„Winston Churchill. Późny bohater” – T. Kielinger – recenzja

Niebanalny, charyzmatyczny premier, który przeprowadził Wielką Brytanię przez II wojnę światową, choć w inauguracyjnym przemówieniu w 1940 r. zaoferował społeczeństwu tylko „krew, trud, łzy i pot”. Genialny strateg, dyplomata, przywódca i patriota – nie było takiej nikczemności czy nieuczciwości, których Churchill nie dopuściłby się w interesie swojego kraju.

Winston Churchill jest jednym z najbardziej znanych polityków brytyjskich w historii. Do dziś ma tylu samo zwolenników, co przeciwników. Ci pierwsi uważają go za architekta wojennego zwycięstwa nad nazistami. Dla drugich jest tym, który sprzedał Europę Wschodnią Stalinowi. Podobne głosy można usłyszeć w Polsce. Dlatego właśnie czytelnicy znad Wisły powinni zapoznać się z najnowszą biografią tego polityka, która być może przybliży odpowiedź na pytanie: kim naprawdę był Winston Churchill?

Nakładem Wydawnictwa Bellona ukazała się właśnie biografia brytyjskiego premiera. Autorem książki jest niemiecki dziennikarz Thomas Kielinger. Wydanie polskie, w porównaniu z niemieckim, jest spóźnione o całe trzy lata. Nie ma to jednak żadnego wpływu na zawarte w książce informacje, gdyż pomiędzy 2015 a 2018 r. nie ustalono istotnych faktów z życia głównego bohatera, mogących spowodować dezaktualizację informacji zawartych w publikacji.

Recenzowana pozycja podzielona jest na osiemnaście rozdziałów, opowiadających życie Churchilla od narodzin aż do śmierci. Czytelnik pozna również genealogię jego rodziny, wywodzącej się po mieczu od samego księcia Marlborough. W życiu głównego bohatera ważne miejsce zajmował ojciec, będący dla niego równocześnie wzorem i rywalem, którego osiągnięcia chciał przewyższyć.

Z treści książki można dowiedzieć się m.in. o pierwszych krokach Churchilla w polityce, powodach, dla których dwukrotnie zmieniał barwy partyjne czy okolicznościach, w jakich został powołany na najwyższy urząd w brytyjskiej polityce. Coś dla siebie znajdą też miłośnicy historii wojskowości. Ciekawym wątkiem są relacje z kobietami.

Obalone zostały również niektóre mity związane z życiem polityka, w tym ten najsłynniejszy, dotyczący recepty na długowieczność. Pytany o to wielokrotnie, zawsze odpowiadał – zero sportu. Mijał się nieco z prawdą, gdyż w młodości zwyciężył w szkolnych zawodach szermierczych. Uprawiał też pływanie, jazdę konną, a do 51 roku życia grywał w polo. Powyższe informacje potwierdzają, że zasada no sports, była tylko chwytliwym hasłem marketingowym.

Brytyjski premier to niewątpliwie barwna postać, posiadająca wiele pozytywnych cech charakteru, takich jak upór czy determinacja. Nie ma jednak ludzi bez skazy. I taki był też bohater recenzowanej biografii. Wśród jego wad na pierwszy plan wysuwały się: samochwalstwo, mitomania oraz zdolność do irytowania innych swoją osobą.

Podsumowując, najnowsza książka Thomasa Kielingera ma walory poznawcze, ale dla tych, którzy pierwszy raz postanowili zapoznać się kolejami losów Winstona Churchilla. Dla oczytanych w tym temacie nie wniesie ona raczej nic nowego. Jej niewątpliwym plusem jest skupienie się nie tylko na karierze politycznej głównego bohatera, ale też przedstawienie jego dzieciństwa, służby w wojsku i twórczości literackiej, za którą zresztą uhonorowano go Nagrodą Nobla. Z tym wydarzeniem wiąże się wielki zawód Churchilla – kiedy usłyszał, że został w ten sposób wyróżniony, był przekonany, że zdobył pokojową Nagrodę Nobla. O tym też można dowiedzieć się z książki. Największym minusem jest brak przypisów, co czyni recenzowane dzieło bardziej książką z kategorii popularnonaukowych niż naukowych.

Plus minus:

Na plus:

+ podjęta tematyka

+ solidna szata graficzna

+ ilustracje

+ płynna narracja

+ przystępny język

+ bibliografia

Na minus:

- brak przypisów

- skromna objętościowo, a przez to mniej szczegółowa

Tytuł: Winston Churchill. Późny bohater

Autor: Thomas Kielinger

Wydawca: Bellona

Rok wydania: 2018

ISBN: 978-83-11-14227-5

Liczba stron: 400

Okładka: twarda

Cena: 44,90 zł

Ocena recenzenta: 8,5/10

^{Redakcja merytoryczna: Marcin Tunak}

^{Korekta: Klaudia Orłowska}