Kodeks Karny z r. 1903 - Tagancewa (1903 r.)
Bez kategorii | | 27 grudnia 2011 13:04

Kodeks Karny z r. 1903

[przekład z rosyjskiego]

z uwzględnieniem zmian i uzupełnień obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 1 maja 1921 r.

Sprostowania:

W art. 11 kodeksu w wydaniu niniejszem, wiersz 4, zamiast w artykułach 99 – 102 i 126a powinno być: w artykułach 99 – 102 i 126

w art. 142 wiersz 3 od dołu i w art. 148 wiersz 3, 12, 16 i 20 zamiast „statku morskiego” powinno być morskiego statku

w art. 292 k. k., wiersz 6 zamiast „sześciuset” powinno być sześciuset

w art. 293a k. k. wiersz 7, zamiast „sześciuset” powinno być sześciuset

w art. 296 k. k. wiersz 4, zamiast „dwustu” powinno być dwustu

w art. 299a k. k., wiersz 5 zamiast „tysiąca” powinno być tysiąca

w art. 293a k.k, wiersz 4 wydrukowano zgodnie z oryginałem: „wartości złożonych egzemplarzy”, z treści wynika, że powinno być „wartości niezłożonych egzemplarzy”.

Na str. 129 wiersz 15 od dołu, zamiast 370 – 372 uchylono, powinno być 370 i 372 uchylono

na str. 129 omyłkowo opuszczono art 371 kodeksu [opuszczony podobnież w wydaniu rzadowem z r. 1917 Departamentu Sprawiedliwości T.R.S. treści następującej:

371: kapitan parowca lub morskiego statku, winny:

  1. zaopatrzenia ich w niedostateczny zapas żywności, lub w żywność, niezdatną na pożywienie;

  2. zmniejszenia bez ostatecznej konieczności porcyj należnych obsłudze parowca lub morskiego statku;

  3. wydania produktów w postaci niezdatnej do użycia pożywienia

będzie karany:

aresztem lub grzywną rubli pięciuset

Jeśli w przypadkach tych ludzie, znajdujący się na parowcu lub morskim statku, podlegną w czasie żeglugi, skutkiem niedostatku lub niezdatności produktów, chorobie, niebezpiecznej dla życia albo niebezpieczeństwu śmierci głodowej, to winny kapitan parowca lub morskiego statku będzie karany:

Zamknięciem w więzieniu

 

Przedmowa

Wydanie niniejsze jest wykonaniem uchwały Sejmu Ustawodawczego z dnia 21 lipca 1919 r., wzywającej Ministra Sprawiedliwości „do wydania wiernego przekładu polskiego Kodeksu Karnego rosyjskiego z r. 1903”. Wydanie obejmuje spolszczone przepisy rzeczonego kodeksu, obowiązujące spolszczone przepisy rzeczonego kodeksu, obowiązujące w tekście autentycznym rosyjskim, wraz z temi pośród przepisów obowiązujących w języku polskim, które ustawodawca wcielił wyraźnie do samego mocą ustaw, ogłoszonych przed dniem 1 maja 1921 roku.

Ustawodawca polski, przepisując stosowanie kodeksu karnego z r. 1903 i dokonywując w nim zmian najpotrzebniejszych nie uważał jednak za rzecz właściwą przerabiać go szczegółowo. Skutkiem tego w tekście pozostał szereg przepisów, jako też poszczególnych urywków, nazw i t.p. bądź zupełnie bezprzedmiotowych i stąd nie mających już zastosowania, bądź ulegających zamianie w myśl ustawy [w szczególności z mocy art. 2, 3, 17 i 28 przepisów do k. k. z dn. 7 sierpnia 1917 r.] bądź wreszcie takich, co do których zachodzi wątpliwość, czy mogą być w ogóle stosowane, albo czy mogą ulegać zmianie i w jaki sposób. Rozstrzyganie kwestyj, związanych z takiemi przepisami, ustawodawca pozostawia organom władzy, stosującym te przepisy, zapewniając im tylko, mocą przytoczonej wyżej uchwały z dnia 21 lipca 1919 r. otrzymanie tekstu kodeksu w dokładnem spolszczniu.

Zgodnie z ten stanowiskiem, wydanie niniejsze nie narzuca w praktyce żadnych rozstrzygnięć, żadnej wykładni. Aby jednak ułatwić korzystanie z kodeksu w ten sposób wydanego – przepisu, urywki i nazwy i t.p., których nie można stosować literalnie lub wcale stosować nie można, albo co do których conajmniej zachodzą w tym względzie wątpliwości podanie – według ogólnie przyjętego zwyczaju – odmiennym drukiem, mianowicie drobnym kursywem. Zaznacza się tu z całym naciskiem, że ten druk odmienny, nie przesądzając niczego w kwestji mocy obowiązującej odnośnego tekstu, stanowi jedynie środek zwrócenia uwagi praktyków, że dany tekst, w ten sposób wydrukowany, nastręcza zastrzeżenia i wątpliwości, które należy wziąć pod uwagę.

Za przykład może tu służyć tekst dotyczący wymiaru grzywien, w art. 292, 293a, 296 i 299a kodeksu. W tekście tym, poprawionym w myśl „Sprostowań” do wydania niniejszego [zob. wyżej], kwoty grzywien podaje się kursywem ze względu na wątpliwość, nastręczającą się z powodu postanowień art. 70 ustawy z d. 25 lutego 1921 r. [zob. str. XII]. Aczkolwiek bowiem postanowienia te, podwyższając wymiar grzywien, wyłączają zarazem od zastosowania tej podwyżki przepisy wydane po 1 stycznia 1919 r., skąd wynikałoby, że wymiar grzywien z wymienionych artykułów kodeksu, będąc ustalony dekretem z d. 7 lutego 1919 r. pozostał nienaruszony, to jednak istnieją poważne względy prawne, przemawiające za stosowaniem podwyżki grzywien i do tych artykułów kodeksu. Przez podanie kursywem kwot, stanowiących o wymiarze grzywien z tych artykułów, zwraca się uwagę na powyższą wątpliwość, pozostawiając orzecznictwu jej rozstrzygnięcie w tym czy innym sensie.

Ponieważ główną podstawą do należytego rozpoznania kodeksu, a w szczególności tekstów podanych kursywem, stanowią przepisy przechodnie do kodeksu karnego z dnia 7 sierpnia 1917 r., oraz uzupełniający je dekret z dnia 2 stycznia 1919 r. w przedmiocie przywrócenia mocy obowiązującej części czwartej kodeksu karnego z r. 1903 i art. 8 dekretu z dnia 9 grudnia 1918 r. w przedmiocie niektórych zmian w kodeksie karnym i ustawie postępowania karnego, nakoniec art. 70 ustawy z dnia 25 lutego 1921 r. w przedmiocie zmian w ustawodawstwie karnem, obowiązującem w b. Zaborze rosyjskim – przeto wymienione przepisy w postaci, jaką otrzymały przed dniem 1 maja 1921 r. [z opuszczeniem jedynie przepisów uwzględnionych w tekście kodeksu albo nie dotyczących kodeksu] umieszczono w wydaniu niniejszem.

Wreszcie, ze względu na zachodzącą nieraz potrzebę badania tekstów autentycznych, przepisy wprowadzone lub zmienione po 22 marca [st. st.] 1903 r. zaopatrzono w nawiasowe wzmianki drobnym drukiem, zawierające datę odpowiedniej ustawy i miejsca jej ogłoszenia, pozostawiając bez takich wzmianek artykuły kodeksu, obowiązujące w brzmieniu pierwotnem, nadanem im ustawą z 22 marca [st. st.] 1903 r. o zatwierdzeniu kodeksu karnego, ogłoszoną w rosyjskim dzienniku [„sobranje”] ustaw i rozporządzeń i tegoż roku pod poz. 416.

Objaśnienie skróceń:

Dz. Pr. – Dziennik Praw Państwa Polskiego

Dz. Pr. ros. – Dziennik Praw rosyjski [„sobranje uzakonieniuj i rasporiażenij prawitielstwa”]

Dz. Urz. – Dziennik Urzędowy Departamentu Sprawiedliwości Tymczasowej Rady Stanu

Dz. Ust. – Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej

poz. – pozycja

st. st. – starego stylu [czyli według kalendarza Juljańskiego]

Przepisy przechodnie do kodeksu karnego

[7 sierp. 1917, Dz. Urz. Poz 6]

Art. 1 Wraz z wprowadzeniem w Królestwie Polskim na obszarze Generał Gubernatorstw Warszawskiego i Lubelskiego polskiego sądownictwa państwowego stosowany będzie tymczasowo Kodeks Karny rosyjski z 1903 z poniższymi zmianami i uzupełnieniami.

Art. 2. Kodeksu Karnego z roku 1903 zastępuje się przez następujące przepisy: kary wymierzane za przestępstwa są następujące:

  1. kara śmierci

  2. zamkniecie w ciężkim więzieniu

  3. zamknięcie w twierdzy

  4. zamknięcie w więzieniu

  5. osadzenie w areszcie i

  6. grzywna

Zarząd więzienny mocen będzie zatrudniać osoby prawomocnie skazane na karę ciężkiego więzienia przy robotach użyteczności publicznej.

Art 3. Gdy w Kodeksie Karnym przestępstwa zagrożone są karą zesłania do ciężkich robót bezterminowych, wymierzana będzie kara zamknięcia bezterminowego w ciężkim więzieniu, gdy przestępstwa zagrożone są karą zesłania do robót ciężkich terminowych, lub zesłania na osiedlenie, wyznaczana będzie kara zamknięcia terminowego w ciężkiem więzieniu; gdy zaś przewidziana jest za przestępstwa kara zamknięcia w domu poprawy, wymierzana będzie kara zamknięcia w więzieniu na czas od jednego roku do lat sześciu.

Kara zamknięcia terminowego w ciężkim więzieniu zastępująca ciężkie roboty terminowe, wymierzana będzie na czas od lat czterech do piętnastu, a zastępująca zesłanie na osiedlenie – na czas od roku jednego do lat czterech.

W wypadkach gdy Kodeks Karny powołuje się na kary zniesione tym artykułem, przepisy odnośne tegoż kodeksu będą stosowane do tych kar które zastępują kary zniesione. Gdy w przepisach poza Kodeksem Karnym przestępstwo zagrożone jest karą zamknięcia w więzieniu bez oznaczenia jakiegokolwiek terminu wymierzana będzie kara od do tygodni do lat sześciu.

Grzywna wpływać będzie do kasy Królestwa Polskiego zarządu wymiaru sprawiedliwości. W wypadkach skazania na grzywnę ruble winny być zamienione na odpowiednik monety obowiązującej.

[9 grud. 1918 Dz. Pr. poz 57, art 1; 21 lip. 1919, Dz. Pr. poz. 375 art. 3]

Art. 4. Uchyla się następujące artykuły Kodeksu Karnego: 5, 7, 8, 11, 15 – 18, ust 3. dodatku do uwagi 2 do art 19, uwaga 2 do art 20, uwaga do art 21, 23, 29, ust. 2 i 3 art. 34 i uwaga 1 do art 34, ust 3 art. 35, 57, 58, ostatni ustęp art. 68, 72, 83 – 85, 89 – 96, 98 – 119, ust. Ostatni art 124, 163, 164, ust. 2 art. 166, ust 3 art 168, ust 4 art 173, 175, 179 – 194, 240, 252 – 254, 259 – 261, ust 2 art 268, ostatni ustęp art. 335, 337 – 339, 345, 354, 355, 370, 372, 380, 389, 390, 392 – 395, 447, 449, 480, 492, 493, ust. 2. art. 643, ustęp ostatni art. 645, ustęp ostatni art. 652, 684

[art. 5 – 14 uwzględniono w tekście kodeksu]

Art. 15 Za zbrodnie, zagrożone karą w art. 99, 100, 453, 454, 455, 456, 4467, 472, 555, 562, 563, 564, 584, 589, 590 winna być wyrzeczona kara zamknięcia w ciężkim więzieniu terminowa lub bezterminowa; przepis ren nie ubliża przepisom ogólnym o okolicznościach łagodzących. Może być jednak wyrzeczona o powyższych wypadkach kara śmierci, jeżeli kary tej wymagać będą wyjątkowe warunki danego wypadku

[11 stycz. 1919, Dz. Pr. poz. 107] [Art. 16 uwzględniono w tekście kodeksu.]

Art. 17 Przepis ustępu 1-go art 527 K.K. zastąpiony będzie przez przepisy następujące:

Mężczyzna winny osiągnięcia dla siebie całkowitego lub częściowego utrzymania od kobiety, uprawiającej nierząd zawodowo, przez wyzysk jej zarobkowania niemoralnego, lub winny udzielania takiej kobiecie nałogowo, albo dla osiągnięcia własnej korzyści, ochrony lub jakiegokolwiek poparcia przy uprawianiu nierządu – ulegnie karze zamknięcia w więzieniu na czas nie krótszy od miesiąca jednego lub zamknięcia w domu poprawy. Gdy winny jest mężem takiej kobiety gdy skłonił ją gwałtem lub groźbą do uprawienia nierządu ulegnie karze zamknięcia w domu poprawy

[21 lip. 1919 Dz. Pr. poz. 375. art. 3] [Art. 18 uwzględniono w tekście kodeksu]

Art. 19. Gdy względem osoby która nigdy nie była skazaną na jakąkolwiek karę pozbawienia wolności za zbrodnię lub występek, wyrzeczona będzie kara zamknięcia w więzieniu lub osadzenia w areszcie, nie przekraczająca miesięcy sześciu, sąd mocen jest zarządzić w wyroku zwieszenia wykonania kary na czasokres oznaczony by dać skazanemu możność zasłużenia na odpuszczenie kary przez dobre sprawowanie się.

Przy zbrodni lub występku czasokres będzie najmniej dwuletni, najwyżej pięcioletni, przy wykroczeniach zaś – najmniej jednoroczny, a najwyżej dwuletni.

Art. 20. Zawieszenie kary będzie dopuszczalne tylko, gdy sprawca zasługuje na szczególne względy wobec okoliczności czynu i swego życia poprzedniego i gdy spodziewać się można ze w przyszłości będzie się dobrze sprawował. Przy orzeczeniu należy brać również pobudki czynu, czas który upłynął od jego popełnienia i sprawowanie się winnego po dokonaniu czynu a zwłaszcza czy starał się naprawić wyrządzoną krzywdę.

Zawieszenie kary winno być głównie stosowane od skazanych nieletnich, może jednak być udzielane skazanym dorosłym.

Art. 21. Jeżeli skazany ponownie ukarany będzie w ciągu powyższego czasokresu pozbawieniem wolności za zbrodnię lub umyślny występek, zwieszenie wykonania kary będzie uchylone z chwilą uprawomocnienia się nowego wyroku.

Gdy wyrzeczona będzie inna kara, lub gdy skazanie nastąpi za inne przestępstwo, albo gdy nowy czyn będzie tak małoważny, że nie wyklucza dobrego sprawowania się w przyszłości, sąd rozstrzygnie, czy zawieszenie ma być uchylone. Gdyby skazany w czasie trwania zawieszenia źle się sprawował, sąd, który wyda wyrok w sprawie zarządzi wykonanie kary zawieszonej, chociażby nie wyrzeczono kary ponownej. Jeżeli na mocy przepisów powyższych kara nie została wykonana, będzie ona uważana za umorzoną z chwilą wykonania terminu

Art. 22. Przepisy art. 19 i 21 przepisów niniejszych będą stosowane do kary zamknięcia w więzieniu lub osadzenia w areszcie, gdy kart te zostały wyrzeczone w miejsce grzywny, która nie może być ściągnięta, sąd rozstrzygnie jednak w przedmiocie zawieszenia dopiero wtedy, gdy już ustalone będzie, że należy wykonać karę, zastępującą grzywnę.

Art. 23. Jeżeli kradzież lub przywłaszczenie, dotyczące przedmiotu nieznacznej wartości, zostały spełnione z nędzy sprawca może być uwolniony od kary.

Art. 24. Skazani na karę dłuższą pozbawienia wolności, mogą być tymczasowo uwolnieni z zamknięcia gdy odbyli dwie trzecie, a conajmniej rok jeden wyrzeczonej kary.

Jeżeli zaliczono aresztowanie za wyznaczoną karę uważać należy tę, którą skazany winien jeszcze odbyć po wyroku.

Uwolnienie tymczasowe będzie dopuszczalne jedynie, gdy więzień w czasie odbycia kary dobrze się sprawował i gdy, wobec dawniejszego jego życia i innych stosunków osobistych, spodziewać się można dalszego dobrego prowadzenia się, oraz gdy jest mu zapewniona dostateczna i stała sposobność do prawy, dostarczającej utrzymania, lub ustalono, że ktoś będzie dbać o to, aby uwolniony miał schronienie i utrzymanie.

Art. 25. Uwolnienie tymczasowe może być cofnięte gdy uwolniony źle się prowadzi, lub gdy jego postępowanie sprzeciwia się zobowiązaniom, jakie włożono na niego przy uwolnieniu.

W razie cofnięcia, nie będzie zaliczony w poczet wyrzeczonej kary czas jaki upłynął od uwolnienia tymczasowego do ponownego zamknięcia.

Skoro od chwili uwolnienia tymczasowego upłynęły dwa lata lub czasokres równy reszcie kary, jeszcze nie odbytej, wynoszącej więcej niż dwa lata i uwolnienie nie zostało cofnięte, to kara będzie uważana za umorzoną.

Art. 26. Tymczasowo uwolniony może być oddany na czas próby [ustęp 3, art. 24 przepisów niniejszych] pod nadzór przedstawiciela towarzystwa opieki lub innej odpowiedniej osoby, która oświadczy gotowość podjęcia się tego obowiązku.

Art. 27. Właściwy sąd okręgowy rozstrzyga w przedmiocie uwolnienia tymczasowego i cofnięcia go, wysłuchawszy w pierwszym wypadku zarządu więziennego. Władza policyjna miejsca pobytu może zarządzić tymczasowe zatrzymanie uwolnionego z poważnych względów dobra publicznego, winna jednak zażądać natychmiast decyzji w przedmiocie cofnięcia; cofnięcie będzie uważane za dokonane w dniu zatrzymania.

Art. 28. W K.K. wprowadza się zmiany redakcyjne, wynikłe z dokonanej zmiany nazw, warunków ustroju i właściwości urzędów oraz instytucji w Królestwie Polskim.

Dekret

w przedmiocie niektórych zmian w Kodeksie Karnym i Ustawie Postępowania Karnego

[9 grud. 1918, Dz. Pr. poz. 57]

[Art. 1 uwzględniono w tekście kodeksu]

[Art. 2 – 7 nie dotyczą kodeksu]

Art. 8. W zakresie prawa karnego obowiązywać będzie następujący kurs przerachowania 1 rb = 2 mk = 3 kor

[Art. 9 nie dotyczy kodeksu]

Dekret

w przedmiocie przywrócenia mocy obowiązującej części czwartej Kodeksu Karnego z r. 1903

[2 stycz. 1919, Dz. Pr. poz. 81]

Art. 1. Z chwilą ogłoszenia niniejszego Dekretu w Dzienniku Praw zyskują moc obowiązującą przepisy art. 109 – 119 części czwartej Kodeksu Karnego z r. 1903.

Art 2. W związku z przepisem artykułu poprzedniego i w myśl art. 28 przepisów przechodnich do Kodeksu karnego z 7-go sierpnia 1917 roku, nr 1 Dz. Urz. D. S. T. R. S. wyrazy „Rosja” i „rosyjski”, zastąpić należy wyrazami „Polska” i „polski”.

Art. 3. Równocześnie wchodzą w życie w odniesieniu do tych przepisów Kodeksu Karnego które mają moc obowiązującą, artykuły: 11, 163, 164, część 2 art. 166, część 3 art. 168, część 4 art. 173, część 2 i 3 art. 643, część 4 art. 645, część 3 art. 652 Kodeksu Karnego.

[Art. 4 uwzględniono w tekście kodeksu]

Ustawa

z dnia 25 lutego 1921 r.

w przedmiocie zmian w ustawodawstwie karnem obowiązującym w b. zaborze rosyjskim.

[Dz. Ust. Poz. 169]

[Rozdziały I – III nie dotyczą kodeksu]

Rozdział IV

Art. 70. Grzywny, kary pieniężne i należytości przewidziane w kodeksie karnym i ustawach karnych szczególnych, tudzież w ustawie postępowania karnego, określić należy w wyrokach i decyzjach wyłącznie w markach polskich.

W ustawach tych:

  1. podwyższa się dziesięciokrotnie kwoty, od których jest karygodność przestępstwa;

  2. podwyższa się dziesięciokrotnie wysokość kaucji kasacyjnych

  3. podwyższa się dwudziestokrotnie najwyższą granicę grzywien i kar pieniężnych oznaczonych w określonej kwocie pieniężnej

  4. podwyższa się dwudziestokrotnie najniższą i najwyższą granicę kwot wymienionych w art. 59 k.k. tudzież należytości, przewidziane w ustawie postępowania karnego

Przepis ust 1. i 3 cz. 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do przepisów wydanych po 1 stycznia 191 r.

Przepis ust. 3 cz. 2 niniejszego artykułu stosuje się również do dekretu z 7 lutego 191 r. [Nr 14 Dzien. Praw. poz. 160]

[Art. 71 i Rozdziały V – VIII nie dotyczą kodeksu]

Kodeks Karny

Część pierwsza

O przestępstwach i karach w ogóle

Dział pierwszy

Przepisy ogólne

1. Przestępstwem jest czyn zakazany pod groźbą kary przez ustawę w czasie jego popełnienia

[Uwaga: Przepisy niniejszej części pierwszej będą stosowane do przestępstw przewidzianych w części drugiej, trzeciej i czwartek Kodeksu Karnego i w następujących tegoż artykułach: 121, 123 – 13, 134, 163, 164, 166 cz.2, 168 cz. 3, 170, 173 cz. 4, 179 ust. 5, 309, 437, 449 – 452, 500 cz. 1, ust. 2, i cz. 2 i 3; 524, 526, 526′, 527 – 529, 620 [według uzup.], 622 [według uzup.], 643 cz. 2 i cz. 3; 644 cz. 4, 645 cz. 4 i 652 cz. 3. Te same przepisy będą stosowane także do przestępstw, przewidzianych w przepisach o karach i grzywnach za kontrabandę [art. 1045 i nast. Ust. Celn., wyd. 1910 r.] i do wykroczeń szczególnych w art. 1011′ i 1038 Ustawy Celnej [wyd. 1910 r.]

1-a Przepisy części pierwszej Kodeksu będą miały zastosowanie również do przestępstw przewidzianych w ustawach specjalnych

[7. sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6, art. 5]

2. Kary przepisane za przestępstwa są następujące:

  1. kara śmierci

  2. ciężkie roboty

  3. zesłanie na osiedlenie

  4. zamknięcie w domu poprawy

  5. zamknięcie w twierdzy

  6. zamknięcie w więzieniu

  7. areszt

  8. grzywna

[zastąpiono innym przepisem 7 sierp. 1917, Dz. Urz. Poz. 6 art. 2]

3. Przestępstwa, za które ustawa jako karę najwyższą przepisuje karę śmierci, ciężkie roboty, lub zesłanie na osiedlenie noszą miano zbrodni

Przestępstwa, za które ustawa przepisuje jako najwyższą karę zamknięcie w domu poprawy, w twierdzy lub więzieniu noszą miano występków.

Przestępstwo, za które ustawa przepisuje jako najwyższą karę, areszt lub grzywnę , noszą miano wykroczeń.

Dział drugi

O zakresie mocy obowiązującej kodeksu karnego

4. Moc obowiązująca kodeksu niniejszego rozciąga się na przestępstwa popełnione w granicach Rosji tak przez poddanych rosyjskich jak i przez cudzoziemców z wyjątkami w artykule 5 wskazanemi

[5 uchylono, 7 sierp. 1917 Dz. Ust. Poz. 6. art. 4.]

6. Moc obowiązująca kodeksu niniejszego rozciąga się na przestępstwa popełnione w państwa obcych przez poddanych rosyjskich korzystających w państwach z zakrajowości

[7 i 8 uchylono. 7 sierp. 1917 Dz. Ust. Poz. 6. art. 4]

9. Moc obowiązująca kodeksu niniejszego , z zachowaniem przepisów artykułów 10 – 12 rozciąga się na przestępstwa popełnione przez poddanych rosyjskich poza granicami Rosji, z wyjątkiem krajów, wskazanych w artykułach 7 i 8; 1) jeśli czym popełniony stanowi zbrodnię lub występek; i 2) jeśli czyn popełniony stanowi wykroczenie, którego karalność, w razie popełnienia go w państwie obcem lub w ogóle poza granicami Rosji jest przewidziane w zawartej przez nią umowie międzynarodowej.

Moc obowiązująca kodeksu niniejszego z zachowaniem przepisów artykułów 10 i 11, rozciąga się także na przestępstwa, popełnione przez cudzoziemców poza granicami Rosji z wyjątkiem Buchary [art. 8]; 1) jeśli czyn popełniony stanowi zbrodnię lub taki występek, którym oskarżony godził w prawa poddanych rosyjskich, albo w majątek lub dochody skarbu rosyjskiego i 2) jeśli karalność przestępstwa, w razie popełnienia go w państwie obcem lub wogóle poza granicami Rosji jest przewidziana w zawartej przez nią umowie międzynarodowej.

10. Osoba która popełniła przestępstwo poza granicami Rosji w przypadkach wskazanych w artykule 9, nie podlega odpowiedzialności podług kodeksu niniejszego; 1) jeśli czyn nie jest zakazany przez ustawę obowiązującą w miejscu jego popełnienia; 2) jeśli oskarżony był uniewinniony lub zwolniony od kary prawomocnym wyrokiem sądu cudzoziemskiego, i 4) jeśli popełnione przestępstwo, skierowane przeciwko państwu obcemu należy do liczby takich z powodu których wydanie jest niedopuszczalne

Osobie która popełniła przestępstwo poza granicami Rosji a podlega odpowiedzialności podług kodeksu niniejszego stosownie do artykułu 9, kara będzie złagodzona na zasadach, ustalonych w artykule 53 jeśli skazany odbył część kary, wymierzonej mu wyrokiem sądu cudzoziemskiego, lub jeśli ustawa, obowiązująca w miejscu popełnienia przestępstwa, postanawia karę mniej surową od przepisanej w kodeksie niniejszym.

11. Przepisy podane w ustępach 1 i 2 części pierwszej artykułu 10, jak również w części drugiej tegoż artykułu, nie mają zastosowania do przestępstw, przewidzianych w artykułach 99 – 102, a gdy winowajca jest poddanym rosyjskim również w artykułach 103 [cz.1] 108 – 11, 114 – 118, 643 [cz..2 i 3], 645 [cz. 4] i 668

[7 sierp. 1917 Dz. Urz., poz. 4; 2 stycz. 1919 Dz. Pr. poz. 81 art. 3]

12. Poddany rosyjski, który poza granicami Rosji, odbył karę w całości karę [art. 10 cz.1 ust. 3] za przestępstwo, za które kodeks niniejszy albo kodeksy lub ustawy szczególne przepisują karę nie niższą od ciężkich robót po powrocie do Rosji ulegnie z wyroku sądowego pozbawieniu praw, wskazanemu w artykułach 25, 28 – 31, 34 i 35, a ten, kto odbył karę za zbrodnie, w artykułach 99 – 102 przewidziane, oprócz pozbawienia praw, - zesłaniu na osiedlenie.

13. Cudzoziemiec który popełnił zbrodnię lub występek poza granicami Rosji, jeśli był za przestępstwo to nie był w Rosji skazany, uniewinniony lub zwolniony od kart w trybie przepisanym, uległ wydaniu stosownie do umowy, zawartej z państwem, żądającym wydania oskarżonego, lub stosownie do ustalonej w tym względzie z rzeczonym państwem wzajemności.

Uwaga: Przepisy co do wydawania przestępców na żądanie państw obcych zawiera Ustawa Postępowania Karnego [art. 852[1] – 852[25], według Uzup.]

[15 grud. [st. st.] 1911. Dz. Pr. ros, z r. 1912, poz. 41.]

14. Nową ustawą karną sąd wyrokujący stosuje również do tych czynów, popełnionych przed uzyskaniem przez tę ustawę mocy obowiązującej, które były zakazane pod groźbą kary za nie w czasie popełnienia.

Kara wymierzana podług nowej ustawy, ulega złagodzeniu na zasadach, ustalonych w artykule 53, jeśli w ustawie, która obowiązywała w czasie popełnienia przestępstwa, była za nie przepisana kara mniej surowa niż w ustawie nowej.

Termin przedawnienia, uchylający karalność przestępstwa, oblicza się według ustawy, która obowiązywała w czasie popełnienia tego przestępstwa [art. 68, ust. 1 i 2] lub wydania co do niego wyroku [art. 68 ust. 3], jeśli ustawa ta zakreśla termin krótszy, niż zakreślony w ustawie nowej.

Dział trzeci

O karach

[15 – 18 uchylono, 7 sierp. 1917. Dz. Urz, poz. 6 art. 4]

19. Zamknięcie w twierdzy wymierzane będzie na termin od dwóch tygodni do lat sześciu.

Skazanych osadza się w zamknięciu wspólnem.

Uwaga 1. Na noc przestępcy w twierdzach będą odosobnieni, o ile istnieją niezbędne do tego urządzenia.

Uwaga 2. Co do zamiany zamknięcia w twierdzy osobom na tę karę skazanym, na inne rodzaje kary pozbawienia wolności, postanowiono przepisy tymczasowe, przy niniejszym załączone.

Dodatek do artykułu 19, uwagi 2.

1. W razie nieistnienia w twierdzach lub niedostatecznej w nich liczby izb wspólnych, skazani z mocy przestępstw niniejszego kodeksu karnego na zamknięcie w twierdzy będą osadzeni w pomieszczeniach specjalnie na to urządzonych przy miejscach zamknięcia i poddani mocy przepisów o zamknięciu w twierdzy

2. W razie znacznej odległości rzeczonych pomieszczeń [art. 1 niniejszego dodatku], jako też w razie braku w nich izb, skazani na zamknięcie w twierdzy odbywać będą tę karę w więzieniach jednak oddzielnie od innych więźniów.

3 [uczylono]

4. Tryb postępowania z osobami skazanemi na zasadzie Kodeksu Karnego na zamknięcie w twierdzy, z odbywającemi rzeczoną karę w więzieniu określa Minister Sprawiedliwości

[22 listop. [st. st.] 1906. Dz. Pr. ros. poz. 1917. 7 sierp. 1917, Dz. Urz. Poz. 6 art. 4]

20. Zamknięcie w więzieniu wymierzane będzie na termin od dwóch tygodni do roku jednego.

[część drugą uchylono]

Skazani obowiązkowo zajęci będą robotami, w więzieniu zaprowadzonemi

[Uwagi 1 i 2 uchylono]

[7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6 art. 4; 9 grud. 1918, Dz. Pr., poza. 57, art. 1]

21. Areszt wymieniany będzie na termin od dnia jednego do miesięcy sześciu.

Skazani osadzeni będą w urządzonych na areszt pomieszczeniach, we wspólnem zamknięciu, wszelako na ich prośbę, o ile wolne a cele, będą pomieszczeni w zamknięciu celkowem.

Skazani na termin ponad dni siedem obowiązani są wybrać sobie jakiekolwiek zajęcie z pośród takich zajęć, na jakie można pozwolić w pomieszczeniu aresztu.

Skazani na areszt nie dłuższy od dni siedmiu mogą, z decyzji sądu, w tym względzie, odbyć areszt we własnem mieszkaniu.

[uwagę uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6, art. 4.]

22. Termin ciężkich robót określa się w latach i półroczach, termin zamknięcia w domu poprawy – w latach i miesiącach, w twierdzy i więzieniu – w latach, miesiącach i tygodniach, a termin aresztu – w miesiącach, tygodniach i dniach.

Przewidziane w ustawie terminy kar dodatkowych – pozbawienia prawa zajmowania się po odbyciu kary oznaczonemi w ustawie rodzajami handlu, lub procederów albo też inną wskazaną w ustawie działalności, jako też towarzyszącemu usunięciu urzędników i duchownych wyznań nieprawosławnych chrześcijańskich i niechrześcijańskich zakazu zajmowania równorzędnego lub wyższego urzędu – określane będą w latach i miesiącach.

Przy obliczaniu terminów miesiąc oblicza się na dni trzydzieści, a dzień –na dwadzieścia cztery godziny.

[23 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz„ poz. 6 art. 4]

24. [zdanie pierwsze uchylono] Grzywnę ilekroć ustawa najwyższy jej wymiar określa nie niżej rubli stu wymierza się w wysokości nie mniejszej od rubli dziesięciu.

Zapłatę grzywny sąd może odroczyć lub rozłożyć na raty na przeciąg czasu nie dłuższy od roku jednego od nia uprawomocnienia się wyroku.

Grzywny, którym ustawa nie nadaje szczególnego przeznaczenia, idą na urządzenie miejsc zamknięcia.

[9 grud. 1918. Dz. Pr., poz. 57 art. 1]

25. Skazanie na karę śmierci, ciężkie roboty lub zesłania na osiedlenie jest połączone z pozbawieniem praw stanu.

Pozbawienie tych praw polega: dla szlachty – na utracie szlachectwa dziedziczonego, lub osobistego i wszystkich przywilejów z niem połączonych; dla księży, osób zakonnych i wogóle osób stanu duchownego – na utracie godności kapłańskiej i stanu duchownego i wszystkich przywilejów z niemi połączonych; dla obywateli honorowych, dziedzicznych i osobistych dla kupców – i dla osób innych stanów – na utracie praw i przywilejów, każdemu z tych stanów w szczególności przysługujących.

26 Skazanie na zamknięcie w domu poprawy jest połączone z pozbawieniem praw stanu [art. 25] dla szlachty, księży, osób zakonnych i w ogóle osób stanu duchownego, obywateli honorowych i kupców.

27. Skazanie na zamknięcie w więzieniu jest połączone z pozbawieniem praw stanu Skazanie na zamknięcie w domu poprawy jest połączone z pozbawieniem praw stanu [art. 25] dla szlachty, księży, osób zakonnych i w ogóle osób stanu duchownego, jak również obywateli honorowych, w razie popełnienia przez nich przestępstw przewidzianych w artykułach158 [cz. 1 ust. 1], 168 [cz. 2 ust. 2], 274 [cz.2], 279, 344 [cz. 4], 351, 352, 427, 428, 431, 432, 434, 435 [cz. 2] 440, 441, 442 [cz. 3], 443 [cz. 3] 516, 524 – 527, 582, 583, 58, 588, 590, 591 [cz. 1 i 2], 592 – 596,598, 599, 607 – 609, 611 – 616, 619 [cz. 2], 626, 656 [cz. 3], 657 – 659, 661, 664, 665 i 673 – 675.

Dla rezerwistów niższych stopni i dla kozaków zwolnionych ze służby czynnej trybem ulgowym lub należących do katergji rezerwowej w razie popełnienia przestępstwa przez nich przestępstw, przewidzianych w artykułach, w części pierwszej artykułu niniejszego wyliczonych, skazanie na zamknięcie w więzieniu jest połączone z utratą stopnia podoficerskiego i innych stopni odpowiadających podoficerskiemu.

28. Ze skazaniem na karę śmierci ciężkie roboty, zesłanie na osiedlenie lub zamknięcie w domu poprawy jako tez na zamknięcie w więzieniu połączone z utratą praw stanu [art. 27] łączy się utrata tytułów honorowych, rang, orderów i innych przez rząd nadawanych oznak wyróżniających, godności honorowych, kościelnych, stanowych, ziemskich, miejskich i społecznych.

[29 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6 art. 4.]

30. Skazani na ciężkie roboty, zesłanie na osiedlenie lub zamkniecie w domu poprawy jako też zamkniecie w więzieniu, połączone z pozbawieniem praw stanu [art. 27] tracą prawa:

1) udziału w uchwałach i wyborach zgromadzeń stanowych i korzystania z prawa wyborczego czynnego i biernego na zebraniach ziemskich, miejskich lub społecznych

2) pełnienia służby państwowej, stanowej, ziemskiej, miejskiej i społecznej

3) służby w armji lub w marynarce

4) zajmowania godności kościelnych

5) wykupywania świadectw procederowych na przedsiębiorstwa handlowe pierwszych dwóch a na przemysłowe – pierwszych pięciu kategoryj, jak również na odpowiadające im przedsiębiorstwa żeglugi parowej, a także na przedsiębiorstwa eksploatacji złota lub platyny.;

6) pełnienia obowiązków opiekuna lub kuratora

7) zajmowania stanowisk przełożonego, wychowawcy lub nauczyciela w zakładach naukowych publicznych lub prywatnych jako też korzystania z praw nauczyciela domowego;

8) zajmowania stanowisk sędziego polubownego jak również członka zarządu masy upadłości lub administracji, kuratora przysięgłego, członka ławy przysięgłych, adwokata przysięgłego lub pełnomocnika w sprawach toczących się w instytucjach państwowych, stanowych, ziemskich, miejskich lub społecznych;

9) stawania w charakterze świadka przy umowach lu aktach wymagających potwierdzenia świadków

[27 paźdz. 1918. Dz. Pr., poz. 27]

31. Prawa utracone z mocy artykułu poprzedniego [30] z wyjątkiem przypadków, w których przywrócenie ich przez upływ jakichkolwiek terminów byłoby niezgodne ze szczególnemi przepisami ustaw, nabywa się ponownie po upływie terminów następujących: dla skazanych na ciężkie roboty lub zesłanie na osiedlenie lat dziesięciu, po uwolnieniu z osiedlenia, a dla skazanych na zamknięcie w domu poprawy – lat dziesięciu i w więzieniu lat pięciu po odbyciu kary.

Terminy powyższe, w razie dobrego sprawowania się skazanych mogą być na ich prośbę skrócone, jeżeli upłynęła im już połowa tych terminów i jeśli przytem przemiekszali oni w ostatniem miejscu swego zamieszkania nie mniej niż dwa lata.

[[26 czerw. [st. st.] 1913, Dz. Pr. ros., poz. 1276, B, art. 31.]

32. Skazany na zamknięcie w więzieniu, jeśli sąd uzna, że przestępstwo swe popełnił skutkiem próżniactwa lub bezczynności, może być z decyzji sądu umieszczony, bezpośrednio po odbyciu kary więzienia, w domu pracy na czas od miesięcy sześciu do lat dwóch.

32a. Gdy przestępstwo spełnione zostało w celu zysku, sąd może wymierzyć obok kary pozbawienia wolności za zbrodnię lub występek grzywnę do wysokości 5000 rb; gdyby grzywna nie mogła być ściągnięta zamiast niej należy powiększyć wymierzoną karę pozbawienia wolności. Powiększona w ten sposób kara nie może jednak przekroczyć najwyższego jej zakresu przewidzianego w ustawie za dane przestępstwo.

[7 sierp. 1917 Dz. Urz., poz. 6, art. 6]

33. W przypadkach przez ustawę przewidzianych wymierza się karę dodatkową, szczególnie wskazaną w ustawie z zachowaniem odpowiednich przypadków przepisów następujących:

1).terminy pozbawienia prawa zajmowania się określonemi w ustawie rodzajami handlu lub procederu albo inną działalnością, wskazaną w ustawie liczy się od czasu odbycia kary;

2). kara pieniężna, której zasądzenie ustawa szczególnie wskazuje, idzie na urządzenie miejsc zamknięcia, jeśli ustawa nie stanowi o innem przeznaczeniu tej kary

3). wyrok sądowy w przypadkach, gdy ustawa przewiduje jego obwieszczenie, drukuje się na koszt winowajcy w jednym z rządowych i w jednym z prywatnych wydawnictw perjodycznych, przez sąd oznaczonych

4). wskazane w ustawie usunięcie z urzędu urzędników, jak również duchownych chrześcijańskich nieprawosławnych posiadających godność księdza albo stanowisko proboszcza lub przełożonego staroobrzędowców lub gminy sekciarskiej, jako też duchownych niechrześcijańskich, z wyjątkiem przypadku przewidzianego w w części drugiej artykułu 65, pociąga za sobą zakaz zajmowania urzędu równego lub wyższego na przeciąg czasu, w ustawie oznaczony, lub nazawsze.

[14 mar. [st. st.] 1906, Dz. Pr. ros., poz. 461, 1, art. 33]

34. Skazani na ciężkie roboty, zesłanie na osiedlenie lub zamknięcie w domu poprawy, jako też na zamknięcie w więzieniu, połączone z pozbawieniem praw stanu [art. 27] po uwolnieniu z osiedlenia lub zamknięcia podlegać będą ograniczeniom następującym: 1) zabrania się im mieszkać i przebywać we wskazanych przez ustawę gubernjach, powiatach, miastach lub innych miejscowościach [2] i 3 uchylono]; 4) po upływie pół roku od osiedlenia się w obranem lub wyznaczonem miejscu zamieszkania wolno im zmieniać je nie inaczej jak za wiedzą policji miejscowej

[Uwagę 1 uchylono]

Uwaga 2. Osób skazanych na ciężkie roboty, zesłanie na osiedlenie lub zamkniecie w domu poprawy jako też na zamknięcie w więzieniu, połączone z pozbawieniem praw stanu, nie przyjmuje się na służbę państwową.

Uwaga 3. W razie warunkowego uwolnienia przedterminowego [ust. o zatrz pod strażą art. 416 – 439, wedug uzup. z 1909 roku] terminy działania przepisów co do ograniczeń prawa wyboru i zmiany miejsca zamieszkania liczy się od czasu warunkowego uwolnienia skazanego.

[22 czerw. [st. st.] 1909, Dz. Pr. ros., poz. 1216, 1, art 4, 7 sierp. 1917, Dz. Urz., poz. 6, art. 4]

35. Terminy wskazanych w artykule poprzednim [34] ograniczeń prawa wyboru i zmiany miejsca zamieszkania wyznacza się następujące: dla skazanych na ciężkie roboty lub na zesłanie na osiedlenie – pięcioletni po uwolnieniu z osiedlenia; dla skazanych na zamknięcie w domu poprawy – trzyletni, a w więzieniu – roczny, po uwolnieniu z zamknięcia.

Terminy powyższe, w razie dobrego sprawowania się skazanych mogą być skrócone: pięcioletni – do lat trzech, trzyletni – do roku jednego, a roczny może być zupełnie uchylony.

