Rok 2019 Rokiem Unii Lubelskiej w 450-lecie jej zawarcia |
W uznaniu historycznego znaczenia unii lubelskiej w nowożytnych dziejach Europy, polski Sejm oraz Senat podjęły uchwały ustanawiające rok 2019 Rokiem Unii Lubelskiej w 450-lecie jej zawarcia.
Unia lubelska na obrazie Jana Matejki, 1869 r.
W dniu 1 lipca 1569 r. w Lublinie została zawarta unia polsko-litewska, która do historii przeszła jako unia lubelska. Porozumienie zostało ratyfikowane przez króla Zygmunta Augusta w dniu 4 lipca 1569 r. Wejście w życie umowy oznaczało, że dotąd połączone unią personalną Polska i Litwa, zaczęły wiązać więzy unii realnej. Odrębne były jedynie urzędy centralne, skarb oraz wojsko. Natomiast monarcha, sejm i polityka zagraniczna była wspólna. Zgodnie z postanowieniami traktatu do Korony przyłączono województwa: bracławskie, kijowskie, podlaskie i wołyńskie. Odtąd oba kraje zaczęto nazywać Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Ostateczne połączenie obu państw w jedno nastąpiło na mocy Konstytucji 3 maja.
Jak podkreślili senatorowie: „Unia lubelska stanowi wspaniałe świadectwo mądrości i dalekowzroczności ówczesnych elit tworzących wspólnie potężne państwo federacyjne.Powstało mocarstwo o wielonarodowej, wieloetnicznej, wielokulturowej i wieloreligijnej strukturze społecznej, które – na tle realiów ówczesnej Europy – cechowała tolerancja i pokojowe współistnienie”.
Natomiast posłowie przywołali słowa prof. Feliksa Konecznego: „Unia lubelska jest jednym z najjaśniejszych promieni w dziejach polskich, bo stwierdzała na nowo, że nie najazdami, nie zaborami, ale wzajemną przyjaźnią rozszerzało się i potężniało państwo polskie, łącząc równych z równymi, wolnych z wolnymi”.
Obchodom Roku Unii Lubelskiej towarzyszyć będzie bogaty progam imprez i przedsięwzięć kulturalno-historycznych.
Źródło: sejm.gov.pl, senat.gov.pl
Te artykuły również mogą Cię zainteresować:
Znajdujące się w portalu artykuły nie zawsze prezentują opinie zgodne ze stanowiskiem całej redakcji. Zachęcamy do dyskusji nad treścią przeczytanych artykułów, by to zrobić wystarczy podać swój nick i wysłać komentarz. O naszych artykułach możesz także porozmawiać na naszym forum. Możesz także napisać własny artykuł i wysłać go na adres naszej redakcji.
Nie da się godnie uczcić 450 rocznicy Unii lubelskiej bez ujawnienia prawdy o genezie i symbolice naszych barw narodowych.Przyjęte uchwałą Sejmu Królestwa Polskiego w dniu 7 lutego 1831 roku jako narodowe,w dniu 1 sierpnia 1919 roku stały się także barwami państwowymi. Nawiązujące w swej kolorystyce do herbów Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego symbolizują największe dzieło naszych przodków TRADYCJE RZECZPOSPOLITEJ OBOJGA NARODÓW. Niestety nie ma w Polsce nikogo z„korporacji ludzi nauki” ani nikogo z polityków, którzy by tę prawdę
upowszechniali.
Jak to nie da? Oczywiście, że się da. Skupmy się na tym czym była Unia, dlaczego powstała, jakie dała korzyści, jakie zagrożenia. Temat barw w tym kontekście to tylko ciekawostka, a nie jakaś prawda objawiona.
Mam powody twierdzić , że te obchody mogą być sprowadzone do poziomu obchodów 600 rocznicy Unii Horodelskiej, które miały rangę niższą niż ogólnopolskie dożynki. Moja propozycja aby tegorocznej rocznicy nadać wymiar międzynarodowy nie zyskała akceptacji naszych władz. W zeszłym roku w wyniku wspólnej akcji Naczelnych Dyrekcji Archiwów Polski, Litwy, Łotwy, Białorusi i Ukrainy Akt Unii Lubelskiej został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Proponowałem aby na spotkaniu w dniu 1 lipca 2019 roku Prezydentom tych państw wręczyć kopie tego aktu.
