 2009/2010) już w II rundzie kwalifikacji. Dwukrotnie próbował Lech Poznań, który w sezonie 2010/2011 potrzebował serii jedenastek do wyeliminowania ”potęgi” z Azerbejdżanu (potem okazał się słabszy od praskiej Sparty), a przed rokiem nie miał szans z FC Basel, który w ostatnich latach zdominował dosyć silną ligę szwajcarską. Gorzką pigułkę w sezonie 2012/2013 przełknęli sympatycy Śląska Wrocław, który miał wielkie problemy z wyeliminowaniem mistrza Czarnogóry a później zebrał tęgie baty od Szwedów z Helsingborga (1:6 w dwumeczu).

W ostatnich siedmiu latach najbliżej uzyskania przepustki do Ligi Mistrzów były Wisła Kraków i Legia Warszawa. W sierpniu 2011 r. wystarczyło, by pierwsza z wymienionych drużyn nie przegrała rewanżowego spotkania ostatniej rundy eliminacji z APOEL-em Nikozja wyżej niż dwoma bramkami (w Krakowie padł wynik 1:0). Co zrobiła zaś „Biała Gwiazda„? Została pokonana 1:3, a jej szanse pogrzebał w feralnej 87. minucie (patrz: sezon 2005/2006) Brazylijczyk Aílton Almeida. O porównywalnym pechu mogą mówić fani Legii, bowiem w sezonie 2013/2014 powodem odpadnięcia było ogromne szczęście rumuńskiej Steauy (1:1 w Warszawie i 2:2 w Bukareszcie), a w sezonie 2014/2015 – fatalna w skutkach wpadka natury organizacyjnej. 30 lipca i 6 sierpnia 2014 r. ”Wojskowi” rozegrali kapitalne zawody przeciwko faworyzowanemu Celticowi – rutynowanego przeciwnika ze Szkocji pokonali 4:1 i 2:0. Z optymizmem wyczekiwano rywala w IV rundzie kwalifikacyjnej, który miał zostać wyłoniony z następującego grona: FC Salzburg, BATE Borysów, Ludogorec Razgrad, Steaua i APOEL (zaistniała zatem szansa rewanżu za porażki sprzed lat). Na nieco ponad godzinę przed losowaniem piłkarska centrala przesłała hiobowe wieści. Ze względu na to, że w rewanżowym spotkaniu od... 87. (!) minuty na boisku przebywał oficjalnie zawieszony za kartki obrońca Bartosz Bereszyński4, wynik meczu został zweryfikowany jako 3:0 dla „The Bhoys”. Rozpaczliwe odwołania i powoływanie się na precedensy nie przyniosły żadnego skutku. Zarówno włodarze UEFA, jak i członkowie Trybunału Arbitrażowego do spraw Sportu byli nieugięci.

Sezon 2016/2017:
12.07.2016, Mostar, Bośnia i Hercegowina: Zrinjski Mostar – Legia 1:1 (Matija Katanec – Nemanja Nikolić)
19.07.2016, Warszawa: Legia – Zrinjski 2:0 (Nikolić 2)
27.06.2016, Żylina, Słowacja: AS Trenčín – Legia 0:1 (Nikolić)
03.08.2016, Warszawa: Legia – Trenčín 0:0 (–)
17.08.2016, Dublin, Irlandia: Dundalk – Legia ?:?
23.08.2016, Warszawa: Legia – Dundalk FC ?:?

Spośród federacji piłkarskich, których kluby grały już w Lidze Mistrzów (1992–2016), Polska czeka na swojego przedstawiciela najdłużej w Europie. Wszelkie predyspozycje i wyśmienitą okazję ma w bieżącym sezonie rozważnie budowana Legia. Niedużym nakładem sił, mało efektownie, ale za to efektywnie zaprezentowała się w starciach z najlepszymi drużynami Bośni i Hercegowiny oraz Słowacji, a dzięki rozstawieniu w losowaniu ostatniej rundy eliminacji trafiła na teoretycznie najsłabszego możliwego rywala, irlandzkie Dundalk FC. Drużyny, która wyeliminowała islandzki Hafnarfjörður oraz – sensacyjnie – białoruskie BATE, nie można zlekceważyć (jak to bywało w poprzednich, omawianych w niniejszym artykule latach). 17 sierpnia w Dublinie i 23 sierpnia w Warszawie należy zachować maksymalną koncentrację i pokazać wszystkie piłkarskie atuty. Wówczas rok 2016 przejdzie do historii jako ten, w którym Polakom udało się przełamać dwie haniebne passy – niemożności wyjścia z grupy na piłkarskich mistrzostwach Europy oraz braku awansu do Ligi Mistrzów. Jaki będzie dalszy los drużyny z Arkadiuszem Malarzem, Łukaszem Broziem, Igorem Lewczukiem, Michałem Pazdanem, Adamem Hlouškiem, Michałem Kucharczykiem, Thibaultem Moulinem, Vadisem Odjidją-Ofoe (bądź Michałem Kopczyńskim), Steevenem Langilem (Michaiłem Aleksandrowem?), Aleksandarem Prijoviciem i Nemanją Nikoliciem w składzie, jeśli ta wywalczy upragnioną przepustkę? Parafrazując Hôtel Lambert: „Pierwej być, a potem jak być”. Powodzenia, Legio! Dwudziesty z rzędu polski blamaż nie wchodzi w rachubę.