[Część trzecią uchylono]

Dla cudzoziemców ograniczenia prawa wyboru i zmiany miejsca zamieszkania [art. 34] zastąpić można przez wysłanie za granicę, z zakazem powrotu do Rosji

Uwaga: Skrócenie terminów ograniczenia prawa wyboru i zmiany miejsca zamieszkania [art. 35] zależy od Gubernatora po należytym stwierdzeniu przez władzę miejscową dobrego sprawowania się osób, podległych rzeczonym ograniczeniom.

[7 sierp. 1917, Dz. Urz., poz. 6 art. 4.]

36. Przedmioty, których nie wolno wyrabiać, sprzedawać , rozpowszechniać, mieć przy sobie lub przechowywać będą odebrane i jeśli ustawa nie przewiduje dla nich szczególnego przeznaczenia, ulegną zniszczeniu lub przekazaniu na rzecz skarbu, jeżeli należą do sprawcy lub uczestnika. Pieniądze, osiągnięte ze sprzedaży rzeczy przelanych do skarbu idą na urządzenie miejsc zamknięcia.

Na tych samych zasadach odbywa się i niszczy lub przelewa się do skarbu: 1) rzeczy które były przeznaczone lub służyły do popełnienia przestępstw, w wypadkach gdy odebranie ich zostało specjalnie przewidziane w ustawie, w innych zaś wypadkach – według uznania sądu, i 2) inne przedmioty, szczególnie w ustawie wskazane.

[7 sierp. 1917. Dz. Urz. poz. 6 art. 7. 21 lip. 1919, Dz. Pr., poz. 375, art. 2]

37. To co otwarto lub urządzono bez należytego pozwolenia, ulega zamknięciu do czasu otrzymania tego pozwolenia.

To co nieprawidłowo zbudowano, otwarto, urządzono, przebudowano, naprawiono lub wznowiono ulega w terminie przez sąd wyznaczonem, zniesieniu, zamknięciu, poprawieniu, przeniesieniu w inne miejsce lub przywróceniu do stanu pierwotnego na koszt winowajcy;

1). jeśli to, co uczynił winowajca, będzie uznane za szkodliwe dla bezpieczeństwa publicznego lub dla zdrowia publicznego

2). Jeśli popełniono przestępstwo, przewidziane w art. 223 [ust. 3], 224, 310 [cz. 2], 311, 312, 316 [ust. 3], 318, 384, 388, 398 i 407.

[14 mar. [st. st.] 1906, Dz. Pr. ros., poz 461, II]

38. Przepisy zawarte w artykułach 36 i 37 sąd stosuje i w razie uniewinnienia oskarżonego lub zwolnienia go od kary, jako też w razie umorzenia lub zawieszenia ścigania karnego.

Dział czwarty

O warunkach poczytania i przestępności czynów

39. Nie będzie poczytane za winę przestępstwo, popełnione przez osobę, która w czasie jego popełnienia nie mogła rozumieć natury i znaczenia tego, co czyniła, lub kierować swojemi postępkami wskutek chorobliwego rozstroju czynności duchowych, a[l]bo nieprzytomności, albo też niedorozwoju umysłowego, pochodzącego z wady cielesnej bądź choroby.

W przypadkach, gdy pozostawienie takiej osoby bez szczególnej pieczy sąd uzna za niebezpieczne, sąd odda tę osobę pod dozór odpowiedzialny rodziców lub innych osób, życzących sobie wziąć ją pod swoją opiekę, albo umieści ją w zakładzie leczniczym. W przypadkach zaś dokonania zabójstwa, bardzo ciężkiego uszkodzenia ciała, zgwałcenia, podpalenia lub usiłowania jednego z tych przestępstw, osobę, która takie przestępstwo popełniła obowiązkowo umieszcza się w zakładzie leczniczym.

40. Nie będzie poczytane za winę przestępstwo, popełnione przez małoletniego, który nie skończył lat dziesięciu.

41. Nie będzie poczytane za winę przestępstwo popełnione przez nieletniego od lat dziesięciu do siedemnastu, który nie mógł rozumieć natury i znaczenia tego, co czynił, lub kierować swoimi postępkami.

Nieletni ci mogą być oddani pod dozór odpowiedzialny rodziców lub osób, pod których opieką się znajdują, lub innych osób godnych zaufania, które zgodę swą na to wyraziły, a w razie popełnienia zbrodni lub występków mogą być umieszczeni i w zakładach wychowaczo – poprawczych.

Nieletnich od lat czternastu do siedemnastu, którzy popełnili swe zbrodnie, kierując się przedewszystkiem do zakładów wychowawczo – poprawczych, w razie zaś niemożności umieszczenia w tych zakładach – do pomieszczeń specjalnie urządzonych dla nieletnich przy więzieniach lub domach aresztu.

Nieletnie płci żeńskiej, w razie niemożności umieszczenia ich w zakładach wychowawczo – poprawczych, można oddać do klasztorów żeńskich ich wyznania, jeśli przepisy ustalone dla tych klasztorów nie wzbraniają zamieszkiwania w ich osób postronnych.

Nieletni oddani do zakładów wychowawczo – poprawczych, albo do specjalnie urządzonych dla nich pomieszczeń przy więzieniach lub domach aresztu, albo do klasztorów, nie mogą pozostawać w tych zakładach, pomieszczeniach lub klasztorach po dojściu do lat dwudziestu jeden.

Uwaga. Umieszczeni w zakładach wychowawczo – poprawczych nieletni, uznani z decyzji i z wyroków sądowych winnymi popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa, pozostają tam do czasu poprawy. W każdym razie nieletni ci powinni pozostawać w zakładach nie mniej niż rok i nie dłużej jak do ukończenia lat osiemnastu, a liczący podczas umieszczenia w zakładzie więcej niż lat piętnaści – nie dłużej niż do pełnoletności. Bliższe oznaczenie czasu pobytu nieletnich w zakładach wychowawczo – poprawczych pozostawia się radom pedagogicznym tych zakładów.

[19 kwiet. 1909, Dz. Pr. ros., poz. 547, I, art. 7. ust. 1 i art. 25]

42. Nie będzie poczytane za winę przestępstwo, którego sprawca nie mógł przewidzieć, ani mu zapobiec.

43. Nieświadomość okoliczności, warunkującej przestępczość czynu, lub potęgującej odpowiedzialność wyłącza poczytanie za winę samego czynu, lub okoliczności potęgującej odpowiedzialność.

Do czynów nieostrożnych nie stosuje się tego przepisu, jeśli sama nieświadomość była następstwem niedbalstwa wykonawcy

44. Nie będzie uważany za przestępstwo ani czyn spełniony w wykonaniu ustawy, ani czyn, spełniony w wykonaniu rozkazu służbowego, wydanego przez właściwą władzę w granicach jej właściwości z zachowaniem przepisów ustanowionych, o ile rozkaz nie nakazywał czegoś wyraźnie przestępnego.

45. Nie będzie uważany za przestępstwo czyn, popełniony w obronie koniecznej przeciw bezprawnemu targnięciu się na dobro osobiste lub majątkowe samego broniącego się lub innej osoby.

Przekroczenie granic obrony przez jej nadmierność lub niewczesność będzie karane jedynie w przypadkach wskazanych w ustawie.

46. Nie będzie uważany za przestępstwo czyn, popełniony dla uratowania życia własnego lub życia innej osoby od niebezpieczeństwa, które wynikło wskutek groźby, przymusu bezprawnego lub innej przyczyny i którego w tym czasie nie można było w inny sposób odwrócić.

Nie będzie też uważany za przestępstwo czyn, popełniony dla uratowania zdrowia, wolności, niewinności lub innego osobistego albo majątkowego dobra swego lub innej osoby od niebezpieczeństwa, które wynikło skutkiem groźby, przymusu bezprawnego lub innej przyczyny i którego w tym samym czasie nie można było w inny sposób odwrócić, jeżeli sprawca czynu miał dostateczną podstawę, do uważania że wyrządzona przezeń szkoda jest małej wagi w porównaniu z dobrem bronionem.

Przepisów powyższych nie stosuje się w przypadku gdy samo uchylenie się od niebezpieczeństwa stanowi przestępstwo.

47. Nie będzie uważany za przestępstwo czyn, skierowany ku przedmiotowi nie istniejącemu lub oczywiście nie nadającemu się do popełnienia przestępstwa tego rodzaju, co przestępstwo zamierzone.

Dział piąty

O rodzajach winy

48. Przestępstwo będzie uważane za umyślne nietylko gdy winowajca pragnął jego popełnienia, lecz także gdy świadomie godził się z nastąpieniem skutku, warunkującego przestępność czynu.

Przestępstwo będzie uważane za nieostrożne nietylko gdy winowajca nie przewidział, choć mógł lub powinien był je przewidzieć, lecz także gdy przewidując nastąpienie skutku, warunkującego przestępność czynu, lekkomyślnie przypuszczał, że temu zapobiegnie.

Zbronie ulegają karze jedynie z winy umyślnej.

Występki ulegają karze w razie winy umyślnej, w razie zaś winy nieostrożnej – tylko w przypadkach szczególnie wskazanych w ustawie.

Wykroczenia ulegają karze nietylko w razie winy umyślnej, lecz i w razie winy nieostrożnej, z wyjątkiem przypadków, szczególnie wskazanych w ustawie.

49. Działanie rozpoczynające wykonanie przestępstwa, którego popełnienia pragnął winowajca, a które nie zostało dokończone, z powodu okoliczności, niezależnej od woli winowajcy, będzie uważane za usiłowanie.

Usiłowanie zbrodni, a w przypadkach szczególnie wskazanych w ustawie i usiłowanie występków – jest karygodne, lecz kary przepisane w ustawie za te przestępstwa ulegają złagodzeniu na zasadach w artykule 53 ustalonych.

Usiłowanie wykroczeń nie jest karygodne.

Usiłowanie przestępstwa za pomocą środka oczywiście niezdatnego, wybranego skutkiem krańcowej ciemnoty lub zabobonu nie jest karygodne.

50. Nabycie lub przysposobienie środka do wykonania przestępstwa umyślnego uważa się za przygotowanie.

Przygotowanie ulega karze w przypadkach, szczególnie wskazanych w ustawie, jeśli przytem zostało ono wstrzymane z powodu okoliczności niezależnej od woli winowajcy.

51. W przestępstwie popełnionym przez kilka osób, które porozumiały się co do jego wykonania lub świadomie działały wspólnie, za wspólników uważa się tych, którzy: 1) bezpośrednio popełnili przestępstwo lub uczestniczyli w jego wykonaniu; 2) podżegali kogoś innego do udziału w przestępstwie; 3) byli pomocnikami, dostarczającymi środków lub usuwającymi przeszkody, albo pomagającymi do popełnienia przestępstwa radą, wskazówką lub obietnicą bądź nieprzeszkadzania jego popełnieniu, bądź jego ukrycia.

Wspólnicy w zbrodni lub występku ulegają karze, przepisanej w ustawie za popełnione przestępstwo, wszelako pomocnikowi, którego pomoc była nieistotna karę się łagodzi na zasadach w artykule 53 ustalonych.

Z pośród wspólników wykroczenia ponosi karę tylko bezpośredni jego sprawca lub biorący udział w jego dokonaniu; podżegacz zaś i pomocnik ulegają karze tylko w przypadkach, szczególnie wskazanych w ustawie.

Szczególnie osobiste stosunki i warunki, określające, potęgujące lub zmniejszające karalność kogokolwiek ze wspólników, nie wpływają na odpowiedzialność innych.

Wspólnik, który wyrzekł się udziału w przestępstwie i przedsięwziął we właściwym czasie wszystkie zależne odeń środki celem zapobieżenia przestępstwu będzie wolny od kary.

52. Kto zgodził się wziąć udział w zrzeszeniu, mającem na celu popełnienie zbrodni lub występku, i nie wyrzekła się dalszego wspólnictwa, lecz nie był wspólnikiem w zbrodni lub występku, odpowiada tylko za udział w zrzeszeniu.

Udział w zrzeszeniu, mającem na celu popełnienie zbrodni występku, lub w bandzie, utworzonej celem popełnienia kilku zbrodni lub występków, ulega karze w przypadkach, szczególnie wskazanych w ustawie.

Dział szósty

O złagodzeniu i zamianie kar

53. Winowajcy, uznanemu wobec okoliczności, zmniejszających winę, za zasługującego na względność, karę łagodzi się na zasadach następujących: 1) nie może być zastosowany najwyższy wymiar kary, za popełnione przestępstwo w ustawie przepisany; 2) jeśli ustawa oznacza najniższy wymiar kary za przestępstwo sad mocen jest zmniejszyć karę do najniższego w ustawie wymiaru danego rodzaju kary, i 3) jeśli ustawa nie oznacza w szczególności najniższego kresu kary za przestępstwo, sąd może zmniejszyć tę karę do najniższego w ustawie wymiaru danego rodzaju kary, lub też, i do innej kary z zachowaniem stopniowania następującego: od kary śmierci do ciężkich robót bezterminowych lub na termin od lat dziesięciu lub piętnastu; od ciężkich robót bezterminowych – do terminowych, od tych ostatnich do zamknięcia w domu poprawy, od zesłania na osiedlenie do zamknięcia w twierdzy na termin nie krótszy od roku jednego, od zamknięcia w domu poprawy – do zamknięcia w więzieniu i od tego ostatniego zamknięcia – do aresztu.

Przy złagodzeniu kary za zbrodnie, przewidziane w art. 108, 110, 126, 129, 130, karę ciężkich robót można zamienić jedynie na zamknięcie w twierdzy na termin nie krótszy, jak półtora roku.

Przy złagodzeniu kary skazanym za zbrodnie, przewidziane w artykułach 84 [cz. 2]i 85 ciężkie roboty można zamienić jedynie na zesłanie na osiedlenie do miejscowości, specjalnie dla tych skazańców przeznaczonych. Przejście od zesłania na osiedlenie w miejscowościach specjalnie dla skazańców przeznaczonych, do zamknięcia w twierdzy jest niedopuszczalne.

[14 marca st. st. 1906. Dz. Pr. ros., poz. 461, II; 7 sierp. 1917, Dz. Urz., poz. 6 art. 8; 2 stycz. 1919. Dz. Pr., poz. 81. art. 4.]

53a. W przypadkach mniejszej wagi sąd mocen jest złagodzić karę według własnego uznania, obniżając ją aż do dowolnego zakresu pozbawienia wolności lub grzywny. Za wypadek mniejszej wagi poczytuje się ten gdy przeciwne prawu skutki będą małoważne, a zła wola sprawcy nieznaczna i gdy sprawca wobec okoliczności sprawy może zasługiwać na przebaczenia, zastosowanie zaś kary, przewidzianej w ustawie, byłoby zbyt surowe.

[7 sierp. 1917, Dz. Urz., poz. 6 art. 9]

54. Sad wyrokujący może zaliczyć na początek kary całkowicie lub częściowo uprzednie zaaresztowanie, jeżeli winowajcę skazuje się na zamknięcie w domu poprawy, w twierdzy, w więzieniu lub areszt.

55. Nieletni od 10 do 17 lat, którym popełnione przestępstwo będzie poczytane za winę, będą podlegali następującym przepisom:

1. Zamiast kary śmierci i ciężkich robót bezterminowych stosuje się zamknięcie w więzieniu na czas do lat 12, zamiast ciężkich robót terminowych – zamknięcie w więzieniu do lat 8, a zamiast zesłania na osiedlenie i domu poprawy – zamknięcie w więzieniu na czas do lat 3

2. Gdy przestępstwo jest głównie wynikiem wadliwego wychowania lub gdy można przypuszczać, że należałoby użyć środków przyzwyczajenia sprawcy do życia, odpowiadającego wymaganiom prawa, sąd może zarządzić umieszenie nieletniego w zakładzie wychowawczo – poprawczym.

W tym wypadku w wyroku należy określić wymiar kary pozbawienia wolności, która ma być zastąpiona przez oddanie do zakładu. Gdy w umieszczeniu w zakładzie wychowawczo – poprawczym, środki wychowawcze okażą się bezskutecznemi, zarząd więzienny, po wysłuchaniu wniosków kierownika zakładu i w porozumieniu z prokuratorem Królewsko – Polskiego sądu okręgowego, może zarządzić przeniesienie nieletniego do więzienia, w celu wykonania kary pozbawienia wolności, orzeczonej przez sąd. Czas, spędzony w zakładzie wychowawczo – poprawczym, nie będzie zaliczony w poczet kary pozbawienia wolności.

3. W wypadkach mniejszej wagi może być wyznaczona nagana.

4. Nieletni umieszczeni w zakładach wychowawczo – poprawczych, nie mogą pozostawać w nich dłużej jak do ukończenia lat 21.

Pozatym zarząd więzienny w porozumieniu z prokuratorem Królewsko – Polskiego sądu okręgowego, rozstrzyga w przedmiocie czasokresu pozostawania w zakładzie, zależnie od skuteczności środków wychowawczych i doniosłości przestępstwa.

5. Nieletni, skazani na zamknięcie w więzieniu i osadzenie w areszcie, odbędą te kary w zakładach lub oddziałach, wyłącznie dla nich przeznaczonych

[19 kwiet. [st. st.] 1909. Dz. Pr. ros. 547, 1, art. 7 ust. 1 i art. 25. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6 art. 10, 9 grud. 1918. Dz. Pr. poz. 57. art 1. 21 lip. 1919. Dz. Pr., poz. 371, art. 1 ust. 1]

56. Nieletni od lat dziesięciu do siedemnastu nie ulegają pozbawieniu lub ograniczaniu praw, z wyjątkiem nieletnich od lat czternastu do siedemnastu, którym karę śmierci lub ciężkie roboty bezterminowe za popełnioną przez nich zbrodnię zamieniono na mocy ustępu 1 części pierwszej artykułu 55, na zamknięcie w więzieniu. Do tych nieletnich stosują się skutki skazania na karę śmierci i ciężkich robót wskazanych w artykułach 25, 28, 30, 31, 34 i 35.

[57 i 58 uchylono.7 sierp. 1917. Dz. Urz. poz. 6, art. 4.]

59. Grzywnę, nie zapłaconą w ciągu miesiąca od dnia uprawomocnienia się wyroku, a w razie gdy ją odroczono, lub rozłożono na raty – nie zapłaconą w dniu terminu po stwierdzeniu w trybie przepisanym, ze skazany nie posiada środków na zapłacenie grzywny, zamienia się na areszt, którego termin są wyznacza w stosunku następującym: grzywnę do rubli dwudziestu pięciu zamienia się na areszt do jednego tygodnia, od dwudziestu pięciu do stu rubli – na areszt od jednego tygodnia do jednego miesiąca, od stu rubli do pięciuset rubli – na areszt od jednego miesiąca do trzech; od pięciuset do tysiąca rubli – na areszt od trzech do sześciu miesięcy, ponad tysiąc rubli na areszt do sześciu miesięcy do roku jednego.

W razie zapłacenia kary grzywny lub jej części podczas odbywania zastępującego ją aresztu, areszt ustaje lub termin jego skraca się stosunkowo do wpłaconej części grzywny. Przy takim skróceniu areszt zalicza się według stosunku, oznaczonego przez sąd w jego wyroku.

Dział siódmy

O okolicznościach obciążających

60. Kto przed ogłoszeniem wyroku, sentencji lub oznaczenia o winie, popełnił dwa lub więcej przestępstw, poniesie najcięższą z kar, przez sąd za te przestępstwa wymierzonych. Sąd może powiększyć wymierzoną przez siebie najcięższą karę do najwyższego wymiaru przepisanego w ustawie za dane przestępstw, nie przekraczając jednak sumy wszystkich kar wymierzonych winowajcy i przestrzegając przepisów artykułu 22; karę ciężkich robót można przytem rozdrabniać w granicach do miesięcy trzech. Wszelako jeśli najcięższą karą będą ciężkie roboty lub zamknięcie w domu poprawy za czyn inny sądzony w zbiegu przestępstw, sąd wymierzył: grzywnę, areszt lub zamknięcie w twierdzy na czas nie dłuższy od roku jednego, wówczas sąd nie może powiększyć wymierzonej przez siebie najcięższej kary.

Pozbawienie i ograniczenie praw, jak również wskazane w ustawie kary dodatkowe, nie połączone z najcięższą karą, lecz wymierzone przez sąd za inne sądzone w zbiegu przestępstwa, dołącza się do najcięższej kary.

Uwaga w razie zbiegu przestępstw, przewidzianych we wprowadzonych w życie częściach i artykułach niniejszego Kodeksu Karnego, jako tez skazanych w artykule 1047 Ustawy Celnej [wyd. z r. 1910], z innemi przestępstwami, w rzeczonych częściach i artykułach przewidzianych nie przewidzianymi, wyrok łączony wydany będzie według przepisów podanych w niniejszej części pierwszej jeśli surowszą karę sąd wymierzył za przestępstwo, wskazane we wspomnianych częściach i artykułach Kodeksu Karnego i Ustawy Celnej; w razie zaś skazania na surowszą karę za inne przestępstwo – według przepisów, podanych w rozdziale pierwszym Kodeksu Kar Głównych i Poprawczych [lecz z zachowaniem w jednym i drugim wypadku przepisów, ustanowionego w artykule 1126 Ustawy Postępowania Karnego, w wydaniu z r. 1892, w razie zbiegu czynów, wskazanych w artykule 1047 Ustawy Celnej, w wydaniu z roku 1910, z innemi przestępstwami] lub w części pierwszej Ustawy o Karach, wymierzanych przez Sędziów Pokoju, według przynależności. Przy określaniu stosunkowej surowości kar, podług Kodeksu Karnego i podług Kodeksu Kar Głównych i Poprawczych, jako też podług Ustawy o Karach, wymierzonych przez Sędziów Pokoju, za równorzędne będą uważane kary jednakowej nazwy, zaś ciężkie roboty, zamknięcie w domu poprawy i grzywna będą uważane za równorzędne z zesłaniem do ciężkich robót, oddaniem do rot aresztanckich i karę pieniężną, według przynależności.

61. Jeśli za jedno z przestępstw, pociągających za sobą według postanowionych w artykule 60 przepisów o zbiegu przestępstw terminowe pozbawienie wolności lub grzywnę, winowajca odbył karę całkowicie lub częściowo, wówczas karę odbytą zalicza mu się na poczet kary, wymierzonej według przepisów o zbiegu.

62. Przy wymierzaniu kary według przepisów co do zbiegu przestępstw surowość kar jednorodnych mierzy się terminem lub ich wysokością, a kar różnorodnych – ich stopniowaniem na zasadach, wskazanych w artykułach 2 i 63.

63. Przy łączeniu i zaliczaniu kar, sześć miesięcy ciężkiego więzienia równa się jednemu rokowi zamknięcia w więzieniu, dwum latom zamknięcia w twierdzy lub czterem latom więzienia.

Przy łączeniu kar zamknięcia w twierdzy i zamknięcia w więzieniu wymierza się zawsze zamknięcie w więzieniu, z odpowiedniem przedłużeniem terminu tego zamknięcia.

Grzywnę przyrównywa się do aresztu w granicach ustalonych w artykule 59.

[7 sierp. 1917, Dz. Urz., poz. 6, art. 11]

64. Kto przed ogłoszeniem wyroku, sentencji, lub oznaczenia o winie popełnił dwa lub więcej przestępstw tożsamych lub jednorodnych z nawyknienia do przestępnej działalności lub wskutek obrócenia tej działalności w proceder, ulega, jeśli ustawa nie przewiduje takie czyny kary szczególnej, odpowiedzialności w artykułach 60 – 63.

Ponadto sąd może, wymierzając, jako najcięższą karę:

1). ciężkie roboty bezterminowe – zakazać przeniesienia na osiedlenie przed upływem lat dwudziestu

2). pozbawienie wolności terminowe – przedłużyć: jeśli w ustawie oznaczono najdłuższy termin krańcowy – do najwyższego wymiaru tego rodzaju kary, a jeśli najdłuższego terminu nie oznaczono, wówczas: ciężkie roboty – do lat dwudziestu, zamknięcie w domu poprawy i w twierdzy – do lat ośmiu, zamknięcie w więzieniu – do lat dwóch i areszt – do roku jednego;

3). grzywnę – orzec prócz tego areszt na termin nie dłuższy niż jeden miesiąc.

65. Na zasadach określonych w artykule poprzednim [64], sąd może powiększyć karę urzędnikowi, winnemu popełnienia lub udziału w popełnieniu przestępstwa ogólnego, bądź z pogwałceniem stosunków podwładności służbowej, bądź za pomocą nadużycia swego obowiązku lub pełnomocnictwa, bądź za pomocą zagrożenia uciskiem lub innym nadużyciem władzy, bądź z uchybieniem obowiązkowi służbowemu względem osób prywatnych – jeśli za takie uchybienie, nadużycie lub groźbę ustawa nie przepisuje kar szczególnych.

W razie skazania urzędnika na areszt za przestępstwo służbowe w służbie państwowej lub społecznej, sąd mocen jest albo zmienić areszt na usunięcie z urzędu albo do kary aresztu dołączyć usunięcie z urzędu.

W razie skazania urzędnika za występek służbowy w służbie państwowej lub społecznej na zamknięcie w więzieniu nie połączone z pozbawieniem praw stanu [art. 27] sąd mocen jest usunąć winowajcę z zajmowanego przezeń urzędu na czas od roku jednego do lat pięciu.

66. Kto popełnił przestępstwo po ogłoszeniu wyroku, sentencji lub orzeczenia o winie, albo w czasie odbywania kary, ulega odpowiedzialności na zasadach ogólnych, z zachowaniem jednak warunków następujących:

1) przy połączeniu ciężkich robót bezterminowych z tąż karą, termin przeniesienia na osiedlenie [art. 23] będzie przedłużany do lat trzydziestu

2) przy połączeniu ciężkich robót bezterminowych z terminowemi, do terminu przeniesienia na osiedlenie [art 23] dodaje się połowę terminu ciężkich robót, oznaczonego wyrokiem, którym wymierzono karę ciężkich robót terminowych;

3) przy połączeniu ciężkich robót bezterminowych, lub terminowych z zesłaniem na osiedlenie zarówno jak i zesłania ja osiedlenie z obu rodzajami ciężkich robót, termin przeniesienia z ciężkich robót na osiedlenie [art. 23] przedłuża się na czas od sześciu miesięcy do lat dwóch.

4) przy połączeniu ciężkich robót bezterminowych z innemi, prócz ciężkich robót, terminowemi karami pozbawienia wolności, termin przeniesienia z ciężkich robót na osiedlenie [art. 23] przedłuża się o terminy ciężkich robót, odpowiadające tym karom, według przepisów o zaliczeniu wskazanych w art. 63, jednakże nie więcej jak o dwa lata

5) przy połączeniu zesłania na osiedlenie z tąż karą uwolnienie z osiedlenia nie może nastąpić przed upływem lat piętnastu;

6) przy połączeniu zesłania na osiedlenie z zamknięciem w domu poprawy, w twierdzy lub więzieniu albo z aresztem, kara terminowego pozbawienia wolności ma być odbywana niezwłocznie po uprawomocnieniu się wyroku, a terminów zamknięcia nie zalicza się przytem na poczet terminu, ustanowionego w artykule 23 albo uwolnienia z osiedlenia

7) przy połączeniu kar, polegających na terminowem pozbawieniu wolności, sumuje się ich terminy, a jeśli winowajca podlega karom różnego rodzaju, wówczas karę łagodniejszego przyłącza się do kary cięższej, skracając termin według obliczenia , przepisanego w artykule 63; przytem ogólny czas trwania kar nie powinien przekraczać terminów wskazanych w ustępie 2 części drugiej artykułu 64.

Odpowiedzialność skazanych na ciężkie roboty za przestępstwa, popełnione przez nich podczas odbywania tej kary, określa się według przepisów ustawy o zesłaniach.

67. Kto popełnił przestępstwo po odbyciu kary, ulega odpowiedzialności na zasadach ogólnych. W razie zaś popełnienia przez skazanego przestępstwa tożsamego lub jednorodnego z poprzedniem, karę ponownie wymierzaną, z wyjątkiem przypadków, w których ustawa przepisuje kary szczególne za powtórzenie przestępstw, obostrza się na zasadach, w artykule 64 ustalonych, jeśli do czasu popełnienia nowego przestępstwa tożsamego lub jednorodnego upłynęło od czasu odbycia kary za poprzednią zbrodnię – nie więcej, niż lat pięć, za poprzedni występek – nie więcej niż lat trzy, a za poprzednie wykroczenie – nie więcej niż rok jeden.

Dział ósmy

O okolicznościach, uchylających karalność

88. Kary nie stosuje się z powodu przedawnienia:

1) jeśli od dnia popełnienia przestępstw do dnia wdrożenia przeciw oskarżonemu ścigania karnego w trybie ustanowionym upłynęły terminy następujące: co do zbrodni, za które ustawa przepisuje, jako karę najwyższą, karę śmierci , - lat piętnaście; co do pozostałych zbrodni – lat dziesięć; co do występków – za które ustawa przepisuje, jako najwyższą karę, zamknięcie w domu poprawy – lat osiem; co do pozostałych występków – lat trzy, a co do wykroczeń – rok jeden.

2) jeśli od dnia popełnienia zbrodni i występków do dnia wydania wyroku względem winowajcy upłynęły terminy podwójne, a od dnia popełnienia wykroczeń do dnia wydania wyroku – potrójne w stosunków do terminów wskazanych w ustępie pierwszym artykułu niniejszego

3) jeśli od dnia wydania wyroku do dnia skierowania go do wykonania upłynęły terminy, ustalone w ustępie drugim artykułu niniejszego, które w tych wypadkach oblicza się w zależności od kary wymierzonej wyrokiem sądowym

[Część ostatnią uchylono. 7 sierp. 1917, Dz. Urz., poz. 6 art. 4]

69. Pozbawienie lub ograniczenie praw, któremu podlega skazany wyrokiem prawomocnym, lecz nie wykonywanym wobec przedawnienia, przedawnienie nie umarza. Terminy pozbawienia lub ograniczenia praw liczy się od dnia umorzenia przez przedawnienie kary wymierzonej wyrokiem

70. Względem przestępstwa, składającego się z kilku działań, terminy przedawnienia oblicza się od dnia ostatniego działania, a względem przestępstwa ciągłego - od dnia jego zaprzestania

71. Jeżeli według ustawy ściganie karne nie może być wdrożone przez rozpoznaniem sprawy w sądzie cywilnym lub duchownym, albo jeżeli postępowanie we wdrożonej sprawie było zawieszone z powodów, wskazanych w ustawie, czasu toczenia się sprawy w tych sądach lub czasu uprawnionego do jej zawieszenia nie wlicza się do terminu przedawnienia.

[7 sierp. 1917. D. U. D. S. T. R. S., poz. 6., art. 4.]

[72 uchylono. 7 sierp. 1917, D. U. D. S. T. R. S.., poz. 6. art. 4]

Część druga

O pogwałceniu przepisów, ochraniających religię

73. Winny bluźnierstwa przeciwko Bogu we współistotnej Trójcy wysławianemu, przeciw Niepokalanej Władczyni naszej Bogarodzicy Najświętszej Marji Pannie, przeciwko Niecielesnym Mcom Niebieskim albo Świętym wybrańcom Bożym, sponiewierania czynnego lub zelżenia Sakramentów Świętych, Krzyża Świętego, Relikwij Świętych, Obrazów Świętycgh lub innych przedmiotów, uznawanych przez kościół prawosławny lub inny kościół chrześcijański za święte [dodatek I]; zelżenia Pisma Świętego, albo kościoła prawosławnego i jego dogmatów, albo wogóle wiary chrześcijańskiej,

za to bluźnierstwo lub obrazę świętości będzie karany

jeśli je popełniono:

1) podczas odprawiania nabożeństwa powszechnego lub w kościele: ciężkiemi robotami, terminowemi lub zesłaniem na osiedlenie;

2) w kaplicy lub chrześcijańskim domu modlitwy, albo publicznie, albo w druku, w piśmie lub wizerunku, rozpowszechnionych lub publicznie wystawionych: zesłaniem na osiedlenie

3) w celu wywołania zgorszenia wśród obecnych : zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech lub zamknięciem w twierdzy na czas do lat trzech

Jeśli zaś bluźnierstwa lub obrazy świętości dopuszczono się choćby w warunkach, wskazanych w artykule niniejszym, lecz przez nierozum , ciemnotę lub w stanie opilstwa, winowajca będzie karany: aresztem

74. Winny:

1). zelżenia praktyk lub obrzędów kościoła prawosławnego lub w ogóle chrześcijaństwa;

2). Sponiewierania czynnego lub zelżenia przedmiotów, poświęconych przez użycie przy prawosławnem lub innem chrześcijańskim nabożeństwie [dodatek II];

3). Nieprzystojnych drwin z przedmiotów świętych lub przedmiotów wiary, wymienionych w artykule 73:

za tę profanację będzie karany; jeśli ją popełniono:

1) podczas odprawiania nabożeństwa powszechnego lub w kościele: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu

2) w kaplicy lub chrześcijańskim domu modlitwy; albo publicznie, albo w druku, piśmie lub wizerunki rozpowszechnionych lub publicznie wystawionych: zamknięciem w więzieniu;

3) w celu wywołania zgorszenia wśród obecnych: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Jeśli zaś profanacji dopuszczono się choćby w warunkach wskazanych w artykule niniejszym, lecz przez nierozum, ciemnotę lub w stanie opilstwa, winowajca będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech.

75. Winny nieprzystojnego krzyku, hałasu lub innego wybryku, bądź przeszkadzającego nabożeństwa powszechnego chrześcijańskiego, bądź popełnionego w kościele, kaplicy lub chrześcijańskim domu modlitwy, karany będzie: aresztem na czas do miesięcy sześciu.

Jeśli w skutek takiego wybryku przerwane zostało nabożeństwo, albo jeśli takiego wybryku dopuścił się tłum winowajca będzie karany: aresztem

Jeśli wybryku wskazanego w części pierwszej artykułu niniejszego, dopuszczono się w celu przeszkodzenia odprawianiu nabożeństwa, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu

Jeśli zaś skutkiem wybryku w celu przeszkodzenia odprawiani nabożeństwa przerwane zostało nabożeństwo, albo jeśli takiego wybryku dopuścił się tłum, winowajca karany będzie: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu.

76. Winny zelżenia wyznania niechrześcijańskiego w Rosji uznanego, albo sponiewierania czynnego lub zelżenia przedmiotu czci religijnej tego wyznania, jeśli tego zelżenia lub sponiewierania dopuszczono się w domu modlitwy wyznania niechrześcijańskiego lub podczas publicznego odprawiania nabożeństwa powszechnego, ustanowionego przez to wyznanie, będzie karany: aresztem

Jeśli takiego zelżenia lub sponiewierania dopuszczono się przez nierozum, ciemnotę lub w stanie opilstwa, winowajca karany będzie: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

77. Winny nieprzystojnego krzyku, hałasu lub innego wybryku, wskutek którego przerwane zostało nabożeństwo powszechne wyznania niechrześcijańskiego w Rosji uznanego, jeśli tego wybryku dopuszczono się publicznie lub w domu modlitwy takiego wyznania będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech

78. Winny pogrzebania chrześcijanina bez obrządku chrześcijańskiego, jeśli wezwanie duchownego wyznania odnośnego w celu dopełnienia tego obrządku nie przedstawiało szczególnej trudności, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech.

79. Winny zaboru lub czynnego sponiewierania zmarłego, pogrzebanego lub niepogrzebanego, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Jeśli przytem winowajca dopuścił się na zmarłym czynu obrażającego moralność, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech

Jeśli zaś czynów, wskazanych w artykule niniejszym, dopuszczono się przez zabobon, nierozum, ciemnot, lub w stanie opilstwa, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

80. Winny:

1) zmuszenia, za pomocą gwałtu lub groźny karygodnej, do odprawienia nabożeństwa lub obrzędu, zabronionego lub niedozwolonego przez przepisy wyznania, do którego należy zmuszana, albo do udziału w takim nabożeństwie lub obrzędzie;

2) przeszkodzenia, za pomocą gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, odprawienia nabożeństwa lub obrzędu, ustanowionych przez przepisy uznanego w Rosji wyznania, do którego należy osoba zmuszona, albo udziałowi w takim nabożeństwie lub obrzędzie,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli tego zmuszenia lub przeszkodzenia dopuszczono się względem duchownego chrześcijańskiego, posiadającego godność księdza, albo stanowisko proboszcza lub przełożonego staroobrzędowców lub gminy sekciarskiej, jako tez duchownego niechrześcijańskiego, winowajca karany będzie: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od lat trzech.

[14 mar. st. st. 1906. Dz. Pr. ros. poz. 641, I]

81. Osoba wyznania niechrześcijańskiego, która przeszkodziła, chociażby bez gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, chrześcijaninowi, znajdującemu się u niej w służbie, w terminie lub na robocie, spełnić obowiązek religijny jego wyznania, albo uczestniczyć w święceniu niedzieli lub innego dnia świątecznego, ustanowionem przez to wyznanie, będzie karana: grzywną do rubli pięćdziesięciu

82. Winny przeciągnięcia chrześcijanina na wiarę niechrześcijańską za pomocą nadużycia władzy, przymusu, oszukania lub uwiedzenia obietnicą korzyści będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech lub zamknięciem w twierdzy na czas do lat trzech.

Jeżeli zaś przeciągnięcia dokonano za pomocą gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, winny przeciągnięcia będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat sześciu lub zesłaniem na osiedlenie

[83 – 85 uchylono.7 sierpnia 1917. Dz. Urz., poz. , art. 4.]

86. Mahometanin, Żyd, wyznawca buddyzmu [lamaita], lub poganin, winny przeciągnięcia obcoplemieńca poddanego rosyjskiego wyznania niechrześcijańskiego na inną wiarę niechrześcijańską za pomocą nadużycia władzy, przymusu lub oszukania lub uwiedzenia obietnicą, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy trzech

[14 marca st. st. 1906. Dz. Pr. ros. poz. 461, I]

87. Winny przeciągnięcia z jednego wyznania za drugie za pomocą gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, jeśli nie ulega karze z artykułów 82 – 84 będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech

88. Rodzić lub opiekuj, obowiązany z mocy ustawy wychowywać własnego lub znajdującego się pod jego opieką małoletniego, nie mającego lat czternastu, w zasadach wiary chrześcijańskiej, winy dopełniania nad nim obrzędów wyznania niechrześcijańskiego, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech

[89 – 96 uchylono, 7. sierp. 1917. Dz. Urz. poz. 6, art. 4].

97. Kto samowolnie przywłaszczający sobie godność księdza wyznania chrześcijańskiego, dopełnił czynności religijnej, która może być wykonywana jedynie przez księdza tego wyznania, będzie karany: zamknięciem w więzieniu

Jeśli winowajca dopełnił chrztu lub ślubu, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

[98 uchylono, 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6., art. 4.]

Część Trzecia

O buncie przeciw Władzy Zwierzchniej

I o przestępstwach przeciw uświęconej Osobie Cesarza i Członkom Domu Cesarskiego

99. Winny zamachu na życie, zdrowie lub wolność osoby, piastującej Najwyższą Władzę Państwową w Polsce ulegnie: karze ciężkiego więzienia bezterminowego

[11 stycznia 1919 Dz. Pr. poz. 107]

100. Winny zamachu na ustalony w drodze praw zasadniczych ustrój państwowy Polski albo na całość jej terytorjum państwowego ulegnie: karze ciężkiego więzienia bezterminowego.

Jeżeli zamach taki ujawniony był od razu i został stłumiony bez użycia środków nadzwyczajnych, winny ulegnie: zamknięciu w ciężkiem więzieniu do lat 15.

Jeżeli celem zamachu było usunięcie przemocą członków sprawującego władzę rządu i zastąpienie ich przez inne osoby, wszakże bez zmiany zasadniczego ustroju państwowego w Polsce, winny ulegnie: zamknięciu w ciężkiem więzieniu na dacz od lat 10 do 15.

Przez zamach rozumiane będzie zarówno dokonanie jednej z powyższych zbrodni, jak jej usiłowanie

[11 stycznia 1919 Dz. Pr. poz. 107]

101. Winny przygotowania do zbrodni, przewidzianej w art. 100, ulegnie: zamknięciem w ciężkiem więzieniu do lat 10.

Jeżeli winny posiadał przytem skład broni lub materjałów wybuchowych, ulegnie: zamknięciu w ciężkiem więzieniu do lat 15

[11 stycznia 1919 Dz. Pr. poz. 107]

102. Winny udziały w spisku zawiązanym dla dokonania zbrodni, przewidzianej w art. 100, ulegnie: karze ciężkiego więzienia do lat 8.

Jeżeli spiskowi rozporządzali składem broni lub materjałów wybuchowych, winni ulegną karze: ciężkiego więzienia bez terminu.

Winny namawiania do spisku, mającego na celu zbrodnię przewidzianą w 99 lub 100 artykule, jeśli spisek ten nie został zawiązany ulegnie karze:

w stosunku do zbrodni przewidzianej w art.100, - zamknięciu w ciężkiem więzieniu do lat 4;

w stosunku do zbrodni przewidzianej w art.99, - zamknięciu w ciężkiem więzieniu do lat 8;

[11 stycznia 1919 Dz. Pr. poz. 107]

[103 – 107 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6 art. 4.]

Część czwarta

O zdradzie stanu

108. Poddany rosyjski, winny dopomagania lub sprzyjania nieprzyjacielowi w jego działaniach wojennych lub innych wrogich działaniach przeciwko Rosji, będzie karany: ciężkimi robotami terminowemi.

Jeżeli:

1) takie dopomaganie lub sprzyjanie dało istotną pomoc nieprzyjacielowi

2) w celu zdrady popełniono zabójstwo

winowajca będzie karany ciężkimi robotami bezterminowemi

Jeżeli takie dopomaganie lub sprzyjanie nieprzyjacielowi polegało:

1) na wydaniu mu lub usiłowaniu wydania mu armji, floty, grupy wojsk, oddzielnej jednostki taktycznej lub mniejszego oddziału wojsk, miejsca ufortyfikowanego, portu wojennego lub statku wojennego, albo na pozbawieniu ich możliwości obrony przez nieprzyjacielem;

2) na skłonieniu lub podmówieniu grupy wojsk, oddzielnej jednostki, taktycznej lub mniejszego oddziału wojska, albo dowodzącej niemi osoby do przejścia na stronę nieprzyjaciela

3) na stawieniu przemocą oporu rosyjskim siłom wojennym lub na napaści na nie

4) na zabójstwie bądź dowodzącego armją, sztabem, grupą wojsk, oddzielną jednostką taktyczną lub mniejszym oddziałem wojska, miejscem ufortyfikowanym, portem wojennym, eskadrą, lub statkiem wojennym, bądź osoby wykonywującej – o czem winowajca wiedział – ważne wojskowe, zlecenie lub obowiązek, albo na wydaniu kogokolwiek z tych osób w ręce nieprzyjaciela;

5) na zniszczeniu składów ze środkami do napadu lub obrony przed nieprzyjacielem lub z przedmiotami zaopatrzenia wojskowego, albo na uczynieniu niezdatnemu dróg komunikacji lądowej lub wodnej, telegrafów, telefonów lub innych środków komunikowania się różnych części armji;

6) szpiegostwie

winowajca będzie karany: śmiercią.

