„Mamo czy jestem Aryjczykiem?” Rasizm w państwie Hitlera |
Głównym składnikiem ideologii nazistowskiej był rasizm, który stał się metodą do rozgraniczenia, kto należy do wspólnoty narodowej, a kto nie. Ci, którzy zostali wyłączeni ze społeczeństwa niemieckiego, stracili wszelkie prawa i faktycznie stali się niepotrzebni. Hitlerowcy tworząc specjalną pseudonaukową klasyfikację według rasy, zrealizowali różne teoretyczne założenia antropologiczne z XIX i początku XX wieku.
W nazistowskiej wykładni na szczycie piramidy ras stali Aryjczycy, i według ideologów rasowych oni powinni być panami nad rasami zdegenerowanymi - Semitami i Słowianami. Żydzi zaliczający się do Semitów zostali uznani za głównego wroga i zagrożenie dla istnienia Aryjczyków, z tego powodu wcześniej czy później mieli zostać fizycznie zniszczeni. Metoda ich likwidacji była kwestią rozważań, środków i stosownych decyzji politycznych. Zapowiedzi tego co należy zrobić z Żydami, widać już w książce Adolfa Hitlera - „Mein Kampf”. W swych wypowiedziach często przedstawiał siebie jako wykonawcę procesu walki z Żydami, który trwał w Europie od wieków: Kościół katolicki przez piętnaście stuleci traktował Żydów jak szkodników, zamykał ich w gettach i tak dalej, ponieważ zorientowano się czym są Żydzi. Ja odwołuję się do tych piętnastu stuleci.
W III Rzeszy rozwinęły się (a właściwie pogłębiły) nauki o rasach, które służyły uzasadnieniu dominacji Aryjczyków i konieczności upadku Semitów. Powstały całe systemy klasyfikacji morfologicznej (budowy ciała), na podstawie, której orzekano czy dana osoba zasługuje na życie czy nie gdyż będzie degenerować „czystą rasę”. Normalną praktyką stało się likwidowanie osób upośledzonych i chorych umysłowo jako „rasowe śmieci” (akcja T4), w najlepszym przypadku osoby „wadliwe” były sterylizowane aby nie mogły się rozmnażać.
O klasyfikacje rasowe opierali się lekarze SS, którzy prowadzili badania pseudonaukowe w różnych instytutach badawczych i obozach koncentracyjnych. Eksperymentom patronowała Cywilna Służba Zdrowia Rzeszy, której szefem był Leonardo Conti (1900-1945). Swoje badania prowadzili również lekarze - rasiści z SS - Ahnenerbe (badania wojskowe). Programami eksperymentalnymi SS kierował prof. dr Ernst Robert Grawitz, podległy bezpośrednio Himmlerowi.
W szkołach, Uniwersytetach, miejscach pracy itd. pojawiały się obrazy pokazujące właściwą rasę i rasy niższe. Według ustalonych wzorców badano dzieci, określano kolor oczu, szerokość czaszki, układ uzębienia itp. Władze organizowały również wystawy dla społeczeństwa, na których prezentowano jak powinien wyglądać Aryjczyk i jak dbać o czystość rasy. W ludziach starano się wyrobić poczucie odpowiedzialności rasowej i ewentualne poczucie winy jeśli złamali przepisy o ochronie rasy.
Poniżej zamieszczamy kilka przykładów klasyfikacji ludzi i materiałów propagujących rasizm w III Rzeszy.
Te artykuły również mogą Cię zainteresować:
Znajdujące się w portalu artykuły nie zawsze prezentują opinie zgodne ze stanowiskiem całej redakcji. Zachęcamy do dyskusji nad treścią przeczytanych artykułów, by to zrobić wystarczy podać swój nick i wysłać komentarz. O naszych artykułach możesz także porozmawiać na naszym forum. Możesz także napisać własny artykuł i wysłać go na adres naszej redakcji.
Swoje badania prowadzili również lekarze - rasiści z SS - Ahnenerbe (badania wojskowe)
To zdanie jest mylące. Ahnenerbe celowało w badanie spuścizny dziejowej. W ramach stowarzyszenia działały różne instytuty, w tym np. filologiczne, historyczne, archeologiczne, biologiczne, botaniczne czy medycyny ludowej.
Muszę się z Panem/Panią nie zgodzić. Do 1938 roku zajmowało się tymi dziedzinami, które Pan wymienił. Od przełomu 1938/39 skupili się na materiale ludzkim z KL np. Dachau. Kazimierz Maliszewski z Dachau zeznawał, że specjalnie, w strzelano do więźniów, w wybrane miejsca na ciele aby np. testować lek na wstrzymywanie krwawienia. Miał trafić na front, jednak okazał się nieskuteczny. Tak wglądało działanie SS - Ahnenerbe do 1944/45 roku. Oni np. eksperymentowali z malarią zarażając więźniów i obserwując rozwój choroby, testowano w tym czasie różne leki. Dla zapoznania się z dziejami tej jednostki polecam: Ernst Klee, Auschwitz. Medycyna III Rzeszy i jej ofiary.
@Mateusz Pielka
Niestety ZYXU ma rację. Nawet w przytoczonej przez Ciebie pracy czarno na białym jest napisane, że największy wydział w Ahnenerbe to był wydział orientalistyczny ( E. Klee, Auschwitz. Medycyna III Rzeszy i jej ofiary, Kraków 2009, s. 337). Wydział medyczny dysponował jedynie 1 naukowcem (i osobami przez niego zatrudnionymi) (Ibidem, s. 343) zaś wydział doświadczalny „R” w Dachau ruszył dopiero w 1943 (Ibidem, s. 338).
Praca pana Klee koncentruje się na całości badań medycznych nie tylko przeprowadzonych przez Ahnenerbe, ale i inne instytucje w tym Wehrmacht i SS (które ostro rywalizowało z wydzielony Ahnenerbe por. Ibidem, s. 134), stąd też można odnieść mylne wrażenie, że Ahnenerbe koncentrowało się na badaniach medycznych.
Super