Historia budownictwa jednorodzinnego w polsce - czyli nasze domy kiedyś i dziś

Budownictwo jednorodzinne rozwija się w ostatnich latach gwałtownie i stanowi obecnie najważniejszy czynnik wpływający na zmianę krajobrazu wsi i obrzeży miejskich. Według danych Europejskiego Urzędu Statystycznego w 2010 roku aż 47% zasobu mieszkaniowego stanowiły budynki jednorodzinne.

Taki wynik plasuje Polskę na wysokim, 12. miejscu spośród wszystkich państw Unii Europejskiej. Z czego wynika tak szybki rozwój budownictwa jednorodzinnego w Polsce? Przyjrzyjmy się historii ostatnich stu lat, aby odpowiedzieć na to pytanie.

Przekrój zmian i innowacji w budownictwie jednorodzinnym ostatniego wieku

Aby prześledzić zmiany, które możemy aktualnie obserwować w trendach dotyczących budownictwa jednorodzinnego, przyjrzyjmy się temu, jak wyglądało ono w ostatnim stuleciu. Zaczniemy więc od lat 20. XX wieku, zwracając uwagę na pojawiające się z czasem innowacje i zmiany.

Rozmowę na temat zmian w budownictwie warto zacząć od prześledzenia procesu urbanizacji. W latach 20. XX wieku jedynie 25% Polaków mieszka w dużych ośrodkach miejskich. Zdecydowana większość zamieszkuje wsie. Jednak już w latach 60. proporcje te wyrównują się. Na wsiach i w miastach zamieszkuje średnio po 50% populacji. Dopiero na początku XXI wieku zaobserwowana zostanie nowa tendencja do odpływania ludności z miast na wieś.

Najpopularniejszym i najszerzej używanym materiałem w budownictwie jednorodzinnym była cegła. Większość domów jednorodzinnych, szczególnie na wsiach, nie jest wyposażonych w kanalizację, wodociągi czy elektryczność. W latach 30. zaledwie 10% mieszkań w dużych miastach ma dostęp do takich mediów. Budowane do lat 50. mieszkania i domy były małe i ciemne - projektowano mało otworów na okna. Lodówka pojawiła się dopiero pod koniec lat 50. - w związku do tego czasu projektowano ciemne i zimne spiżarnie niedaleko kuchni. Do lat 90. budownictwo jednorodzinne występowało głównie na wsi.

Dezurbanizacja i rozwój budownictwa jednorodzinnego od końca lat 80. XX wieku

Od czasu przemian ustrojowych pod koniec lat 80. widoczny jest rozwój budownictwa jednorodzinnego. Wiek XXI przyniósł również tendencję do osiedlania się na obrzeżach dużych miast lub w sąsiadujących wsiach i budowy własnych domów. Wynika to między innymi z:

• wysokich cen mieszkań;
• słabego standardu i niezadowalającej infrastruktury społecznej osiedli;
• ciasnej zabudowy;
• nieopłacalność inwestycji w kupno mieszkania.

Tendencje architektoniczne we współczesnym budownictwie jednorodzinnym

Tendencje architektoniczne we współczesnym budownictwie jednorodzinnym opisać można jako zwrot ku nowoczesnym, minimalistycznych rozwiązaniom, które na pierwszym miejscu stawiają komfort użytkowania przestrzeni. Powstające domy jednorodzinne projektowane są często na w modelu otwartym, o którym więcej przeczytać można w artykule: „Jak powiązać funkcjonalne strefy przestrzenne w modelu otwartym domu jednorodzinnego?”. Coraz bardziej popularne stają się również projekty domów jednopiętrowych, tak zwanych bungalowów. Wiele ciekawych projektów oferuje pracownia architektoniczna w zakładce domy parterowe - domoweklimaty.pl.

^{Materiał przygotowany przez domoweklimaty.pl}