Tym samym karom i na tych samych zasadach ulega poddany rosyjski, który popełnił przewidzianą w artykule niniejszym zbrodnię przeciwko państwu cudzoziemskiemu, związanego z Rosją przymierzem broni.

109. Poddany rosyjski, winny wstąpienia do wojska z wiedzą, że jest nieprzyjacielskie, lub niewystąpienia z niego, będzie karany ciężkiemi robotami terminowemi

110. Poddany rosyjski winny:

1). pobudzania rządu cudzoziemskiego do działań wojennych lub innych wrogich działań przeciwko Rosji albo do wyjścia z zawartego z nią przymierza wojennego, albo do uchylenia się od zawarcia takiego przymierza;

2) dania za siebie lub za innych rządowi cudzoziemskiego, przed wypowiedzeniem wojny, obietnicy poparcia jego działań wojennych przeciwko Rosji, będzie karany: ciężkiemi robotami terminowemi

Jeżeli winowajca mógł ze względu na swe stanowisko służbowe znać stan sił wojennych Rosji lub udzielić pomocy istotnej rządowi cudzoziemskiemu w razie wojny z Rosją, będzie karany: ciężkiemi robotami bezterminowemi

111. Winny dopomagania rządowi lub agentowi państwa obcego w zbieraniu wiadomosci lub przedmiotów, dotyczących zewnętrznego bezpieczeństwa Rosji, albo jej sił zbrojnych, albo urządzeń, przeznaczonych do obrony wojennej kraju, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne

[5 lip. St. st. 1912. Dz. Pr. ros., poz. 1450, I, A, I].

111.1 Winny ogłoszenia, zakomunikowania lub przekazania innej osobie, w interesie państwa obcego, bez należytego upoważnienia:

1) wiadomości lub przedmiotów, które winny być zachowane w tajemnicy, a które dotyczą zewnętrznego bezpieczeństwa Rosji, albo jej sił zbrojnych, albo urządzeń przeznaczonych do obrony wojennej kraju;

2) planu, zarysu, rysunku bądź innego wizerunku lub opisu rosyjskiego miejsca ufortyfikowanego, ustanowionych: rejonu, bądź esplanady tegoż, okrętu wojennego, bądź innego urządzenia przeznaczonego do obrony wojennej kraju, albo dokumentu, dotyczącego mobilizacji i w ogóle zarządzeń na wypadek wojny, będzie karany: w przypadku przewidzianym w ustepie 1 artykułu niniejszego – ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu, a w przypadku przewidzianym w ustępie 2 artykułu niniejszego – ciężkiemi robotami terminowemi

[5 lip. St. st. 1912. Dz. Pr. ros., poz. 1450, I, A, 3].

111.2 Winny wejścia w porozumienie z rządem lub agentem państwa obcego co do popełnienia przestępstwa wskazanego w artykule 111 lub 111.1 będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne

[5 lip. St. st. 1912. Dz. Pr. ros., poz. 1450, I, A, 3].

111.3 Winny popełnienia przestępstwa, przewidzianego w artykule 111, 111.1 lub 111.2, jeżeli wymienione w tych artykułach wiadomości lub przedmioty były mu powierzone służbowo, albo gdy miał on możność otrzymać je albo zapoznać się z niemi, korzystając ze swego stanowiska służbowego, będzie karany

1) w razie popełnienia czynu, przewidzianego w artykule 111, - ciężkiemi robotami na czas do lat sześciu;

2) w razie popełnienia czynu przewidzianego w ustępie 1. artykułu 111.1 – ciężkiemi robotami terminowemi;

3) w razie popełnienia czynu przewidzianego w ustępie 2 artykułu 111.1 – ciężkiemi robotami na czas nie krótszy od lat ośmiu

4) w razie popełnienia czynu, przewidzianego w artykule 111.2 – zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy lat trzech

[5 lip. St. st. 1912. Dz. Pr. ros., poz. 1450, I, A, 1].

111.4 Winny sprzedaży lub przedstawienia do opatentowania w państwie obcem wynalazku lub ulepszenia, które winny być zachowane w tajemnicy, a które dotyczą obrony wojennej państwa, albo jego sił zbrojnych, albo urządzeń przeznaczonych do obrony wojennej kraju, będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu

Tej samej karze ulega winny ogłoszenia lub zakomunikowania innej osobie, bez należytego upoważnienia wiadomości dotyczącej istoty wynalazku lub ulepszenia, wskazanych w części pierwszej artykułu niniejszego, jak również oddania samego wynalazku albo jego części.

[5 lip. St. st. 1912. Dz. Pr. ros., poz. 1450, I, A, 2]

112. Winny zdjęcia lub sporządzenia bez należytego pozwolenia planu, zarysu, rysunku bądź innego wizerunku lub opisu rosyjskiego miejsca ufortyfikowanego, ustanowionych: rejonu lub esplanady tegoż, statku wojennego, bądź innego urządzenia, przeznaczonego do obrony wojennej kraju, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Usiłowanie jest karygodne.

Tej samej karze ulega winny zbierania, bez należytego pozwolenia, wiadomości lub przedmiotów, które winny być zachowane w tajemnicy, a które dotyczą bezpieczeństwa Rosji albo jej sił zbrojnych, albo urządzeń, przeznaczonych do obrony wojennej kraju

[5 lip. St. st. 1912. Dz. Pr. ros., poz. 1450, I, A, 1]

112.1 Winny utrzymywania gołębi pocztowych lub urządzenia przyrządów telegrafu bez drutu celem popełnienia przestępstwa, wskazanego w artykule 111 lub 111.1 będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech

[5 lip. St. st. 1912. Dz. Pr. ros., poz. 1450, I, A, 3]

113. Kto bez należytego pozwolenia, zataiwszy swoje stanowisko, imię poddaństwo lub narodowość albo za pomocą innego podstępu przedostał się do rosyjskiego miejsca ufortyfikowanego, na statek wojenny, lub do innego urządzenia wojennego, przeznaczonego do obrony kraju, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

113.1 Winny przelotu, bez należytego pozwolenia, na aparacie lotniczym nad rosyjskim miejscem ufortyfikowanem w granicach rejonu fortecznego, jako też nad rejonami, nad któremi odnośna władza zabroniła przelatywać, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

[5 lip. St. st. 1912. Dz. Pr. ros., poz. 1450, I, A, 3]

114. Wykonywujący umowę lub zlecenie rządu co do przygotowania środków do napadu lub obrony przed nieprzyjacielem, albo zarządzający ich przygotowaniem, winny przygotowania ich świadomie niezdatnemi do użycia, jeżeli środki te były przedstawione do przyjęcia lub tez przygotowanie ich było ukończone, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli przygotowane środki do napadu lub obrony przed nieprzyjacielem zostały dostarczone i przytem bądź skutkiem zmowy z przyjmującym, bądź przy pomocy specjalnych urządzeń w celu ukrycia niezdatności tych środków, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami terminowemi

Tym samym karom i na tej samej zasadzie ulega urzędnik, winny bądź dopuszczenia do przygotowania rzeczonych środków, bądź przyjęcia tychże z wiedzą, że są niezdatne do użycia.

115. Wykonywujący umowę, lub zlecenie rządu względem dostawy przedmiotów zaopatrzenia dla armji czynnej, lub jej szpitali, albo dla floty czynnej lub jej szpitali, albo oficjalista takiego dostawcy, winny dostarczenia w czasie wojny przedmiotów zaopatrzenia z wiedzą, że są one szkodliwe dla zdrowia, lub niezdatne do użycia będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

116. Pełnomocnik Rosji, winny bądź działań, skierowanych ku zawarciu z rządem cudzoziemskim umowy świadomie na szkodę Rosji , bądź układów dyplomatycznych z rządem cudzoziemskim, zmierzających o czem winowajca wiedział – ku szkodzie Rosji, będzie karany: ciężkiemi robotami terminowemi

Tej samej karze ulega urzędnik przy pełnomocniku, winny bądź zakomunikowania mu świadomie fałszywej wiadomości, w celu pobudzenia pełnomocnika do działań skierowanych ku zawarciu z rządem cudzoziemskim umowy na szkodę Rosji o czem winowajca wiedział, lub do dyplomatycznych układów z rządem cudzoziemskim, zmierzających, - o czem winowajca wiedział –ku szkodzie Rosji, jeżeli takie działania lub układy nastąpiły.

117. Winny:

1) uszkodzenia, ukrycia, zagarnięcia lub sfałszowania dokumentu służącego – o czem winowajca wiedział – jako dowód prawa Rosji w stosunku do państwa obcego;

2) uszkodzenia lub przesunięcia znaku granicznego albo innego przeinaczenia linji granicy państwowej w celu oddania części Rosji państwu obcemu, będzie karany: ciężkiemi robotami terminowemi

118. Winny udziału w zrzeszeniu, utworzonem w celu popełnienia zdrady stanu, będzie karany:

1) w razie, jeżeli zrzeszenie postawiło jako cel swej działalności popełnienie czynu zdradzieckiego, za który ustawa przepisuje karę nie niższą od ciężkich robót – zamknięciem w domu poprawy

2) w innych przypadkach: - zamknięciem w więzieniu

[5 lip. St. st. 1912. Dz. Pr. ros., poz. 1450, I, A, 1]

118.1 Uczestnik przeciwnego prawu zrzeszenia w artykule poprzednim [118] przewidzianego który doniósł o takiem zrzeszeniu przed ujawnieniem jego istnienia, będzie miał karę złagodzoną na zasadach w artykule 53 ustalonych, lub też może być zupełnie od kary zwolniony.

[5 lip. St. st. 1912. Dz. Pr. ros., poz. 1450, I, A, 3]

118.2 Winny popełnienia w czasie wojny:

1) przestępstwa przewidzianego w ustępie 2 artykułu 111.1, jako też w ustępie 2 lub 3 artykułu 111.3 będzie ukarany: ciężkiemi robotami bezterminowemi

2) przestępstwa przewidzianego w artykule 111, ustępie 1 artykułu 111.1, artykule 111.2, ustępie 1 lub 4 artykułu 111.3, artykułach 111.4 i 112.1 lub ustępie 1 artykułu 118, będzie karany: ciężkiemi robotami terminowemi

3) przestępstwa przewidzianego w artykułach 112, 113, 113.1 lub w ustępie 2 artykułu 118, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

[5 lip. St. st. 1912. Dz. Pr. ros., poz. 1450, I, A,]

119. Cudzoziemiec za popełnienie w czasie pobytu w Rosji przestępstwa, przewidzianego w artykule 108 lub winny tego przestępstwa jeniec wojenny, jeżeli nie ulegają oni odpowiedzialności z mocy ustaw wojskowych, będą karani z mocy wymienionego artykułu jak poddani rosyjscy

Osoba która opuściła poddaństwo rosyjskie, lecz nie weszła w poddaństwo innego państwa lub weszła w poddaństwo państwa nieprzyjacielskiego po wypowiedzeniu wojny lub bezpośrednio przedtem, wobec zapowiadającego się zerwania stosunków pokojowych, będzie za popełnienie przestępstwa, przewidzianego w artykułach 108 – 110 karana z mocy tych artykułów jak poddany rosyjski.

[5 lip. St. st. 1912. Dz. Pr. ros., poz. 1450, I, A, 1]

za

Część piąta

O rozruchu

120. Winny nieopuszczenia zbiegowiska publicznego, od którego władza policyjna, z wiedzą winowajcy, zażądała rozejścia się, będzie karany: aresztem na czas miesięcy trzech..

Jeżeli dla rozproszenia takiego zbiegowiska, wobec uporczywego nieposłuszeństwa jego uczestników względem znajdującej się na miejscu zbiegowiska władzy policyjnej, okazało się niezbędne wezwanie na pomoc innej władzy policyjnej, to ten, kto na postawione z jego wiedzą żądanie rozejścia się nie opuścił zbiegowiska będzie karany: aresztem

Jeżeli do rozproszenia takiego zbiegowiska wezwano siłę zbrojną, to ten, kto na postawione w obecności siły zbrojnej żądanie rozejścia się nie opuścił będzie karany: zamknięciem w więzieniu

Uczestnik takiego zbiegowiska, podżegający do nieusłuchania postawionego żądania rozejścia się, będzie karany:

w przypadku, wskazanym w części pierwszej artykułu niniejszego – aresztem

w przypadku, wskazanym w części drugiej, artykułu niniejszego – zamknięciem w więzieniu;

w przypadku wskazanym w części trzeciej artykułu niniejszego – zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu

121. Winny udziału w zbiegowisku publicznem, które za wiedzą winowajcy zebrało się w celu wyrażenia nieposzanowania Władzy Zwierzchniej, albo zganienia ustalonej przez Ustawy Zasadnicze formy rządu lub porządku następstwa Tronu, albo oświadczenia życzliwości względem buntu lub zdrady, albo względem osoby, która dopuściła się czynu buntowniczego lub zdradzieckiego, albo względem doktryny, dążącej do zburzenia przemocą istniejącego w państwie ustroju społecznego, albo względem wyznawcy takiej doktryny, będzie karany: zamknięciem w twierdzy na czas do lat trzech, lub zamknięciem w więzieniu.

Ten, kto urządził lub podmówił do urządzenia takiego zbiegowiska, który niem kierował, będzie karany: zamknięciem w twierdzy lub zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu.

Jeżeli zaś do rozproszenia takiego zbiegowiska wezwano siłę zbrojną , to ten kto na postawione w obecności siły zbrojnej żądanie rozejścia się nie opuścił zbiegowiska, będzie karany: zesłaniem na osiedlenie się , lub zamknięciem w domu poprawy

122. Winny udziału w zbiegowisku publicznem, które działając wspólnemi siłami uczestników, dopuszczono się:

1). gwałtu na osobie, albo zaboru lub uszkodzenia cudzego mienia, albo wtargnięcia do cudzych zamieszkanych: budowli albo innego pomieszczenia, albo usiłowania tych czynów, skutkiem pobudek, wypływających z nienawiści religijnej, plemiennej lub stanowej, albo ze stosunków gospodarczych, albo skutkiem pogłosek, zakłócających spokój publiczny;

2). Oporu lub przymusu, w artykule 142 lub 145 przewidzianych, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

Ten kto urządził lub podmówił do urządzenia takiego zbiegowiska, jako też uczestnik zbiegowiska, który niem kierował przy popełnieniu czynów, w artykule niniejszym przewidzianych, albo podżegał do ich popełnienia lub dalszego dokonywania, albo użył broni przy ich popełnieniu, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

123. Winny udziału w zbiegowisku, które, działając wspólnemi siłami uczestników:

1) dopuściło się przeciwdziałania przemocą sile zbrojnej, wezwanej do rozproszenia zbiegowiska, lub dokonało napadu z użyciem przemocy na straż wojskową lub jej wartownika

2) zagarnęło pod swoją władzę, rozgrabiło lub zburzyło: skład broni lub zapasów wojskowych, fabrykę broni lub dział, miejsce ufortyfikowane, statek wojenny, drogę żelazną, służące do użytku powszechnego lub rządowego telegraf lub telefon, mennicę, kasę państwową lub też instytucję kredytową bądź państwową, bądź społeczną lub akcyjną, założoną za pozwoleniem rządu;

3) uwolnienie więźniów z pod straży za pomocą gwałtu na osobie straży, lub za pomocą uszkodzenia miejsca lub zamknięcia;

4) do popełnienia czynów przemocy użyło materjału lub przyrządu wybuchowego,

będzie karany: ciężkiemi robotami, na czas do lat ośmiu

Ten kto urządził lub podmówił do urządzenia takiego zbiegowiska, który niem kierował, przy popełnieniu czynów, w artykule niniejszym przewidzianych, albo podżegał do ich popełnienia lub dalszego dokonywania, albo użył przy ich popełnieniu materjału lub przyrządu wybuchowego albo broni, będzie karany: ciężkiemi robotami terminowemi

124. Winny utworzenia związku stowarzyszeń lub stowarzyszenia, nie wyłączając zawodowego, albo zarządzania nim, albo tez udziału w nim, bez zachowania lub z pogwałceniem postanowionych przez ustawę przepisów, jak również urzędnik, winny pogwałcenia uprawnionego zarządzania władzy, zakazującego mu stowarzyszenia lub udziału w niem, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

jeżeli zaś winowajca utworzył związek stowarzyszeń lub stowarzyszenie, nie wyłączając zawodowego lub uczestniczył w nim:

1) ze świadomością, że związek stowarzyszeń lub stowarzyszenie dąży do celów, zakazanych przez ustawę karną, albo przeciwnych moralności publicznej, albo też zagrażających spokojowi lub bezpieczeństwa publicznemu, albo tez ze świadomością, że stowarzyszenie urzędników wskazanych w artykule 9 dodatku 1 do artykułu 118.1 Ustawy o Zapobieżeniu i Ukróceniu Przestępstw [według Uzupełn. Z 1906 r.] dąży do celów zakazanych przez artykuł 10 tegoż dodatku;

2) ze świadomością, że stowarzyszenie lub związek stowarzyszeń, dążące do celów politycznych, albo też stowarzyszenie zawodowe podlega zarządowi instytucyj lub osób, znajdujących się za granicą;

3) ze świadomością że związek stowarzyszeń lub stowarzyszenie nie są dozwolone, albo są zakazane lub zamknięte przed odpowiednią władzę, albo że działalność ich zostało w trybie przepisanym zawieszona;

4) ze świadomością, że związek stowarzyszeń lub stowarzyszenie przedsiębierze szczególne środki do ukrycia swego istnienia, albo celów, do których dąży, albo trybu, w jakim jest zarządzane, albo osób biorących udział w zarządzie

będzie karany: zamknięciem w twierdzy na czas do roku jednego lub zamknięciem w więzieniu.

[4 mar. st. st. 1906, Dz. Pr. ros. Poz. 308, III]

[część trzecia uchylona. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6, art. 4]

125. Winny udziału w zrzeszeniu, które z wiedzą winowajcy postawiło sobie jako cel działalności:

1) podburzanie do nieuległosci lub przeciwdziałania ustawie, albo rozporządzeniu obowiazującemu, albo uprawnionemu zarządzeniu władzy

2) wzbudzanie nienawiści między poszczególnemi częściami lub klasami ludności, między stanami, albo pracodawcami i robotnikami

3) podburzanie robotników do urządzenia lub przedłużenia zmowy, w artykule 367 przewidzianej,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy, lub zamknięciem w twierdzy

126. Winny udziału w zrzeszeniu, które z wiedzą winowajcy postawiło sobie jako cel działalności obalenie istniejącego w państwie ustroju społecznego, albo popełnienie zbrodni za pomocą materjałów lub przyrządów wybuchowych, będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu lub zesłaniem na osiedlenie,

Jeśli takie zrzeszenie miało do rozporządzenia, z winą winowajcy, środki wybuchowe lub skład broni, wówczas winny udziału w takiem zrzeszeniu będzie karany: ciężkiemi robotami terminowemi

127. Winny dopuszczenia do zebrania się zrzeszenia w artykułach 124 – 126 przewidzianego, z wiedzą, że jest przeciwne prawu, w pomieszczeniu lub miejscu, należących do winowajcy albo będących pod jego zarządem lub zawiadywaniem, będzie karany jako uczestnik zrzeszenia.

Uczestnik przeciwnego prawu zrzeszenia, w artykułach 124 – 126 przewidzianego, który doniósł o takiem zrzeszeniu przed ujawnieniem jego istnienia, będzie miał karę złagodzoną na zasadach, w artykule 53 ustalonych, lub też może być zupełnie od kary zwolniony.

128. Winny okazania zuchwałego nieposzanowania Władzy Zwierzchniej lub ganienia ustalonej przez Ustawy Zasadnicze formy rządu lub porządku następstwa Tronu przez wygłoszenie albo odczytanie publiczne mowy lub utworu albo rozpowszechnianie lub publiczne wystawienie utworu lub wizerunku będzie karany: zesłaniem na osiedlenie

129. Winny wygłoszenia lub odczytania publicznie mowy lub utworu albo rozpowszechniania lub publicznego wystawienia utworu lub wizerunku, podburzających:

1) do popełnienia czynu buntowniczego;

2) do obalenia istniejącego w państwie ustroju społecznego;

3) do nieuległości lub przeciwdziałania ustawie albo rozporządzeniu obowiązującemu albo uprawnionemu zarządzeniu władzy;

4) do popełnienia innej zbrodni poza wyżej wskazanemi

5) do uchybienia przez wojskowych obowiązkom służby wojskowej

6) do nienawiści między poszczególnemi częściami lub klasami ludności, między stanami albo między pracodawcami i robotnikami,

będzie karany: za podburzani, przewidziane w ustępach pierwszym i drugim artykułu niniejszego – zesłaniem na osiedlenie, za podburzanie przewidziane w ustępie trzecim lub czwartym artykułu niniejszego – zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech, za podburzanie przewidziane w ustępie piątym artykułu niniejszego, zesłaniem na osiedlenie, lub zamknięciem w domu poprawy, za podburzanie, przewidziane w ustępie szóstym artykułu niniejszego – zamknięciem w więzieniu

Jeżeli:

1) winowajca podburzał do działania w sposób niebezpieczny dla życia wielu osób;

2) następstwem podburzania było popełnienie zbrodni,

to winowajca, jeśli nie ulegnie karze surowszej, jako wspólnik popełnionego przestępstwa, będzie karany: za podburzanie, przewidziane w ustępach pierwszym lub drugim artykułu niniejszego – ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu; za podburzanie przewidziane w ustępach trzecim , czwartym lub szóstym części pierwszej artykułu niniejszego, – zamknięciem w domu poprawy,

Usiłowanie jest karygodne.

[24 list. St. st. 1905. Dz. Pr. ros. poz. 1879, IX. – 13 lut. St. st 1906, Dz. Pr. ros. Poz. 461. II],

130. Winny rozpowszechniania niepublicznie doktryn lub sądów, podburzających:

1). do spełnienia czynu buntowniczego lub zdradzieckiego;

2). do obalenia istniejącego w państwie ustroju społecznego;

3). do nieuległości lub przeciwdziałania usawie albo rozporządzeniu obowiązującemu, albo uprawnionemu zarządzeniu władzy;

4). do popełnienia innej zbrodni poza wyżej wskazanemi,

jeżeli przestępne te doktryny lub sądy rozpowszechniano wśród ludności wiejskiej, wojska, robotników albo wogóle takich osób, w których te doktryny lub sądy nie mogły napotkać należytego przeciwdziałania i których podburzanie jednocześnie zagrażałoby spokojowi państwa, będzie karany: za rozpowszechnienie doktryn, przewidziane w ustępie pierwszym lub drugim artykułu niniejszego, - zesłaniem na osiedlenie, za rozpowszechnienie doktryn, przewidziane w ustępie trzecim lub czwartym artykułu niniejszego – zamknięciem w domu poprawy, na czas do lat trzech.

Jeżeli przy rozpowszechnianiu doktryn lub sądów w artykule niniejszym wskazanych:

1) winowajca podburzał do działania w sposób niebezpieczny dla życia wielu osób

2) następstwem podburzania było popełnienie zbrodni,

to winowajca jeśli nie ulega karze surowszej, jako wspólnik popełnionego przestępstwa, będzie karany: za rozpowszechnianie doktryn, przewidziane w ustępach pierwszym lub drugim części pierwszej artykułu niniejszego – ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu; za rozpowszechnianie doktryn, przewidziane w ustępach trzecim lub czwartym części pierwszej artykułu niniejszego, zamknięciem w domu poprawy

Usiłowanie jest karygodne.

131. Winy rozpowszechniania niepublicznie wśród wojska doktryn lub sądów podburzających wojskowych do uchybienia obowiązkom służby wojskowej, będzie karany: zesłaniem na osiedlenie,

Jeżeli przy rozpowszechnianiu takich doktryn lub sądów:

1) winowajca podburzał do działania w sposób niebezpieczny dla życia wielu osób

2) następstwem podburzania było popełnienie zbrodni

to winowajca, jeśli nie ulega karze surowszej, jako wspólnik popełnionego przestępstwa, będzie karany: ciężkiemi robotami, na czas do lat ośmiu

132. Winny:

1). ułożenia utworu lub wizerunku, wskazanych w artykułach 128 lub 129 celem ich rozpowszechniania lub publicznego wystawienia, jeśli rozpowszechnianie lub publiczne wystawienie ich nie nastąpiło;

2). Rozmnażania, przechowywania lub przewożenia z za granicy utworu lub wizerunku, wskazanych w ustępie pierwszym artykułu niniejszego, z wiedzą o ich treści, w celu, wyjaśnionym w tymże ustępie, jeśli rozpowszechnianie lub publiczne wystawienie takiego utworu lub wizerunku nie nastąpiło,

będzie karany: zamknięciem w twierdzy na czas do lat trzech.

133. Winny bądź wychwalania zbrodni lub występku w mowie lub utworze, publicznie wygłoszonych lub odczytanych, bądź rozpowszechniania lub publicznego wystawienia utworu lub wizerunku, z wiedzą, ze zawierają one takie wychwalanie, będzie karany: aresztem

134. Winny:

1). podawania się za członka, chciażby zmarłego, Rosyjskiego Domu Cesarskiego;

2). podawania się za osobę, działającą w mocy szczególnego pełnomocnictwa lub polecenia, udzielonego przez Cesarza Panującego

3) rozpowszechniania świadomie fałszywej pogłoski o zmianie ustalonych przez Ustawy Zasadnicze formy rządów lub porządku następstwa Tronu, albo o zgonie Cesarza Panującego lub Następcy Tronu, albo o zrzeczenia się Tronu przez Cesarza Panującego lub prawa do następstwa, – przez Następcę Tronu

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy,

Jeżeli samozwaństwo lub rozpowszechnianie takiej pogłoski wywołało zagrażające bezpieczeństwu publicznemu burzenie się ludu, albo zaburzenie wśród wojska, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

135. Winny popełnionego w granicach Rosji usiłowania obalenia przemocą rządu państwa, zaprzyjaźnionego z Rosją, lub zmiany przemocą istniejącej w niem formy rządu, bądź dokonania w tych celach czynności przygotowawczych, bądź udziału w zrzeszeniu, utworzonem w tychże celach, jeżeli co do karalności czynów istnieje wzajemność, będzie karany: zamknięciem w twierdzy.

136. Winny umyślnego sponiewierania wystawionego publicznie herbu państwowego lub innego znaku suwerenności państwa, zaprzyjaźnionego z Rosją, będzie karany: aresztem.

Jeśli zaś znieważenia tego dopuścił się tłum, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

137. Winny pogwałcenia przepisów o neutralności ogłoszonych w trybie przepisanym, będzie karany: zamknięciem w twierdzy

Cześć szósta

O nieposłuszeństwie władzy

138. Kto wykroczy przeciw rozporządzeniu obowiązującemu, będzie karany o ile kara za to wykroczenie nie jest oznaczona przez ustawę lub rozporządzenie, grzywną do 2000 rb, lub aresztem.

[7 sierp. 1917. Dz. Urz. poz. 6. art. 13]

139. Kto wykroczy przeciw zarządzeniom prawnym lub sprzeciwi się żądaniu prawnemu urzędnika, lub władzy będzie karanym o ile kara za to wykroczenie nie jest oznaczona przez ustawę lub rozporządzenie, grzywną do 2000 rb. lub aresztem

Przy stosowaniu niniejszego artykułu uważani będą za urzędników:

a) kierownicy pociągu

b) kapitan parowca lub innego statku

c) wszystkie osoby którym powierzono służbową opiekę nad bezpieczeństwem komunikacji lądowej i wodnej

[7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz 6, art. 14.]

140. Znajdująca się na zebraniu stanowem lub społecznem osoba postronna, winna nieusłuchania postawionego jej uprawnionego żądania przewodniczącego tego zebrania, będzie karana: grzywną do rubli pięćdziesięciu

Jeżeli zaś takie nieposłuszeństwo spowodowało przerwanie posiedzenia, winowajca będzie karany: grzywną do rubli stu

141. Członek zebrania stanowego lub społecznego, winny bądź przedłużania rozpraw, bądź udziału w powzięciu przez zebranie uchwały po zamknięciu zebrania przez przewodniczącego, bądź samowolnego otwarcia posiedzenia rozwiązanego zebrania, będzie karany: grzywną do rubli stu

Jeśli rozprawy lub powzięta uchwała przekroczyły granice praw, przyznanych rzeczonemu zebraniu przez ustawę, winowajca, jeśli z powodu treści rozpraw lub powziętej uchwały nie podlega karze surowszej, będzie karany: grzywną do rubli trzystu

Nadto sąd mocen jest winowajcy, który kierował rozprawami lub samowolnie przywłaszczył sobie władzę przewodniczącego zebrania, zabronić udziału w niem na czas od jednego do trzech okresów wyborczych.

142. Winny stawienia urzędnikowi lub pomagającej temuż osobie prywatnej oporu za pomocą gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, w celu przeciwdziałania ogłoszeniu lub wykonania ustawy, rozporządzenia obowiązującego lub uprawnionego zarządzenia władzy, albo spełnieniu uprawnionej czynności służbowej, będzie karany: zamknięciem w więzieniu

Jeżeli taki opór stawiło kilka osób, nie tworzących jednak cech zbiegowiska przestępnego, to ten z winowajców który przy tym oporze użył broni lub zrządził uszkodzenie ciała będzie karany: zamknięciem w domu poprawy,

Tym samym karom na tychże zasadach ulegnie winny przewidzianego w artykule niniejszym stawienia oporu kierującego ruchem pociągu, albo kapitanowi parowca lub statku morskiego, albo w ogóle osobie od której obowiązków służbowych spełnienia zależy bezpieczeństwo ruchu kolejowego lub komunikacji wodnej.

143. Winny umyślnego przeszkodzenia osobie urzędowej w przedostaniu się do budynku, pomieszczenia lub innego miejsca, do których osoba taka wejść miała prawo według ustawy, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Tej samej karze ulega winny umyślnego niedopuszczenia przedstawiciela dozoru handlowego do spełnienia włożonych nań przez ustawę o państwowym podatku od procederów obowiązków w zakresie doglądania prawidłowego obciążenia tym podatkiem handlu i innych procederów.

144. Winny bądź uszkodzenia pieczęci lub innego znaku, nałożonych z rozporządzenia osoby urzędowej w przypadkach, przez ustawę wskazanych na pomieszczeniu, schowaniu lub przedmiocie, celem ich zabezpieczenia, bądź otwarcia dostępu do takiego opieczętowanego pomieszczenia lub schowania, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Usiłowanie jest karygodne.

Uszkodzenie pieczęci bądź innego znaku, albo otwarcie dostępu do opieczętowanego pomieszczenia lub schowania nie będzie uważane za przestępstwo, jeżeli czynów tych dopuścił się gospodarz opieczętowanego pomieszczenia, schowania lub przedmiotu po zapadnięciu w trybie właściwym decyzji lub rozporządzenia, podlegającym wykonaniu, o zdjęciu pieczęci lub znaku, albo po zaspokojeniu osoby, w której interesie dokonano opieczętowania.

145. Winny zmuszenia urzędnika, za pomocą gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, do niespełnienia przezeń swego obowiązku lub do nadużycia pełnomocnictw służbowych będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli zmuszenia dokonało kilka osób, nie tworzących jednak zbiegowiska przestępnego, to ten z winowajców, który użył przy tem broni lub zrządził uszkodzenie ciała, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne

146. Winny usiłowania zmuszenia urzędnika, za pomocą gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, do popełnienia występku lub zbrodni przez niespełnienie swego obowiązku lub nadużycie pełnomocnictw służbowych będzie karany: jeśli zmuszał do występku – zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech;

jeśli zmuszał do zbrodni – zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Jeśli występek, albo zbrodnia, albo karygodne ich usiłowanie zostały przez zmuszonego popełnione, a zmuszający nie ulega za nie karze surowszej, jako wspólnik popełnionego przestępstwa będzie karany: za zmuszenie do występku – zamknięciem w domu poprawy, za zmuszenie do zbrodni – ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu

147. Winny wprawienia urzędnika, pomimo jego woli, w stan nieprzytomności celem pozbawienia go możności spełnienia swego obowiązku będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Usiłowanie jest karygodne

148. Winny bądź zmuszenia, za pomocą gwałtu na osobie groźby karygodnej, kierującego ruchem pociągu, albo kapitana parowca lub statku morskiego, albo innej osoby, od której obowiązków służbowych spełnienie zależy bezpieczeństwo ruchu kolejowego lub komunikacji wodnej, do niespełnienia ich obowiązku bądź wprawienia tych osób, pomimo ich woli, w stan nieprzytomności celem pozbawienia ich możności spełnienia swego obowiązku, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeżeli z tego wynikło niebezpieczeństwo rozbicia pociągu, parowca lub statku morskiego, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

Jeżeli zaś wynikło z tego rozbicie pociągu, parowca lub statku morskiego, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami terminowemi

Jeśli zmuszenia lub wprawienia w stan nieprzytomności dokonano celem spowodowania rozbicia pociągu, parowca lub statku morskiego, winowajca będzie karany: w przypadku wskazanym w części pierwszej artykułu niniejszego – zamknięciem w domu poprawy, w przypadku wskazanym w części drugiej artykułu niniejszego – ciężkiemi robotami terminowemi, w przypadku wskazanym w części trzeciej artykułu niniejszego – ciężkiemi robotami bezterminowemi.

Usiłowanie jest karygodne.

149. Winny usiłowania nakłonienia urzędnika za pomocą łapówki do popełnienia występku lub zbrodni przez niespełnienie jego obowiązku lub nadużycie pełnomocnictw służbowych będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli występek lub zbrodnia lub karygodne ich usiłowanie zostały przez przekupionego popełnione, a przekupujący nie ulega karze surowszej, jako wspólnik popełnionego przestępstwa będzie wówczas karany: za przekupienie do występku – zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu; za przekupienie do zbrodni – zamknięciem w domu poprawy

150. Winny usiłowania nakłonienia członka zebrania stanowego lub społecznego za pomocą łapówki lub groźby karygodnej do oddania głosu na siebie lub na inną osobę, albo przeciw innej osobie będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Nadto sad mocen jest zakazać winowajcy udziału w takiem zebraniu na czas od jednego do trzech okresów wyborczych

151. Winny przywłaszczenia sobie władzy:

1). przez samowolne przybranie sobie godności urzędnika celem spełnienia czynności, która mogła być dokonana tylko przez urzędnika

2). Przez samowolne spełnienie czynności, która mogła być spełniona tylko przez urzędnika

będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset

Jeżeli winny przywłaszczenia władzy popełnił za pomocą nadużycia przywłaszczonej sobie władzy występek lub zbrodnię, będzie karany według przepisów o zbiegu przestępstw.

Jeżeli winny przywłaszczenia sobie władzy popełnił czyn, odpowiadający zbrodni lub występkowi w służbie państwowej lub społecznej, ulega tej samej karze której za taki czyn uległby urzędnik.

152. Winny samowolnego spełnienia obowiązków włożonych przez ustawę na rabinów rządowych lub ich pomocników będzie karany: zamknięciem w więzieniu

153. Winny umyślnego podania się wobec sądu za inną osobę, wezwaną do sprawowania obowiązków członka ławy przysięgłych będzie karany: grzywną do rubli trzystu

Jeśli winowajca rzeczywiście spełnił za inną osobę obowiązek członka ławy przysięgłych będzie karany: aresztem

Tym samym karom i na tych samych zasadach ulega winny podżegania do stawienia się zamiast niego lub za inną osobę do sprawowania obowiązku członka ławy przysięgłych jeśli stawienie się takie nastąpiło.

154. Winny okazania nieposzanowania włazy przez dopuszczenie się postępku wyraźnie przystojnego w instytucji rządowej lub społecznej w czasie zajęć służbowych w tej instytucji będzie karany: aresztem.

Jeżeli nieposzanowanie władzy okazano przez znieważenie instytucji rządowej lub społecznej w piśmie złożonem do takiej instytucji, albo w wygłoszonych lub odczytanych publicznie mowie lub utworze, albo w druku, piśmie lub wizerunku, rozpowszechnionych lub publicznie wystawionych, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeżeli nieposzanowanie władzy okazano przez znieważenie instytucji rządowej lub społecznej albo kogokolwiek z jej członków w czasie zajęć służbowych w tej instytucji będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Jeżeli zaś nieposzanowanie władzy okazano przez popełnienie gwałtu na osobie kogokolwiek z członków instytucji rządowej lub społecznej w czasie zajęć służbowych w tej instytucji, to winowajca, jeśli nie ulega za popełnione przestępstwo karze surowszej będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

155. Winny umyślnego zdarcia, uszkodzenia lub skażenia wystawionych publicznie, z rozporządzenia odnośnej władzy, obwieszczenia lub innego dokumentu rządowego lub społecznego, napisu, herbu lub innego znaku władzy, albo wojskowej chorągwi lub sztandaru, albo wojennej flagi morskiej, jeśli nie ulega karze surowszej za dokonane uszkodzenie dokumentu, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset

Jeśli:

1) wykroczenie niniejsze popełniono celem okazania nieposzanowania władzy;

2) dopuszczono się publicznego sponiewierania wojskowej chorągwi lub sztandaru, albo wojennej flagi morskiej;

winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeżeli zaś w celu okazania nieposzanowania władzy zdarto, uszkodzono lub skażono Manifest lub rozkaz Najwyższy, wystawione publicznie, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

Część siódma

O przeciwdziałaniu wymiarowi sprawiedliwości

156. Winny świadomie fałszywego oświadczenia władzy, od której zależy wdrożenie ścigania karnego o niepopełnionej zbrodni lub występku będzie karany: aresztem

157. Winny świadomie fałszywego oskarżenia określonej osoby przed władzą, od której zależy wdrożenie ścigania karnego, lub podciągnięcie do odpowiedzialności dyscyplinarnej, o popełnienie przestępstwa lub służbowego wykroczenia, ze wskazaniem podstaw tego oskarżenia, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeżeli dopuszczono się świadomie fałszywego oskarżenia o zbrodnię, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

158. Winny złożenia świadomie fałszywego, na szkodę dla wymiaru sprawiedliwości, zeznanie w toku śledztwa lub przewodu sądowego w charakterze świadka, biegłego lub tłumacza, albo w toku badania mieszkańców okolicznych będzie karany: zamknięciem w więzieniu

Jeżeli fałszywe świadectwo złożone zostało:

1) wskutek przekupienia

2) przez osobę, zbadaną pod przysięgą lub po przypomnieniu albo przyrzeczeniu, zastępujących przysięgę winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

Fałszywe świadectwo, złożone na korzyść oskarżonego przez osobę mającą według ustawy prawo zrzec się świadczenia, nie będzie uważane za przestępstwo jeśli o takiem swojem prawie świadek nie był uprzedzony przez władzę, która zeznanie odbierała.

159. Winny:

1) podrobienia lub przerobienia dowodu piśmiennego lub rzeczowego w celu ściągnięcia na określoną osobę podejrzenia o popełnieniu przestępstwa lub służbowego wykroczenia, jeśli taki fałszywy dowód stał się przedmiotem dochodzenia lub powodem do wdrożenia ścigania karnego albo pociągnięcia do odpowiedzialności dyscyplinarnej;

2) okazania sądowi lub władzy, upoważnionej do prowadzenia dochodzenia, wdrożenia ściganego karnego lub pociągnięcia do odpowiedzialności dyscyplinarnej, świadomie fałszywego dowodu piśmiennego lub rzeczowego w celu ściągnięcia na określoną osobę podejrzenia o popełnienie przestępstwa lub służbowego wykroczenia, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

Jeżeli podrobiono lub przerobiono dowód piśmienny lub rzeczowy w sprawie o zbrodnię, albo okazano fałszywy dowód w takiej sprawie, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy do lat trzech

160. Powód lub pozwany, winny świadomie fałszywego zeznania, złożonego pod przysięgą w sprawie cywilnej na szkodę dla wymiaru sprawiedliwości będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

161. Winny:

1) złożenia w toku śledztwa lub przewodu sadowego świadomie fałszywego zeznania co do okoliczności, stanowiącej powód prawny do usunięcia lub wyłączenia winowajcy od świadczenia pod przysięgą lub bez przysięgi, albo od udziału w sprawie w charakterze biegłego lub tłumacza;

2) świadomie fałszywego zaświadczenia – w podaniu o wydanie winowajcy świadectwa na prawo występowania w cudzych sprawach – co do braku przeszkód prawnych do otrzymania takiego świadectwa;

3) bądź podania sądowi świadomie fałszywej wiadomości o swojem położeniu majątkowem w celu zwolnienia się od zapłacenia sądowych: opłat lub poboru w postępowaniu cywilnem, albo w celu otrzymania świadectwa na prawo ubogich, bądź korzystania z prawa ubogich, pomimo wiadomej winowajcy zmiany okoliczności, skutkiem których, winowajcę zwolniono od zapłacenia opłaty lub poboru będzie karany: aresztem

Tej samej karze ulega osoba, nie posiadająca przepisanego świadectwa do występowania w cudzych sprawach, winna świadomie fałszywego zeznania sądowi o liczbie swoich wystąpień w sprawach cudzych w ciągu roku, w granicach okręgu tegoż sądu

162. Winny niezawiadomienia odpowiedniej władzy lub zagrożonej osoby, bez zasługującej na uwzględnienie przyczyny, o zamierzonej lub przedsięwziętej zbrodni, wiarygodnie wiadomej winowajcy, jeżeli przedsięwzięcie środków celem zapobieżenia lub przerwania tejże było jeszcze możliwe i jeżeli przytem zamierzoną zbrodnię lub jej usiłowanie rzeczywiście popełniono będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

163. Winny niezawiadomienia odpowiedniej władzy, bez zasługującej na uwzględnienie przyczyny o wiarygodnie wiadomej winowajcy, zamierzonej lub przedsięwziętej zbrodni, przewidzianej w artykułach 99 – 102, 108 lub 118, jeżeli zamierzoną zbrodnię rzeczywiście popełniono, będzie karany: w razie niedoniesienia o zbrodni, przewidzianej w artykule 99 – ciężkiemi robotami terminowemi; w razie niedoniesienia o zbrodni, przewidzianej w artykule 100 lub 108 – ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu; w razie niedoniesienia o zbrodni, przewidzianej w artykule 101 lub 102 – zesłaniem na osiedlenie; w razie niedoniesienia o zbrodni, przewidzianej w artykule 118,- zamknięciem w twierdzy.

