HIMARS, czyli amerykański Bóg Wojny. Historia i specyfikacja |
M142 HIMARS, czyli High Mobility Artillery Rocket System (System Artylerii Rakietowej Wysokiej Mobilności) to wieloprowadnicowa wyrzutnia rakiet opracowana pod koniec lat 90-tych XX w. dla armii Stanów Zjednoczonych.
Wyrzutnia HIMARS
Wyrzutnia HIMARS / fot. US Marine Corps Andrew Kalwitz, wikipedia.org
HIMARS przenosi sześć standardowych pocisków rakietowych lub jeden pocisk MGM-140 ATACMS. Wyrzutnia jest przystosowana do wystrzeliwania różnorodnej amunicji (w tym rakietowych pocisków kierowanych, które mają zasięg do 300 km). poprzez system wielokrotnego startu rakiet (MFOM). Jest lżejszym odpowiednikiem amerykańskiego systemu M270 MLRS, który jest przystosowany do transportu na pokładach samolotów Lockheed C-130 Hercules.
Pierwszy prototyp wyrzutni HIMARS został opracowany w 1999 r. Produkuje je amerykańskie przedsiębiorstwo zbrojeniowe Lockheed Martin Missiles & Fire Control. Dotąd wyprodukowano ok. 450 wyrzutni HIMARS.
Systemy artyleryjskie ze względu na ich znacznie na polu walki bywają nazywane „Bogiem Wojny.
Czytaj także → Wyrzutnie HIMARS do 2023 w Polsce
Innymi systemami rakietowymi tego typu są m.in. 9A52-4 Tornado (Rosja), BM-30 Smerch (Rosja), Fajr-5 (Iran), K239 Chunmoo (Południowa Korea), T-122 Sakarya (Turcja) oraz A-100 i A-200 (Chiny).
Historia zastosowania wyrzutni HIMARS
Wyrzutnia M142 HIMARS wyładowywany z samolotu C-130 Hercules / fot. United States Air Force, wikipedia.org
HIMARS był wykorzystywany w trakcie wojny w Afganistanie. Wyrzutnie m.in. wspierały ofensywę NATO w Kandaharze, biorąc na cel kryjówki dowódców talibów, zmuszając wielu do przynajmniej tymczasowej ucieczki do Pakistanu. W 2015 r. HIMARS-y zostały rozmieszczone w Iraku, z którego terytorium ostrzeliwały Państwo Islamskie (ISIS). Rok później wyrzutnie umieszczone w Jordanii skąd wspierały syryjskich rebeliantów walczących z ISIS. Z kolei w 2016 r. HIMARS-y ostrzeliwały pozycje ISIS z terytorium Turcji. W kolejnych latach system wyrzutni był również wykorzystywany do ostrzeliwania pozycji ISIS.
Specyfikacja techniczna wyrzutni HIMARS
Wyrzutnia M142 HIMARS / fot. US Department of Defense, wikipedia.org
| Masa | 16,25 t |
| Długość | 7 m |
| Szerokość | 2,4 m |
| Wysokość | wysokość 3,2 m |
| Obsługa | 3 członków załogi |
| Kaliber | 227 mm |
| Zasięg jednostki | 480 km |
| Prędkość | do 85 km/h |
| Efektywny zasięg rakiet | 7,5-300 km, z pociskami PrSM do 500 km |
Wybrane pociski rakietowe wykorzystywane w wyrzutniach HIMARS
Wystrzał z wyrzutni M142 HIMARS / fot. Sgt Anthony Ortiz, wikipedia.org
| Nazwa | Zasięg |
| Pociski niekierowane | |
| M26/M26A1/M26A2 | 10-45 km |
| M26AT2 | 10-32 km |
| M28/M28A1/M28A2 | 7,5-14 km |
| Pociski kierowane GMLRS | |
| M30 GMLRS DPICM | 15-60 km |
| M31/M31A1 GMLRS Unita | 15-70 km |
| M30A1 GMLRS AW | 15-70 km |
| Pociski kierowane ATACMS | |
| M39 | 26-165 km |
| M39A1 | 70-300 km |
| M39A3 | 36-145 km |
| M48 | 70-270 km |
| M57 | 70-300 km |
| M57A1 | 70-300 km |
Użytkownicy wyrzutni HIMARS
Wyrzutnia M142 HIMARS / fot. US Marine Corps Sgt. Ramon Calleros, wikipedia.org
| Aktualni użytkownicy |
| Stany Zjednoczone |
| Singapur |
| Zjednoczone Emiraty Arabskie |
| Jordania |
| Rumunia |
| Przyszli użytkownicy |
| Polska |
| Australia |
| Potencjalni użytkownicy |
| Kanada |
| Węgry |
| Holandia |
| Katar |
| Filipiny |
| Tajwan |
| Szwecja |
| Ukraina |
Więcej o wojsku i uzbrojeniu przeczytasz klikając na poniższą grafikę:
Te artykuły również mogą Cię zainteresować:
Znajdujące się w portalu artykuły nie zawsze prezentują opinie zgodne ze stanowiskiem całej redakcji. Zachęcamy do dyskusji nad treścią przeczytanych artykułów, by to zrobić wystarczy podać swój nick i wysłać komentarz. O naszych artykułach możesz także porozmawiać na naszym forum. Możesz także napisać własny artykuł i wysłać go na adres naszej redakcji.
A co z pociskami +500 km lub +1000 km czy ktoś wie czy są szanse by były w HIMARSach?
Jeżeli na Ukrainie tak celnie strzelają to wniosek prosty. Strzelają pociskami kierowanymi i pytanie kto tym steruje ? Do tego potrzeba GPS i satelity szpiegowskie aby zdobyć namiary na różne obiekty. Tu znowu jest pytanie kto te dane daje i wpisuje do pamięci rakiet. Jestem na 100% pewny że w załodze jest oficer amerykański który to robi oraz autoryzuje cel wpisując odpowiednie kody.
Kto tym kieruje? Oczywiście szpiony z odpowiednim przeszkoleniem... ale zaraz to TAJEMNICA!!1 NIE CZYTAĆ...
Ukraińska diaspora zebrała pieniądze na minimum 2 satelity (arenda), nie ma tam czynnych oficerów armii NATO. Są ochotnicy nawet z Afryki i Ameryki Płd, ale czynnych albo czasoowo zawieszonych oficeór nie ma. Ukraińcy radzą sobie rewelacyjnie sami. Od 2008 roku śledzę szczegółowo teatr W. na Wschodzie, znam kilkudziesięciu projektantów z Charkowa, Nikołajewa, Kijowa i Odessy. Najwyższej klasy fachowcy. STUGNA, Czariwnij Ptach, 3TM47, i reszta w tym rakiety niszczące flotę czarnomorską - własne opracowania.