Historia opon: od wynalezienia koła do ogumienia bezdętkowego

Gdyby nie powstały koło, kauczuk i guma, wynalezienie opony prawdopodobnie również nie miałoby miejsca – a wydarzenie to zrewolucjonizowało świat. Wiele branż, w tym motoryzacyjna, umiejętnie wykorzystało tę innowację, która przyczyniła się do niesamowitego postępu technologicznego.

Początek, który wiele znaczył

Historia ogumienia sięga XIX wieku, a na jej kartach jako pierwsi zapisali się: Amerykanin, Anglik, Szkot i Francuzi. Zanim przejdziemy do momentu, w którym na drogach zaczęły się pojawiać popularne dziś opony wielosezonowe 16-calowe, czy większe lub mniejsze, należy cofnąć się do 1839 roku. Wówczas to Charles Goodyear dokonał przełomowych odkryć – opracował on proces produkcji gumy, a także sposób na wulkanizację kauczuku, co miało wpływ na późniejszy bieg wydarzeń. Jego wynalazki zostały opatentowane w 1844 roku.

Drogę Amerykanina przeciął później Robert William Thomas, który wymyślił oponę pneumatyczną dętkową (rok 1846). Na podobny pomysł wpadł w 1888 roku John Boyd Dunlop, a jego produkt znalazł zastosowanie w ówczesnych rowerach. Swoją cegiełkę do historii ogumienia dołożyli bracia Michelin, prezentujący światu pojazd z pompowanymi oponami. Pod koniec XIX wieku funkcjonowały już takie firmy jak Goodyear Tyre and Rubber Company, Michelin oraz Continental, które w kolejnym stuleciu prześcigały się w tworzeniu nowatorskich wynalazków. Ostatnie z wymienionych przedsiębiorstw od 1871 roku zaczęło wytwarzać masywy, czyli opony z litej gumy, a 27 lat później opony dętkowe do samochodów.

Nowe stulecie, nowe możliwości

W 1904 roku opona pneumatyczna zyskała bieżnik. Parę lat później do mieszanki gumowej zaczęto dodawać sadzę, nadającą całości czarnego koloru. W 1922 roku Dunlop zaprezentował ogumienie wzmocnione stalową drutówką i tekstylnym kordem. W latach 30. XX wieku rozpowszechnione zostały opony diagonalne. Tuż przed wybuchem II wojny światowej (w 1938 roku) pojawiły się opony zimowe, a Michelin poszerzył swoją ofertę o modele ze stalowym kordem, przeznaczone do samochodów ciężarowych.

Zaraz po zakończeniu II wojny, bo w 1947 roku, Goodrich zaprezentował opony bezdętkowe. Dzięki Continentalowi w 1955 świat roku dowiedział się o ogumieniu M+S (błoto + śnieg). Goodyearowi w 1969 roku udało się wyposażyć pojazd księżycowy w opony swojej produkcji, a w 1986 firma wypuściła model wielosezonowy.

Również Michelin nie spoczywał na laurach. W 1992 roku wynalazł tzw. „zielone” ogumienie, w którym znalazła się krzemionka, przyczyniająca się do mniejszej emisji dwutlenku węgla do atmosfery, a w latach 90. XX wielu na rynek wprowadzono opatentowany system PAX, który dał początek współczesnej technologii Run Flat.

Co przyniesie przyszłość?

Wydarzenia z ubiegłych stuleci niewątpliwie mają wpływ na współczesne metody produkcji ogumienia. Dokładając do tego postęp technologiczny i nowoczesne zaplecza badawcze, koncerny z wielkim optymizmem patrzą w przyszłość, udowadniając, że nie powiedziały jeszcze ostatniego słowa. Projekty, które dzisiaj możemy określać mianem futurystycznych wizji, za kilka lat mogą być standardem. Mowa tu choćby o konstrukcjach ażurowych czy przypominających plaster miodu.

Najważniejsze daty:

• 1839 rok: Charles Goodyear opracował proces produkcji gumy i sposób na wulkanizację kauczuku, co opatentowano w 1844 roku
• 1846 rok: Robert William Thomas wymyślił oponę pneumatyczną dętkową
• 1898 rok: Michelin rozpoczyna produkcję opon dętkowych do samochodów
• 1904 rok: opony Continental zyskały bieżnik
• 1918 rok: dodawanie do mieszanek gumowych sadzy
• 1938 rok: pojawienie się opon zimowych
• 1947 rok: pojawienie się opon bezdętkowych
• 1955 rok: pojawienie się opon M+S
• 1986 rok: pojawienie się opon wielosezonowych

^{Artykuł sponsorowany powstał we współpracy z oponeo.pl}