164. Winny niedoniesienia odpowiedniej władzy bez zasługującej na uwzględnienie przyczyny, o wiarygodnie mu wiadomym uczestniku zbrodni przewidzianej w artykułach 99 – 102, 108 lub 118, będzie karany: w razie niedoniesienia o uczestniku zbrodni, przewidzianej w artykule 99 – ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu; w razie niedoniesienia o uczestniku zbrodni, przewidzianej w artykule 100 – 102 lub 108 – zesłaniem na osiedlenie; w razie niedoniesienia o uczestniku zbrodni, przewidzianej w artykule 118,- zamknięciem w twierdzy

165. Winny umyślnego nieusłuchania postawionego mu uprawnionego żądania odpowiedniej władzy co do przedstawienia dowodu rzeczowego lub piśmiennego w sprawie karnej, będącego w jego posiadaniu, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Jeżeli od winowajcy, jak to mu było wiadome, żądano dowodu do postępowania w sprawie o zbrodnię, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu

166. Winny:

1) uszkodzenia, ukrycia lub zagarnięcia dowodu rzeczowego lub piśmiennego, z wiedzą że jest on bądź zabezpieczony przez odpowiednią władzę, celem załączenia, bądź załączony do postępowania w sprawie karnej lub cywilnej;

2) uszkodzenia, ukrycia lub zagarnięcia nie załączonego jeszcze do postępowania w sprawie karnej rzeczowego lub piśmiennego dowodu zbrodni lub występku w celu ukrycia takiego przestępstwa lub osoby, winnej jego popełnienia, przed wymiarem sprawiedliwości,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeżeli dowód dotyczył zbrodni, przewidzianej w artykułach 99 – 102, 108 lub 118, winowajca będzie karany: w razie jeżeli dowód dotyczył zbrodni, przewidzianej w artykule 99 – ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu; w razie jeżeli dowód dotyczył zbrodni, przewidzianej w artykule 100 - 102 lub 108 – zesłaniem na osiedlenie; w razie jeżeli dowód dotyczył zbrodni, przewidzianej w artykule 118,- zamknięciem w twierdzy

167. Winny ukrycia lub współdziałania w ukryciu osoby, która – o czem winowajca wiedział – została skazana na areszt albo pociągnięta do śledztwa lub przed sąd z oskarżenia o wykroczenie, jeśli takiego ukrywania dopuszczono się w celu zachowania tej osoby od sądy lub kary, będzie karany: grzywną do rubli stu

168. Winny ukrycia lub współdziałania w ukryciu osoby – o czem winowajca wiedział:

1) została skazana na zamknięcie w więzieniu lub na karę surowszą

2) została pociągnięta do śledztwa albo przed sad z oskarżenia o zbrodnię lub występek, albo jest poszukiwana przez władzę, jako podejrzana o ich popełnienie

3) popełniła zbrodnię, lecz jeszcze nie jest poszukiwana przez władzę

jeśli takiego ukrywania dopuszczono się w celu zachowania ukrywanej osoby od sadu lub kary, będzie karany: zamknięciem w więzieniu

Jeżeli:

1) ukrywano osobę, skazaną – o czem winowajca wiedział – na ciężkie roboty,

2) ukrywanie obrócono w proceder,

to winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

Jeśli zaś ukrywano osobę, która – o czem winowajca wiedział – bądź popełniła zbrodnię, przewidzianą w artykułach 99 – 102, 108 lub 118, bądź jest o taki czyn oskarżona lub zań skazana, winowajca będzie karany: w razie ukrywania osoby, która popełniła zbrodnię, przewidzianą w artykule 99, - ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu; w razie ukrywania osoby , która popełniła zbrodnię przewidzianą w artykułach 100 - 102, lub 108 – zesłaniem na osiedlenie; w razie ukrywania osoby, która popełniła zbrodnię przewidzianą w artykule 118 – zamknięciem w twierdzy.

169. Winny:

1) zgłoszenia się z oskarżeniem własnem o zbrodnię lub występek, popełnione - o czem winowajca wiedział – przez inną osobę;

2) świadomie fałszywego podania się w czasie śledztwa lub przed sądem za inną osobę, pociągniętą w charakterze oskarżonego o zbrodnię lub występek;

3) odbywania kary pozbawienia wolności świadomie za inną osobę, skazaną na tę karę,

będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset,

170. Kto popełnił przestępstwo, w artykułach 162 – 169 przewidziane, nie ulega karze:

1) jeśli zawiadomienie byłoby oskarżeniem niedonoszącego lub członka jego rodziny o popełnienie zbrodni lub występku

2) jeśli ukrywano przestępstwo, w czasie którego popełnieniu brał udział sam ukrywający lub członek jego rodziny;

3) jeśli ukrywano członka rodziny ukrywającego

171. Winny pogrzebania lub ukrycia bez pogrzebu, przed dokonaniem oględzin lekarsko – sadowych zwłok, podlegających – o czem winowajca wiedział – takim oględzinom, jeśli przy tem nie było zamiaru ukrycia śladów zbrodni lub występku, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

172. Zgłaszający się do śledztwa lub sądu w charakterze świadka, świadka przybranego, biegłego lub tłumacza, winny odmowy spełnienia swego obowiązku, bez zasługującej na uwzględnienie przyczyny będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

173. Winny bądź uwolnienia więźnia z pod straży lub z miejsca zamknięcia, bądź współdziałania w ucieczce więźnia będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli uwolnienia dokonano za pomocą gwałtu na osobie straży lub za pomocą uszkodzenia miejsca zamknięcia winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech

Jeśli uwolniono świadomie skazanego na ciężkie roboty lub odbywającego tę karę, winowajca będzie karany: w przypadku wskazanym w części pierwszej artykułu niniejszego – zamknięciem w domu poprawy, na czas do lat trzech, w przypadku wskazanym w części drugiej artykułu niniejszego – zamknięciem w domu poprawy,

Jeśli zaś uwolniono świadomie osobę, pociągniętą do śledztwa za zbrodnię, przewidzianą w artykułach 99 -102, 108 lub 118, albo osobę skazaną za taką zbrodnię, wówczas winowajca będzie karany: wobec okoliczności, wskazanych w części pierwszej artykułu niniejszego, w razie uwolnienia osoby, pociągniętej do śledztwa lub skazanej za zbrodnię, przewidziana w artykule 99, - ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu; za zbrodnię przewidzianą w artykułach 100 – 102 lub 108 – zesłaniem na osiedlenie, a za zbrodnię, przewidzianą w artykule 118, - zamknięciem w twierdzy; wobec okoliczności wskazanych w części artykułu niniejszego, w razie uwolnienia osoby, pociągniętej do śledztwa lub skazanej za zbrodnię, przewidzianą w artykule 99, - ciężkiemi robotami terminowemi, za zbrodnię, przewidzianą w artykułach 100 – 102 lub 108 – ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu, a za zbrodnię przewidzianą w artykule 118, - zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

174. Więzień winny ucieczki z pod straży lub z miejsca zamknięcia za pomocą gwałtu na osobie straży lub za pomocą uszkodzenia miejsca zamknięcia, jeśli czyn popełniony przez winowajcę, nie stanowi cięższego przestępstwa, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli takiej ucieczki dopuszczono się w porozumieniu z innymi więźniami, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

[175 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz. poz. 6, art. 4.]

176. Winny ucieczki z ciężkich robót będzie karany: przedłużeniem terminu pobytu na robotach ciężkich na czas od roku jednego do lat dwóch.

Jeśli ucieczki z ciężkich robót dopuszczono się w okolicznościach wskazanych w części pierwszej artykułu 174, winowajca będzie karany: przedłużeniem terminu pobytu na robotach ciężkich na czas od lat dwóch do czterech.

Jeśli zaś ucieczki z ciężkich robót dopuszczono się w okolicznościach wskazanych w części drugiej artykułu 174, winowajca będzie karany: przedłużeniem terminu pobytu na robotach od lat czterech do ośmiu,

177. Winny:

1) samowolnego opuszczenia obowiązkowego miejsca zamieszkania wyznaczonego mu z uprawnionego rozporządzenia władzy

2) samowolnego pobytu w miejscu, w którem pobyt jest mu z mocy uprawnionego rozporządzenia władzy wzbroniony

3) samowolnego korzystania z prawa, którego pozbawiono go prawomocnym wyrokiem sądu,

będzie karany: aresztem

Jeśli winowajca był już ukarany za czyn w artykule niniejszym przewidziany, i od czasu odbycia kary upłynęło nie więcej niż rok, wówczas będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Tej ostatniej karze ulega cudzoziemiec, wysłany z uprawnionego rozporządzenia władzy za granicą, winny samowolnego powrotu do Rosji

178. Dłużnik winny wykroczenia przeciw rozporządzeniu sądu lub złożonemu sądowi w przypadkach przewidzianych w ustawie postępowania cywilnego, zobowiązania piśmiennego do niewyjeżdżania z miejsca zamieszkania lub czasowego pobytu, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Część ósma

O pogwałceniu postanowień w przedmiocie powinności wojskowej i ziemskich

[179 – 194 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6, art. 4].

Część dziewiąta

O pogwałceniu przepisów, ochraniających zdrowie publiczne

195. Nie mający prawa zajmowania się praktyką lekarską lub pozbawiony tego prawa, winny leczenia substancjami trującymi lub gwałtownie działającemi będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Kary nie stosuje się do osoby, która udzieliła pomocy lekarskiej bezpłatnie.

196. Akuszerka, winna niespełnienia, bez zasługującej na uwzględnienie przyczyny, obowiązku wzywania lekarza do położnicy w przypadkach przez ustawę oznaczonych, będzie karana: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Jeśli wywołany został przez akuszerkę poród przedwczesny, winowajczyni będzie karana: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

197. Winny wyrobu lub przechowywania na sprzedaż albo sprzedaży poza aptekami, fabrykami, laboratorjami lub specjalnemi oddziałami fabryk chemicznych, urządzonemi do wytwarzania złożonych preparatów farmaceutycznych, lekarstwa, którego wyrób jest dozwolony przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące jedynie w aptekach lub wspomnianych fabrykach, laboratorjach lub oddziałach fabryk chemicznych będzie karany: grzywną do rubli trzystu

Tej samej karze ulega winny wyrobu lub przechowywania na sprzedaż albo sprzedaży poza aptekami lekarstwa, którego wydawanie z aptek dozwolone jest jedynie za receptą lekarza.

198. Handlujący substancjami lekarskiemi hurtowo lub detalicznie winny:

1) niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie przepisów o sprzedaży złożonych preparatów farmaceutycznych

2) wyrobu lub przechowywania na sprzedaż albo sprzedaży substancyj lekarskich pokrajanych, porąbanych, sproszkowanych lub zmieszanych, z wyjątkiem tych, które w tym stanie otrzymuje z fabryk, laboratorjów lub specjalnych oddziałów fabryk chemicznych urządzonych do wytwarzania złożonych preparatów farmaceutycznych, albo które znajdują się w tym stanie w obrocie handlowym;

3) przygotowania lub sporządzenie lekarstwa za receptą lekarza

będzie karany: grzywną do rubli pięciuset

Nadto sąd mocen jest pozbawić winnego handlującego substancjami lekarskimi prawa handlu temi substancjami na czas od roku jednego do lat pięciu.

199. Lekarstwa, wyrabiane, przechowywane lub sprzedawane z pogwałceniem przepisów, wymienionych w artykułach 197 i 198, odbiera się.

200. Zarządzający apteką lub pracujący w aptece farmaceuta, lub uczeń, winny:

!) wydania z apteki bez recepty lekarza, lekarstwa, którego wydanie jest dozwolone jedynie za receptą lekarza

2) wydania z apteki lekarstwa, przygotowanego niezgodnie z receptą;

3) wydania z apteki lekarstwa , przygotowanego z materjału nienależytej jakości, albo w naczyniach nieczystych lub szkodliwych dla zdrowia, albo w nienależytem opakowaniu;

4) przygotowania lub wydania sekretnych, nie uznanych przez radę lekarską

5) wydania przez pomyłkę jednego lekarstwa zamiast drugiego

6) pogwałcenia postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o liczeniu i przechowywaniu recept lub prowadzeniu i przechowywaniu ksiąg recepturowych

będzie karany: grzywną; zarządzający apteką lub farmaceuta - w wysokości do rubli trzystu, a uczeń rubli stu

201. Zarządzający apteką, albo fabryką, laboratorjum lub specjalnym oddziałem fabryki chemicznej, urządzonemi do wytwarzania złożonych preparatów farmaceutycznych, jak również pracujący w nich farmaceuta, chemik lub uczeń, winny niewykonania przepisów o przechowywaniu, wydawaniu lub używaniu substancyj trujących lub gwałtownie działających, albo przepisów o wyrabianiu lub wydawaniu lekarstw, zawierających takie substancje będzie karany: grzywną: zarządzający, chemik lub farmaceuta – w wysokości do rubli pięciuset, a uczeń do rubli dwustu

202. W razie powtórzenia przestępstwa przewidzianego w artykule 200 lub 201, albo jeśli takie przestępstwo, choć popełnione po raz pierwszy, mogło wobec okoliczności w jakich je popełniono, pociągnąć za sobą skutki szczególnie szkodliwe winowajca będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech.

Nadto sąd mocen jest pozbawić winowajcę prawa zajmowania się praktykę farmaceutyczną na czas od miesięcy sześciu do lat dwóch.

Jeśli winowajca zarządzał apteką, albo fabryką, laboratorjum lub specjalnym oddziałem fabryki chemicznej, urządzonemi do wytwarzania złożonych preparatów farmaceutycznych, sąd mocen jest pozbawić go prawa zarządzania temi zakładami na czas od roku jednego do lat pięciu, a jeśli winowajca sam utrzymywał taki zakład – również prawa utrzymywania tegoż w ciągu takiego samego terminu

203. Zarządzający apteką, albo fabryką, laboratorjum lub specjalnym oddziałem fabryki chemicznej, urządzonemi do wytwarzania złożonych preparatów farmaceutycznych, winny dopuszczenia do pełnienia obowiązków farmaceuty, chemika lub ucznia osoby, nie mającej do tego prawa, będzie karany: grzywną do rubli trzystu,

204. Winny przechowania na sprzedaż albo sprzedaży substancji trującej lub gwałtownie działającej bez należytego pozwolenia, lub choćby za pozwoleniem, lecz z pogwałceniem przepisów, postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Nadto sąd mocen jest pozbawić winowajcę prawa sprzedaży rzeczonych substancyj na czas od roku jednego do lat pięciu.

205. Osoba, której ze względu na rodzaj jej zajęcia wolno używać w produkcji lub mieć u siebie substancje trujące lub gwałtownie działające, winna niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o przechowywaniu lub używaniu tych substancyj, będzie karana: grzywną do rubli stu

Nadto sąd mocen jest pobawić winowajcę prawa posiadania u siebie lub używania w produkcji rzeczonych substancyj na czas od roku jednego do lat pięciu.

206. Osoba obowiązana z mocy ustawy lub rozporządzenia obowiązującego zawiadamiać we właściwym czasie o wypadkach chorób zakaźnych u ludzi, winna niespełnienie tego obowiązki, będzie karana: aresztem na czas do miesięcy dwóch lub grzywną do rubli dwustu

207. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o środkach ochrony zdrowia publicznego będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Jeśli niewykonanie postanowionych przepisów dotyczyło środków ochrony zdrowia publicznego od chorób zakaźnych, winowajca będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Jeśli niewykonania postanowionych przepisów dopuszcza się w miejscowości, na którą rozciągnięto w trybie postanowionym przez ustawę, moc przepisów wyjątkowych wydanych na wypadek lub w czasie zjawienia się chorób zakaźnych, zaliczonych przez ustawę do szczególnie niebezpiecznych, winny pogwałcenia rzeczonych przepisów, jeśli za ich niewykonanie nie postanowiono w nich innej odpowiedzialności będzie karany: zamknięciem w domu poprawy, lub zamknięciem w więzieniu.

208. Kobieta, która zgodziła się za mamkę lub przyjęła obowiązek doglądania dziecka, winna ukrycia lub zmilczenia przed najmującym, że jest dotknięta choroba zaraźliwą, nabytą przed lub po zgodzeniu się będzie karana: aresztem

209. Handlujący lub przemysłowiec, winny niezachowania należytej czystości i schludności przy wytwarzaniu na sprzedaż, przy przechowywaniu n sprzedaż, albo przy sprzedaży produktów spożywczych lub napojów, będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu,

210. Handlujący lub przemysłowiec winny:

1) pogwałcenia przepisów, postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące celem usunięcia fałszowania produktów spożywczych lub napojów;

2) tego, że przy wytwarzaniu lub przechowywaniu na sprzedaż, albo przy sprzedaży przedmiotów, co do których wytwarzania, przechowywania lub sprzedaży ustawa lub rozporządzenie obowiązujące postanawia, ku ochronie zdrowia publicznego, przepisy szczególne, pogwałcił te przepisy;

będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

211. Handlujący lub przemysłowiec, winny wytwarzania lub przechowywania na sprzedaż albo sprzedaży:

1) produktów spożywczych lub napojów, szkodliwych dla zdrowia lub zepsutych;

2) naczyń wykonanych z materjałów szkodliwych dla zdrowia;

3) przedmiotów spożycia lub użytku domowego [zabarwionych farbami trujacemi materjałów, obić, papieru, tektury, świec, zabawek i. t. p.] zakazanych w obrocie handlowym;

4) uznanych przez radę lekarską za szkodliwe barwników lub esencyj, używanych do zabarwienia lub podbarwiania przedmiotów spożycia, produktów spożywczych lub napojów, jak również wszelkich uznanych przez radę lekarską, za szkodliwe substancyj lub materjałów, używanych jako domieszka do produktów spożywczych lub napojów albo do podrabiania tychże,

będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset

212. Handlujący lub przemysłowiec, winny wytwarzania lub przechowywania na sprzedaż albo sprzedaży chleba z domieszką substancyj niezdatnych na pożywienie będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Jeśli taka domieszka była szkodliwa dla zdrowia, winowajca który o tem wiedział, będzie karany: zamknięciem w więzieniu

213. Handlujący lub przemysłowiec, winny pogwałcenia przepisów, postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące w celu usunięcia psucia ziarna zbożowego lub mąki domieszką substancyj niezdatnych na pożywienie będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Jeżeli przepisy zostały pogwałcone przez hurtownika, winowajca będzie karany: aresztem

Jeżeli zaś przepisy zostały pogwałcone w czasie powszechnego niedostatku zboża lub domieszka była szkodliwa dla zdrowia, o czem winowajca wiedział, to winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

214. Winny pogwałcenia postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o wytwarzaniu albo sprzedaży margaryny, masła sztucznego lub innych tłuszczów będzie karany: grzywną do rubli stu

Jeżeli zaś przytem margaryna, masło sztuczne lub inne tłuszcze były zmieszane z masłem krowim w celu handlu takiemi mieszaninami, albo jeżeli mieszaniny te znaleziono na przechowaniu w miejscach wyrobu lub sprzedaży masła krowiego, to winowajca będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

215. Winny pogwałcenia postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o wytwarzaniu, przywozie z za granicy, przechowywaniu lub transporcie sztucznych substancyj słodkich, będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego, lub grzywną do rubli stu

Jeśli zaś winowajca przygotował lub przechowuje na sprzedaż, albo sprzedał produkty spożywcze lub napoje, w skład których wchodzą sztuczne substancyje słodkie będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Substancje, produkty i napoje odbiera się.

216.Winny niedozwolonego domieszania do herbaty rosyjskiej substancyj obcych w zakładach przemysłowych, przygotowujących herbatę, lub w miejscach jej rozdzielania, albo winny przechowywania w tych zakładach lub miejscach herbaty z domieszką, lb też substancyj, mogących służyć do podrabiania herbaty będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

Produkty rzeczone odbiera się.

217. Winny przechowywania na sprzedaż herbaty podrobionej albo produktów, podobnych do herbaty z wyglądu lub ją zastępujących, w opakowaniu, używanem do herbaty prawdziwej, albo z jej etykietą, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Produkty rzeczone odbiera się.

218. W razie skazania handlującego lub przemysłowca za przestępstwa, przewidziane w artykułach 209 – 217, sąd mocen jest obwieścić wyrok, jako tez pozbawić winowajcę prawa prowadzenia odpowiedniego rodzaju handlu na czas od roku jednego do lat pięciu.

219. Handlujący, winny rozwadniania piwa, albo dodawania do niego substancyj nieszkodliwych dla zdrowia, albo zmieszania piwa z różnych browarów, będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu

220.Winny psucia wody, służącej do picia lub pojenia, przez wrzucanie, wlewanie, spuszczanie do niej albo moczenie w niej substancyj, czyniących wodę niezdatną do picia lub pojenia, będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

Jeżeli skutkiem takiego psucia wody stała się ona szkodliwą dla zdrowia ludzi, winowajca będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset

221. Winny:

1). pogrzebania zmarłego poza cmentarzem bez należytego pozwolenia;

2). niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów co do grzebania, ekshumacji, sprowadzania z za granicy lub przewożenia zwłok;

3). ukrycia zwłok bez pogrzebu;

4) niewykonania postanowionych prze zustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów co do urządzenia lub ochrony istniejących cmentarzy, abo co do ochrony cmentarzy zniesionych

będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

Część dziesiąta

O pogwałceniu przepisów, ochraniających bezpieczeństwo publiczne i osobiste

222. Winny wyrobu, nabycia przechowywania lub zbytu substancji wybuchowej lub przyrządu wybuchowego w okolicznościach, dowodzących że taką substancję lub przyrząd przeznaczono z wiedzą winowajcy do popełnienia zbrodni będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

223. Winny:

1) wyrobu substancji strzelniczej lub wybuchowej, przyrządu strzelniczego lub wybuchowego albo ich części bez pozwolenia, przepisanego przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące

2) urządzenia bez należytego pozwolenia fabryki lub innego zakładu do wyrobu substancyj strzelniczych lub wybuchowych, przyrządów strzelniczych lub wybuchowych albo ich części

3) wyrobu broni, której wyrób jest zakazany osobom prywatnym, albo urządzenia fabryki lub innego zakładu do wyrobu takiej broni;

będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu

Wyrobione substancje przyrządy, broń i części tychże, jak również znalezione w fabryce lub w innym zakładzie narzędzia wytwarzania i materjały odbiera się.

224. Winny:

1) prowadzenia robót w urządzonej za należytem pozwoleniem fabryce lub innym zakładzie do wytwarzania substancyj strzelniczych lub wybuchowych albo ich części, lecz przed dokonaniem przepisanych oględzin fabryki lub zakładu;

2) niewykonanie postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o urządzeniu zakładów, jak w ustępie pierwszym artykułu niniejszego wymienionych, lub przepisów o trybie prowadzenia w nich robót

będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset

Jeśli dopuszczone przez winowajcę niewykonanie przepisów zagrażało niebezpieczeństwem wybuchu, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

W tym ostatnim przypadku sąd mocen jest pozbawić winowajcę prawa utrzymywania takiego zakładu na czas od roku jednego do lat pięciu.

225. Winny:

1) przechowywania bez należytego pozwolenia substancji strzelniczej prócz prochu, albo substancji wybuchowej lub przyrządu wybuchowego, albo przechowywania tychże, choćby po otrzymaniu pozwolenia na ich nabycie, lecz poza składem, urządzonym na te substancje lub przyrządy, albo choćby w składzie, lecz w ilości większej niż dozwolone;

2) urządzenia składu prochu lub innej substancji strzelniczej lub wybuchowej bez należytego pozwolenia;

3) nabycia wybuchowych substancyj lub przyrządu, chociażby dla dozwolonego składu, lecz pozwolenia specjalnego na ich nabycie;

4) sprzedaży lub innego zbycia substancji lub przyrządu wybuchowego osobie, nie mającej pozwolenia na ich nabycie;

5) prowadzenia handlu prochem lub innemi substancjami albo przyrządami strzelniczymi lub wybuchowemi bez należytego pozwolenia,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Nadto, jeśli te przestępstwa popełnił handlujący, sąd mocen jest pozbawić go prawa handlu substancjami strzelniczemi lub wybuchowemi albo posiadania składu tychże na czas od roku jednego do lat pięciu lub nazawsze.

Nieprawidłowo przechowywane lub nabyte: proch lub inne substancje albo przyrządy strzelnicze lub wybuchowe odbiera się.

Tej samej karze i na tej samej zasadzie ulega utrzymujący skład substancyj lub przyrządów wybuchowych w razie ujawnionego w takim składzie niedoboru tych przedmiotów w stosunku do ilości, wskazanej w księgach sznurowych.

226. Winny przechowywania prochu poza składem w ilości, przenoszącej trzydzieści funtów, lub choćby w składzie, lecz w ilości większej niż dozwolona będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Proch, przechowywany nieprawidłowo, odbiera się.

227. Winny:

1). niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o urządzeniu lub utrzymywaniu składów substancyj wybuchowych na potrzeby przemysłu górniczego lub solnego albo przepisów o przechowywaniu w składzie lub poza nim, o przewozie, wydawaniu, sprzedaży, nabywaniu, zużywaniu lub użyciu substancyj albo przyrządów wybuchowych;

2). Przechowywania prochu lub innych substancyj strzelniczych lub wybuchowych w składzie, urządzonym wprawdzie za należytym pozwoleniem, lecz przed dokonaniem oględzin takiego składu, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset

Jeśli dopuszczone przez winowajcę niewykonanie przepisów zagrażało niebezpieczeństwem wybuchu, winowajca będzie karany zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Karze przepisanej w pierwszej części artykułu niniejszego, ulega winny takiego nieostrożnego, choć przepisów nienaruszającego, obchodzenia się z prochem lub inna substancją labo przyrządem strzelniczym lub wybuchowym, które zagrażało niebezpieczeństwem wybuchu.

W razie powtórzenia przez utrzymującego skład substancyj lub przyrządów wybuchowych przestępstw, przewidzianych w części drugiej artykułu niniejszego, sąd mocen jest pozbawić winowajcę prawa utrzymywania składu rzeczonych substancyj lub przyrządów na czas od roku jednego do lat pięciu.

228. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o używaniu acetylenu, jako też o przechowywaniu i sprzedaży karbidu, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Nadto w razie powtórzenia takiego wykroczenia sąd mocen jest pozbawić winowajcę prawa utrzymywania składu karbidu lub prowadzenia handlu nim na czas od roku jednego do lat pięciu lub nazawsze.

229. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów co do używania kotłów parowych będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

230. Winny:

1) przechowywania lub noszenia broni zakazanej;

2) przechowywania lub noszenia broni w miejscach, gdzie jej przechowywanie lub noszenie zabronione jest przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące;

3) strzelania z broni palnej lub innej niebezpiecznej broni w miejscach gdzie takie strzelanie zabronione jest przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące;

4) niezachowania należytej ostrożności: przy obchodzeniu się z nabitą bronią palną lub inną niebezpieczną bronią; przy wystawianiu, wywieszaniu, rzucani, składaniu lub przewożeniu twardych przedmiotów; przy wylewaniu cieczy; przy przewożeniu ludzi wodą; przy trzymaniu zwierzęcia domowego, o którem winowajca wiedział, że jest niebezpieczne;

5) nieposiadania znaku ostrzegawczego lub przyrządu ochronnego przy budowie lub innych robotach albo koło dołu, studni lub wogóle w miejscach, gdzie taki znak lub przyrząd jest konieczny ze względu na bezpieczeństwo osobiste;

będzie karany: aresztem na czas do tygodni dwóch lub grzywną do rubli pięćdziesięciu

231. Winny:

1) jazdy nieoględnej lub niepomiernie szybkiej w mieście lub wsi;

2) zlecenia przewożenia koniem osobie do tego niezdolnej lub pijanej o czem winowajca wiedział,

będzie karany: aresztem na czas do tygodni dwóch lub grzywną do rubli pięćdziesięciu

232. Winny niezachowania należytej ostrożności przy trzymaniu dzikiego zwierzęcia będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

233. Winny umyślnego szczucia człowieka psem lub innem zwierzęciem będzie karany: aresztem

234. Sprzedawca w zakładzie, prowadzącym handel napojami wyskokowemi do wypicia na miejscu winny nieprzedsięwzięcia środków ku ochronie znajdującego się w jego zakładzie lub zeń wychodzącego pijanego, który nie mógł być pozostawiony sam sobie bez oczywistego niebezpieczeństwa, będzie karany: aresztem na czas do tygodni dwóch lub grzywną do rubli pięćdziesięciu

235. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o przechowywaniu lub sprzedaży olejów mineralnych do oświetlania będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

236. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów:

1) o środkach ostrożności przeciwko pożarowi w budynku, na statku, na tratwie lub w innem pomieszczeniu, albo przy obchodzeniu się z ogniem lub substancją łatwo zapalną poza budynkami;

2) o współdziałaniu w gaszeniu pożarów;

3) o wyrobie, przechowywaniu, przewozie, wyładowywaniu lub sprzedaży łatwo zapalnych substancyj prócz olejów mineralnych,

będzie karany: aresztem na czas do tygodni dwóch lub grzywną do rubli pięćdziesięciu

237. Winny niewykonania przepisów o środkach ostrożności przeciwko pożarowi w składzie lub miejscu wyładowywania substancyj łatwo zapalnych, albo na statku, lub w wagonie, naładowanych temi substancjami, albo w miejscu znajdowania się takiego statku lub wagonu będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

238. Winny:

1) palenia tytuniu w miejscu, gdzie takowe palenie jest zabronione przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące;

2) palenia tytuniu, które zagraża niebezpieczeństwem pożaru lub wubuchu, wbrew wywieszonemu ostrzeżeniu o zakazanie palenia tytuniu,

będzie karany: grzywną do rubli dziesięciu

Jeśli palenie tytuniu w miejscu, gdzie takie palenie jest zabronione przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące, zagrażało niebezpieczeństwem pożaru lub wybuchu, winowajca będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu

239. Kto będąc obowiązany z mocy ustawy lub rozporządzenia obowiązującego do zawiadamiania policji o wynikłym pożarze, nie spełnił w czasie właściwym tego obowiązku, będzie karany: grzywną do rubli dziesięciu

Część jedenasta

O pogwałceniu przepisów ochraniających dobrobyt powszechny

[240 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6. art. 4]

241. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów, mających na celu zapewnienie ludności wiejskiej pomocy w wyżywieniu się lub obsianiu pól, będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

242. Handlujący lub przemysłowiec, winny nadmiernego podniesienia cen na artykuły żywności lub inne przedmioty koniecznej potrzeby w porozumieniu z innymi handlującymi temi przedmiotami lub przemysłowcami będzie karany: zamknięciem w więzieniu,

Jeżeli winowajca skorzystał w tym celu z wywołanej brakiem tych przedmiotów ostatecznej potrzeby ludności miejscowej, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Karze, przepisanej w części pierwszej artykułu niniejszego ulega handlujący lub przemysłowiec, winny nadmiernego podniesienia cen na artykuły żywności lub inne przedmioty koniecznej potrzeby, jeśli winowajca skorzystał z wywołanej brakiem tych przedmiotów ostatecznej potrzeby ludności miejscowej.

243. Winny niespełnienia przepisanego przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące obowiązku zawiadamiania w czasie właściwym o wypadkach chorób zakaźnych lub epizootyj wśród zwierząt domowych, albo o pojawieniu się owadów lub zwierząt, szkodliwych dla roślin rolniczych lub plantacyj owocowych albo drzewnych, będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

244. Winny niespełnienia przepisanego przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące obowiązku zawiadamiania w czasie właściwym o wypadkach chorób zakaźnych u roślin rolniczych albo w plantacjach owocowych lub drzewnych będzie karany: grzywną do rubli stu

245. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o środkach ostrożności:

1) przeciwko zarazie zwierząt domowych, roślin rolniczych, albo plantacyj owocowych lub drzewnych;

2) przeciwko rozpowszechnieniu się owadów lub zwierząt szkodliwych dla roślin rolniczych, albo dla plantacyj owocowych lub drzewnych,

będzie karany: aresztem na czas do miesięcy dwóch lub grzywną do rubli dwustu

246. Winny łowienia ryb lub innego połowu: w czasie niedozwolonym, w miejscach niedozwolonych, sposobami zabronionemi, albo bez zachowania postanowionych przepisów będzie karany: grzywną do rubli dwudziestu pięciu

Jeśli winowajca zajmował się zabronionym połowem jako procederem, albo łowił ryby za pomocą substancyj zatrutych albo wybuchowych, będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

Zabronione narzędzia połowu odbiera się.

247. Winny polowania:

1) bez ustanowionego świadectwa myśliwskiego;

2) z cudzem świadectwem myśliwskiem;

3) nie na ten gatunek zwierzyny, na który w tym czasie dozwolono;

4) systemem zabronionym;

będzie karany: grzywną, w przypadku wskazanym w ustępie pierwszym artykułu niniejszego, - do rubli dwudziestu pięciu, a w innych przypadkach – do rubli stu.

Zabronione narzędzia polowania odbiera się.

248. Winny niedozwolonego rujnowania gniazd ptasich, albo wyjmowania z nich jaj lub piskląt będzie karany: grzywną do rubli dwudziestu pięciu

249. Winny nieokazania w czasie polowania świadectwa myśliwskiego na żądanie osoby, mającej nadzór nad wykonaniem przepisów o polowaniu, będzie karany: grzywną do rubli pięciu

250. Winny zabicia na polowaniu żubra lub łosicy, jelenia lub kozy dzikiej, albo cielęcia tych gatunków będzie karany: grzywną po rubli pięciuset za każdego zabitego żubra, po rubli pięćdziesiąt za każdą łosicę lub każdego jelenia i po rubli dwadzieścia pięć za każdą samicę kozy dzikiej i za każde cielę łosia, jelenia lub kozy dzikiej.

251. Winny roznoszenia, rozwożenia, sprzedaży lub kupna na sprzedaż zwierzyny, zabitej w czasie zabronionym, będzie karany: grzywną: po rubli dwadzieścia pięć za każdego znalezionego u winowajcy łosia, jelenia, dzikiego kozła lub dzikiej kozy gatunku stepowego lub górskiego i po rublu jednym za każdą znalezioną u winowajcy sztukę innej zwierzyny

[252 – 254 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6. art. 4]

255. Właściciel lasu lub osoba, upoważniona przezeń do rozporządzania lasem, winni cięcia lasu rosnącego lub karczowania pni lub korzeni w przypadkach, gdy takiego cięcia lub karczowania zabrania ustawa lub rozporządzenie obowiązujące, albo cięcia lasu rosnącego lub karczowania pni lub korzeni z pogwałceniem postanowionych przepisów, będą karani: grzywną, równającą się wartości ściętego lub wykarczowanego lasu, określonej według miejscowej taksy leśnej Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych na las najniższego w powiecie rzędu, a w obwodzie wojska Dońskiego – taksy wojskowej na las najniższego w okręgu rzędu.

Nadto ścięte drzewa, albo wykarczowane pnie lub korzenie odbiera się, albo tez ściąga się ich wartość.

256. Właściciel lasu lub osoba, upoważniona przezeń do rozporządzania lasem, winni trzebieży gruntu leśnego lub przekształcenia go na inny rodzaj użytku w przypadkach, gdy takiej trzebieży gruntu leśnego lub przekształcania go na inny rodzaj użytku zabrania ustawa lub rozporządzenie obowiązujące, będą karani: grzywną w wysokości do rubli pięciu za każde sto sążni kwadratowych gruntu leśnego wytrzebionego lub nieprawnie przekształconego na inny rodzaj użytku.

Grunt leśny wytrzebiony lub przekształcony na inny rodzaj użytku na przestrzeni mniejszej niż sto sążni kwadratowych uważa się za pełne sto sążni kwadratowych.

Karę za wykroczenie, w artykule niniejszym, przewidziane wymierza się niezależnie od kary, przepisanej w artykule 255 za samo cięcie lasu.

257. Właściciel lasu lub osoba upoważniona przezeń do rozporządzania lasem, winni:

1). pasienia bydła w lesie, albo zbierania ściółki leśnej, albo innego użytkowania pobocznego z lasu w przypadkach, gdy takiego pasienia bydła, zbierania ściółki lub pobocznego użytkowania z lasu zabrania ustawa lub przepisy obowiązujące;

2). Samowolnego przedłużenia czasowego użytkowania rolniczego z gruntu leśnego poza termin , określony do takiego użytkowania przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące,

będą karane: za czyny, przewidziane w ustępie pierwszym artykułu niniejszego – grzywną do rubli dziesięciu, za czyn, przewidziany w ustępie drugim artykułu niniejszego – grzywną w wysokości do rubla jednego za każde sto sążni kwadratowych gruntu leśnego, które były w użytkowaniu pozaterminowem.

Grunt leśny, który był w użytkowaniu pozaterminowem na przestrzeni mniejszej niż sto sążni kwadratowych, uważa się za pełne sto sążni kwadratowych.

258. Karom przepisanym w artykułach 255 – 257, i na wskazanych tam zasadach, ulega winny popełnienia wykroczenia, w tych artykułach przewidzianego, bez zgody właściciela lasu lub osoby, upoważnionej przezeń do rozporządzania lasem, lecz z wiedzą o zakazie cięcia lasu, albo karczowania pni lub korzeni, albo trzebienia gruntu leśnego, albo przekształcania go na inny rodzaj użytku, albo użytkowania z lasu.

Ściętego drzewa, jak również wykarczowanych pni lub korzeni nie odbiera się, lecz od winowajcy ściąga się ich wartość.

Karę, wymierza się niezależnie od kary za samowolne ścięcie lasu.

[259 – 261uchylono. 7 sierp. 1919. Dz. Urz., poz. 6, art. 4]

Część dwunasta

O pogwałceniu przepisów, ochraniających spokój publiczny

262. Winny hałasu, krzyku lub innego wybryku w miejscu publicznem lub na zebraniu publicznem, albo wprawdzie poza niemi, lecz z zakłóceniem porządku lub spokoju publicznego, będzie karany: aresztem na czas do tygodni dwóch lub grzywną do rubli pięćdziesięciu

Jeżeli w warunkach wskazanych dopuszczono się bijatyki, walki na pięści lub innej awantury, winowajca będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

Jeżeli wskutek takiego wybryku lub awantury przerwano posiedzenie zgromadzenia publicznego lub publiczny odczyt lub przedstawienie, albo zakłócono porządek podczas pochodu uroczystego lub pogrzebowego, zabaw ludowych lub widowisk teatralnych lub tym podobnych, albo w wybryku lub awanturze uczestniczył tłum, który nie rozszedł się na żądanie władzy policyjnej będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Jeżeli następstwem awantury, której dopuścił się tłum, było ciężkie lub bardzo ciężkie uszkodzenie cielesne, albo śmierć, to winni awantury, którzy nie ulegają karze surowszej a spowodowanie rzeczonych uszkodzeń lub śmierci, będą karani: uczestnik tłumu, kierujący nim, albo podżegający do uczynienia lub kontynuowania awantury, albo ten, który w awanturze użył broni,- zamknięciem w więzieniu, a inni uczestniczy tłumu, zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy trzech.

263. Winny:

1) rozpowszechniania wieści świadomie fałszywej mogącej wywołać niepokój publiczny, o rozporządzeniu rzadowem, klęsce społecznej lub innym zdarzeniu;

2) wywołania niepokoju publicznego bez żadnej do tego podstawy, przez uderzenie w dzwon na alarm lub innym sposobem,

będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Jeśli następstwem podobnego rozpowszechniania wieści fałszywej lub wzbudzania niepokoju było zaburzenie ludowe, albo przeciwdziałanie władzy, albo zakłócenie porządku w oddziałach wojskowych, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu

264. Winny rozpowszechnienia na giełdzie lub pomiędzy osobami, zajmującemi się operacjami giełdowemi, wieści fałszywej, mogącej – o czym winowajca wiedział – wpłynąć na zawarcie tranzakcyj giełdowych, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset

Jeśli rozpowszechniania takiej wieści fałszywej dopuszczono się w celu wpłynięcia na zawarcie tranzakcyj giełdowych, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu, a nadto karą pieniężną do rubli jednego tysiąca

265. Winny:

1) podmawianie poddanych rosyjskich do niedozwolonego przesiedlenia się w granicach Rosji, lub za granicę;

2) rozpowszechniania wśród ludności świadomie fałszywej wieści o korzyściach przesiedlenia się do jakiejkolwiek miejscowości w granicach Rosji lub za granicę w celu pobudzenia do opuszczenia swego stałego miejsca zamieszkania, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeżeli następstwem takiego podmawiania lub rozpowszechniania wieści fałszywej była ruina gospodarstwa jednej lub kilku rodzin, które się wysiedliły, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Jeśli zaś do przesiedlania się za granicę namawiano wojskowych, winowajca będzie karany zamknięciem w domu poprawy

266. Osoba, obowiązana według ustawy lub z mocy rozporządzenia obowiązującego zawiadamiać policję o osobach wyprowadzających się z domu lub wprowadzających się doń, winna niespełnienia tego obowiązku, będzie karane: grzywną do pięćdziesięciu kopiejek za każdy dzień opóźnienia, lecz w sumie ogólnej nie wyższą nad rubli piętnaście

Jeśli wykroczenia tego dopuścił się zarządzający hotelem, lub innym podobnym zakładem dla przyjezdnych, winowajca będzie karany: grzywną w stolicach – do rubli pięciu za każdy dzień opóźnienia, lecz w sumie ogólnej nie wyższą nad rubli sto pięćdziesiąt, a w innych miejscowościach – do rubla jednego za każdy dzień opóźnienia, lecz w sumie ogólnej nie wyższą nad rubli trzydzieści.

Zarządzający hotelem, lub innym podobnym zakładem dla przyjezdnych, który uległ wskazanej karze więcej niż osiem razy w ciągu jednego roku, może być pozbawiony nazawsze prawa zarządzania takiemi zakładami.

267. Winny otwarcia pokojów umeblowanych bez należytego pozwolenia tam, gdzie jest ono wymagane, jak również utrzymujący pokoje umeblowane, winny nieposiadania przepisanego szyldu lub tablicy, będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu

268. Winny niezawiadomienia lub niezgodnego z prawdą zawiadomienia gospodarza lub zarządzającego domu o zmianie swego miejsca zamieszkania w miejscowości, gdzie takie zawiadamianie przepisuje ustawa lub rozporządzenie obowiązujące, będzie karany: grzywną do rubli dziesięciu

[Część druga uchylona. 7. sierp. 1917, Dz. Urz. poz. 5. art. 4].