Bibliografia:

1. Gowarzewski A., Mucha Z., Szmel B.L., Legia najlepsza jest... Prawie 100 lat prawdziwej historii, Katowice 2013.
2. Grabowski Ł., Encyklopedia polskiej piłki nożnej, Poznań 2015.
3. Jagielski P., Legia mistrzów, Warszawa 2016.
4. Szczepłek S., Moja historia futbolu, t. 2, Warszawa 2007.

Czasopisma:

1. Jurek A., 1996 – Widzew w Lidze Mistrzów. Szczęście i dużo nadziei, „Kronika Miasta Łodzi” 2012, z. 1/2, s. 61–68.
2. „Piłka Nożna” (tygodnik) – numery archiwalne z lat 1997–2016.
3. Szczepłek S., Szekspir, Picasso i Beatlesi razem, „Rzeczpospolita” 2013, nr 121, s. A18-A19.

Strony internetowe:

1. http://sport.tvp.pl/21669972/legia-mistrzow-20-lat-minelo – cykl (dostęp 10.07.2016).
2. http://legia.com/legia-w-lidze-mistrzow-82 (dostęp 12.07.2016).
3. http://pl.wikipedia.org/wiki/Widzew_Łódź_w_europejskich_pucharach (dostęp 12.07.2016).
4. http://www.hppn.pl/europejskie-puchary/polskie-kluby (dostęp 13.07.2016).
5. http://sport.tvn24.pl/pilka-nozna,105/polska-czeka-na-lige-mistrzow-najdluzej-w-europie-i-chyba-jeszcze-musi-poczekac,450329.html (dostęp 15.07.2016).
6. http://eurosport.onet.pl/pilka-nozna/liga-mistrzow/liga-mistrzow-tylko-dwa-sukcesy-polskich-klubow-w-24-probach/xwrs1x (dostęp 15.07.2016).
7. http://sport.wp.pl/kat,57678,title,Polskie-kluby-w-Lidze-Mistrzow,wid,5562091,wiadomosc.html (dostęp 15.07.2016).
8. http://pl.wikipedia.org/wiki/Statystyki_występów_polskich_klubów_w_europejskich_pucharach_UEFA (dostęp 17.07.2016).
9. http://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_meczów_polskich_klubów_w_europejskich_pucharach_UEFA_w_latach_1990-2007 (dostęp 18.07.2016).
10. http://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_meczów_polskich_klubów_w_europejskich_pucharach_UEFA_po_roku_2007 (dostęp 18.07.2016).

1. Składy z ww. dwumeczu odnaleźć można w tych miejscach: http://www.uefa.com/uefachampionsleague/season=1969/matches/round=965/match=62799/postmatch/lineups/index.html, http://www.uefa.com/uefachampionsleague/season=1969/matches/round=965/match=62800/postmatch/lineups/index.html. [↩]
2. Składy z ww. dwumeczu odnaleźć można w tych miejscach: http://www.uefa.com/uefachampionsleague/season=1982/matches/round=1037/match=63863/postmatch/lineups/index.html, http://www.uefa.com/uefachampionsleague/season=1982/matches/round=1037/match=63864/postmatch/lineups/index.html. [↩]
3. UEFA zadecydowała o wykluczeniu z europejskich pucharów mistrza Polski Wisły Kraków. Powodem surowej sankcji był incydent z 3 listopada 1998 r. Wówczas to podczas meczu Pucharu UEFA między „Białą Gwiazdą„ a Parmą zawodnik przyjezdnych Dino Baggio został raniony nożem w głowę przez kibica o pseudonimie ”Misiek”. [↩]
4. 12 grudnia 2013 r. w spotkaniu Ligi Europy między Legią Warszawa a Apollonem Limassol Bartosz Bereszyński otrzymał czerwoną kartkę i został zdyskwalifikowany na trzy spotkania pucharowe. Aby móc zagrać w rewanżowym spotkaniu III rundy eliminacji do Ligi Mistrzów 2014/2015, de iure defensor musiał zostać zgłoszony do składu na II rundę eLM. Kierownik drużyny Legii Marta Ostrowska nie dopilnowała jednak formalności i nazwisko byłego gracza Lecha Poznań na tamtej liście nie figurowało. Wbrew logice, ale jednak w myśl obowiązujących przepisów, zawodnik odcierpiał zatem zaledwie jeden z trzech meczów dyskwalifikacji (1. starcie z Celtic FC). [↩]