Inne moje propozycje także nie znalazły zrozumienia u władz, chociaż ich związek z 450 rocznicą Unii Lubelskiej jest niezaprzeczalny.
Tego państwa już dawno nie ma, ale wiedza o nim jest zawarta w naszych barwach narodowych o czym niestety nie wie prawie 99.9 % Polaków.
Przypomnę. Nasze biało-czerwone barwy narodowe zostały ustanowione uchwałą Sejmu Królestwa Polskiego w dniu 7 lutego 1831 roku, która głosiła :
Kokardę narodowa stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego to jest kolor biały z czerwonym.
Jest zatem związek przyczynowo- skutkowy pomiędzy istnieniem I Rzeczypospolitej a naszymi barwami narodowymi.
Nie da się godnie uczcić 450 rocznicę Unii Lubelskiej bez ujawnienia prawdy o genezie i symbolice naszych barw narodowych.
Nie ma nikogo z „korporacji ludzi nauki’ i polityków różnych opcji , którzy by stwierdzili, iż nasze biało-czerwone barwy narodowe tym się różnią od takich samych barw Monaco, Austrii, Danii, Chorwacji, Anglii, Malty, Turcji, czy Japonii bo mają tylko polską symbolikę. Symbolizują one
Tradycje Rzeczypospolitej Obojga Narodów
państwa, które powstało droga pokojową i przetrwało ponad 400 lat i wytworzyło nową jakość naszego państwa i narodu. To państwo nie było widownią trzydziestoletniej wojny religijnej która przeorała Europę w latach 1618-1648. Nie było widownią ludobójstwa w Wandei we Francji w okresie rewolucji burżuazyjnej, ani rzezi jaka zgotował Nowogrodowi Wielkiemu Iwan IV Groźny.
Witam. Co do kontaktów z litwinami mam takie samo podejście jak do banderowców z ukrainy... jedni i drudzy nienawidzili polaków a zwłaszcza polskiej szlachty... zaraz po wojnie litwini mojego dziadka wraz z 10ciorgiem potomstwa wygnano z rodzinnego domu w Piekieliszkach gdzie Piłsudski... wszyscy wiemy... dziadek był zmuszony wykopania na zimę ziemianki żeby jakoś przetrwać z wieloosobową rodziną w oczekiwaniu na pociąg z repatriantami (jak kargul i pawlak)... do dziś żyją jeszcze moje ciotki i wujkowie którzy na własnej skórze doświadczyli tych okropnych czasów...dlatego do dzis mam uraz do tej nacji i jakoś nie jestem dumny z tego że mogliśmy kiedykolwiek wejść w jakieś układy z tymi barbarzyńcami !!!
A co ma wspólnego Wielkie Księstwo Litewskie z Litwą XX-wieczną? Kolego djbombel, najpierw proszę zyskać trochę wiedzy historycznej, a dopiero się wypowiadać na forach internetowych.
Wielkie Księstwo Litewskie nie powstało w roku 1386, w momencie zawarcia unii z Polską. Wielkie Księstwo Litewskie istniało już wcześniej i powstało po przyłączeniu ziem (obecnie) białoruskich i ukraińskich do macierzystej Litwy. Mendog, Giedymin i synowie Giedymina - władcy Litwy - tworzyli potęgę Litwy (jak to pisał Mickiewicz: „Olgierd ruskie posady, Skirgiełł Lachy sąsiady, a ksiądz Kiejstut napadnie Teutony” - tego uczyliśmy się w szkole). Unia z Polską była pomyślana jako związek dwóch równych państw. Po I wojnie światowej odrodzona Litwa wróciła do tradycji etnicznej Litwy z początków istnienia państwa litewskiego, podobnie jak po roku 1945 Polska Ludowa wróciła do tradycji Polski piastowskiej.
To fakt, że Litwini spaskudzili się przez udział w hitlerowskim ludobójstwie, w tym również mordując wiele tysięcy Polaków. Opowiadali mi o tym moi rodzice, którzy przeżyli czas II wojny światowej na pograniczu litewsko - białoruskim.