269. Winny zamieszkiwania lub wydalenia się przepisanego dowodu osobistego lub z dowodem przedawnionym w przypadkach, gdy dowód jest wymagany według ustawy będzie karany: grzywną do kopiejek pięćdziesięciu za każdy dzień, lecz w sumie ogólnej nie wyższą nad rubli piętnaście

Tej samej karze ulega winny trzymania u siebie za robotnika lub sługę, osoby, obowiązanej według ustawy posiadać dowód na zamieszkiwanie, lecz nie mającej go lub zamieszkującej z dowodem przedawnionym.

270. Winny wydalenia się za granicę bez przepisanego dowodu osobistego, niezależnie od ściągnięcia opłaty za dowód będzie karany: grzywną do rubli dwudziesty pięciu

271. Kto przy otrzymywaniu dowodu na zamieszkiwanie złoży instytucji, który taki dowód wydaje, świadomie fałszywe oświadczenie, że dowodu na zamieszkiwanie nie posiada, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech

272. Winny:

1) ukrycia przed odnośną władzę swego imienia, imienia ojca lub nazwiska

2) samowolnego przywłaszczenia nieprzynależnych winowajcy: stanowiska, stanu, rangi, herbu lub tytułu;

3) publicznego noszenia świadomie nieprzynaleznego winowajcy orderu lub znaku wyróżnienia,

będzie karany: grzywną do rubli trzystu

Tej samej karze ulega żyd, winny samowolnej zmiany imienia lub nazwiska, pod któremi zapisano go w księgach metrycznych.

273. Winny okazania odnośnej władzy, w celu fałszywego stwierdzenia osobistości, świadomie cudzego lub niewłaściwe wydanego okazującemu dowodu na zamieszkiwanie, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset

Tej samej karze ulega winny oddania innej osobie swego lub cudzego dowodu na zamieszkiwanie, w celu fałszywego stwierdzenia osobistości przed odnośną władzą, jeśli okazanie dowodu na zamieszkiwanie nastąpiło.

274. Winny zamieszkiwania bez przepisanego dowodu na zamieszkiwanie, nie mając przytem ani określonego miejsca zamieszkania, ani rzemiosła, ani procederu, ani zajęć określonych, ani środków do życia za to wałęsanie się będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli przytem winowajca miał przy sobie klucz dobrany, wytrych, narzędzie przydatne do włamania lub broń, albo jeżeli znalazł się nocą bądź w cudzych zamieszkanych: budynku lub innem pomieszczeniu, bądź w ogrodzononem podwórzu zamieszkanego budynku, bądź w obrębie siedziby zamieszkanej, bez wiedzy gospodarza lub zastępującej go osoby, to będzie karany: zamknięciem w domu poprawy

275. Winny wałęsania się, odmawiający stwierdzenia swej osobistości lub podający fałszywe wiadomości o niej, za to włóczęgostwo będzie karany: zamknięcie w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Kto tę karę odbył, a osobistość jego pozostała nieujawniona, będzie zesłany w celu osiedlenia się na wyspę Sachalin

276. Winny żebrania:

1) z przyzwyczajenia do bezczynności;

2) za pomocą czynności oszukańczych lub zapewnień świadomie fałszywych o nieszczęśliwym wypadku lub chorobie;

3) w sposób grubiański lub zuchwały,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy trzech

jeżeli winny żebractwa miał przy sobie klucz dobrany, wytrych, narzędzie przydatne do włamania lub broń będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

277. Winny chodzenia bez należytego pozwolenia z księgą lub obrazem świętym po kweście na kościół, klasztor lub inną instytucję pobożną będzie karany: aresztem na czas do tygodni dwóch lub grzywną do rubli pięćdziesięciu

Jeżeli wskazanie przedmiotu kwesty zmyślono, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu

Zabrane przez winowajcę ofiary odbiera się i przekazuje na rzecz tego kościoła, klasztoru lub instytucji, na które kwestowano, a jeżeli wskazanie przedmiotu kwesty zmyślono, to na rzecz miejscowych instytucyj pobożnych.

278. Kto bez pozwolenia należytego zezwolił na odprawienie w należącym doń budynku lub zajmowanym przezeń pomieszczeniu nabożeństwa powszechnego żydowskiego, do którego odprawienia poza ustalonemi miejscami wymagane jest według ustawy takie pozwolenie, będzie karany: grzywną do rubli trzystu

279. Winny udziału w bandzie utworzonej:

1). w celu podrabiania, przerabiania, albo zbytu podrobionych lub przerobionych monet, biletów lub papierów, wymienionych w artykułach 427 i 428, albo dokumentów;

2). w celu uszkodzeń cudzego mienia w przypadkach, wskazanych w artykule 564;

3) w celu kradzieży, rozbojów, wymuszeń lub oszustw;

4) w celu nabywania, przyjmowania na przechowanie, ukrywania, zastawu lub zbytu cudzego mienia, uzyskanego o czem winowajca wiedział, za pomocą przestępstwa;

5) w celu wprowadzenia kontrabandy,

jeśli nieulega karze surowszej za przestępstwo, przez bandę popełnione, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Tej samej karze ulega inny bądź dawania świadomie schronienia uczestnikowi takiej bandy, bądź dostarczania środków do popełnienia przestępstw.

Część trzynasta

O pogwałceniu przepisów o nadzorze nad moralnością publiczną

280. Winny publicznego pogwałcenia przystojności przez wypowiedzenie słów bezwstydnych lub przez postępek bezwstydny będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu

Jeśli postępek bezwstydny polegał na lubieżnym lub innym przeciwnym moralności czynie, połączonym ze zgorszeniem innych osób, to winowajca, jeśli nie ulega karze surowszej, niż nierząd, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu

281. Winny przechowywania na sprzedaż, sprzedaży, publicznego wystawiania lub rozpowszechniania świadomie bezwstydnych utworów lub wizerunków będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

Nadto, jeśli winowajca jest handlującym, albo redaktorem wydawnictwa perjodycznego, sąd mocen jest pozbawić go prawa handlu lub prawa być redaktorem na czas od roku jednego do lat pięciu.

282. Winny okrutnego obchodzenia się z chorym umysłowo, powierzonym nadzorowi lub opiece winowajcy, jeśli czyn jego nie stanowi bardzo ciężkiego lub ciężkiego uszkodzenia ciała, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Tej samej karze ulega majster, winny okrutnego obchodzenia się z terminatorem lub czeladnikiem, będącym u niego na nauce.

283. Winny przyjęcia osoby, mającej mniej niż lat siedemnaście, w celu popchnięcia do żebractwa lub innego niemoralnego zajęcia będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

284. Winny zjawienia się w miejscu publicznem w stanie jawnego opilstwa, zagrażającym bezpieczeństwu, spokojowi lub porządkowi, będzie karany: aresztem na czas do dni trzech lub grzywną do rubli dziesięciu

W razie powtórzenia takiego wykroczenia winowajca będzie karany: aresztem do tygodni dwóch lub grzywną do rubli pięćdziesięciu

285. Winny udziału w zbiorowisku publicznego picia napojów wyskokowych na ulicach lub placach, albo w podwórzach lub pod bramami będzie karany: aresztem na czas do dni trzech lub grzywna do rubli dziesięciu

W razie powtórzenia takiego wykroczenia winowajca będzie karany: aresztem na czas do tygodni dwóch lub grzywną do rubli pięćdziesięciu

286. Winny picia publicznie napojów wyskokowych w obrębie miast, tam gdzie takiego picia zabrania rozporządzenie obowiązujące, będzie karany: aresztem na czas do dni trzech lub grzywną do rubli dziesięciu

287. Winny niepotrzebnego dręczenia zwierząt domowych będzie karany: aresztem na czas do dni siedmiu lub grzywną do rubli dwudziestu pięciu

288. Winny otwarcia zabawy ludowej bez pozwolenia, przewidzianego przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące, albo w czasie niedozwolonym będzie karany: grzywną do rubli stu

289. Winny urządzenia gry w karty, w kości i t.p. zabronionej przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące, albo oddania na taką grę swego pomieszczenia będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset

Jeśli winowajca otworzył dom gry zabronionej, będzie karany: zamknięciem w więzieniu, a nadto karą pieniężna do rubli trzech tysięcy

Część czternasta

O pogwałceniu przepisów o nadzorze nad wychowaniem młodzieży

290. Winny:

1) otwarcia zakładu naukowego bez należytego pozwolenia;

2) przyjęcia obowiązków nauczyciela lub wychowawcy w zakładzie naukowym lub domu prywatnym, jeśli pełnienia tych obowiązków zabroniono winowajcy z rozporządzenia odnośnej władzy, i winowajca nie ulega odpowiedzialności z artykułu 177, będzie karany: grzywną do rubli stu

Grzywny te idą na rzecz sum specjalnie Ministerstwa Oświecenia Publicznego, na fundusz pomocy dobroczynnej dla osób, które uzyskały prawo nauczania młodzieży w domach prywatnych.

291. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o nauczaniu młodzieży żydowskiej lub nadzorze nad jej nauczaniem będzie karany: grzywną do rubli stu.

W razie powtórzenia takiego wykroczenia przez mełameda lub innego nauczyciela szkół żydowskich prywatnych lub publicznych winowajca będzie karany: aresztem

Część piętnasta

O pogwałceniu przepisów o nadzorze nad prasą

292. Winny urządzenia lub utrzymywania zakładu drukarskiego, chociażby posiadającego tylko jedna maszynę, bez spełnienia warunków, wymaganych przez ustawę lub rozporządzenie, ulegnie karze: aresztu na czas do miesięcy trzech, lub grzywny do marek polskich sześciuset.

Jeżeli przy urządzeniu lub utrzymywaniu takiego zakładu drukarskiego przedsięwzięto środki do jego ukrycia przez nadzorem przepisanym, winny urządzenia lub utrzymywania takiego zakładu ulegnie karze: więzienia

Karze wskazanej w części pierwszej artykułu niniejszego, ulegnie winny użycia prasy drukarskiej dla własnej potrzeby bez spełnienia warunków, wymaganych przez ustawę lub rozporządzenie.

[7 lut. 1919. Dz. Pr., poz. 146. art. 10]

293. Zarządzający zakładem drukarskim, winny:

1) nieoznajmiania w trybie przepisanym przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące, o zmianie liczby lub rozmiaru pras drukarskich lub maszyn rotacyjnych

2) niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o prowadzeniu ksiąg sznurowych do wciągania robót, przeznaczonych do druku

[3) uchylono]

4) puszczania w obieg, z zakładu drukarskiego wydawnictwa perjodycznego lub innego bez zachowania przepisów, postanowionych w tym przedmiocie przez ustawę,

będzie karany: grzywną do rubli trzystu

[7 lut. 1919. Dz. Pr., poz. 186, art. 34]

293a. Winny niezłożenia właściwej władzy terminie przepisanym liczby egzemplarzy druku, określonej przez ustawę lub rozporządzenie, ulegnie karze, prócz zasądzenia wartości złożonych egzemplarzy, przyjmując za podstawę obliczeń cenę sprzedażną na rynku księgarskim, aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywny do marek polskich sześciuset.

[7 lut. 1919 Dz. Pr., poz. 186, art. 34]

294. Winny puszczenia w obieg z zakładu drukarskiego wydawnictwa:

1) ze świadomie fałszywem zaznaczeniem o pozwoleniu na nie cenzury;

2) ze świadomie fałszywem wskazaniem zakładu, w którym je odbito

3) ze świadomie fałszywem oznaczeniem nazwiska wydawcy lub redaktora odpowiedzialnego, jeśli wydawnictwo perjodyczne puszczono bez należytego pozwolenia,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

294a: Winny zamieszczenia w deklaracji o przyjęciu na siebie obowiązku wydawcy lub redaktora czasopisma w całości lub w pewnej jego części świadomie fałszywych wiadomości co do warunków, od których, zależy prawo być wydawcą lub redaktorem ulegnie karze: aresztu

[7 lut. 1919. Dz. Pr., poz. 186, art. 34]

295. Osoba,. Zajmująca się wyrobem lub sprzedażą przyborów drukarskich, winna:

1) niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o prowadzeniu ksiąg sznurowych do zapisywania sprzedanych przyborów drukarskich;

2) sprzedania prasy drukarskiej lub czcionek osobie, nie mającej według ustawy prawa do ich nabycia,

będzie karane: grzywną do rubli stu

296 Winny otwarcia księgarni lub czytelni, lub prowadzenia handlu drukami bez spełnienia warunków, wymaganych przez ustawę lub rozporządzenia, ulegnie karze: grzywny do marek polskich dwustu

[7. lut. 1919. Dz. Pr., poz. 146, art. 10]

297. Winny prowadzenia handlu ulicznego lub domokrążnego drukami bez pozwolenia, przepisanego ustawa lub rozporządzeniem obowiązującem będzie karany: grzywną do rubli dwudziestu pięciu.

298. Handlujący drukami albo utrzymujący czytelnie, winny przechowywania na sprzedaż, sprzedaży lub innego rozpowszechniania:

1) wydawnictwa, wciągniętego do spisu wydawnictw zabronionych, albo o którego zabronieniu ogłoszono w trybie przepisanym

2) wydawnictwa, podlegającego uprzedniemu przejrzeniu przez cenzurę, o czem winowajca wiedział, lecz nie posiadającego pozwolenia cenzury,

będzie karany: grzywną do rubli trzystu.

299. Winny:

1). wydrukowania bez pozwolenia, przepisanego ustawą, druku, na którego wydrukowanie potrzeba uprzedniego pozwolenia cenzury lub innej instytucji, o czem winowajca wiedział;

2). dopuszczenia dodatku lub zmiany, sprzeciwiających się ogólnym przepisom cenzury, przy odbijaniu druku, po udzieleniu przez cenzurę pozwolenia na jego wydanie, albo zamieszczenia w wydawnictwie rysunku, który nie był rozpatrywany przez cenzurę, o czem winowajca wiedział;

3). wydawania utworu, zabronionego wyrokiem sądowym lub wciągniętego do zapisu książek zabronionych, o czem winowjaca wiedział,

będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu

299a. Winny zamieszczenia ogłoszenia, którego druk jest zakazany przez ustawę lub rozporządzenie, ulegnie karze: aresztu na czas do jednego miesiąca lub grzywny do marek polskich tysiąca.

[7 lut. 1919. Dz. Pr., poz. 186, art. 34]

300. Winny puszczenia w obieg wydawnictwa o którem mu wiadomo, że jest wstrzymane przez rozporządzenie prawne władz, ulegnie karze: więzienia na czas do miesięcy sześciu.

Tej samej karze ulegną: zarządzający zakładem drukarskim, faktor, zecer, lub wogóle osoby, pracujące w takim zakładzie, winne ukrywania wydawnictwa, wstrzymanego przez rozporządzenie władzy.

[7 lut. 1919. Dz. Pr., poz. 146, art. 10]

[301 uchylono. 14 mar. st. st. 1906. Dz. pr. ros., poz. 461, III]

302. Winny publicznego wystawienia lub wykonania na scenie utworu literackiego lub takiego utworu muzycznego, do którego dołączono słowa, z wiedzą, że wykonywanie go jest zabronione lub że nie był rozpatrzony przez odnośną cenzurę, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset

Tej samej karze ulega winny publicznego wystawienia lub wykonania na scenie utworu literackiego lub takiego utworu muzycznego, co do którego dołączono słowa, bez zachowania zmian lub ograniczeń wskazanych przez cenzora.

303. Wydawca wydawnictwa perjodycznego, winny

[1) uchylono]

2) niezawiadomienia w trybie, przez ustawę przepisanym, o przejściu wydawnictwa perjodycznego do innej osoby

[3) uchylono]

4) wydrukowania w wydawnictwie perjodycznem artykułu, wychodzącego poza obręb zatwierdzonego programu wydawnictwa,

będzie karany: grzywną do rubli stu

[7 lut. 1919. Dz. Pr., poz. 186. art. 34]

303a. Wydawca wydawnictwa perjodycznego, winny puszczania w obieg nowego wydawnictwa perjodycznego bez spełnienia warunków, wymaganych przez ustawę lub rozporządzenie, ulegnie karze: aresztu

[7 lut. 1919. Dz. Pr., poz.186. art. 34]

304. Wydawca wydawnictwa perjodycznego, czasowo zawieszonego, winny pogwałcenia zakazu wydawania tego wydawnictwa lub dostarczenia swoim prenumeratorom, zamiast niego, innego wydawnictwa w imieniu tej samej reakcji, będzie karany: grzywną do rubli pięciuset

305. Winny:

1). ogłoszenia drukiem, przed posiedzeniem sądowem lub przed umorzeniem sprawy, wiadomości, ujawnionej przez dochodzenie lub śledztwo wstępne,

2). niewykonania postanowionych przez ustawę przepisów o drukowaniu wyroków sądowych i sprawozdań ze spraw sądowych

3). ogłoszenia drukiem wiadomości, która według ustawy mogła być ogłoszona jedynie za szczególnem pozwoleniem na to, albo ogłoszenia drukiem wiadomości świadomie wbrew zakazowi jej ogłaszania,

będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset

306. Wydawca wydawnictwa perjodycznego, winny niezamieszczenia w wydawnictwie codziennem w ciągu trzech dni po otrzymaniu, a w wydawnictwie, wychodzącym w odstępach dłuższych – w numerze najbliższym, mającym wyjść po upływie trzech dni od otrzymania:

1) wyroku lub decyzji sądu, albo rządowego ostrzeżenia, zaprzeczenia lub sprostowania tego co wydrukowano w tem wydawnictwie;

2) zakomunikowanego przez osobę prywatną zaprzeczenia lub sprostowania tego, co wydrukowanego w wydanictwie perjodycznem, jeśli zamieszczenie takiego zaprzeczenia lub sprostowania jest według ustawy obowiązkowe,

będzie karany: grzywną: dla wydawnictw codziennych – do rubli dwudziestu pięciu, a dla wychodzących w odstępach dłuższych – do rubli stu za każdy numer, który wyszedł od dnia upływu terminu obowiązkowego wydrukowania do dnia wydrukowania w wydawnictwie wyroku, decyzji, ostrzeżenia, zaprzeczenia lub sprostowania.

Jeśli wyroku, decyzji, ostrzeżenia, zaprzeczenia lub sprostowania nie wydrukowano w ciągu miesięcy trzech, to oprócz ściągnięcia grzywny od winowajcy, wydawnictwo perjodyczne zamyka się.

307. Autor, wydawca, zarządzający zakładem drukarskim lub księgarz, a w wydawnictwach perjodycznych redaktor odpowiedzialny, winni dopuszczenia przez nieględność do wyjścia w obieg druku, którego treść zawiera cechy przestępstwa, jeśli nie ulegają odpowiedzialności na zasadzie przepisów o udziale w przestępstwie, będą karani: grzywną do rubli pięciuset

W tym przypadku pociąga się do odpowiedzialności sądowej: co do wydawnictw perjodycznych – redaktora odpowiedzialnego, a co do innych wydawnictw – autora, wydawcę, zarządzającego zakładem drukarskim lub księgarza, według kolejności następującej:

1) autora, gdy nie udowodni, że utwór ogłoszono bez jego wiedzy;

2) wydawcę, gdy autor nie jest wiadomy lub znajduje się zagranicą, albo gdy jego miejsce zamieszkania nie jest wiadome;

3) zarządzającego zakładem drukarskim, gdy autor i wydawca nie są wiadomi lub znajdują się zagranicą, albo gdy miejsca ich zamieszkania nie są wiadome;

4) księgarza, gdy na wydawnictwie nie wskazano zakładu, w którym je wydrukowano

308. Redaktor wydawnictwa perjodycznego, wychodzącego bez cenzury uprzedniej, winny niespełnienia żądania Ministra Spraw Wewnętrznych co do wskazania stanowiska, imienia i nazwiska autora artykułu, wydrukowanego w takim wydawnictwie będzie karany: grzywną do rubli stu

309. W sprawach o przygotowanie lub puszczenie w obieg druków treści przestępnej, sąd mocen jest, niezależnie od zastosowania artykułu 36, postanowić:

1) zawieszenie wydawnictwa perjodycznego, lub zabronienie go nazawsze;

2) zamieszczenie wyroku sądowego w najbliższym numerze wydawnictwa.

Część szesnasta

O pogwałceniu przepisów o nadzorze nad procederami i handlem

310. Winny urządzenia lub przystąpienia do urządzenia zakładów fabrycznych, fabryki, apteki albo innego zakładu przemysłowego lub handlowego bez należytego pozwolenia będzie karany: grzywną do rubli stu.

Jeżeli zaś zakłady fabryczne, fabryka, apteka, albo inny zakład przemysłowy lub handlowy zostały urządzone, albo ich urządzenie zaczęte zostało, chociażby za pozwoleniem odnośnej władzy lecz:

1) przez osobę, nie mającą prawa utrzymywać zakładów tego rodzaju;

2) w takiem miejscu, gdzie urządzenie wymienionych zakładów jest zabronione przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące,

to winowajca będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

311. Gospodarz zakładów fabrycznych, fabryki, zakładu rzemieślniczego lub handlowego, albo zarządzający niemi, winny niezastosowania w takiem zakładzie urządzenia, przepisanego przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące w celu zapobieżenia zatruciu powietrza, wody lub gruntu, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

312. Winny bądź urządzenia rzeźni bez zachowania przepisów, postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące, bądź nieporządnego utrzymywania rzeźni będzie karany: grzywną do rubli stu.

313. Winny pogwałcenia w miejscowościach, gdzie urządzone są rzeźnie, przepisu co do uboju bydła nie inaczej, jak tylko w rzeźniach będzie karany: aresztem na czas do dni siedmiu lub grzywną do rubli dwudziestu pięciu.

314 Sprzedawca, winny pogwałcenia zakazu posiadania w zakładzie handlu detalicznego napojami wykokowemi, w miejscowościach wskazanych w ustawie, jakichkolwiek artykułów spożywczych, prócz dozwolonych przez ustawę, będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

315. Winny:

1) otwarcia handlu prywatnego napojami wyskokowemi, lub zakładu restauracyjnego w czasie dla tych zakładów niedozwolonym;

2) dopuszczenia w tych zakładach do niedozwolonych: zabaw, gry lub wybryków

3) niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o wpuszczaniu do tych zakładów wojskowych niższych stopni i wydawaniu im napojów wyskokowych;

4) bądź trzymania w charakterze służącego w handlu prywatnym napojami wyskokowemi lub w zakładzie restauracyjnym ze sprzedażą napojów wyskokowych osoby, nie mającej wieku, ustalonego przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące, bądź dopuszczenia małoletniego, nie mającego lat czternastu, lub osoby widocznie pijanej do picia napojów wyskokowych w tych zakładach;

5) niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o utrzymywaniu prywatnych zakładów handlu napojami wyskokowemi i o prowadzeniu w nich handlu;

6) udzielania, w charakterze procederu, swego mieszkania lub innego pomieszczenia do picia napojów wyskokowych, kupionych w innem miejscu

7) sprzedaży w zakładach restauracyjnych produktów lub napojów, albo wynajmowania za ceny wyższe od oznaczonych,

będzie karany: grzywną do rubli stu.

316. Winny handlowania napojami wyskokowemi:

1). w takiem miejscu, gdzie handel napojami wyskokowemi jest zabroniony;

2). bez posiadania prawa handlowania napojami wyskokowemi wogóle lub w danej miejscowości

3). w zakładzie, na którego otwarcie nie otrzymano należytego pozwolenia, albo którego urządzenie wewnętrzne nie odpowiada wymaganiom ustawy,

będzie karany: grzywną do rubli trzystu.

Nadto winowajcy odbiera się pozwolenie na sprzedaż napojów wyskokowych.

317. Utrzymujący zakład prywatny sprzedaży napojów wyskokowych lub handlujący nim, winny:

1) sprzedaży napojów wyskokowych pod zastaw rzeczy, na rachunek przyszłych zbiorów lub w ogóle na kredyt;

2) zamiany napojów wyskokowych na zboże lub inne wytwory wiejskie;

3) płacenia napojami wyskokowemi , zamiast pieniędzmi, na pokrycie zobowiązań za wykonaną robotę,

będzie krany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

Nadto winowajcy odbiera się pozwoleniana sprzedaż napojów wyskokowych.

Zobowiązania, zaciągnięcie wzamian ze otrzymane napojeuznaje się za nieważne, a rzeczy, wzięte w zastaw lub na zamianę, odbiera się winowajcy i zwraca się darmo ich właścicielom lub nieodłączonym członkom ich rodzin;

Przepisy ustępu pierwszego części pierwszej, jak również części trzeciej artykułu niniejszego nie rozciągają się na zobowiązania dłużne, wynikające ze sprzedaży napojów wyskokowych z zakładów fabrycznych i składów hurtowych.

318. Winny otwarcia bez zachowania postanowionych przepisów lub bez należytego pozwolenia:

1) spółki lub towarzystwa handlowego lub przemysłowego;

2) prywatnej lub społecznej instytucji kredytowej, zakładu bankierskiego lub kantoru wymiany;

3) kantoru komisowego lub informacyjnego do spraw prywatnych;

4) lombardu,

będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Tej samej karze ulega winny bądź dokonywania w imieniu spółki bądź towarzystwa, które otrzymało należyte pozwolenie, takich operacyj, których dokonywanie nie jest w spółce lub towarzystwu pozwolone, bądź dokonywanie operacyj, chociażby pozwolonych, lecz niezgodnie z otrzymanym pozwoleniem.

319. Utrzymujący lombard lub pracujący w nim winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o utrzymywaniu lombardów, będzie karany: grzywną do rubli trzystu.

Nadto sad mocen jest pozbawić winowajcę prawa utrzymywania lombardu na czas od roku jednego do lat pięciu, a w razie powtórzenia takiego wykroczenia - nazwasze

320. Winny:

1) niedozwolonego dokonania wypłaty kuponem, oddzielonym od papierów procentowych rządowych lub prywatnych, którego termin płatności jeszcze nie nastąpił;

2) niedozwolonego zawarcia tranzakcyj, mającej za przedmiot kupony, na które bieg procentów jeszcze się nie zaczął;

3) wydania kuponu od papieru procentowego, znajdującego się w zestawie lub na przechowaniu, na który to kupon bieg procentów jeszcze się nie zaczął, w przypadkach, gdy ustawa zabrania takiego wydania,

będzie karany: grzywną do rubli trzystu.

321. Utrzymujący zakład bankierski lub kantor wymiany, albo zarządzający niemi, albo pracujący w nich winny:

1) niedozwolonego kupna lub sprzedaży papieru procentowego rządowego lub prywatnego, nie posiadającego wszystkich należących doń kuponów, na które bieg procentów jeszcze się nie zaczął;

2) niedozwolonego wydania pożyczki pod zastaw papieru, wymienionego w ustępie pierwszym artykułu niniejszego, albo otwarcia rachunku bieżącego, zabezpieczonego takim papierem;

3) dokonania jakiejkolwiek tranzakcji,której przedmiotem jest papier; wymieniony w ustępie pierwszym artykułu niniejszego,

będzie karany: grzywną do rubli trzystu.

322. Utrzymujący zakład bankierski lub kantor wymiany, albo zarządzający niemi, albo pracujący w nich, winny dokonania tranzakcji zabronionej przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące, będzie karany: grzywną do rubli dwóch tysięcy.

W razie powtórzenia takiego wykroczenia winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu, a nadto karze pieniężnej do rubli trzech tysięcy.

Nadto sąd mocen jest pozbawić winowajcę prawa utrzymywania zakładu bankierskiego lub kantoru wymiany, albo zarządzania niemi na czas od roku jednego do lat pięciu, a w razie powtórzenia takiego wykroczenia – nazawsze.

323. Utrzymujący zakład bankierski lub kantor wymiany, albo zarządzający niemi, albo pracujący w nich winny dokonania operacyj, o których nie zawiadomił gubernatora, będzie karany: grzywną do rubli tysiąca.

324. Winny:

1). otwarcia substancji na wszelkiego rodzaju papiery wartościowe w imieniu spółki lub towarzystwa handlowego lub przemysłowego, na którego otwarcie nie pozwolono;

2). emisji wszelkiego rodzaju papierów wartościowych w imieniu instytucji społecznej, albo spółki lub towarzystwa handlowego lub przemysłowego bez należytego pozwolenia na emisję takich papierów, albo wartości innej, niż ustalona przez to pozwolenie, albo w liczbie większej, niż pozwolono, lecz bez przekroczenia ogólnej sumy papierów, na które emisję pozwolono,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu

325. Winny dokonywania operacyj ubezpieczeniowych w imieniu towarzystwa ubezpieczeń, nie mającego należytego pozwolenia, albo wprawdzie w imieniu towarzystwa, które otrzymało takie pozwolenie, lecz niezgodnie z otrzymanem pozwoleniem, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

326. Założyciel spółki lub towarzystwa handlowego lub przemysłowego, winny

1) nieprowadzenia przepisanych przez ustawę ksiąg sznurowych do zapisywania akcyj lub udziałów i sum za nie wpływających

2) niezłożenia takich ksiąg do rewizji na żądanie odnośnej instytucji, która rzeczone księgi wydała,

będzie karany: grzywną do rubli pięciuset.

327. Winni umieszczenia w deklaracjach, składanych komisjom repartycji podatku od procederów, wiadomości świadomie fałszywych, zmierzających ku zmniejszeniu tego podatku lub zwolnienia od niego, o obrotach i dochodach przedsiębiorstw handlowych lub przemysłowych będą karani: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

328. Winni umieszczeni w sprawozdaniach i bilansach przedsiębiorstw, obowiązanych do sprawozdawczości publicznej lub przedsiębiorstw zrównanych z niemi, albo w dodatkowych zawiadomieniach lub wyjaśnieniach do tych sprawozdań świadomie fałszywych wiadomości, zmierzających ku zmniejszeniu podatku od procederów lub zwolnieniu od niego, członkowie zarządów, agenci odpowiedzialni towarzystw cudzoziemskich, księgowi i wogóle podpisały lub kontrasygnowały niezgodnie z prawdą sprawozdanie, bilans albo dodatkowe wiadomości lub wyjaśnienia do nich, będą karani: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy cześciu, a nadto karą pieniężną do rubli tysiąca.

329. Winny puszczenia w obieg znaków pieniężnych na okaziciela w jakiejkolwiek formie, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

330. Zarządzający lub kierujący sprawami w założonych za pozwoleniem rządu: instytucji kredytowej, towarzystwie ubezpieczeń wzajemnych, spółce udziałowej lub towarzystwie akcyjnem, winny dokonania operacyj, nie dozwolonych rzeczonym instytucjom, towarzystwom lub spółkom, będzie karany: grzywną do rubli dwóch tysięcy.

W razie powtórzenia takiego wykroczenia winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu, a nadto karą pieniężną do rubli trzech tysięcy.

331. Winny:

1). pogwałcenia postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o emisji wszelkiego rodzaju papierów wartościowych;

2). Przygotowania blankietów do wszelkiego rodzaju papierów wartościowych nie w trybie przepisanym,

będzie karany: grzywną do rubli pięciuset.

332. Winny urządzenia loterji publicznej bez należytego pozwolenia lub z pogwałceniem przepisów w tym przedmiocie postanowionych będzie karany: grzywną do rubli trzystu.

333. Winny:

1) sprzedaży lub innego rozpowszechniania biletów loterji cudzoziemskich, których obieg jest niedozwolony

2) niedozwolonej przez ustawę sprzedaży promes na loterje lub bilety pożyczek premjowych,

będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

334. Winny używania bądź nie posiadanej godności majstra cechowego w miejscowościach, gdzie istnieje ustrój cechowy jego rzemiosła, bądź praw rzemieślnika w miejscowościach z uproszczonym ustrojem rzemieślniczym będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

335. Nie mający według ustawy prawa prowadzenia handlu lub procederu wogóle, albo prowadzenia wszędzie lub w danej miejscowości handlu lub procederu określonego rodzaju, winny prowadzenia handlu lub procederu, będzie karany: grzywną do rubli pięciuset.

Jeśli zaś winowajca, w celu utrzymania pozwolenia na prowadzenie handlu lub procederu, złoży fałszywą deklarację, że nie należy do liczby osób, którym według ustawy zabrania się prowadzenia handlu lub procederu, albo zatai przyczyny, stojące według ustawy na przeszkodzie do wydania rzeczonego pozwolenia wówczas winowajca będzie karany: aresztem

[Część ostatnią uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6. art. 4]

336. Winny wyrobu, sprzedaży lub rozpowszechniania obrazów świętych lub innych świętych wizerunków w postaci gorszącej, jeśli nie ulega karze za przestępstwo przewidziane w artykułach 73 lub 74, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

[337 – 339 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6. art. 4]

340. Winny pogwałcenia postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o sprzedaży sztucznego oleju do palenia będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

Sztuczny olej do palenia odbiera się.

341. Handlujący, winny przyjęcia kupowanych: zboża, mąki, kaszy, słodu, śróty, otrąb, albo wogóle mielonego lub śrótowanego zboża, albo nasion oleistych, siewnych lub innych nie na wagę, lecz w inny sposób w miejscowościach, gdzie przyjmowanie ich na wagę przepisuje ustawa lub rozporządzenie obowiązujące, będzie karany: grzywną do rubli stu.

342. Handlujący, winny pogwałcenia postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o sprzedaży lnu lub konopi, będzie karany: grzywną do rubli stu.

Jeśli zaś handlujący jest winien przygotowania lub przechowywania na sprzedaż, albo sprzedawania lnu lub konopi, zawierających domieszkę odpadków lub innych obcych materjałów, albo zmoczonych w celu sztucznego powiększenia wagi włókna, to będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu.

343. Winny pogwałcenia przepisów o handlu kartami do gry będzie karany: grzywną do rubli trzystu.

344. Winny bądź wyrobu kart do gry celem ich zbytu, bądź przerabiania, przemywania lub czyszczenia w tym samym celu kart używanych, bądź przechowywania celem zbytu, albo zbywanie kart nieprawnie wyrobionych, przerobionych, przemytych lub oczyszczonych będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Nadto od winowajcy ściąga się za każdy tuzin talij takich kart po rubli piętnaście.

Tej samej karze ulega winny wyrobu banderoli nakładanych na karty do gry, a nie stanowiących znaków wartościowych, albo użycia takich banderoli, albo nałożenia na karty prawdziwych banderoli, już używanych.

Jeżeli wyrób lub banderoli, albo ich zbywanie stanowiły proceder winowajcy, to winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Narzędzia wyrobu, jak również karty lub banderole nieprawnie wyrobione odbiera się.

[345 uchylono 7. sierp. 1917, Dz. Urz., poz. 6, art. 4]

346. Winny bądź przywozu z za granicy celem puszczenia w obieg, bądź wyrobu w tym samym celu, bądź puszczenia w obieg, medalu, żetonu, biletu z zaproszeniem, afiszu, biletu wizytowego, cennika lub innego przedmiotu, odtwarzającego wizerunek znaku pieniężnego lub znaku, stwierdzającego pobranie opłaty akcyzowej, stemplowej lub pocztowej i mogącego być zbytym za taki znak, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli tysiąca.

Przedmioty te odbiera się.

347. Grawer, winny wyrobu pieczęci lub innego narzędzia, służącego do opatrzenia znakiem zaświadczającym w imieniu rządowej lub społecznej instytucji lub urzędnika, na zamówienie osoby do tego nieupoważnionej będzie karany: aresztem

348. Przemysłowiec lub handlujący, winny przechowywania na sprzedaż lub sprzedaży;

1). wyrobu złotego lub srebrnego, podlegającego obowiązkowemu cechowaniu, bez przepisanej cechy, z wyjątkiem rzeczy, przyjętych do naprawy;

2). złota malarskiego, srebra malarskiego lub listków złoto – srebrnych w książeczkach bez oznaczenia na nich lub z oznaczeniem, niezgodnem z prawdą, ilości i wagi listków, albo książeczek tego metalu, nie mających znaków instytucji probierczej lub plomb

3) nici złotych, srebrnych, nie wyłączając szychowych, i wyrobów z takich nici, bez wyciśnięcia cechy prywatnej na plombach, banderolach lub etykietach, albo bez oznaczenia na nich lub z oznaczeniem, niezgodnem z prawdą, jakości tych towarów,

będzie karany: grzywną do wysokości pięciokrotnej wartości metalu w wyrobach, nie mających cech, znaków, plomb, cech prywatnych i oznaczeń, albo mających oznaczenia, niezgodne z prawdą.

349. Przemysłowiec lub handlujący, winny przechowywania na sprzedaż, albo sprzedaży złotego lub srebrnego, podlegającego obowiązkowemu cechowaniu albo zwolnionego od obowiązkowego cechowania, któryby w ogólnej swej masie albo w częściach składowych, lub dodatkowych był próby niższej niż przepisane w ustawie, z wyjątkiem wyrobów, zwolnionych od obowiązkowej próby, jako tez rzeczy, przyjętych do naprawy, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

W razie powtórzenia takiego wykroczenia winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu, a nadto karą pieniężną do rubli trzystu.

350. Przemysłowiec, winny wypuszczenia na sprzedaż sztabki złota lub srebra bez wyciśnięcia na niej swojej cechy prywatnej, będzie karany: grzywną do wysokości potrójnej wartości metalu niecechowanego.

351. Winny:

1) wyrobu lub przechowywania na sprzedaż podrobionego stempla probierczego;

2) wyciśnięcia podrobionej cechy probierczej na złotych lub srebrnych wyrobie lub sztabce;

3) zmiany cechy, wyciśniętej przez instytucję probierczą, na cechę wyższą;

4) wyciśnięcia cechy probierczej bez udziału instytucji probierczej;

5) wlutowania cechy, wyciśniętej przez instytucję probierczą na wyrobie lub sztabce, w inny wyrób lub sztabkę,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu

352. Przemysłowiec lub handlujący, winny przechowywania na sprzedaż lub sprzedaży złotych lub srebrnych wyrobu lub sztabki, jeżeli na nich – o czem winowajca wiedział –wyciśnięto cechę podrobioną, albo cechę, wyciśniętą przez instytucję probierczą, zamieniono na cechę wyższą, albo wlutowano cechę, wyciśniętą przez instytucje probierczą, w inny wyrób lub sztabkę, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

353. W przypadkach wskazanych w artykułach 348 – 352, złoto i srebro w wyrobach lub sztabkach, nie mających przepisanych cech, znaków, plomb, cech prywatnych, lub oznaczeń, albo takich, które – jak się okazało- były próby niższej niż przypisana w ustawie, będzie odebrane i odesłane przez instytucję probierczą do mennicy petersburskiej celem przerobienia na monetę.

[354 i 355 uchylono.7 sierp. 1917. Dz. urz., poz. 6, art. 4]

356. Przemysłowiec lub handlujący, winny:

1). samowolnego wystawienia na towarze własnego wyrobu lub posiadanym na sprzedaż, albo na opakowaniu lub naczyniu, zawierającym towary, albo na cenniku, blankiecie lub ogłoszeniu handlowem znaku towarowego, ściśle odtworzonego lub wyraźnie podobnego do takiegoż znaku towarowego stanowiącego – o czem winowajca wiedział- przedmiot wyłącznego korzystania innego przemysłowca lub handlującego;

2). przechowywania na sprzedaż lub sprzedaży towaru ze wskazanym w ustępie poprzednim znakiem, samowolnie – o czem winowajca wiedział – wystawionym, albo puszczenie takiego towar w obieg w celach handlowych,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Znaki towarowe, nieprawnie wystawione, podlegają zdjęciu i zniszczeniu.

357. Przemysłowiec lub handlujący, winny bądź wystawienia na towarze, albo na opakowaniu lub naczyniu, zawierającem towary, albo na cenniku, blankiecie lub ogłoszeniu handlowem, znaku towarowego z napisem lub wizerunkiem zabronionym, bądź przechowywania na sprzedaż lub sprzedaży towaru z takim znakiem, będzie karany: grzywną do rubli dwustu.

Znaki towarowe, nieprawnie wstawione, podlegają zdjęciu i zniszczeniu.

358. Winny użycia na wyrobie znaku, ustanowionego w celu zabezpieczenia praw korzystania z rysunku lub modelu, bez uprzedniego zgłoszenia rysunku lub modelu w trybie przepisanym, będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

359. Winny używania, bez należytego pozwolenia, w handlu, przy przewozie przedmiotów, przy pobieraniu wpłat wszelkiego rodzaju, na szyldach lub ogłoszeniach zakładów handlowych lub przemysłowych, znaku przynależnego towarzystwu, założonego w trybie przepisanym będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

360. Winny używania, bez należytego pozwolenia wizerunku herbu państwa lub wizerunku, wyraźnie podobnego do takiego herbu, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

361. Winny nie zawiadomienia odnośnej władzy o zaszłem przejściu należącego doń rosyjskiego statku handlowego, zaopatrzonego w patent na wywieszenie flagi rosyjskiej floty handlowej, w posiadanie osoby, nie mającej według ustawy prawa używania takiej flagi, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

362. Winny umożliwienia osobie, nie mającej prawa wywieszania rosyjskiej flagi handlowej, skorzystania z jego nazwiska celem otrzymania patentu lub celem korzystania z wydanego patentu na żeglugę pod rosyjską flagą handlową, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Tej samej karze ulega cudzoziemiec, który zawarł z poddanym rosyjskim tranzakcję przeciwną prawu celem uzyskania dla siebie patentu na żeglugę pod rosyjską flagą handlową, nie mając do tego prawa, jak również kapitan statku cudzoziemskiego, winny przeciwnego prawu żeglowania pod rosyjską flagą handlową.

363. Przemysłowiec lub handlujący, winny przechowywania na sprzedaż, albo używania w handlu lub w swym procederze wagi lub miary:

1). nierzetelnych;

2). których używania w handlu wogóle lub w danym rodzaju zabroniono;

3). bez przepisanej cechy,

będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub rubli trzystu

Tej samej karze ulega osoba utrzymująca zakłady fabryczne, fabryce lub zakład rzemieślniczy, zajmująca się wyrobem na sprzedaż wymierzonych naczyń szklanych, przeznaczonych do napojów, podlegających akcyzie, albo handlujący takiemi naczyniami, winny wyrabiania lub przechowywania na sprzedaż, albo sprzedawania rzeczonych naczyń nie przepisanej miary.

