Kościół św. Szczepana w Toruniu - 10 ciekawostek |
Jedyną luterańską parafią w Toruniu jest kościół św. Szczepana przy Wałach gen. Sikorskiego, czyli jeszcze na obszarze wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Mimo że nie jest gotycki, to z gotykiem ma wiele wspólnego i świetnie wpisuje się w zabytkową zabudowę Torunia.
- Kościół św. Szczepana według projektu Richarda Gansa zaczęto budować w 1902 r., ale o budowę zaczęto się starać już w latach 70. XIX w. Jednak świątynia nie została wzniesiona, jak mogłoby się wydawać, dla luteranów, ale dla wyznawców kościoła ewangelicko-reformowanego. W 1904 r. kościół został konsekrowany i oddany do użytku.
-
Budynek stanął w północnej części Nowego Miasta, na miejscu średniowiecznych umocnień, tj. murów miejskich i fosy. Dawne fortyfikacje okazały się przestarzałe, od lat 70. XIX w. zaczęto je wyburzać i niwelować. Wraz z Bankiem Rzeszy (Collegium Maximum), Szkoła Rzemieślniczą (Collegium Maius) i budynkami sądu, starostwa, policji, straży pożarnej, teatru wszedł w skład reprezentacyjnych gmachów użyteczności publicznej, tzw. Ringu toruńskiego.
- Fundamenty kościoła są głęboko położone - 4,5 m, a pod wieżą aż 6 m. Miało to związek z dużą wilgotnością podłoża – pod kościołem przepływa Struga Toruńska, tzw. Bacha. Budynek był kilkakrotnie remontowany, ponieważ podłoga znacznie się obniżała. Jeszcze w 2013 r. podczas prac remontowych należało zmniejszyć zawilgocenie poprzez wykonanie przepony poziomej.
- Dwunawową, pseudohalową świątynię wzniesiono w stylu neogotyku północnego, o czym świadczą liczne nawiązania architektoniczne do gotyku, np.: czerwona cegła, ostrołukowy portal uskokowy, trójkątny szczyt, wimperga, rozety, blendy czy strzelista wieża, której wysokość liczy prawie 50 m. W pruskich czasach Torunia neogotyk był bardzo popularny, ponieważ jednoznacznie kojarzył się z niemieckimi wpływami. W tym stylu powstały inne budynki, m.in.: Dwór Artusa z 1891 r., Starostwo (obecnie Urząd Miasta), Szkoła Techniczna (obecnie Collegium Maius), pruski Sąd Okręgowy (obecnie Sąd Rejonowy) czy Poczta (obecnie Poczta Główna).
- Niewątpliwie, najważniejszym zachowanym zabytkiem jest obraz Adoracja Baranka Apokaliptycznego z XVII w., który nawiązuje do rozdziałów 4, 5, 14 Apokalipsy św. Jana. W latach 1668-1945 obraz znajdował się w ołtarzu ewangelickiego kościoła św. Trójcy na Rynku Nowomiejskim (obecnie siedziba fundacji Tumult). Autor wizerunku jest nieznany.
- Z oryginalnego wyposażenia kościoła zachowały się witraże wykonane na zamówienie w 1903 r. we Wrocławskim Instytucie Witrażownictwa Adolpha Seilera. Każdy witraż w dolnej części posiada podpis fundatora. Wśród nich są także: witraż z herbem Torunia, ufundowany przez władze miasta i witraż ufundowany przez władze powiatu toruńskiego. Z okresu budowy, oprócz witraży, przetrwały chrzcielnica, ambona i ławki, wykonane przez warsztat Paula Borkowskiego.
- Bardzo ważnym elementem wystroju każdego kościoła luterańskiego są organy. Trzynastogłosowy, neogotycki prospekt organowy został zbudowany przez elbląską firmę August-Terletzki – Eduard Wittek. Dzwony przeniesiono po wojnie ze zburzonego kościoła ewangelickiego na Podgórzu, dzielnicy Torunia znajdującej się na lewym brzegu Wisły.
- W 1952 r. postanowiono wymienić niepasujący do wystroju ołtarz główny przedstawiający Chrystusa Zmartwychwstałego. Obraz z końca XIX w. przekazano parafii warszawskiej, ołtarz przewieziono do Starej Iwniczej i sprowadzono nowy, z parafii w Nowej Wsi, który doskonale wpisał się w wystrój wnętrza. Ciekawym, nietypowym elementem ołtarza jest tabernakulum (w ołtarzach protestanckich na ogół nie zamieszcza się tabernakulów), które służy do przechowywania naczyń liturgicznych.
- Kalwini zarządzali kościołem aż do końca II wojny światowej. Niestety, w czasie wojny uległ on wielu zniszczeniom. Po 1945 r. władze miasta przekazały zdewastowany budynek gminie ewangelicko-augsburskiej. Po koniecznym remoncie, 26 sierpnia 1945 r., kościół ponownie poświęcono, nadając mu wezwanie św. Szczepana.
- Podczas prac remontowych w 2013 r., na wieży kościoła znaleziono, ukrytą pod podłogą po 1945 r., tablicę z 1918 r., poświęconą poległym na frontach całej Europy parafianom ze znanych rodzin kalwińskich. Znajdują się na niej 4 nazwiska, takie jak: Rudolf Lüttmann, Erich Tarrey, Walter Raapke i Werner Szemjonneck. Wykonana z drewna dębowego, jest przykładem wspaniałej snycerki.
Bibliografia
- Domasłowski J., Kościół św. Szczepana w Toruniu 1904-2004, Toruń 2004.
- Kłaczkow J., Molin A., Rewitalizacja wnętrza kościoła i kaplicy parafii ewangelicko-augsburskiej w Toruniu, Toruń 2014.
- Pszczółkowski M., Toruńska architektura XX wieku, Toruń 2011.
Te artykuły również mogą Cię zainteresować:
Znajdujące się w portalu artykuły nie zawsze prezentują opinie zgodne ze stanowiskiem całej redakcji. Zachęcamy do dyskusji nad treścią przeczytanych artykułów, by to zrobić wystarczy podać swój nick i wysłać komentarz. O naszych artykułach możesz także porozmawiać na naszym forum. Możesz także napisać własny artykuł i wysłać go na adres naszej redakcji.
Nie, nie pani przewodnik. Kościół ten nie stoi w„ północnej części Starego Miasta”, ale stoi przy północnej części NOWEGO Miasta.