Część siedemnasta

O pogwałceniu przepisów o najmie osobistym

364. Zarządzający zakładami fabrycznemi, fabryką, procederem, lub zakładem rzemieślniczym, albo ich zastępca winny:

1) samowolnego obniżenia płacy robotnikowi wbrew przepisom ustanowionym w ustawie;

2) przymusowej wypłaty robotnikowi nie pieniędzmi, lecz towarem lub innemi przedmiotami;

3) wypłaty robotnikowi kuponem, choćby termin jego płatności już nastąpił, albo znakiem, mającym wartość warunkową,

będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

Jeżeli to wykroczenie popełniono po raz trzeci, albo, chociażby popełnione po raz pierwszy, spowodowało ono wśród robotników zaburzenie, które wywołało przybycie władzy w celu przywrócenia porządku, winowajca będzie karany: aresztem.

Nadto, jeżeli winowajca zarządził zakładami fabrycznemi, fabryką, procederem lub zakładem rzemieślniczym, sad mocen jest pozbawić go prawa zarządzania takiemi zakładami fabrycznemi, fabryką , procederem lub zakładem na czas od roku jednego do lat pięciu.

365. Zarządzający zakładami fabrycznemi, fabryką, procederem, winny niedania możności robotnikom małoletnim uczęszczania do szkoły w przypadkach i w przeciągu czasu postanowionych przez ustawę, będzie karany: grzywną do rubli stu.

366. Zarządzający zakładami fabrycznemi, fabryką, procederem lub zakładem rzemieślniczym, albo ich zastępca winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o pracy małoletnich, wyrostków i kobiet, ochraniających ich zdrowie lub bezpieczeństwo będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu.

Grzywny za przestępstwa przewidziane w artykule niniejszym, jako też w artykułach 364 i 365 idą na kapitał zapomogowy dla ubogich i kalekich robotników.

367. Robotnicy w zakładach fabrycznych, fabryce, przemyśle górniczym, w warsztatach kolejowych, portowych i tym podobnych, albo wogóle w takiem przedsiębiorstwie, którego czynności zaprzestanie może się niepomyślnie odbyć na interesach ludności miejscowej winni zaprzestania pracy w porozumieniu wzajemnem, w celu zmuszenia przedsiębiorcy do podwyższenia płacy zarobkowej przed upływem terminu najmu, albo do zmiany innych warunków najmu przed upływem terminu najmu przed upływem jego terminu, za tę zmowę będą karani: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Jeśli uczestnik zmowy dopuścił się w czasie jej trwania umyślnego uszkodzenia mienia przedsiębiorcy lub osoby, u niego pracującej, i nie ulega za takie uszkodzenie karze surowszej, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli uczestnik zmowy przystąpił do pracy na żądanie odnośnej władzy lub zarządzającego przedsiębiorstwem, wskazanem w części pierwszej artykułu niniejszego, zwalnia się go od kary za udział w zmowie.

368. Winny podżegania robotników do zmowy, w artykule 367 przewidzianej, chociażby winowajca nie był robotnikiem, jeżeli zmowa nastąpiła, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeżeli podżegania do takiej zmowy dopuścił się nie robotnik i zmowa nie nastąpiła winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

369. Robotnik przemysłu fabrycznego lub górniczego, winny samowolnego odmówienia pracy przed upływem terminu najmu, albo w razie najmu na termin nieokreślony – bez uprzedzenia pracodawcy na dwa tygodnie przedtem, będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego.

Tej samej karze ulega robotnik, który się zgodził do przedsiębiorstwa wydobywania złota lub platyny, lecz nie stawił się w niem, albo stawił się dopiero po upływie dwóch tygodni od terminu, ustalonego w umowie najmu.

[370 – 371 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6, art. 4]

373. Winny najmu do robót wiejskich robotnika, zobowiązanego na ten czas –o czem winowajca wiedział – terminową umową najmu za kartę kontraktową z innym najmującym będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

374. Najemca, winny przymusowej zapłaty robotnikowi wiejskiemu nie pieniędzmi, lecz towarem lub innemi przedmiotami, będzie karany: grzywną do rubli stu.

Jeżeli zapłaty dokonano kuponem, chociażby termin jego płatności już nastąpił, albo znakiem, mającym wartość warunkową, winowajca będzie karany: grzywną do rubli trzystu.

375. Robotnik wiejski, winny podania przy najmie do roboty wiejskiej cudzej karty kontraktowej za swoją, albo oddania w tym celu swojej karty kontraktowej innemu będzie karany: aresztem

376. Robotnik wiejski, winny:

1). świadomie fałszywego oświadczenia odnośnej władzy o zgubieniu karty kontraktowej, wydanej w celach najmu do robót wiejskich, albo o miejscu sporządzenia tej karty;

2). samowolnego niestawienia się do roboty wiejskiej akordowej, którą zobowiązał się wykonać na termin z mocy najmu terminowego za kartą kontraktową albo samowolnego porzucenia takiej roboty, jeżeli nie spełnił uprawnionego żądania odnośnej władzy, by się stawił u najemcy lub powrót do roboty, będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu.

377. Sługa, czeladnik, terminator lub robotnik wiejski, winny bądź umyślnie grubjańskiego obchodzenia się z najemcą lub członkiem jego rodziny, bądź otwartego, połączonego z grubjaństwem nieposłuszeństwa najemcy lub osobie, której powierzono nadzór nad robotą lub robotnikami, będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu.

Część osiemnasta

O pogwałceniu przepisów co do prowadzenia robót budowlanych i co do używania dróg komunikacji i środków porozumiewania się

378. Winny wzniesienia albo przebudowy budynku lub urządzenia bez należytego pozwolenia, gdy ustawa go wymaga, będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

379. Winny:

1) zbudowania, bez należytego pozwolenia, kościoła lub chrześcijańskiego domu modlitwy, albo urządzenia ich bez pozwolenia w budynku, należącym do winowajcy, lub w zajmowanem przezeń pomieszczeniu;

2) zbudowania domu modlitwy wyznania niechrześcijańskiego, albo urządzenia wogóle pomieszczenia do odprawiania w niem powszechnego nabożeństwa tego wyznania bez w odległości mniejszej, niż postanowiona lub dozwolona, od kościołów chrześcijańskich lub innych zabudowań,

będzie karany: grzywną do rubli trzystu.

[380 uchylono 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6, art. 4]

381. Zbudowane bez należytego pozwolenia: kościół lub dom modlitwy, pustelnia lub inna tego rodzaju siedziba, w przypadkach przewidzianych w artykułach 379 lub 380, mogą być zachowane do czasu udzielenia należytego na to pozwolenia.

[14 mar. st. st. 1906. Dz. pr. ros. poz. 461, I].

382. Winny niewykonania – przy dokonywaniu robót budowlanych, albo urządzaniu dróg komunikacji lub środków porozumiewania się- przepisów technicznych lub innych, przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące postanowionych, o budownictwie albo urządzaniu dróg komunikacji lub środków porozumiewania się, będzie karany: aresztem na czas do tygodni dwóch lub grzywną do rubli pięćdziesięciu.

Jeśli nie wykonano przepisów, postanowionych ku ochronie bezpieczeństwo osobistego, winowajca będzie karany: w przypadku, wskazanym w części pierwszej artykułu niniejszego, - aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu; w przypadku, wskazanym w części drugiej artykułu niniejszego – aresztem.

Nadto sąd mocen jest zabronić winnemu technikowi lub ryczałtowemu przedsiębiorcy dokonywania wyżej wskazanych robót na czas od roku jednego do lat pięciu, aw razie powtórzenia takiego wykroczenia – nazawasze.

383. Winny niespełnienia obowiązku utrzymywania studni w nienależytymm stanie, przepisanego przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące, będzie karany: grzywną do rubli dziesięciu.

384. Winny bądź dokonania w okręgu ochrony źródeł wód mineralnych i leczniczych błot mineralnych, bez należytego pozwolenia albo bez uprzedniego zawiadomienia miejscowej zwierzchności górniczej w terminie przepisanym, takich robót, do których wykonania wymagane jest rzeczone pozwolenie lub zawiadomienie, bądź wznowienia wstrzymanych albo dokonywania zabronionych przez tęż władzę, robót wspomnianych, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

385. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązuje przepisów:

1) o spławie drzewa opałowego i budowlanego;

2) o należytem utrzymywaniu i używaniu wybrzeży do holowania;

3) o rozwodzeniu mostów dla przejścia statków i o spuszczaniu wód,

będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

Tej samej karze ulega winny bądź spowodowania zatrzymania żeglugi, bądź innego przeszkadzania w ruchu statków

386. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów: o budowie, opatrzeniu i utrzymaniu statków; o ruchu statków na drogach wodnych; o ładowaniu i wyładowywaniu statków; o utrzymaniu przystani korzystaniu z nich, o korzystaniu ze znajdujących się w portach żurawi, magazynów składowych i innych urządzeń i przyrządów, albo z wypuszczonych działek terytorjum portowego będzie karany: grzywną do rubli stu.

Jeśli pogwałcenie wyżej wspomnianych przepisów zagrażało bezpieczeństwu osobistemu: winowajca będzie karany: aresztem

388. Winny zmienienia samowolnie kierunku rzeki spławnej, albo wstrzymania jej biegu za pomocą tamy, albo osłabienia jej biegu przez urządzenie kanału, lub w inny sposób będzie karany grzywną do rubli stu.

[389 i 390 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz. poz. 6, art. 4]

391. Pilot lub inny przewodnik portowy lub nadbrzeżny, winny niespełnienia obowiązków w zakresie przeprowadzenia statków, jak również osoba, nie mająca stanowiska pilota, winna wzięcia na siebie tego obowiązku, bez należytego pozwolenia lub bez widocznej ku temu konieczności karze: aresztu na czas do tygodni dwóch lub grzywny do rubli pięćdziesięciu.

Jeśli z winy pilota lub osoby, która wzięła na siebie obowiązki pilota, statek prowadzony osiadł na mieliźnie lub na kamieniu, albo ruch tych statków uległ zatrzymani, winowajca będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzch , lub grzywną do rubli trzystu.

[392 – 395 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6, art. 4]

396. Funkcjonariusz kolei żelaznej lub drogi komunikacji pocztowej lub wodnej, jako też woźnica, kontroler lub konduktor wozów publicznych, winny grubjańskiego obchodzenia się z jadącymi, będzie karany: aresztem na czas do dni siedmiu lub grzywną do rubli dwudziestu pięciu.

397. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów dla publiczności na kolejach żelaznych, będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

398. Winny:

1) przejazdu, przejścia, lub przeciągania czegokolwiek przez drogę żelazną w czasie, gdy to jest niedozwolone;

2) niezniesienia lub nieprzeniesienia po udzielonem przez policję lub zarząd kolei żelaznej upomnieniu, dokonanego zatarasowania toru kolejowego, albo wogóle tego, co urządzono z pogwałceniem postanowionych przez ustawę przepisów o urządzeniach i robotach w pobliżu toru kolei żelaznej,

będzie karany: grzywną do rubli stu.

399. Funkcjonarjusz kolei żelaznej, winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o przewozie pasażerów lub ładunków i o kolejowym nadzorze policyjnym, będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu.

400. Winny bądź przyjęcia na służbę w zakresie eksploatacji kolei żelaznej, albo w zakresie ruchu parowców lub okrętów, osoby, nie mającej – o czem winowajca wiedział – prawa do tego, bądź powierzenia obowiązków w zakresie takiej eksploatacji osobie do tego niezdolnej, o czem winowajca wiedział, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

401. Winny:

1) niewykonania przepisów, postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące co do urządzenia w miastach ulic, placów, bruków, chodników, rynsztoków lub mostów na rynsztokach poprzecznych;

2) nienależytego utrzymywania chodników, mostków lub bruków,

będzie karany: grzywną do rubli dwudziestu pięciu.

402. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o utrzymywaniu lub oświetleniu ulic będzie karany: grzywną do rubli dwudziestu pięciu.

403. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów co do jazdy taborów po szosach lub innych drogach, albo co do pędzenia po nich bydła, będzie karany: grzywną do rubli dziesięciu.

404. Winny ominięcia w przejeździe rogatek na szosie, albo uchylenia się w inny sposób o uiszczenia opłaty drogowej, niezależnie od wniesienia przepisanej opłaty będzie karany: grzywna do wysokości potrójnej w stosunku do należnej lub nieopłaconej przezeń opłaty.

405. Woźnica prywatny, winny niedozwolonego przewozu końmi rozstawionemi przejezdnych lub wozów publicznych na traktach poczt wolnych, będzie karany: grzywną w wysokości od zwyczajnej do potrójnej należytości przewozowej od każdego konia za całą przestrzeń, którą winowajca przebył wzdłuż linji poczt wolnych.

Pieniądze ściągnięte od winowajcy idą na rzecz poszkodowanego przedsiębiorcy pocztowego.

406. Winny urządzenia poczty do niedozwolonego przesyłania, z pominięciem urzędów pocztowych, listów, pieniędzy lub rzeczy będzie karany: grzywną do rubli pięciuset.

407. Winny przeszkadzania przejazdowi lub przechodzeniu drogami komunikacji, oddanemi do użytku powszechnego, przez ich zatarasowanie, będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

Cześć dziewiętnasta

O przestępstwach przeciw prawom familijnym

408. Winny wstąpienia w związek małżeński z osobą, zmuszoną do tego – o czem winowajca wiedział – przez gwałt na osobie albo groźbę zabójstwa, bardzo ciężkiego lub ciężkiego uszkodzenia ciała osobie, której grożono, lub członkom jej rodziny, jeśli taka groźba mogła wywołać w osobie, której grożono, obawę jej urzeczywistnienia, będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu lub zamknięciem w domu poprawy.

Tej samej karze ulega winny zmuszenia do wstąpienia w związek małżeński sposobami, wskazanemi w artykule niniejszym, obojga wstępujących w związek małżeński lub jednego z nich.

409. Winny wstąpienia w związek małżeński z osobą, która, jak mu było wiadomo, nie mogła rozumieć natury i znaczenia tego co czyniła, lub kierować swojemi postępkami wskutek chorobliwego rozstroju czynności duchowych, albo nieprzytomności, albo też niedorozwoju umysłowego, pochodzącego z wady cielesnej lub choroby, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

410. Winny wstąpienia w związek małżeński za pomocą oszukania narzeczonego lub narzeczonej wydaniem siebie fałszywie za osobę, przez nich wybraną, albo ukryciem okoliczności, czyniącej związek małżeński nieważnym będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

411. Winny wstąpienia w związek małżeński świadomie w takim stopniu pokrewieństwa lub powinowactwa, w którym obcowanie płciowe podług kodeksu niniejszego uważa się za kazirodcze, będzie karany jak za kazirodztwo.

412. Winny wstąpienia w związek małżeński świadomie podczas istnienia poprzedniego małżeństwa, jeśli uznane przez ustawę przepisy religijnego wyznania winowajcy nie ustanawiają specjalnego na to pozwolenia, będzie karany: będący w związku małżeńskim –zamknięciem w domu poprawy, nie będący w związku małżeńskim – zamknięciem w więzieniu.

413. Duchowny chrześcijański, posiadający godność księdza, albo stanowisko proboszcza lub przełożonego staroobrzędowców lub gminy sekciarskiej, biorący udział świadomie w połączeniu związkiem małżeńskim przewidzianym w artykułach 408 – 412 będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech, lub zamknięciem w więzieniu.

Tej samej karze ulegają: 1) duchowny wyznania niechrześcijańskiego, biorący udział świadomie w połączeniu związkiem małżeńskim przewidzianym w artykułach 408 – 412; 2) urzędnik, winny dokonania zapisu do ksiąg metrycznych, zaświadczającego świadomie przeciwny prawu związek małżeński [art. 408 – 412] i, 3) świadek, winny poręczającego świadczenia świadomi przy zawarciu takiego małżeństwa [art. 408 – 412].

[14 mar. st. st. 1906. Dz. Pr. ros. poz. 406, I.].

414. Osoba, która doszła do wieku, wymaganego do zawarcia małżeństwa, winna wstąpienia w związek małżeński z osobą, nie mającą wieku, wymaganego do zawarcia małżeństwa, będzie karana: aresztem.

415. Osoba wyznania chrześcijańskiego, winna wstąpienia w związek małżeński, wbrew ustawie, świadomie z osobą wyznania niechrześcijańskiego, będzie karana: aresztem.

Winowajcę zwalnia się od kary, jeśli współmałżonek jego niechrześcijanin w czasie trwania małżeństwa przyjął wiarę niechrześcijańską.

416. Winny wstąpienia w związek małżeński świadomie w takim stopniu pokrewieństwa lub powinowactwa, w którym małżeństwo uważa się podług ustawy za nieważne, jeśli winowajca nie ulega karze z artykułu 411, będzie karany: aresztem

417. Winny porwania kobiety niezamężnej, która doszła do wieku, wymaganego do zawarcia małżeństwa, lecz nie skończyła lat dwudziestu jeden, w celu wstąpienia z nią w związek małżeński za jej zgodą, lecz bez zgody jej rodziców, będzie karany: aresztem

418. Osoba stanu małżeńskiego, winna cudzołóstwa, jak również winny wstąpienia świadomie z osobą stanu małżeńskiego w związek cudzołożny, ulegnie karze: aresztu

419. Winny:

1) odmowy dostarczania wyżywienia i utrzymania swej matce lub swemu ojcu prawnemu, o których wiedział, że tego potrzebują, jeśli winowajca miał na to środki dostateczne;

2) uporczywego nieposłuszeństwa władzy rodzicielskiej, albo grubjańskiego obchodzenia się z matka lub ojcem prawnym;

3) wstąpienia w związek małżeński wbrew stanowczemu zakazowi matki lub ojca prawego, jeśli winowajca nie skończył lat dwudziestu jeden,

będzie karany: aresztem

420. Rodzic, opiekun, kurator lub mający nadzór nad nieletnim, winny:

1) okrutnego obchodzenia się z osobą, nie mającą lat siedemnastu, jeśli czyn winowajcy nie stanowi bardzo ciężkiego lub ciężkiego uszkodzenia ciała;

2) skierowania osoby, nie mającej lat siedemnastu do żebractwa lub innego zajęcia niemoralnego, albo oddania jej na ten cel;

3) przymuszenia osoby, nie mającej lat dwudziestu jeden, za pomocą nadużycia władzy rodzicielskiej lub opiekuńczej, do wstąpienia w związek małżeński, jeśli zawarcie małżeństwa nastąpiło,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Nadto sąd mocen jest pozbawić winowajcę władzy nad nieletnimi.

421. Rodzic, opiekun, kurator lub mający nadzór nad małoletnim, winny oddania do zakładów fabrycznych, fabryki, przemysłu górniczego lub zakładu rzemieślniczego małoletniego, nie mającego jeszcze wieku na to przepisanego będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu.

422. Opiekun lub kurator, winny zmuszania, za pomocą nadużycia swej władzy, osoby, nie mającej lat dwudziestu jeden, do wstąpienia z nim w związek małżeński, jeśli zawarcie małżeństwa nastąpiło będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech

423. Kto, mając obowiązek nadzoru odpowiedzialnego nad małoletnim lub inną oddaną mu w trybie przepisanym osobą, pozostawi taką osobę bez należytego nadzoru, jeśli wskutek tego podlegający nadzorowi popełnił zbrodnię lub występek, będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu.

424. Kto mając obowiązek z mocy ustawy oznajmić o urodzeniu lub śmierci osobie, upoważnionej do prowadzenia ksiąg metrycznych lub zapisów urodzeń i śmierci, nie spełni tego obowiązku, będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

425. Duchowny wyznania chrześcijańskiego nieprawosławnego, posiadający godność księdza, albo na stanowisku proboszcza lub przełożonego staroobrzędowców lub gminy sekciarskiej, albo duchowny wyznania niechrześcijańskiego, albo urzędnik, obowiązani do prowadzenia ksiąg metrycznych lub zapisów urodzeń, śmierci, lub ślubów małżeńskich, winni niewciągnięcia do nich wiadomości, warunkujący następstwa cywilne tych faktów, będą karani: zamknięciem w więzieniu.

Nadto sąd mocen jest usunąć winnego duchownego z zajmowanego urzędu kościelnego na czas od miesięcy sześciu do lat trzech.

[14 mar. st. st. 1906. Dz. pr. ros., poz. 461, I]

426. Duchowny wyznania chrześcijańskiego nieprawosławnego, posiadający godność księdza, albo stanowisko proboszcza lub przełożonego staroobrzędowców lub gminy sekciarskiej, albo duchowny wyznania niechrześcijańskiego, albo urzędnik, obowiązani do prowadzenia ksiąg metrycznych lub zapisów urodzeń, śmierci lub ślubów małżeńskich, winni:

1) niewciągnięcia przez niedbalstwo do takiej księgi lub zapisu należytych wiadomości;

2) wniesienia przed niedbalstwo do takiej księgi lub takiego zapisu wiadomości nieprawdziwych

3) niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o trybie prowadzenia lub przechowywania takich ksiąg lub zapisów jak również o składaniu ich we właściwym czasie do odpowiednich urzędów,

będą karani: grzywną do rubli trzystu.

[14 nar. st. st. 1906. Dz. pr. ros. poz. 461, I].

Część dwudziesta

O podrabianiu monety, papierów i znaków wartościowych

427. Winny podrobienia:

1) rosyjskiej monety, chociażby z metalu próby przepisanej dla niej ustawowo, albo państwowego biletu bankowego;

2) rosyjskich: państwowego papieru procentowego, kuponu lub odcinka od takiego papieru, albo biletu państwowej instytucji kredytowej, albo innego państwowego papieru państwowego,

będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat dwunastu.

Jeśli podrobienia rosyjskich: monety, biletu, papieru, kuponu lub odcinka dokonano sposobem, nie przedstawiającym niebezpieczeństwa znacznego rozmnożenia falsyfikatu, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu lub zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli podrobiono cudzoziemskie: monetę, albo państwowy bilet bankowy, albo państwowy papier procentowy, kupon lub odcinek od takiego papieru, albo bilet państwowej instytucji kredytowej, albo inny państwowy papier wartościowy, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat dziesięciu.

Jeśli zaś:

1) podrobienia cudzoziemskich: monet, biletu, papieru, kuponu lub odcinka dokonano sposobem nie przedstawiającym niebezpieczeństwa znacznego rozmnożenia falsyfikatu;

2) podrobiono monetę cudzoziemską niepełnowartościową [bilon],

to winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

428. Winny podrobienia rosyjskich lub cudzoziemskich: biletu społecznych lub prywatnych instytucji kredytowych, albo akcji lub obligacji towarzystw lub spółek, upoważnionych w trybie przepisanym do emisji biletów, akcyj lub obligacyj, albo innego dozwolonego w obiegu papieru wartościowego, albo kuponu lub odcinka od nich, będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

Jeśli podrobienia dokonano sposobem, nie przedstawiającym niebezpieczeństwa znacznego rozmnożenia falsyfikatu, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

429. Winny bądź przerobienia monety, biletu, papieru, kuponu lub odcinka, wymienionych w artykułach 427 lub 428, nadającego im wyższą wartość, bądź usunięcie z takiego biletu, papieru, kuponu lub odcinka oznak opłacenia lub innego umorzenia, będzie karany jak za ich podrobienie.

430. Winny puszczenia w obieg, albo przedstawienia do opłaty, albo oddania innej osobie, przyjęcia, przechowywania, przewozu lub wpuszczenia z za granicy w celu takiego puszczenia lub przedstawienia podrobionych lub przerobionych – o czem winowajca wiedział – monety, biletu, papieru, kuponu lub odcinka, wymienionych w artykułach 427 lub 428, będzie karany jak za podrobienie.

Jeśli ten, kto świadomie zbył podrobione lub przerobione: monetę, bilet, papier, kupon lub odcinek otrzymał je jako prawdziwe lub od osoby, która je otrzymała jako prawdziwe, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

431. Winny:

1) przygotowania lub podrabiania monety, biletów, papierów, kuponów lub odcinków, wymienionych w artykułach 427 lub 428;

2) udziału w zrzeszeniu, utworzonem w celu podrabiania, przerabiania lub zbytu podrobionych lub przerobionych: monety, biletów, papierów, kuponów lub odcinków, wymienionych w artykułach 427 lub 428,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu.

432. Winny zmienienia próby lub wagi monety rosyjskiej lub cudzoziemskiej przez odjęcie jej części w tym celu, aby zbywając taką monetę, jako monetę pełnej wagi przywłaszczyć sobie oddzielone części metalu, jeśli te zbycie nastąpiło albo winowajca zajmował się temi czynami w charakterze procederu, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Tej samej karze ulega winny skupu metalu, osiągniętego o czem winowajca wiedział – w sposób, wskazany w artykule niniejszym.

433. Winny:

1) zdejmowania z papierów, aktów lub dokumentów, znajdujących się w aktach instytucyj rządowych lub osób urzędowych, marek stemplowych, któremi opłacono rzeczone papiery, akty lub dokumenty;

2) wywabienia lub usunięcia na takich markach stemplowych oznak umorzenia;

3) wywabienia lub usunięcia tekstu, napisanego na papierze stemplowym, wyjętym z akt instytucji rządowych lub osób urzędowych;

jeśli te czyny popełniono celem zbytu takich stemplowych marek lub papieru jako prawdziwych, albo puszczenia ich w obieg będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

Jeśli przestępstw, przewidzianych w części pierwszej artykułu niniejszego, dopuszczono się w charakterze procederu, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

434. Winny podrobienia lub przerobienia, nadającego wyższą wartość, rosyjskich lub cudzoziemskich: papieru stemplowego, marki, banderoli lub innego znaku wartościowego, mającego za zadanie udowadniać uiszczenie rządowych lub społecznych: opłaty lub poboru, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

Tej samej karze ulega winny bądź użycia za autentyczny, bądź zbycia znaku wartościowego podrobionego lub przerobionego, o czem winowajca wiedział.

Jeśli zaś winowajca zajmował się podrabianiem , przerabianiem albo zbytem podrobionych lub przerobionych znaków wartościowych w charakterze procederu, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

435. Winny użycia jako autentycznych, albo zbytu jako nieużywanych: papieru stemplowego, marki, banderoli lub innego znaku wartościowego, mających za zadanie udowadniać uiszczenie rządowych lub społecznych: opłaty lub poboru, z wiedzą, że z nich usunięto oznaki ich umorzenia, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Tej samej karze ulega winny usunięcia oznaki umorzenia z używanych: papieru stemplowego, marki, banderoli, lub innego takiego znaku wartościowego w celu zbycia ich jako autentycznych, albo puszczenia ich w obieg, jeśli winowajca zajmował się ich zbytem lub puszczeniem w obieg w charakterze procederu.

436. Narzędzia i materjały, które służyły do podrabiania lub przerabiania monety, biletów, papierów, kuponów, odcinków lub znaków wartościowych, jak również podrobione lub przerobione monety, bilety, papiery, kupony, odcinki lub znaki wartościowe odbiera się.

Winnemu podrabiania, przerabiania lub zbytu podrobionych lub przerobionych monet, biletów, papierów, kuponów lub odcinków, wymienionych w częściach pierwszej lub drugiej artykułu 427, prócz właściwej kary wymierza się karę pieniężną w sumie, równej wartości nominalnej puszczonych w obieg monet, biletów, papierów, kuponów lub odcinków

Część dwudziesta pierwsza

O fałszu

437. Winny podrobienia lub przerobienia rozkazu Najwyższego bądź celem użycia jako autentycznego, bądź z wiedzą o przeznaczeniu na ten cel, będzie karany ciężkiemi robotami terminowemi.

Jeśli podrobiono lub przerobiono rozkaz Najwyższy, własnoręcznie przez Jego Cesarską Mość zatwierdzono lub opatrzony podpisem Najwyższym, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami bezterminowemi.

438. Winny uszkodzenia, ukrycia, zagarnięcia, podrobienia lub przerobienia dowodu stanu cywilnego innej osoby bądź w celu ukrycia lub zmiany jej stanu, bądź z wiedzą o przeznaczeniu na ten cel, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

439. Winny użycia świadomie nienależącego doń akt stanu cywilnego w celu przywłaszczenia sobie cudzego stanu cywilnego będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

440. Winny podrobienia bądź przerobienia bądź celem użycia za autentyczny, bądź z wiedzą o przeznaczeniu na ten cel, dokumentu, mogącego służyć za dowód powstania, zmiany lub ustania prawa lub obowiązku, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

441. Winny podrobienia bądź przerobienia bądź celem użycia za autentyczny, bądź z wiedzą o przeznaczeniu na ten cel, dokumentu, pochodzącego od instytucji rządowej lub społecznej, albo od urzędnika i stwierdzającego ich czynność, postanowienie lub rozporządzenie, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy lub w więzieniu.

442. Winny podrobienia lub przerobienia bądź celem użycia za autentyczny, bądź z wiedzą o przeznaczeniu na ten cel, dowodu na zamieszkiwanie, albo pozwolenia na przejazd, lub urlop, jeśli dokumentu użyto jako autentyczny, albo go zbyto, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli:

1) przeróbka dotyczyła tylko terminu lub miejsca pobytu, wskazanych w tych dokumentach;

2) dokumentu takiego nie użyto jako autentycznego i nie zbyto,

winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Jeśli zaś winowajca zajmował się podrabianiem lub przerabianiem dokumentów, przewidzianych w artykule niniejszym, w charakterze procederu, to będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

443. Winny podrobienia lub przerobienia bądź celem użycia za autentyczne, bądź z wiedzą o przeznaczeniu na ten cel:

1) świadectwa stanu zdrowia, prowadzenia się lub ubóstwa;

2) świadectwa na otrzymanie ulgi w płaceniu lub na zwolnienie od płacenia podatku, opłaty; lub innego poboru, albo na otrzymanie wspomożenia rządowego lub społecznego;

3) przedmiotu, mogącego służyć za dowód powstania, zmiany lub ustania prawa do obowiązku;

4) ustanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące: blachy, żetonu lub innego zaświadczającego znaku, świadczącego o wniesieniu opłaty lub poboru, o wykonanie czynności, wymaganej do otrzymania pozwolenia odnośnej władzy, lub o otrzymaniu takiego pozwolenia;

5) karty kontraktowej lub książki najmu osobistego;

6) dokumentu, służącego bądź do informacji, bądź do stwierdzenia wpłynięcia lub biegu papierów, albo zachowania form lub obrzędów postępowania w sprawie;

7) świadectwa, biletu lub znaku na prawo polowania, łowienia ryb lub innego połowu, zbierania grzybów lub innego użytkowania z majątku;

8) świadectwa, biletu lub znaku na prawo przejazdu kolejami żelaznemi, albo innemi drogami komunikacji, albo na prawo wstępu, na widowiska albo do pomieszczeń, do których wchodzić wolno za specjalnymi stwierdzającemi świadectwami, biletami lub znakami;

9) biletu na loterję, przez rząd dozwoloną,

jesli takiego dokumentu użyto jako autentycznego, albo go zbyto: będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Jeśli:

1). okoliczność, zaświadczana przez taki dokument jest prawdziwa;

2). dokumentu takiego nie użyto jako autentycznego i nie zbyto,

winowajca będzie karany: aresztem.

Jeśli zaś winowajca zajmował się podrabianiem lub przerabianiem dokumentów, przewidzianych w artykule niniejszym, w charakterze procederu, to będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

444. Lekarz, nie będący na służbie państwowej lub społecznej, winny wydania świadomie fałszywego świadectwa stanu zdrowia, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

445. Winny:

1) świadomie fałszywego zaświadczenia przed odnośną władzą okoliczności, która winna być wciągnięta do aktu stanu cywilnego, albo do aktu wieczystego lub sporządzonego względnie zaświadczonego notarjalnie, albo do księgi hipotecznej lub wieczystej, jeśli na podstawie tego zaświadczenia akt taki sporządzono lub zaświadczono, albo wpis wciągnięto do księgi;

2) potwierdzenia w charakterze świadka dokumentu, wymagającego podług ustawy takiego potwierdzenia, jeśli ten dokument lub potwierdzenie zawierały fałszywe – o czem winowajca wiedział – przedstawienie okoliczności zaświadczanej potwierdzeniem;

3) świadomie fałszywego przedstawienia w księgach handlowych, przepisanych przez ustawę, albo z wypisanych w nich rachunkach handlowych, okoliczności, temi księgami stwierdzanej, jeśli te księgi lub rachunki złożono odnośnej instytucji w celu stwierdzenia takiej okoliczności,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

446. Winny świadomego fałszywego sporządzenia w wydanych przez rząd księgach górniczych lub fabrycznych zapisu ciał kopalnych, podlegających podatkowi górniczemu, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Nadto, właścicielowi zakładów fabrycznych, procederu lub fabryk wydobywania złota, któremu wydano księgę, wymierza się karę pieniężną na rzecz Skarbu lub Gabinetu Jego Cesarskiej Mości, według przynależności, w wysokości podwójnego podatku górniczego za lata, których dotyczy fałszywy zapis.

[447 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6, art. 4].

448. Winny bądź użycia świadomie za autentycznego dokumentu podrobionego, przerobionego lub zawierającego fałszywe zaświadczenie, bądź zbycia świadomie takiego dokumentu, jeśli za czyn ten nie postanowiono odpowiedzialności szczególnej, będzie karany, jak za podrobienie, przerobienie lub sporządzenie takiego dokumentu.

[449 uchylono. 7 sierp. 1817. Dz. Urz., poz. 6, art. 4].

450. Winny podrobienia bądź celem użycia za autentycznej, bądź z wiedzą o przeznaczeniu na ten cel, pieczęci lub innego przyrządu do odciskania cechy lub innego zaświadczającego znaku w imieniu instytucji rządowej lub społecznej, albo w imieniu urzędnika, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

451. Winny podrobienia cudzych: pieczęci herbowej lub imiennej, albo innego przyrządu do odciskania znaku, zastępującego pieczęć, jeśli podrobienia tego dokonano celem użycia pieczęci lub przyrządu jako autentycznych, albo z wiedzą o przeznaczeniu do tego celu i wyrządzenia szkody interesów majątkowym osoby lub instytucji prywatnej, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy trzech.

452. Winny użycia do odciśnięcia znaku zaświadczającego:

1). podrobionych – o czem winowajca wiedział – pieczęci lub innego przyrządu, przeznaczonego do odciskania cechy lub innego zaświadczającego znaku w imieniu instytucji rządowej lub społecznej, albo w imieniu urzędnika;

2). podrobionych – o czem winowajca wiedział – cudzych: pieczęci herbowych lub imiennej, albo innego przyrządu do odciskania znaku, zastępującego pieczęć;

3). autentycznych: pieczęci lub innego przyrządu, wymienionych w pierwszym lub drugim ustępie artykułu niniejszego, wbrew woli osoby, w której imieniu odciska się znak zaświadczający, lub bez udzielonego na to prawa, o czem winowajca wiedział,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli takich pieczęci lub przyrządów użyto do zaświadczenia dokumentu, winowajca będzie karany, jak za podrobienie dokumentu.

Uwaga: Artykuły 450 – 452 wprowadzono w życie w zastosowaniu do przestępstw, przewidzianych w przepisach o karach i grzywnach za kontrabandę [art. 1045, i nast. Ust. Cel., wyd. 1910 r.] i wykroczeń, wskazanych w artykułach 1011.1 – i 1038 Ustawy Celnej [wyd. 1910 r.].

Część dwudziesta druga

O pozbawieniu życia

453. Winny zabójstwa będzie karany: ciężkiemi robotami na czas nie krótszy od lat ośmiu*

[* - ten art i nn. zob. art. 15 przep. przech. do kod. kar. z 7 sierp. 1917 r.]

454. Winny zabójstwa matki lub ojca prawego będzie karany: ciężkiemi robotami bezterminowemi*

455. Winny zabójstwa:

1) krewnego wstępnego lub zstępnego, męża, lub żony, brata lub siostry;

2) duchownego chrześcijańskiego, posiadającego godność księdza, albo stanowisko proboszcza lub przełożonego staroobrzędowców lub gminy sekciarskiej, podczas pełnienia przezeń służby Bożej lub posługi religijnej;

3) osoby urzędowej podczas pełnienia lub z powodu pełnienia przez nią obowiązków służbowych;

4) bądź kogokolwiek ze straży, ochraniającej uświęconą osobę Cesarza panującego lub członka Domu Cesarskiego, bądź wartownika straży wojskowej;

5) zwierzchnika lub pana, albo członka rodziny pana, razem z nim mieszkającego, albo gospodarza, u którego służy winowajca, albo majstra, u którego pracuje lub terminuje, albo też osoby, której zabójca zawdzięczał swe wychowanie i utrzymanie;

6) w bandzie;

7) w ciągu lat pięciu po odbyciu kary za zabójstwo, przewidziane w artykułach 453 – 456;

8) w sposób, niebezpieczny dla życia wielu osób;

9) w sposób, powodujący szczególne cierpienia zabitego;

10) przez otrucie;

11) z zasadzki;

12) w celu zysku;

13) w celu ułatwienia popełnienia innej zbrodni,

będzie karany: ciężkiemi robotami bezterminowemi lub na czas nie krótszy od lat dziesięciu*

[14 mar. st. st. 1906, Dz. pr. ros. poz. 461, I].

456. Winny zabójstwa głowy państwa cudzoziemskiego bęzie karany: ciężkiemi robotami bezterminowemi*

457. Winny bądź przygotowania do zabójstwa, przewidzianego w artykułach 453 – 456, bądź udziału w zrzeszeniu, utworzonem w celu popełnieniu zabójstwa, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli w celu popełnienia zabójstwa przygotowano materjał lub przyrząd wybuchowy, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

458. Winny zabójstwa, zamierzonego i dokonanego pod wpływem silnego wzruszenia duchowego, będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

Jeśli taki stan duchowy był wywołany przez gwałt na osobie przeciwny prawu, albo przez ciężką zniewagę ze strony poszkodowanego, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy lub zamknięciem w twierdzy.

Usiłowanie jest karygodne.

459. Winny zabójstwa, popełnionego przy przekroczeniu granic obrony koniecznej, jeśli zabójstwo nastąpiło nie w obronie od zamachu na życie lub od zgwałcenia będzie karany: zamknięciem w twierdzy na czas do roku jednego lub zamknięciem w więzieniu.

460. Winny zabójstwa, popełnionego wskutek nalegania zabitego i przez współczucie dla niego, będzie karany: zamknięciem w twierdzy na czas do lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

461. Matka, winna zabójstwa swego dziecka, spłodzonego poza małżeństwem, przy jego urodzeniu, będzie karana: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

462. Winny dostarczenia środka do samobójstwa, jeśli wskutek tego samobójstwo nastąpiło, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech lub zamknięciem w twierdzy na czas do lat trzech.

463. Winny bądź podmówienia do samobójstwa osoby, nie mającej lat dwudziestu jeden, albo osoby, niezdolnej – o czem winowajca wiedział – do rozumienia natury i znaczenia tego, co czyni, lub do kierowania swojemi postępkami, bądź współdziałania w samobójstwie takich osób radą lub wskazówką, dostarczaniem środka lub usunięciem przeszkody, jeśli wskutek tego samobójstwo lub jego usiłowanie nastąpiło, będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

464. Winny nieostrożnego spowodowania śmierci, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli spowodowanie śmierci było następstwem niezachowania przez winowajcę przepisów, postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące gwoli zapewnieniu bezpieczeństwa osobistego przy działalności tego rodzaju, co działalność winowajcy, to winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech lub zamknięciem w twierdzy na czas do lat trzech.

Nadto, sąd mocen jest zabronić winowajcy działalności tego rodzaju, przy której wykonywaniu winowajca śmierć spowodował, na czas od miesięcy sześciu do lat trzech i obwieścić wyrok.

465. Matka winna zabicia swego płodu, będzie karana: zamknięciem w domu popraw na czas do lat trzech

466. Winny zabicia płodu kobiety brzemiennej będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli zabicia płodu dopuścił się lekarz lub akuszerka, sąd mocen jest zabronić winowajcy praktyki na czas od roku jednego do lat pięciu i obwieścić wyrok.

Jeśli zabicia płodu dopuszczono się bez zgody samej kobiety brzemiennej, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

Część dwudziesta trzecia

O uszkodzeniu ciała i gwałcie na osobie

467. Winny spowodowania: rozstroju zdrowia, niebezpiecznego życia; choroby umysłowej; utraty wzroku, słuchu, mowy, ręki, nogi lub zdolności rozrodczej; niezatartego oszpecenia twarzy, - za takie bardzo ciężkie uszkodzenie ciała będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu*

Jeśli następstwem takiego uszkodzenia ciała była śmierć, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat dziesięciu*

468. Winny spowodowania rozstroju zdrowia, nie groźnego dla życia, lecz stałego, albo chociażby czasowego, lecz takiego, że naruszył funkcję organu ciała, - za takie ciężkie uszkodzenie ciała będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli następstwem tego czynu było bardzo ciężkie uszkodzenie ciała lub śmierć, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne

469. Winny spowodowania innego, prócz wskazanego w artykułach 467 i 468, rozstroju zdrowia, - za takie lekkie uszkodzenie ciała będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli następstwem tego czynu było bardzo ciężkie uszkodzenie ciała lub śmierć, albo czyn był dokonany świadomie na osobie kobiety brzemiennej i wywołał u niej poród przedwczesny i śmierć płodu, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

470. Winny spowodowania uszkodzenia ciała, zamierzonego i dokonanego pod wpływem silnego wzruszenia duchowego, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy, jeśli uszkodzenie jest bardzo ciężkie, zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech, jeśli uszkodzenie jest ciężkie, zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu, jeśli uszkodzenie jest lekkie.

Jeśli taki stan duchowy był wywołany przez gwałt na osobie, przeciwny prawu, albo przez ciężką zniewagę ze strony poszkodowanego, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech lub zamknięciem w twierdzy na czas do lat trzech, jeśli uszkodzenie jest bardzo ciężkie; zamknięciem w twierdzy na czas do roku jednego lub zamknięciem w więzieniu, jeśli uszkodzenie jest ciężkie; aresztem jeśli uszkodzenie jest lekkie. Usiłowanie jest karygodne.

471. Winny spowodowania uszkodzenia ciała:

1) matce, ojcu prawnemu lub innemu krewnemu wstępnemu;

2) duchownemu chrześcijańskiego, posiadającemu godność księdza, albo stanowisko proboszcza lub przełożonego staroobrzędowców lub gminy sekciarskiej, podczas pełnienia przezeń służby Bożej lub posługi religijnej;

3) osobie urzędowej podczas pełnienia lub z powodu pełnienia przez nią obowiązków;

4) komukolwiek ze straży, ochraniającą uświęconą osobę Cesarza panującego lub członka Domu Cesarskiego, albo wartownikowi straży wojskowej;

5) w sposób powodujący szczególne cierpienia poszkodowanego,

będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat dziesięciu, jeśli uszkodzenie jest bardzo ciężkie; zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech, jeśli uszkodzenie jest ciężkie; zamknięciem w domu poprawy jeśli uszkodzenie jest lekkie.

Jeśli takie uszkodzenie ciała było zamierzone i dokonane pod wpływem silnego wzruszenia duchowego winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu lub zamknięciem w domu poprawy, jeśli uszkodzenie jest bardzo ciężkie, zamknięciem w domu poprawy, jeśli uszkodzenie jest ciężkie; zamknięciem w domu poprawy do lat trzech, jeśli uszkodzenie jest lekkie.

Usiłowanie jest karygodne.

[14 mar. st. st. 1906. Dz. pr. ros. poz. 461, I].

472. Winny spowodowania uszkodzenia ciała głowie państwa cudzoziemskiego będzie karany na zasadach, w artykule 471 wytłuszczonych*

473. Winny umyślnego spowodowania bardzo ciężkiego lub ciężkiego uszkodzenia ciała przy przekroczeniu granic obrony koniecznej, jeśli uszkodzenie to nastąpiło nie w obronie zamachu na życie lub od zgwałcenia będzie karany: aresztem

474. Winny nieostrożnego spowodowania uszkodzenia ciała będzie karany: aresztem, jeśli us[z]kodzenie jest bardzo ciężkie, lub ciężkie; aresztem na czas do tygodnia jednego, lub grzywną do rubli dwudziestu pięciu, jeśli uszkodzenie jest lekkie.

Jeśli takie uszkodzenie było następstwem niezachowania przez winowajcę przepisów, postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące gwoli zapewnieniu bezpieczeństwa osobistego przy działalności tego rodzaju, co działalność winowajcy, to winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu, jeśli uszkodzenie jest bardzo ciężkie lub ciężkie; aresztem, jeśli uszkodzenie jest lekkie.

Nadto sąd mocen jest zabronić winowajcy działalności tego rodzaju, przy której wykonywaniu winowajca spowodował uszkodzenie ciała, na czas od miesiecy sześci do lat dwóch i obwieścić wyrok.

475. Winny umyślnego uderzenia lub innego czynu gwałtownego, obrażającego nietykalność ciała, - za taki gwałt na osobie będzie karany: aresztem

476. Winny gwałtu na osobie przewidzianego w artykule 475, w stosunku do osoby wymienionej w artykułach 471 lub 472, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Jeśli taki gwałt na osobie był zamierzony i dokonany pod wpływem silnego wzruszenia duchowego, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu.

Usiłowanie jest karygodne.

477. Winny gwałtu na osobie przewidzianego w artykule 475, może być zwolniony od kary:

1) jeśli gwałt na osobie był wywołany przez równy lub cięższy gwałt na osobie, albo przez równą lub większą zniewagę ze strony poszkodowanego;

2) jeśli poszkodowany odpłacił mu równym lub cięższym gwałtem na osobie, albo równą lub cięższą zniewagę.

Przepisów niniejszych nie stosuje się, jeśli gwałtu na osobie dopuszczono się bądź w stosunku do policyjnego lub innego strażnika lub służącego podczas pełnienia lub z powodu pełnienia przezeń obowiązków służbowych, bądź w stosunku do księdza.

478. Winny popełnienia gwałtu na osobie, przewidzianego w artykule 475, w stosunku do ambasadora, posła lub pełnomocnika cudzoziemskiego będzie karany: zamknięciem w twierdzy na czas do lat trzech lub zamknięciem w więzieniu.

Tej samej karze ulega winny popełnienia gwałtu na osobie, wskazanego w części pierwszej artykułu niniejszego, jeśli gwałt na osobie popełniono w zamiarze nieposzanowania jego rządowi.

479. Należący do obsługi albo pasażer na parowcu lub morskim statku, winny spowodowania lekkiego uszkodzenia ciała kapitanowi parowca lub morskiego statku, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu.

Jeśli zaś taki należący do obsługi albo pasażer popełnił gwałt na osobie, przewidziany w artykule 475, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Jeśli przestępstwo, wskazane w części pierwszej lub drugiej artykułu niniejszego, było zamierzone i dokonane pod wpływem silnego wzruszenia duchowego, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Tym samym karom i na tych samych zasadach ulega więzień, winny popełnienia wymienionych przestępstw przeciw komukolwiek ze straży więziennej podczas pełnienia lub z powodu pełnienia przezeń obowiązków służbowych.

[480 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6, art. 4].

Część dwudziesta czwarta

O pojedynku

481. Winny pojedynku będzie karany: zamknięciem w twierdzy na czas do roku jednego.

Jeśli wyzywający na pojedynek i przyjmujący wyzwanie przybyli na miejsce umówione, ale nawet broni dobyli lub ją do walki przygotowali, lecz z powodu okoliczności niezależnej od ich woli, pojedynek nie nastąpił, winowajca będzie karany: zamknięciem w twierdzy na czas do miesiąca jednego.

482. Winny pojedynku, jeśli zadał przeciwnikowi bardzo ciężkie uszkodzenie ciała, lub pozbawił go życia, będzie karany: zamknięciem w twierdzy na czas do lat czterech.

Jeśli przy tem umówiona była walka na śmierć, winowajca będzie karany: zamknięciem w twierdzy.

483. Sekundant, winny dopuszczenia świadomie do pojedynku z warunkiem walczenia na śmierć, jako też osoba, świadomie przyczyniająca się do umówienia takiego warunku, jeśli w pojedynku takim spowodowano bardzo ciężkie uszkodzenie ciała lub śmierć, ulegnie karze: zamknięcia w twierdzy na czas do roku jednego.

484. Winny pojedynku bez sekundantów, będzie karany: zamknięciem w twierdzy do lat trzech.

Jeśli w takim pojedynku spowodowano bardzo ciężkie uszkodzenie ciała lub śmierć, to ten, kto je spowodował, będzie karany: zesłaniem na osiedlenie.

485. Winny wyzwania na pojedynek osoby urzędowej z powodu pełnienia przez nią obowiązków służbowych będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech.

Jeśli takiego wyzwania dopuszczono się względem zwierzchnika w służbie państwowej lub społecznej, winowajca będzie karany: zamknięciem w twierdzy na czas do roku jednego.

486. Winny świadomego uchybienia w pojedynku, na szkodę przeciwnika, warunkom pojedynku będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli przy tem winowajca spowodował barcie ciężkie uszkodzenie ciała przeciwnikowi lub pozbawił go życia, będzie karany albo za bardzo ciężkie uszkodzenie ciała, albo za zabójstwo.

Tym samym karom i na tej samej zasadzie ulegają: podżegający do uchybienia na szkodę przeciwnika warunkom pojedynku: sekundant, który świadomie dopuścił takiego uchybienia, i osoba, świadomie przyczyniająca się do tego.

487. Podżegający do wyzwania lub przyjęcia wyzwania na pojedynek albo do wznowienia pojedynku, jeśli pojedynek nastąpił, będzie karany: zamknięciem w twierdzy na czas do roku jednego.

Nie ulegają karze:

1) osoby, które pośredniczyły w wyzwaniu

2) sekundanci, jako też osoby, współdziałające przy pojedynku, z wypadkiem przypadków, przewidzianych w artykułach 483 i 486;

3) lekarz, udzielający pomocy lekarskiej przy pojedynku

488. Winny zawarcia układu z przeciwnikiem, uzależniającego samobójstwo jednego z nich od lodu lub innego umówionego przypadku, jeśli wskutek takiego układu nastąpiło, będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

Jeśli wskutek takiego układu nastąpiło tylko usiłowanie samobójstwa , nie dokończono z powodu okoliczności niezależnej od woli układających się, winny zwarcia układu będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Tym samym karom i na tej samej zasadzie ulega tak podżegający do układu, jak i przyczyniający się do jego zawarcia.

Część dwudziesta piąta

O pozostawieniu w niebezpieczeństwie

489. Kto, mając obowiązek z mocy ustawy lub wziętego obowiązku, albo wobec stosunków rodzinnych, opiekowania się osobą pozbawioną możności mieć o sobie pieczę wskutek wieku młodocianego lub zgrzybiałego, albo wskutek wady fizycznej, choroby, nieprzytomności lub innego stanu bezradności, pozostawił tę osobę bez pomocy w warunkach, w których życiu osoby pozostawionej groziło niebezpieczeństwo, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Jeśli pozostawiono bez pomocy osobę, pozbawioną możności mieć o sobie pieczę, choćby osoba ta nie była pod opieką winowajcy, lecz była przezeń pozostawiona w warunkach, w których życiu bezradnej osoby groziło niebezpieczeństwo, o czem winowajca wiedział, to winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

490. Kto mając obowiązek z mocy ustawy lub wziętego na się obowiązku, albo wobec stosunków rodzinnych, opiekowania się osoba, pozbawioną możności mieć o sobie pieczę wskutek wieku młodocianego lub zgrzybiałego, albo wskutek wady fizycznej, choroby, nieprzytomności lub innego stanu bezradności, pozostawił umyślnie tę osobę bez pomocy w warunkach, w których znalezienie jej przez innych było prawdopodobnie i życiu osoby pozostawionej nie groziło niebezpieczeństwo będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

491. Kto będąc świadkiem niebezpieczeństwa, grożącego życiu innej osoby, nie doniósł o tem odnośnej władzy, albo nie udzielił lub nie dostarczył pomocy, której mógłby udzielić lub dostarczyć bez rozsądnej obawy o siebie lub innych, - jeśli następstwem tego będzie śmierć lub bardzo ciężkie uszkodzenie ciała osoby, która potrzebowała pomocy, będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu.

[492 i 493 uchylono. 7 sierp. 1917. Dz. Urz. , poz. 6, art. 4].

494. Winny niewykonania postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o udzielaniu pomocy statkowi, ulegającego rozbiciu, ulegającemu rozbiciu będzie karany: grzywną do rubli stu.

Jeśli pogwałcenie tych przepisów zagrażało bezpieczeństwu osobistemu, winowajca będzie karany: aresztem.

495. Kapitan parowca lub morskiego statku, albo kierownik innego rodzaju statku, pociągu kolei żelaznej lub parowozu, winny nieprzedsięwzięcia w czasie niebezpieczeństwa środków należytych gwoli uratowaniu parowca, statku, pociągu lub parowozu, albo pasażera lub należącego do obsługi parowca, statku, pociągu lub parowozu bądź przed innemu znaj[d]ującego się tam osobami, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Nadto sąd mocen jest pozbawić winowajcę prawa być kapitanem parowca lub morskiego statku, kierownikiem innego rodzaju statku, pociągu kolei żelaznej lub parowozu na czas od roku jednego do lat pięciu.

496. Należący do obsługi statku, winny uchybienia obowiązkowi służby w czasie grożącego statkowi niebezpieczeństwa, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

497. Winny niewykonania przepisów, postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące o udzieleniu pomocy choremu lub nieprzytomnemu będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu.

Jeśli tego wykroczenia dopuścili się bez zasługującej na uwzględnienie przyczyny: lekarz praktykujący, felczer, akuszerka lub służba szpitalna, wiedząc o niebezpiecznem położeniu chorego lub położnicy, winowajca będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech.

Część dwudziesta szósta

O przestępstwach przeciwko wolności osobistej

498. Winny pozbawienia wolności osobistej przez zatrzymanie lub zamknięcie będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli takie pozbawienie wolności osobistej trwało dłużej niż jeden tydzień, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

499. Winny pozbawienia wolności osobistej przez zatrzymanie lub zamkniecie:

1) matki, ojca prawego lub innego krewnego wstępnego;

2) osoby urzędowej podczas pełnienia lub z powodu pełnienia przez nią obowiązków służbowych

3) bądź kogokolwiek ze straży, ochraniającej uświęconą osobę Cesarza panującego lub członka Domu Cesarskiego, bądź wartownika straży wojskowej;

4) niebezpieczne dla życia osoby, pozbawionej wolności, albo połączone z jej męczarniami,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Jeśli takie pozbawienie wolności osobistej trwało dłużej niż jeden tydzień, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

500. Winny pozbawienia wolności osobistej przez zatrzymanie lub zamknięcie:

1). w szpitalu dla obłąkanych – osoby, nie dotkniętej chorobą umysłową, o czem winowajca wiedział;

2). w miejscu rozpusty – osoby płci żeńskiej, nie uprawiającej zawodowo nierządu,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Jeśli takie pozbawienie wolności osobistej trwało dłużej niż jeden tydzień, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

[25 grud. st. st. 1909. Dz. pr. ros. 1910, poz. 58. I].

501. Winny:

1) sprzedaży lub oddania do niewoli;

2) handlu murzynami;

3) bezpośredniego lub innego udziału w tym handlu, albo przysposobienia lub uzbrojenia statku do tego handlu,

będzie karany: w przypadkach, wskazanych w ustępach pierwszym lub drugim artykułu niniejszego, - ciężkiemi robotami do lat ośmiu; w przypadkach, wskazanych w ustępie trzecim artykułu niniejszego,- zamknięciem w domu poprawy.

Statek, który służył do takiego handlu przeciwnego prawu, jak również statek, przysposobiony lub uzbrojony w tym celu, odbiera się.

502. Winny:

1) porwania lub ukrycia cudzego dziecka, nie mającego lat czternastu;

2) zamiany dziecka, nie mającego lat czternastu,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli dziecko porwano, ukryto lub zamieniono dla celów żebractwa lub innego zajęcia niemoralnego, albo w celu zysku, albo celem pozbawienia dziecka praw jego stanu, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

503. Winny umyślnego niezwrócenia samowolnie wziętego lub zatrzymanego przezeń dziecka, nie mającego lat czternastu, pomimo uprawnionego żądania rodzica dziecka, albo osoby zastępującej rodziców, jeśli wszakże takiego niezwrócenia lub zatrzymania nie dopuszczono się przez współczucie dla dziecka będzie karany: aresztem

504. Winny nieoznajmienia w ciągu dwóch tygodni policji miejscowej, rodzicom lub osobie ich zastępującej o zostawionem u siebie dziecku podrzuconem lub zabłąkanem, niemającem lat czternastu, będzie karany: grzywną do rubli stu.

505. Winny:

1) porwania nieletniej w wieku od lat czternastu do szesnastu bez jej zgody, albo wprawdzie za jej zgodą lecz z nadużyciem jej nieświadomości;

2) porwania kobiety, która skończyła lat szesnaście, bez jej zgody,

jeśli takiego porwania dopuszczono się dla celów nierządu, będzie karany: w przypadku wskazanym w ustępie pierwszym artykułu niniejszego, -zamknięciem w domu poprawy; w przypadku, wskazanym w ustępie drugim artykułu niniejszego, - zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Tej ostatniej karze ulega winny porwania osoby płci żeńskiej w wieku od lat czternastu do dwudziestu jeden, bez jej zgody, w celu zaszkodzenia jej czci przez rozgłos tego wydarzenia.

Usiłowanie jest karygodne.

506. Winny porwania osoby niezamężnej w celu wstąpienia z nią w związek małżeński, bez jej zgody na to, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu.

Usiłowanie jest karygodne.

507. Kto za pomocą gwałtu na osobie, albo groźby karygodnej, albo nadużycia władzy rodzicielskiej, opiekuńczej lub innej, zmusił do wykonania lub dopuszczenia czegokolwiek uchybiającego prawu lub obowiązkowi osoby zmuszanej, albo do zrzeczenia się urzeczywistnienia prawa lub spełnienia obowiązku, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Usiłowanie jest karygodne.

Jeśli zmuszający miał dostateczną podstawę do przypuszczenia, że przez przymus urzeczywistnia swoje prawo, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

508. Winny usiłowania zmuszenia, za pomocą gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, albo nadużycia władzy rodzicielskiej, opiekuńczej lub innej, do popełnienia zbrodni lub występku, będzie karany: jeśli zmuszał do popełnienia zbrodni – zamknięciem w domu poprawy; jeśli zmuszał do popełnienia występku – zamknięciem w więzieniu.

Jeśli następstwem takiego zmuszania było popełnienie zbrodni lub występku, albo karygodnego ich usiłowania, i jeśli zmuszający, jako wspólnik popełnionego czynu, nie ulega zań odpowiedzialności surowszej, będzie karany: jeśli zmuszał do popełnienia zbrodni – zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech; jeśli zmuszał do popełnienia występku – zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu.

509. Winny zmuszenia robotników za pomocą gwałtu na osobie lub groźby karygodnej do urządzenia zmowy, przewidzianej w artykule 367, przyłączenia się do takiej zmowy, lub przedłużania takiej zmowy będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Kto podżegał do takiego zmuszenia, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

510. Winny umyślnej groźby: pozbawienia życia lub wolności osoby, której grożono, lub członka jej rodziny, albo popełnienia gwałtownego zamachu na ich osoby, albo podpalenia, zniszczenia przez wybuch lub zatopienie ich mienia, - jeśli taka groźba mogła wywołać w osobie, której grożono, obawy jej urzeczywistnienia, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

Jeśli rzeczoną groźbę wyrażono na piśmie lub skierowano przeciwko:

1) matce, ojcu prawemu lub innemu krewnemu wstępnemu

2) duchownemu chrześcijańskiemu, posiadającemu godność księdza, albo stanowisko proboszcza lub przełożonego staroobrzędowców lub gminy sekciarskiej, podczas pełnienia przezeń służby Bożej, lub posługi religijnej;

3) osoby urzędowej podczas pełnienia lub z powodu pełnienia przez nią obowiązków służbowych,

winowajca będzie karany: aresztem.

[14 mar. st. st. 1906, Dz. pr. ros. poz. 461, I].

511. Winny:

1) umyślnego nieopuszczenia cudzych zamieszkanych: budynku lub innego pomieszczenia, pomimo żądania gospodarza lub zastępującej go osoby, jeśli winowajca wszedł do takiego budynku lub pomieszczenia potajemnie lub samowolnie;

2) umyślnego znajdowania się w nocy w cudzych zamieszkanych: budynku lub innem pomieszczeniu, bez wiedzy gospodarza lub zastępującej go osoby, jeśli winowajca wszedł do takiego budynku lub pomieszczenia potajemnie lub samowolnie,

będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

512. Winny umyślnego wtargnięcia do cudzych: budynku, lub innego pomieszczenia, albo miejsca ogrodzonego, za pomocą bądź gwałtu na osobie, bądź groźby karygodnej, bądź uszkodzenia lub usunięcia przeszkód, zagradzających dostęp do nich, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Jeśli takiego wtargnięcia dopuszczono się w nocy, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Jeśli zaś takie wtargniecie dokonane było w nocy przez dwie lub więcej osób, które nie utworzyły jednak zbiegowiska przestępnego, albo przez jedna osobę, lecz nieuzbrojoną, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Usiłowanie jest karygodne.

Część dwudziesta siódma

O nierządzie

513. Winny czynu lubieżnego:

1) z dzieckiem, nie mającym lat czternastu

2) z nieletnim od lat czternastu do szesnastu bez jego zgody, ale wprawdzie za jego zgodą, lecz przez nadużycie jego nieświadomości,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech lub zamknięciem w więzieniu

514. Winny czynu lubieżnego z osobą płci żeńskiej, która skończyła lat szesnaście, bez zgody tej osoby, będzie karany: zamknięciem w więzieniu

515. Winny przestępstwo, przewidzianych w artykułach 513 i 514:

1) z osobą, znajdującą się pod jego władzą lub opieką;

2) z osobą, zmuszoną, do tego za pomocą gwałtu na osobie, albo groźby zabójstwa, bardzo ciężkiego uszkodzenia ciała osobie, której grożono, lub członkowi jej rodziny, jeśli taka groźba mogła wywołać w osobie, której grożono, obawę jej urzeczywistnienia;

3) z osobą płci żeńskiej, jeśli czyn lubieżny połączony był z defloracją, lecz bez obcowania cielesnego,

będzie karany: w przypadkach, wskazanych w artykule 513, – zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech; w przypadku, wskazanym w artykule 514, - zamknięciem w domu poprawy.

516. Winny pederastji będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Jeśli pederastji dopuszczono się:

1) z nieletnim od lat czternastu do szesnastu bez jego zgody, albo wprawdzie za jego zgodą, lecz przez nadużycie jego nieświadomości,

2) świadomie z pozbawionym możności rozumienia natury i znaczenia tego, co z nią uczyniono, lub kierowania swojemi postępkami wskutek chorobliwego rozstroju czynności duchowych, albo nieprzytomności, albo niedorozwoju umysłowego, pochodzącego z wady cielesnej lub choroby;

3) z pozbawionym możności stawienia winowajcy oporu, bez jego zgody na pederastję,

winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Jeśli zaś pederastji dopuszczono się:

1) z dzieckiem, nie mającem lat czternastu;

2) z osobą, znajdującą się pod władzą lub opieką winowajcy;

3) z osobą, zmuszoną do tego za pomocą gwałtu na osobie, albo groźby zabójstwa, bardzo ciężkiego uszkodzenia ciała, osobie, której grożono, lub członkowi jej rodziny, jeśli taka groźba mogła wywołać, w osobie, której grożono, obawę jej urzeczywistnienia;

4) ze wprawionym po to w stan nieprzytomności przez samego gwałcącego lub z jego udziałem,

to winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

Usiłowanie jest karygodne.

517. Winny obcowania płciowego z uwiedzioną przezeń po to panną w wieku od lat czternastu do dwudziestu jeden, znajdującą się pod jego władzą lub opieką będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

518. Winny kazirodztwa z krewnym zstępnym lub wstępnym będzie karany: wstępny – zesłaniem na osiedlenie; zstępny – zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

Zstępnego, nie mającego lat czternastu, zwalnia się od kary.

519. Winny kazirodztwa:

1) z krewnym bocznym drugiego stopnia;

2) z krewnym zstępnym lub wstępnym małżonka, albo z małżonkiem krewnego zstępnego lub wstępnego, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

Zstępnego, nie mającego lat czternastu, zwalnia się od kary.

520. Winny obcowania płciowego:

1) z nieletnią od lat czternastu do szesnastu bez jej zgody, albo wprawdzie za jej zgodą, lecz przez nadużycie jej nieświadomości;

2) świadomie z osobą płci żeńskiej, pozbawioną możności rozumienia natury i znaczenia tego, co z nią uczyniono, lub kierowania swojemi postępkami wskutek chorobliwego rozstroju czynności duchowych, albo nieprzytomności, albo też niedorozwoju umysłowego, pochodzącego z wady cielesnej lub choroby;

3) z osobą płci żeńskiej, pozbawioną możności stawienia winowajcy oporu, bez jej zgody na obcowanie płciowe, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

521.Winny obcowania płciowego z nieletnią od lat czternastu do szesnastu bez nadużycia jej nieświadomości, lecz skorzystawszy w tym celu z bezradności jej położenia, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

522. Winny obcowania płciowego:

1) z dzieckiem, nie mającem lat czternastu;

2) z osobą płci żeńskiej zmuszoną do tego za pomocą gwałtu na osobie, albo groźby zabójstwa, bardzo ciężkiego lub ciężkiego uszkodzenia ciała na osobie, której grożono, lub członkowi jej rodziny, jeśli taka groźba mogła wywołać w osobie, której grożono, obawę jej urzeczywistnienia;

3) z osobą płci żeńskiej, wprawioną po to w stan nieprzytomności przez samego gwałcącego lub z jego udziałem,

będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat dziesięciu.

523. Winny obcowania płciowego, przewidzianego w artykułach 520 – 522:

1) z krewnym zstępnym lub wstępnym;

2) z osobą, znajdującą się pod jego władzą lub opieką,

będzie karany: w przypadkach, wskazanych w artykułach 520 lub 521, - ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu; w przypadkach, wskazanych w artykule 522, - ciężkiemi robotami na czas do lat dwunastu.

524. Winny stręczenia do nierządu z osobą płci żeńskiej, nie mającą jeszcze 21 lat. Ulegnie karze zamknięcia w więzieniu.

Jeżeli zaś winny zajmował się stręczeniem żony, córki lub osoby, pozostającej pod jego władzą lub opieką, lub osób, z któremi obcowanie płciowej jest karane według art. 518 – 523 K.K., ulegnie karze zamknięci w domu poprawy.

Tej samej karze ulega winny zajmowania się, stręczycielstwem, przewidzianem w części pierwszej artykułu niniejszego w charakterze procederu.

[ 25 grud. st. st. 1909. Dz. pr. ros. 1910, poz. 58, I. –7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6, art. 16]

525. Rodzic, opiekun, kurator, albo mający nadzór nad nieletnim, nie mającym lat siedemnastu, albo znajdujący się przy nim do usług, winny pobłażania nierządowi takiego nieletniego, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

526. Winny skłonienia osoby płci żeńskiej do uprawienia zawodowo nierządu, za pomocą gwałtu na osobie, albo groźby zabójstwa, bardzo ciężkiego lub ciężkiego uszkodzenia ciała osobie, której grożono, lub członkowi jej rodziny, albo za pomocą oszukania lub nadużycia swej władzy nad tą osobą, albo korzystając z jej położenia bezradnego lub zależności takiej osoby albo winowajcy, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

[25 grud. st. st. 1909. Dz. pr. ros. 1910, poz. 58, I].

526. Winny skłonienia osoby płci żeńskiej, nie mającej lat dwudziestu jeden do wyjazdu z Rosji, w celu skierowania takiej osoby do uprawiania zawodowo nierządu poza granicami Rosji, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli takie skłonienie nastąpiło za pomocą sposobów, wskazanych w artykule poprzednim [526], to niezależnie od wieku poszkodowanej winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Jeśli zaś winowajca został uznany za trudniącego się przestępstwami, wskazanemi w artykułach poprzednim [526] i niniejszym, w charakterze procederu, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

[25grud. st. st. 1909. Dz. pr. ros. 1910, poz. 58, II].

527. Osoba płci męskiej, winna osiągania dla siebie, w charakterze procederu, korzyści majątkowej przez otrzymywanie jej od uprawiającej zawodowo nierząd kobiety, znajdującej się pod jego wpływem lub odeń zależnej, albo korzystając z jej położenia bezradnego, będzie karana**; zamknięciem w więzieniu.

Tej samej karze ulega osoba, winna, werbowania zawodowo, celem osiągnięcia korzyści majątkowej, osób płci żeńskiej, gwoli uczynieniu przez nie procederu z nierządu w miejscach rozpusty.

[25 grud. st. st. 1909. Dz. pr. ros. 1910, poz.58, I].

** [art. ten i nn. – zob. art. 16 przep. przech. do kod. karn. z 7 sierp. 1917 r.]

528. Winny niewykonania przepisów, postanowionych w celu zapobieżenia nierządowi i zatamowania jego szkodliwych następstw, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

529. Winny przyjęcia do miejsca rozpusty osoby płci żeńskiej, nie mającej lat dwudziestu jeden, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Tej samej karze ulega winny zatrzymania w miejscu rozpusty kobiety, uprawiającej nierząd zawodowo, wbrew jej życzeniu.

[25 grud. st. st. 1909. Dz. pr. ros. 1910, poz. 58, I].

Część dwudziesta szósta

O zniewadze

530. Winny umyślnej obrazy osobistej przez obejście się lub wyrażanie się, hańbiące obrażonego lub członka jego rodziny, chociażby zmarłego, - za tę zniewagę będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

531. Winny zniesławienia przez rozgłoszenie, choćby w nieobecności zniesławionego, hańbiącej go okoliczności, za tę zniewagę będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

532. Winny znieważenia:

1) matki, ojca prawego lub innego krewnego wstępnego;

2) duchownego chrześcijańskiego, posiadającego godność księdza, albo stanowisko proboszcza lub przełożonego staroobrzędowców lub gminy sekciarskiej, podczas pełnienia przezeń służby Bożek lub posługi religijnej;

3) osoby urzędowej, albo starszego włości lub osoby zajmującej urząd odpowiedni, podczas pełnienia lub z powodu pełnienia przez nich obowiązków służbowych;

4) straży wojskowej lub jej wartownika, jednostki taktycznej wojskowej lub mniejszego oddziału wojska,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Tej samej karze ulega należący do obsługi albo pasażer na parowcu lub morskim statku, winny znieważenia kapitana parowca lub morskiego statku, jako też więzień, winny znieważenia kogokolwiek ze straży więziennej podczas pełnienia lub z powodu pełnienia przezeń obowiązków służbowych

[14 mar.st. st. 1906. Dz. pr. ros., poz. 461,I].

533. Winny zniewagi w rozpowszechnionych lub publicznie wystawionych: druku, piśmie lub wizerunku będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Nadto, redaktor lub wydawca wydawnictwa perjodycznego, winny umieszczenia w niem znieważających utworów, pism lub wizerunków, ulega karze pieniężnej, w stosunku do ilości wypuszczonych na sprzedaż egzemplarzy, utworów, pism lub wizerunków, do rubla jednego za każdy egzemplarz.

534. Winny znieważenia głowy państwa cudzoziemskiego będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

535. Winny znieważenia ambasadora, posła lub pełnomocnika cudzoziemskiego będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Tej samej karze ulega winny znieważenia innego agenta dyplomatycznego, jeśli takiej zniewagi dopuszczono się w okazania nieposzanowania jego rządowi.

536. Winnego zniewagi, przewidzianej w artykułach 530 i 531, można zwolnić od kary:

1) jeśli zniewaga była wywołana przez równy lub cięższy gwałt na osobie, albo równą lub cięższą zniewagę ze strony poszkodowanego;

2) jeśli poszkodowany odpłacił mu równym lub cięższym gwałtem na osobie równą lub cięższą zniewagą.

Przepisów niniejszych nie stosuje się, jeśli znieważono bądź policyjnego lub innego strażnika lub służącego podczas pełnienia obowiązków służbowych, bądź księdza.

537. Rozgłoszenia okoliczności, uwłaczającej czci nie uważa się za karygodne zniesławienie, jeśli oskarżony udowodni.

1) że rozgłoszona okoliczność jest prawdziwa, albo

2) że miał dostateczną podstawę do uważania rozgłoszonej okoliczności za prawdziwą i dopuścił się takiego rozgłoszenia gwoli pożytkowi państwowemu lub społecznemu, albo w interesie pełnionego przezeń obowiązku, albo dla obrony czci osobistej lub czci jego rodziny.

538. Oskarżony, o zniesławienie nie może zgłaszać dowodów prawdziwości okoliczności rozgłoszonej i nie może być zwolniony od odpowiedzialności na mocy artykułu 537, jeśli okoliczność wskazana:

1) dotyczy głowy państwa cudzoziemskiego, ambasadora, posła lub pełnomocnika cudzoziemskiego, albo innego agenta dyplomatycznego takiego państwa

2) dotyczy życia prywatnego lub rodzinnego osoby zniesławionej i przytem rozgłoszenia dokonano w rozpowszechnionych lub publicznie wystawionych: druku, piśmie lub wizerunku, albo w mowie publicznej

539. W razie skazania za zniewagę, sąd mocen jest obwieścić wyrok na prośbę znieważonego.

540. Winny rozgłoszenia świadomie okoliczności fałszywej, podkopującej zaufanie do działalności przemysłowej lub handlowej osoby, towarzystwa lub instytucji, albo do zdolności osoby dopełnienia obowiązków jej stanowiska lub zajęcia będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Jeśli rozgłoszenia dokonano w rozpowszechnionych lub publicznie wystawionych: druku, piśmie lub wizerunku, albo w mowie publicznej, albo w celu spowodowania uszczerbku majątkowego lub osiągnięcia korzyści majątkowej, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Część dwudziesta dziewiąta

O wyjawieniu tajemnic

541. Kto, mając obowiązek z tytułu swego powołania, zachowywać w tajemnicy powierzoną mu wiadomość, wyjawi ją umyślnie, bez godnych uwzględnienia przyczyn, jeśli przytem wiadomość wyjawiona mogła spowodować uszczerbek majątkowy lub zniesławić osobę, której dotyczyła, i winowajca nie ulega za to wyjawienie karze jako za zniewagę, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Jeśli takiego wyjawienia dopuszczono się w celu spowodowania uszczerbku majątkowego, albo osiągnięcia korzyści majątkowej, albo zniesławienia osoby, której dotyczyła wiadomość wyjawiona, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

542. Winny samowolnie otwarcia świadomie cudzych: listu, depeszy lub innego papieru będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu.

Jeśli winowajca wyjawił wiadomość, zawartą w otwartych przezeń papierach, a mogąca zniesławić osobę, której dotyczyła, i jeśli winowajca nie ulega karze jako za zniewagę, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

543. Funkcjonariusz lub robotnik zakładów fabrycznych, fabryki lub innego zakładu przemysłowego, winny wyjawienia używanych w zakładach fabrycznych, fabryce lub zakładzie albo zaprojektowanych do używania szczególnych sposobów produkcji, które powierzono winowajcy, jako podlegające zachowaniu w tajemnicy, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Jeśli wykroczenie to popełniono w celu spowodowania uszczerbku majątkowego dla przedsiębiorstwa, albo osiągnięcia dla siebie korzyści majątkowej, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

544. Funkcjonarjusz instytucji kredytowej, towarzystwa akcyjnego lub zakładu bankierskiego, winny umyślnego wyjawienia wiadomości, które – o czem winowajca wiedział – stanowiły tajemnicę tej instytucji, towarzystwa lub zakładu i nie podlegały wyjawieniu będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Jeśli takiego wyjawienia dopuszczono się w celu zaszkodzenia kredytowi rzeczonych instytucji, towarzystwa lub zakładu, albo kredytowi osób prywatnych, które powierzyły im swoje mienie lub interes majątkowy, bądź osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

545. Funkjonarjusz przedsiębiorstwa handlowego, winny wyjawienia jego tajemnicy handlowej, w celu zaszkodzenia kredytowi gospodarza przedsiębiorstwa, albo osiągnięcia dla siebie korzyści majątkowej, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

546. Członkowie urzędów do spraw państwowego podatku od procederów, nie będący w służbie państwowej, jako też biegli wezwani do tych urzędów, winni wyjawienia wiadomości, podlegających tajemnicy, a dotyczących położenia majątkowego, zobowiązań dłużnych, obrotów i zysków płatników państwowego podatku od procederów, będą karani: grzywną do rubli trzystu.

Jeśli wykroczenie toe popełniono w celu zaszkodzenia czci lub kredytowi osoby, której dotyczy wyjawiana wiadomość, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Nadto, winowajca traci prawo, do dalszego udziału w urzędach wyżej wymienionych i do wyboru w poczet ich członków, albo do wzywania go do tych urzędów w charakterze biegłego do lat trzech.

Część trzydziesta

O uszkodzeniu mienia, dróg komunikacji, znaków ostrzegawczych, granicznych i tym podobnych albo innych przedmiotów

547. Winny umyślnego uszkodzenia cudzego mienia będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu.

Jeśli spowodowany uszczerbek przenosi rubli pięćset winowajca będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

Jeśli zaś uszkodzenie jest małej wagi, winowajca będzie karany: grzywną do rubli dwudziestu pięciu.

548. Winny zanieczyszczenia rzeki, kanału źródła lub studni przez wrzucenie do niech przedmiotów, które nie mogą spowodować zepsucia wody, będzie karany: grzywną do rubli dwudziestu pięciu.

549. Winny:

1) umyślnego uszkodzenia dróg komunikacji lądowej lub wodnej, służącej do użytku powszechnego, albo urządzenia lub przedmiotu, służących do użytku powszechnego i stanowiących mienie państwowe lub społeczne;

2) umyślnego uszkodzenie lub przesunięcia znaku granicznego lub rozgraniczającego, znaku zgłoszenia lub poszukiwania górniczego, albo znaku, wystawionego przy dokonywaniu rządowych lub przez rząd dozwolonych badań w zakresie urządzenia dróg komunikacji lub postawionego dla celów państwowego zdejmowania planów miejscowości;

3) umyślnego uszkodzenia cudzych: ogrodu owocowego, winnicy lub zasiewu,

będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Jeśli to uszkodzenie jest małej wagi, winowajca będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

550. Winny uszkodzenia:

1) pomnika publicznego, postawionego za zezwoleniem rządu;

2) przedmiotu nauki lub sztuki, należącego do pałaców Cesarskich, albo do publicznych: bibljoteki, muzeum, albo do innego zbioru państwowego lub społecznego;

3) urządzenia, służącego lub przysposobionego do obrony kraju;

4) państwowego lub społecznego składu przedmiotów aprowizacji, albo składu zapasów wojskowych, nabojów lub innych rzeczy wojskowych;

5) urządzenia hydrotechnicznego znacznej wartości, służącego jako środek komunikacji, nawadniania lub zapobiegania powodzi;

6) znaku ostrzegawczego, postawionego ku ochronie bezpieczeństwa osobistego, o czem winowajca wiedział;

7) cudzych niezamieszkanych: budynku lub statku;

8) cudzego bydła za pomocą zatrucia wodopoju lub paszy, albo za pomocą przeniesienia zarazy;

9) ryb w cudzych wodach za pomocą zatrucia wody;

10) winorośli w cudzej winnicy za pomocą zarażenia jej filokserą,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Usiłowanie jest karygodne.

Tej samej karze ulega winny przesunięcia znaku ostrzegawczego, postawionego ku ochronie bezpieczeństwa osobistego, o czem winowajca wiedział.

551.Winny uszkodzenia przyrządu do przeprowadzania wody, gazu, ropy naftowej lub elektryczności, służącego do użytku powszechnego, albo przyrządu, wprawiającego w ruch cudze zakłady przemysłowe, lub fabrykę, jeśli to uszkodzenie spowodowało zatrzymanie działania przyrządu, albo groziło niebezpieczeństwu osobistemu lub całości mienia, będzie karany: zamknięciem w więzieniu

552. Winny uszkodzenia:

1) cudzego dokumentu, mogącego służyć za dowód, powstania, zmiany lub ustania prawa lub obowiązku

2) cudzej korespondencji pocztowej lub telegraficznej, znajdującej się w posiadaniu instytucji pocztowo – telegraficznej;

3) dokumentu, należącego do akt instytucji rządowej lub społecznej,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy lub zamknięciem w więzieniu.

Tej samej karze ulega winny ukrycia lub przywłaszczenia takiego dokumentu lub korespondencji.

Usiłowanie jest karygodne.

Jeśli spowodowany uszczerbek jest małej wagi, albo jeśli winowajca dobrowolnie zwrócił ukryty lub uszkodzony dokument lub korespondencję przez ogłoszeniem wyroku, sentencji lub orzeczenia o winie i przytem bez spowodowania szkodliwych następstw ich ukryciem lub przywłaszczeniem, winowajca będzie karany: aresztem.

553. Winny uszkodzenia, nie w celu znieważenia świętości:

1) kościoła lub chrześcijańskiego domu modlitwy;

2) należących do kościoła: Krzyża Świętego, Relikwij Świętych, Obrazu Świętego lub innego przedmiotu, uznawanego za święty przez kościół prawosławny lub inny kościół chrześcijański, jeśli te przedmioty znajdowały się w kościele, kaplicy lub chrześcijańskim domu modlitwy;

3) Krzyża Świętego lub Obrazu Świętego, postawionych w miejscu publicznem,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy lub zamknięciem w więzieniu. Usiłowanie jest karygodne.

554. Winny uszkodzenia mogiły lub nagrobka, jeśli uszkodzenia tego dopuszczono się nie w celu sponiewierania zmarłego, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Usiłowanie jest karygodne.

555. Winny uszkodzenia:

1) cudzych zamieszkanych: budynku lub statku, albo takich niezamieszkanych: budynku, statku lub innego pomieszczenia, w których wówczas – z wiedzą winowajcy – znajdował się człowiek, którego życiu to uszkodzenie groziło niebezpieczeństwem;

2) cudzych: kopalni, miny lub źródła naftowego;

3) cudzego przyrządu pożarniczego lub ratunkowego, w celu przeciwdziałania gaszeniu pożaru lub ratowaniu ginących;

4) cudzych: przyrządu lub urządzenia, służących z wiedzą winowajcy do ochrony bezpieczeństwa osobistego pracujących w zakładach fabrycznych, fabryce, przemyśle górniczym, albo przy robotach budowlanych lub ziemnych,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.*

Usiłowanie jest karygodne

556. Winny uszkodzenia telegrafu lub telefonu, służących do użytku powszechnego lub rządowego, albo telegrafu lub telefonu znacznej wartości, służących do użytku prywatnego, jeśli to uszkodzenie spowodowało zatrzymanie ich działania, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli tego uszkodzenia telegrafu lub telefonu dopuszczono się, aby zatrzymać przesłanie zawiadomienia rządowego, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

557. Winny uszkodzenia służących do użytku powszechnego: drogi wodnej, śluzy, upustu, tamy, mostu lub innego urządzenia do przeprawy, żeglugi lub zapobieżenia powodzi, jeśli to uszkodzenie spowodowało powódź lub zatrzymanie komunikacji, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli takiem uszkodzeniem spowodowano niebezpieczeństwo dla życia ludzkiego, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

558. Winny naruszającego bezpieczeństwo ruchu kolejowego lub żeglugi uszkodzenia:

1) toru lub taboru kolei żelaznej;

2) parowca lub morskiego statku;

3) znaku ostrzegawczego, ustanowionego dla bezpieczeństwa ruchu kolejowego lub żeglugi,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy lub zamknięciem w więzieniu.

Nadto sąd mocen jest pozbawić winowajcę prawo służby na kolei żelaznej, przy drodze wodnej, na parowcu lub morskim statku, jak również prawa być budującym lub przedsiębiorcą w zakresie urządzeń kolejowych, albo w zakresie budowy parowców lub morskich statków na czas od roku jednego do lat pięciu.

Jeśli skutkiem tego uszkodzenia nastąpiło rozbicie pociągu kolei żelaznej, parowca lub morskiego statku, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

Jeśli zaś tego uszkodzenia dopuszczono się w celu spowodowania rozbicia pociągi kolei żelaznej, parowca lub morskiego statku, winowajca będzie karany: w przypadkach, wskazanych w części pierwszej artykułu niniejszego, - ciężkiemi robotami na czas do lat dziesięciu; w przypadku, wskazanym w części drugiej artykułu niniejszego, - ciężkiemi robotami bezterminowemi na czas nie krótszy od las dziesięciu.

559. Karom, przepisanym w artykule 558, i na wskazanych w nim zasadach, ulega:

1) winny fałszywego, naruszającego bezpieczeństwo ruchu kolejowego lub żeglugi, dania znaku, służącego bezpieczeństwu ruchu kolejowego lub żeglugi;

2) funkcjonarjusz kolei żelaznej, drogi wodnej, parowca lub morskiego statku, winny naruszającego bezpieczeństwo ruchu kolejowego lub żeglugi niewykonania przepisów, postanowionych gwoli bezpieczeństwa ruchu kolejowego lub żeglugi przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące.

560. Budujący kolej żelazną, parowiec lub morski statek, członek rady zarządzającej lub zarządu kolei żelaznej, albo inna osoba, zawiadująca lub rozporządzająca budową, naprawą lub eksploatacją kolei żelaznej lub jej taboru, parowca lub morskiego statku, albo dozorująca takiej budowy, naprawy lub eksploatacji, winni bądź świadomego użycia lub dopuszczenia do użycia materjału niezdatnego lub w ilości niedostatecznej, bądź świadomego niewykonania przepisów technicznych, bądź nieprzedsięwzięcie środków, niezbędnych do podtrzymania kolei żelaznej lub taboru, parowca lub morskiego statku w stanie, bezpiecznym dla ruchu, jeśli ten czyn naruszył bezpieczeństwo ruchu kolejowego lub żeglugi, będą karani: zamknięciem w domu poprawy lub zamknięciem w więzieniu.

Jeśli skutkiem tego przestępstwa nastąpiło rozbicie pociągu kolei żelaznej, parowca lub morskiego statku, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu lub zamknięciem w domu poprawy.

Tym samym karom i na tej samej zasadzie ulega odbiorca urządzenia kolejowego lub taboru kolei żelaznej, parowca lub morskiego statku, winny przyjęcia ich świadomie, pod pozorem zdatności, w stanie tak niezadawalniającym, że stanowil niebezpieczeństwo dla ruchu kolejowego lub żeglugi.

561. Technik lub przedsiębiorca ryczałtowy, winny użycia materjału niezdatnego lub w ilości niedostatecznej, albo niewykonania przepisów technicznych przy wznoszeniu budowli lub urządzenia, jeśli skutkiem tego czynu nastąpiło zawalenie się budowli, urządzenia, albo ich części, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Nadto, sąd mocen jest pozbawić winowajcę prawa prowadzenia robót budowlanych albo podejmowania się przedsiębiorstw budowlanych ryczałtowo na czas od roku jednego do lat pięciu i obwieścić wyrok.

562. Winny uszkodzenia cudzego mienia przez podpalenie, wybuch lub zatopienie będzie karany: zamknięciem w więzieniu*

Jeśli w ten sposób uszkodzono cudze: las, ogród, zasiew rolny na pniu, torfowisko, źródło nafty, skład drzewa budulcowego lub opałowego, towarów, produktów rolnych, zapasów żywności, substancyj wybuchowych lub łatwo zapalnych albo przyrządów wybuchowych, niezamieszkane budynki lub statki, - winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.*

Jeśli zaś to uszkodzenie, wobec właściwości i położenia przedmiotów, albo wobec warunków popełnienia czynu, groziło –o czem winowajca wiedział – niebezpieczeństwem rozszerzenia pożaru, wybuchu lub zatopieniem na budynki, statki, pomieszczenia lub miejsca, wymienione w artykule 563, to winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.*

W przypadku wskazanem w części trzeciej artykułu niniejszego, winowajca ulega przepisanej w niej karze, choćby przedmioty uszkodzone stanowiły jego własność.

Usiłowanie jest karygodne.

563. Winny uszkodzenia przez podpalenie, wybuch lub zatopienie:

1) kościoła lub chrześcijańskiego domu modlitwy;

2) pomieszczenia instytucji rządowej lub społecznej, publicznych: bibljoteki lub muzeum, albo innego państwowego lub społecznego zbioru przedmiotów nauki lub sztuki;

3) zamieszkanych: budynku lub statku, miny lub kopalni, albo takiego niezamieszkanego budynku, statku, pomieszczenia lub innego miejsca, gdzie wówczas – z wiedzą winowajcy – znajdował się człowiek, którego życiu groziło niebezpieczeństwo,

będzie karany: ciężkiemi robotami terminowemi.*

Jeśli tego uszkodzenia dopuszczono się na skutek porozumienia się kilku osób i przytem w różnych miejscach miasta lub wsi jednocześnie, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami bezterminowemi.*

564.Winny przygotowania, albo udziału w zrzeszeniu, utworzonem w celu dokonania:

1) uszkodzenia kolei żelaznej, jej taboru, albo znaku, ustanowionego dla bezpieczeństwa ruchu kolejowego, celem spowodowania rozbicia pociągu kolei żelaznej;

2) uszkodzenia parowca lub morskiego statku, albo znaku, ustanowionego dla bezpieczeństwa żeglugi, celem spowodowania rozbicia się parowca lub morskiego statku;

3) uszkodzenia, przewidzianego w artykule: 563,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu.*

565. Winny nieostrożnego uszkodzenia:

1) telegrafu bądź telefonu, służących do użytku powszechnego lub rządowego, jeśli to uszkodzenie spowodowało zatrzymanie ich działania;

2) przedmiotu, wymienionego w artykule 557, jeśli to uszkodzenie spowodowało powódź lub zatrzymanie komunikacji,

będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

566. Winny nieostrożnego, naruszającego bezpieczeństwo ruchu kolejowego lub żeglugi, uszkodzenia:

1). toru lub taboru kolei żelaznej;

2). Parowca lub morskiego statku;

3). Znaku ostrzegawczego, ustanowionego dla bezpieczeństwa ruchu kolejowego lub żeglugi,

będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Jeśli skutkiem tego nastąpiło rozbicie pociągu kolei żelaznej, parowce lub morskiego statku, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Nadto sąd mocen jest pozbawić winowajcę prawa służby na kolei żelaznej, przy drodze wodnej, na parowcu lub morskim statku, jak również prawa być budującym lub przedsiębiorcą w zakresie urządzeń kolejowych, albo w zakresie budowy parowców lub morskich statków na czas od roku jednego do lat pięciu.

567. Karom, przepisanym w artykule 566, i na wskazanych w nim zasadach ulega:

1) winy fałszywego, naruszającego bezpieczeństwo ruchu kolejowego lub żeglugi, dania przez nieostrożność znaku, służącego bezpieczeństwu ruchu kolejowego lub żeglugi;

2) funkcjonariusz kolei żelaznej, drogi wodnej, parowca lub morskiego statku, winny naruszającego bezpieczeństwo ruchu kolejowego lub żeglugi niewykonania przez nieostrożność przepisów, postanowionych dla bezpieczeństwa ruchu kolejowego lub żeglugi przez ustawę lub obowiązujące rozporządzenie;

3) osoba, wskazana w artykule 560, winna, przez nieostrożność, bądź użycia lub dopuszczenia do użycia meterjału niezdatnego lub w niedostatecznej ilości przy budowie, naprawie lub eksploatacji kolei żelaznej lub jej taboru, parowca lub morskiego statku, albo przy dozorowaniu takiej budowy, naprawy lub eksploatacji, bądź niewykonania lub dopuszczenia do niewykonania przepisów technicznych, bądź nieprzedsięwzięcia środków, niezbędnych do podtrzymania kolei żelaznej lub jej taboru, parowca lub morskiego statku w stanie bezpiecznym dla ruchu, bądź przyjęcia przez nieostrożność urządzenia kolejowego lub taboru kolei żelaznej, parowca lub morskiego statku w stanie niezadawalniającym, jeśli to naruszyło bezpieczeństwo ruchu kolejowego lub żeglugi.

568. Winny nieostrożnego uszkodzenia przedmiotu, wymienionego w części drugiej artykułu 562 i w artykule 563, za pomocą podpalenia, wybuchu lub zatopienia, jeśli za niewykonanie przepisów o obchodzeniu się z ogniem lub substancjami wybuchowemi nie postanowiono kary surowszej, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

569. Nie uważa się za przestępstwo czynów nieostrożnych, przewidzianych w artykułach 565 – 568, jeśli przez samego winowajcę lub wskutek jego wskazówki niebezpieczeństwo, wskazane w tych artykułach, a spowodowane czynem winowajcy, było usunięte, albo działanie ognia, wybuchu lub zatopienia – zaraz na początku przerwane.

570. Winny nieoznajmienia lub niewczesnego oznajmienia stróżowi kolejowemu, lub innej osobie, pilnującej bezpieczeństwa dróg komunikacji na lądzie, lub wodzie, o zarządzonem przez winowajcę przypadkowo uszkodzeniu drogi, zagrażającem ruchowi po tej drodze niebezpieczeństwem, albo znaku ostrzegawczego będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

Część trzydziesta pierwsza

O nieoznajmieniu o znalezionej zgubie, przywłaszczeniu cudzego mienia i nadużyciu zaufania

571. Winny nieoznajmienia w trybie przepisanym:

1) o znalezieniu przez siebie, a niewiadomo do kogo należącym mieniu, którego wartość przenosi rubli trzy

2) o przybłąkanem bydlęciu niewiadomo do kogo nalezącem, które przyłączyło się do stada winowajcy lub znalazło się na jego ziemi,

będzie karany: grzywną do rubli dziesięciu.

Termin do zawiadomienia o przedmiotach znalezionych, wskazanych pod liczbą jeden, będzie dwutygodniowy, a o przedmiotach wskazanych pod liczbą 2 ‚- 7-o dniowy. Zawiadomić należy miejscową władzę policyjną.

[7 sierp. 1917. Dz. Urz., poz. 6, art. 18].

572. Winny umyślnego zatrzymania na własność, albo umyślnego roztrwonienia:

1) znalezionego przezeń lub zapomnianego u niego, a niewiadomo do kogo należącego mienia, którego wartość przenosi rubli trzy;

2) przybłąkanego bydlęcia, niewiadomo do kogo należącego,

będzie karany: grzywną, równą wartości mienia przywłaszczonego, lecz nie wyższą nad rubli sto.

573. Winny przywłaszczenia:

1) skarbu, znalezionego przezeń w cudzej ziemi;

2) znalezionego przezeń, albo zapomnianego u niego cudzego mienia lub przybłąkanego bydlęcia, których gospodarz w czasie popełnienia przywłaszczenia był winowajcy wiadomy,

będzie ukarany: grzywną do wysokości potrójnej wartości mienia, lecz nie wyższą nad rubli trzysta, lub aresztem na czas do miesięcy trzech.

Jeżeli zaś winowajca w czasie przywłaszczenia wiedział, że gospodarz poszukuje tego mienia, albo jeśli gospodarz żądał jego zwrotu od winowajcy, to winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

574. Winny przywłaszczenia powierzonego mu cudzego mienia ruchomego, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Jeżeli wartość przywłaszczonego przenosi rubli pięciuset to winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli wartość przywłaszczonego nie przenosi kopiejek pięćdziesięciu, albo jeśli winowajca przed ogłoszeniem wyroku, sentencji lub orzeczenia o winie dobrowolnie zwrócił przywłaszczone lub w inny sposób zaspokoił poszkodowanego, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Jeśli zaś przywłaszczenia, przewidzianego w części trzeciej artykułu, dokonano przez lekkomyślność, to winowajca będzie karany: aresztem

575. Utrzymujący zakład bankierski lub kantor wymiany; zarządzający niemi, albo fukcjonarjusz ich, jak również każdy wogóle zajmujący się przyjmowaniem cudzego mienia na przechowanie, w zastaw lub do jakichkolwiek innych operacyj określonych, winny przywłaszczenia takiego powierzonego mu mienia, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

576. Osoba upoważniona przez władzę rządową lub społeczną do udzielania pomocy poszkodowanym wskutek pożaru, masowego braku żywności, albo innej klęski społecznej, winna:

1) przywłaszczenia mienia, podlegającemu rozdaniu poszkodowanym;

2) wydania, w celu zysku, z mienia, podlegającego rozdaniu poszkodowanym, zapomogi osobie, nie mającej prawa do jej otrzymania,

będzie karana: zamknięciem w domu poprawy.

577. Kto, będąc obowiązany, z mocy pełnomocnictwa lub innego prawnego upoważnienia, mieć pieczę o cudzych: mieniu lub interesie majątkowym, użyje swego pełnomocnictwa świadomie na szkodę powierzonego mu mienia lub interesu majątkowego, jeśli skutkiem tego nadużycia szkoda nastąpiła, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Jeśli rozmiar wyrządzonej szkody przekracza rubli pięćset, albo jeśli tego nadużycia dopuścił się opiekun na szkodę pupila, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Tej ostatniej karze ulega opiekun, winny przywłaszczenia cudzego mienia ruchomego, będącego pod jego zarządem opiekuńczym.

578. Urzędnik albo funkcjonarjusz instytucji dobroczynnej lub kredytowej, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, spółki udziałowej lub towarzystwa akcyjnego, założonych na mocy pozwolenia rządu, winny użycia swego stanowiska służbowego świadomie na szkodę mienia lub interesu majątkowego, powierzonych z urzędu jego pieczy, jeśli skutkiem tego nadużycia szkoda nastąpiła, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli zaś szkoda była tak znaczna, ze spowodowała poważny uszczerbek dla skarbu, albo rozstrój lub upadek interesów instytucji kredytowej, albo ruinę wielu osób, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

Tym samym karom i na tych samych zasadach ulegają wskazane w artykule niniejszym osoby, winne przywłaszczenia mienia, znajdującego się u nich z urzędu, jak również winne kradzieży mienia, znajdującego się z urzędu pod ich dozorem.

W tym ostatnim przypadku jest karygodne i usiłowanie tej kradzieży.

579 Zarządzający, albo kierujący interesami w instytucji kredytowej, towarzystwie ubezpieczeń wzajemnych, spółce udziałowej lub towarzystwie akcyjnem założonych na mocy pozwolenia rządu, winny:

1) użycia mienia takiej instytucji, spółki lub towarzystwa do operacyj, niedozwolonych przez ich statuty;

2) użycia kapitałów, otrzymanych od rządu na potrzeby przedsiębiorstwa, niezgodnie z ich przeznaczeniem,

choćby czyn taki spełniono w wykonaniu uchwał wspomnianych: instytucji, spółki lub towarzystwa, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli zaś następstwem takiego czynu było wstrzymanie wypłat lub ogłoszenie upadłości wspomnianych: instytucji, spółki lub towarzystwa, to winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Tej samej karze i na tej samej zasadzie ulega wskazana w artykule niniejszym osoba, winna użycia kapitałów, otrzymanych od rządu na potrzeby przedsiębiorstwa, nietylko niezgodnie z ich przeznaczeniem, lecz i wogóle nie na potrzeby przedsiębiorstwa.

580. Założyciel towarzystwa akcyjnego, albo zarządzający lub kierujący interesami w instytucji kredytowej, towarzystwie ubezpieczeń wzajemnych, spółce udziałowej lub towarzystwie akcyjnem, założonych na mocy pozwolenia rządu, winny:

1) zakomunikowania rządowi, przy wyjednywaniu pozwolenia na otwarcie towarzystwa akcyjnego, świadomie fałszywych wiadomości o zakładanem przedsiębiorstwie, jeśli takie zakomunikowanie mogło wyrządzić szkodę akcjonariuszom;

2) umieszczenie świadomie fałszywych wiadomości o stanie interesów lub rachunków instytucji, spółki lub towarzystwa w obwieszczeniu, sprawozdaniu, bilansie lub księdze handlowej;

3) przedstawienia świadomie fałszywego obrachunku w zakresie obliczania i wypłaty dywidendy;

4) emisji obligacyj lub listów zastawnych, nie zabezpieczonych zgodnie ze statutem lub postanowionemi w tym przedmiocie przepisami, albo biletów wkładowych bez przyjęcia wkładu odpowiedniego;

5) emisji obligacyj lub innych papierów wartościowych na sumę, przewyższającą udzielone pozwolenie,

choćby to uczyniono w wykonaniu uchwał wspomnianych: instytucji, spółki lub towarzystwa, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Tej samej karze ulega urzędnik instytucji ziemskiej, miejskiej lub innej, zarządzający emisją obligacyj lub innych papierów wartościowych, winny przestępstw, przewidzianych w ustępie czwartym lub piątym artykułu niniejszego.

Część trzydziesta druga

O kradzieży rozboju i wymuszeniu

581. Winny zaboru, tajnie lub jawnie, cudzego mienia ruchomego w celu przywłaszczenia, za tę kradzież będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Sąd mocen jest przedłużyć termin zamknięcia w więzieniu do lat dwóch, jeśli kradzież popełniono ze szczególnym zuchwalstwem z nadużyciem zaufania; z usunięciem przeszkód lub zamknięć, zagradzających dostęp na podwórze, do budynku, albo innego pomieszczenia lub schowania; podczas biegu pociągu kolei żelaznej lub podczas jego zatrzymania się; w nocy; jeśli zabrane mienie stanowiło środek, niezbędny do wyżywienia poszkodowanego, o czem winowajca wiedział.

Jeśli wartość zabranego mienia przenosi rubli pięćset, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli zaś wartość zabranego mienia nie przenosi kopiejek pięćdziesięciu, albo winowajca przed ogłoszeniem wyroku, sentencji lub orzeczenia o winie dobrowolnie zwrócił zabrane mienie lub w inny sposób zaspokoił poszkodowanego, albo kradzież popełniono w ostatecznej potrzebie, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Tym samym karom i na tych samych zasadach ulega winny zaboru, w celu przywłaszczenia, tajnie lub jawnie, dokumentu lub korespondencji wskazanych w artykule 552.

Usiłowanie jest karygodne.

582. Winny kradzieży:

1) mienia z rozkopanego lub wogóle uszkodzonego w tym celu grobu;

2) mienia zagrożonego skutkiem pożaru, powodzi, rozbicia się okrętu lub innej klęski społecznej, jeśli zaboru dopuszczono się w czasie takiej klęski;

3) skarbowej broni wojskowej, nabojów, prochu lub innych przedmiotów należących do środków napadu lub obrony, w charakterze procederu albo wprawdzie nie w charakterze procederu lecz ze składów albo wojskowych schowań lub pomieszczeń,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

583. Winny kradzieży z zamieszkanych: budynku, statku lub innego pomieszczenia, albo z takiego pomieszczenia niezamieszkanego, gdzie wówczas – z wiedzą winowajcy – znajdował się człowiek, albo z ogrodzonego podwórza budynku zamieszkanego;

1). jeśli winowajca zaopatrzył się w bron albo w narzędzie do napadu lub obrony;

2). W nocy, jeśli przytem winowajca przedostał się do tego pomieszczenia lub na to podwórze za pomocą uszkodzenia przeszkód lub zamknięć, zagradzających dostęp do nich,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

584. Winny kradzieży:

1) popełnionej w nocy przez kilka osób, które zaopatrzyły się w broń lub narzędzie do napadu lub obrony, z zamieszkanych: budynku, statku lub innego pomieszczenia, albo z takiego pomieszczenia niezamieszkanego, gdzie wówczas – z wiedzą winowajcy – znajdował się człowiek, albo z ogrodzonego podwórza budynku zamieszkanego, jeśli przytem winowajca przedostał się do tego pomieszczenia lub na to podwórze za pomocą uszkodzenia przeszkód lub zamknięć , zagradzających dostęp do nich;

2) w bandzie,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.*

Usiłowanie jest karygodne.

585. Winny kradzieży konia, jeśli zajmuje się koniokradztwem w charakterze procederu, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Jeśli zaś winowajca popełnił to koniokradztwo po odbyciu kary za takież koniokradztwo, przytem przed upływem lat pięciu od dnia odbycia za nie kary, będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

Usiłowanie jest karygodne.

586. Winny przewidzianej w części pierwszej lub drugiej artykułu 581 kradzieży, popełnionej po odbyciu dwa razy kary za kradzież, rozbój, wymuszenie lub oszustwo i przytem przed upływem lat pięciu od dnia odbycia kary za jedno z tych przestępstw, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

587. Winny kradzieży, popełnionej po odbyciu nie mniej niż trzy razy kary za kradzież, rozbój, wymuszenie lub oszustwo i przytem przed upływem lat pięciu, od dnia odbycia kary za jedno z tych przestępstw, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Jeśli zaś winowajca za którekolwiek z rzeczonych przestępstw odbył karę nie niższą od zamknięcia w domu poprawy i za kradzież, popełnioną znowu przed upływem tegoż terminu, sąd uzna go za ulegającego karze również nie niższej od zamknięcia w domu popraw, to będzie on karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

Usiłowanie jest karygodne.

588. Winny kradzieży należących do kościoła:

1) Krzyża Świętego, Relikwij Świętych, Obrazu Świętego lub innego przedmiotu, uznawanego za święty przez kościół prawosławny lub inny kościół chrześcijański;

2) przedmiotu poświęconego przez użycie w służbie Bożej,

jeśli nie ulega karze surowszej za obrazę świętości i jeśli tę kradzież popełniono z kościoła, zakrystji, kaplicy lub chrześcijańskiego domu modlitwy, będzie karany: w przypadku, wskazanym w ustępie pierwszym artykułu niniejszego, - ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu; w przypadku, wskazanym w ustępie drugim artykułu niniejszego, - zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Jeśli zaś tę kradzież popełniono ze schowania kościelnego lub z innego miejsca, lecz winowajca wiedział, że zabrane mienie należy do kościoła to winowajca będzie karany: w przypadku, wskazanym w ustępie pierwszym artykułu niniejszego, - zamknięciem w domu poprawy; w przypadku, wskazanym w ustępie drugim artykułu niniejszego, - zamknięciem w domu poprawy, na czas do lat trzech.

Tym samym karom ulega winny przywłaszczenia mienia, wskazanego w części pierwszej artykułu niniejszego, a powierzonego mu do użycia przy nabożeństwie.

Usiłowanie jest karygodne.

589. Winny zaboru cudzego mienia ruchomego, w celu przywłaszczenia, za pomocą wprawienia w stan nieprzytomności, uszkodzenia ciała, gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, za ten rozbój będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.*

Jeśli rozbój popełniony był:

1) za pomocą bardzo ciężkiego lub ciężkiego uszkodzenia ciała;

2) w kościele;

3) na pełnym morzu;

4) przez kilka osób, które wtargnęły w tym celu do zamieszkanego budynku lub innego pomieszczenia;

5) przez osobę, która zaopatrzyła się w broń lub narzędzie do napadu lub obrony;

6) przez bandę;

7) przez osobę, która odbyła nie mniej niż trzy razy karę za kradzież, rozbój, wymuszenie lub oszustwo i przytem przed upływem lat pięciu od dnia odbycia kary za jedno z tych przestępstw,

winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami terminowemi.*

Tym samym karom i na tych samych zasadach ulega winny zaboru w warunkach, przewidzianych w artykule niniejszym, dokumentu lub korespondencji, wskazanych w artykule 552.

Usiłowanie jest karygodne.

590. Winny zmuszenia, w celu osiągnięcia dla siebie lub innej osoby korzyści majątkowej, do odstąpienia prawa majątkowego albo do wejścia w inną niekorzystną tranzakcję majątkową, za pomocą uszkodzenia ciała, gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, za to wymuszenie będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.*

Jeśli wymuszenie popełnione było:

1) za pomocą bardzo ciężkiego lub ciężkiego uszkodzenia ciała;

2) przez kilka osób, które wtargnęły w tym celu do zamieszkanego budynku lub innego pomieszczenia;

3) przez osobę, która zaopatrzyła się w broń lub narzędzie do napadu lub obrony;

4) przez bandę;

5) przez osobę, która odbyła nie mniej niż trzy razy karę za kradzież, rozbój , wymuszenie lub oszustwo i przytem przed upływem lat pięciu od dnia odbycia lary za jedno z tych przestępstw,

winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.*

Usiłowanie jest karygodne.

Część trzydziesta trzecia

O oszustwie

591. Winny:

1) zaboru, za pomocą oszukania, cudzego mienia ruchomego w celu przywłaszczenia;

2) zaboru cudzego mienia ruchomego, w celu przywłaszczenia, za pomocą oszukania na mierze, na wadze, albo innego oszukania na ilości lub jakości przedmiotów przy kupnie sprzedaży lub innej tranzakcji obciążliwej;

3) skłonienia za pomocą oszukania, w celu osiągnięcia dla siebie lub innej osoby korzyści majątkowej, do odstąpienia prawa majątkowego albo do wejścia w inną niekorzystna tranzakcję majątkową,

za to oszustwo będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli uszczerbek przenosi rubli pięciuset, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli zaś uszczerbek nie przenosi kopiejek pięćdziesiąt, albo winowajca przed ogłoszeniem wyroku, sentencji lub orzeczenia o winie dobrowolnie zwrócił mienie lub w inny sposób zaspokoił poszkodowanego, to winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Tym samym karom i na tych samych zasadach ulega winny zaboru, w celu przywłaszczenia, za pomocą oszukania, dokumentu lub korespondencji, wskazanych w artykule 552.

Usiłowanie jest karygodne.

592. Winny zbycia przedmiotu pod pozorem, że jest to przedmiot, zakazany w obrocie przez ustawę karną, albo uzyskany za pomocą przestępstwa, - jeśli zapłata, umówiona w tranzakcji, otrzymana została całkowicie lub częściowo, za to oszustwo będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Pieniądze lub inne mienie, otrzymane w drodze przestępnej tranzakcji, odbiera się, albo od winowajcy ściąga się odpowiednią sumę.

593. Winny:

1) sprzedaży lub zastawu mienia nieruchomego świadomie cudzego, jeśli nie miał do tego prawa, albo mienia zmyślonego;

2) sprzedaży lub zastawu mienia nieruchomego z zatajeniem, na szkodę kupującego lub zastawnika, zapowiedzenia lub zobowiązania, ciążących na mieniu, za to oszustwo będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

594. Winny otrzymania, za zgłoszone przezeń żądanie sumy ubezpieczeniowej za mienie, ubezpieczone od uszkodzenia, jeśli uszkodzenia nie było, o czem winowajca wiedział, albo jeśli winowajca zataił, że mienie uległo uszkodzeniu z przyczyny, pozbawiającej go prawa do otrzymania sumy ubezpieczeniowej, za to oszustwo będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

595. Winny oszustwa:

1) który podał się w tym celu fałszywie za urzędnika lub osobę, wykonywującą zalecenie urzędnika;

2) popełnionego przez bandę,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne

596. Winny oszustwa, przewidzianego w części pierwszej artykułu 591, a popełnionego po odbyciu dwa razy kary za kradzież, rozbój, wymuszenie lub oszustwo i przytem przed upływem lat pięciu od dnia odbycia kary za jedno z tych przestępstw, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

597. Winny oszustwa, popełnionego po odbyciu nie mniej niż trzy razy kary za kradzież, rozbój, wymuszenie lub oszustwo i przytem przed upływem lat pięciu od dnia odbycia kary za jedno z tych przestępstw będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Jeśli winowajca za którekolwiek z rzeczonych przestępstw odbył karę nie niższą od zamknięcia w domu poprawy i za oszustwo, popełnione znowu przed upływem tegoż terminu, sąd uzna go za ulegającego karze również nie niższej od zamknięcia w domu poprawy, to będzie on karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

Usiłowanie jest karygodne.

598. Winny podpalenia, zniszczenia przez wybuch lub zatopienie ubezpieczonego mienia, w celu otrzymania sumy ubezpieczniowej, jeśli nie ulega karze surowszej za zarządzone uszkodzenie, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Usiłowanie jest karygodne.

Część trzydziesta czwarta

O bankructwie, lichwie i innych przypadkach karygodnej nieuczciwości majątkowej

599. Uznany przez są za dłużnika upadłego winny:

1) ukrycia swego mienia, przy ogłoszeniu upadłości, przez zamilczenie lub fałszywe zeznanie o niem w celu uniknięcia spłaty długów;

2) wydania na poczet długu, całkowicie lub częściowo zmyślonego, zobowiązania, zmniejszającego masę upadłości, albo oddania za darmo, przepisania lub ukrycia w inny sposób swego mienia, po ogłoszeniu upadłości i przytem w celu uniknięcia spłaty długów;

3) wydania zobowiązania na poczet długu, całkowicie lub częściowo zmyślonego, albo oddania za darmo, przepisania lub ukrycia w inny sposób swego mienia wprawdzie przed ogłoszeniem upadłości, lecz w przewidywaniu, że takie ogłoszenie w bliskim czasie jest nieuniknione, i przytem w celu uniknięcia spłaty długów,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

600. Uznany przez sąd za dłużnika upadłego w trybunale postępowania handlowego, winny przestępstw, przewidzianych w artykule 599, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Jeśli szkoda była tak znaczna, że spowodowała poważny uszczerbek dla skarbu, albo rozstrój lub upadek interesów instytucji kredytowej, albo ruinę wielu osób winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

601. Zarządzający, albo kierujący interesami społecznej lub prywatnej instytucji kredytowej, spółki udziałowej lub towarzystwa akcyjnego, winny:

1) bądź odmowy, przy ogłoszeniu przez są upadłości takiej instytucji, spółki lub towarzystwa zeznania sądowi lub odnośnej władzy w trybie i w przypadkach, określonych przez ustawę, o mieniu takiej instytucji, spółki lub towarzystwa, bądź fałszywego zeznania przy tem oznajmianiu o ich mieniu, jeśli takiej odmowy lub takiego zeznania dopuszczono się w celu dopomożenia instytucji, spółce lub towarzystwu do uniknięcia spłaty ich długów;

2) bądź wydania na poczet długu, całkowicie lub częściowo zmyślonego, zobowiązania, zmniejszającego mienie takiej instytucji, spółki lub towarzystwa, bądź oddania darmo, przepisania lub ukrycia w inny sposób ich mienia, w celu dopomożenia instytucji, spółce lub towarzystwa do uniknięcia zapłaty długów, jeśli takiego wydania zobowiązania, albo oddania darmo, przepisania lub ukrycia mienia dopuszczono się po zawieszeniu wypłat przez te instytucję. Spółkę lub towarzystwo, albo po ogłoszeniu ich upadłości, albo wprawdzie wcześniej, lecz w przewidywaniu, że takie zawieszenie lub ogłoszenie w bliskim czasie jest nieuniknione;

jeśli przytem nastąpiło ogłoszenie upadłości instytucji, spółki lub towarzystwa, albo zawieszenie wypłat, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

Jeśli szkoda była tak znaczna, że spowodowała poważny uszczerbek dla skarbu, albo rozstrój lub upadek interesów instytucji kredytowej, albo ruinę wielu osób, winowajca będzie karany: ciężkimi robotami na czas do lat ośmiu.

602. Uznany będzie za wspólnika w przestępstwach, przewidzianych w artykułach 599 – 601, jeśli przestępstwa te nastąpiły, i jako wspólnik będzie karany winny:

1) podżegania do tych przestępstw;

2) żądania lub otrzymania zapłaty na poczet zobowiązania, wydanego w warunkach, wskazanych w artykułach powyższych, o czem winowajca widział;

3) nabycia darmo, pod pozorem nabycia obciążliwego, mienia, oddanego w warunkach, wskazanych w artykułach powyższych, o czem winowajca wiedział;

4) ukrycia lub udziału w ukryciu mienia w warunkach, wskazanych w artykułach powyższych.

603. Uznany w trybie postępowania handlowego za upadłego nieostrożnego [bankruta prostego], winny lekkomyślnego prowadzenia interesów handlowych lub rozrzutności, która to lekkomyślność lub rozrzutność spowodowała jego upadłość, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Nadto sąd mocen jest pozbawić winowajcę prawa handlu na czas od roku jednego do lat pięciu lub nazawsze.

604. Zarządzający, albo kierujący interesami społecznej lub prywatnej instytucji kredytowej, spółki udziałowej lub towarzystwa akcyjnego, winny bądź lekkomyślnego prowadzenia interesów takiej instytucji, spółki lub towarzystwa, bądź rozrzutności w tych interesach, jeśli takie prowadzenie interesów lub rozrzutność spowodowały zawieszenie wypłat przez tę instytucję, spółkę lub towarzystwo, albo ogłoszenie ich upadłości, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Nadto sąd mocen jest pozbawić winowajcę prawa zarządzania lub kierowania instytucjami, spółkami lub towarzystwami, wskazanemi w artykule niniejszym, na czas od roku jednego do lat pięciu lub nazawsze.

605. Zarządzający, albo kierujący interesami społecznej lub prywatnej instytucji kredytu krótkoterminowego, spółki udziałowej lub towarzystwa akcyjnego, winny nieprzedsięwzięcia środków, wymaganych przez ustawę lub statut, ku likwidacji interesów przedsiębiorstwa w razie istnienia warunków, w których ustawa lub statut nakazują taką likwidację, będzie karany: aresztem.

Jeśli winowajca, wiedząc, że stan interesów instytucji, spółki lub towarzystwa jest taki, w którym ustawa lub statut nakazują oznajmienie o upadłości instytucji, spółki lub towarzystwa, nie spełnił tego obowiązku będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

606. Kto wiedząc, że posiada jakiekolwiek sposoby zaspokojenia swego wierzyciela:

1) nie oznajmił o nich sądowi lub odnośnej władzy, w przypadkach i w trybie, określonych przez ustawę;

2) przy oznajmianiu o nich sądowi lub odnośnej władzy fałszywie zeznał na szkodę wierzyciela,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Tej samej karze ulega: 1) winny fałszywego zeznania sądowi o zgubieniu przezeń weksla nieopłaconego i 2) w gubernjach Nadbałtyckich winny fałszywego zeznania lub zaświadczenia przy odbieraniu odeń, w przypadkach przez ustawę określonych, zobowiązania pisemnego przy opieczętowaniu i opisie majątku spadkowego lub przy otwarciu postępowania wywoławczego.

607. Winny:

1) obniżenia wartości, zbycia sposobem darmym lub obciążliwym, albo oddania w zastaw własnej nieruchomości, będącej w zastawie lub pod zapowiedzeniem, albo takiej, co do której, aczkolwiek odnośna władza wydała zarządzenie o zapowiedzeniu, o czem winowajca wiedział, lecz zapowiedzenia jeszcze nie uskuteczniono, - jeśli czynów tych dopuszczono się na szkodę wierzyciela lub innej osoby, których prawa były zabezpieczone na ten nieruchomości;

2) zaboru, ukrycia, uszkodzenia, zbycia sposobem darmym lub obciążliwym, albo zastawienia własnej ruchomości, znajdującej się w zastawie, albo poddanej zajęciu lub sekwestrowi, albo takiej, co do której, aczkolwiek odnośna władza wydała zarządzenie o zajęciu lub sekwestrze, o czem winowajca wiedział, lecz zajęcia lub sekwestru jeszcze nie uskuteczniono, - jeżeli czynów tych dopuszczono się na szkodę wierzyciela lub innej osoby, których prawa były zabezpieczone na tej nieruchomości,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

608. Winny wypożyczenia kapitału na procent nadmierny:

1). jeśli zaciągający pożyczkę zniewolony był trudnemi okolicznościami, wiadomemi dającemu pożyczkę, przyjąć lub przedłużyć warunki pożyczki, krańcowo uciążliwe lub ciężkie w skutkach;

2). jeśli winowajca, zajmujący się dawaniem pożyczek, ukrył nadmierność procentu przez włączenie procentu do sumy kapitału, pod postacią kary wadjalnej, zapłaty za przechowanie lub inny sposób,

za tę lichwę będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Nadto sąd mocen jest wymierzyć winowajcy karę pieniężną do rubli pięciuset.

Jeśli ta lichwa stanowiła proceder winowajcy, będzie on karany: zamknięciem w domu poprawy.

Tym samy karom i na tej samej zasadzie ulega winny nabycia i dochodzenia należności ze zobowiązania świadomie lichwiarskiego, albo otrzymania na poczet tegoż zapłaty świadomie lichwiarskiej.

W razie dopuszczenia się lichwy przez utrzymującego lombard lub przez jego oficjalistę sąd mocen jest pozbawić winowajcę nazawsze prawa utrzymywać lombard lub być w nim oficjalistą.

Zobowiązanie lichwiarskie uznaje się za nieważne; wszelako dający pożyczkę nie traci prawa do otrzymywania z powrotem kapitału rzeczywiście danego z potrąceniem wpłat otrzymanych.

Pożyczeniu kapitału na procent, nie przenoszący dwunastu od sta rocznie, nie jest karygodne.

609. Zajmujący się w charakterze procederu pożyczaniem ludności wiejskiej zboża lub innych produktów, albo pieniędzy, pod warunkiem zapłaty długu całkowicie albo częściowo zbożem, produktami wiejskiemi lub robotą, winny tego, ze dał taką pożyczkę na warunkach nadmiernie uciążliwych, nie odpowiadających zwyczajom miejscowym, skorzystawszy w tym celu z krańcowego ciężkiego położenia dłużnika, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Tranzakcję taką, jako lichwiarską, uznaje się za nieważną, wszelako dający pożyczkę nie traci prawa do otrzymania z powrotem zboża, produktów albo pieniędzy, rzeczywiście przezeń danych, z potrąceniem zwróconej mu ilości.

610. Zajmujący się skupem zboża od ludności wiejskiej, winny tego, że nabył do niej po cenie niewspółmiernie niskiej zboże na pniu, w snopach lub w ziarnie, skorzystawszy w tym celu świadomie z krańcowo ciężkiego położenia sprzedawcy będzie karany: aresztem.

Na kupującego wkłada się obowiązek dopłacenia sprzedawcy różnicy między zapłaconą mu sumą a rzeczywistą ceną sprzedanego zboża.

Skup zboża w warunkach, wskazanych w artykule niniejszym, nie podlega karze, jeśli od ludności wiejskiej kupiono zboże gotowe na targu, jarmarku lub w innem miejscu, na handel przeznaczonem, z warunkiem, niezwłocznego oddania kupującemu nabytego przezeń zboża.

611. Winny:

1) skłonienia osoby, niezdolnej do uświadamiania sobie natury i znaczenia dokonanej tranzakcji lub rozporządzenia lub do kierowania swojemi postępkami, albo nie dorosłej do pełnoletności cywilnej, o czem winowajca wiedział,- do wejścia w niekorzystną dla niej tranzakcję majątkową, albo do innego niekorzystnego dla niej rozporządzenia majątkowego, skorzystawszy z jej nieświadomości lub niedoświadczenia;

2) skłonienia do wejścia w niekorzystną tranzakcję albo do innego niekorzystnego rozporządzenia majątkowego za pomocą kłamliwych obietnic lub innych wybiegów, skorzystawszy w tym celu z braku u poszkodowanego jasnego pojmowania natury i znaczenia takiej tranzakcji lub rozporządzenia;

3) dochodzenia należności z dokumentu w całkowitej tegoż sumie lub jej części, jeśli dług dochodzony umorzono, o czem winowajca wiedział,

jeśli czynów tych dopuszczono się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie lub dla innej osoby, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli spowodowany uszczerbek przenosi rubli pięćset, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie występków, przewidzianych w ustępach pierwszym i drugim artykułu niniejszego jest karygodne.

612. Winny skłonienia ociemniałego do podpisania dokumentu, nie odpowiadającego – o czem winowajca wiedział – woli podpisanego, pod pozorem, że jest to dokument, woli tej odpowiadający, na szkodę dla mienia lub interesów majątkowych podpisanego lub innej osoby, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Tej samej karze i na tej samej zasadzie ulega winny korzystania świadomie z takiego dokumentu.

613. Winny wypełnienia blankietu z cudzym podpisem przez wpisanie tekstu dokumentu, na szkodę dla mienia lub interesów majątkowych podpisanego, i przytem świadomie nieodpowiednio do rzeczywistej woli podpisanego, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Tej samej karze i na tej samej zasadzie ulega winny korzystania świadomie z takiego dokumentu.

614. Winny wypełnienia blankietu z cudzym podpisem przez wpisanie tekstu dokumentu, którego podrobienie przewidziano w artykule 443, na szkodę dla mienia lub interesów majątkowych podpisanego, i przytem świadomie nieodpowiednio do rzeczywistej woli podpisanego, będzie karany: jeśli dokument taki był użyty jako autentyczny, albo zbyty – zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu; jeśli okoliczność, zaświadczana tym dokumentem, jest prawdziwa, albo jeśli dokumentu nie użyto jako autentycznego i nie zbyto – aresztem; jeśli winowajca zajmował się takim wpisywaniem tekstu dokumentów w charakterze procederu – zamknięciem w domu poprawy.

Tym samym karom i na tych samych zasadach ulega winny korzystania świadomie z takiego dokumentu.

615. Winny skłonienia, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie lub dla innej osoby, do oddania mienia, albo do odstąpienia prawa majątkowego, albo do wejścia w inną niekorzystna tranzakcję majątkową, za pomocą groźby wyjawienia wiadomości zmyślonych lub prawdziwych:

1) o okoliczności, uwłaczającej czci poszkodowanego lub członka jego rodziny, chociażby zmarłego;

2) o popełnieniu przez poszkodowanego lub członka jego rodziny, chociażby zmarłego, czynu, karanego jako zbrodnia lub występek;

3) o okoliczności, podkopującej kredyt handlowy poszkodowanego,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Jeśli takie przestępstwo popełniła:

1) banda, utworzona w celu popełnienia przestępstw tego rodzaju;

2) osoba, która odbyła nie mniej niż dwa razy karę za takież przestępstwo, albo za kradzież, rozbój, wymuszenie lub oszustwo i przytem przed upływem lat pięciu od dnia odbycia kary za jedno z tych przestępstw;

3) redaktor, wydawca lub współpracownik wydawnictwa perjodycznego, grożący wyjawieniem takich wiadomości w druku,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

616. Winny nabycia, przyjęcia na przechowanie lub do ukrycia, albo przyjęcia w celu zbycia lub w zastaw, albo zbycia cudzego mienia, uzyskanego za pomocą zbrodni lub występku, o czem winowajca wiedział, będzie karany: jeśli to mienie uzyskano za pomocą zbrodni – zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech; jeśli to mienie uzyskano za pomocą występku – zamknięciem w więzieniu.

Jeśli występek, przewidziany w części pierwszej artykułu niniejszego, stanowił proceder winowajcy, to winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

617. Handlujący, winny nabycia, przyjęcia na przechowanie, albo przejęcia w celu zbycia lub w zastaw, albo zbycia cudzego mienia, uzyskanego za pomocą zbrodni lub występku, bez wiedzy o tem, lecz i bez należytej oględności, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Jeśli winowajcą był utrzymujący zakład prywatny sprzedaży napojów wyskokowych, to ponadto odbiera mu się pozwolenie na sprzedaż tych napojów.

618. Winny nabycia, przyjęcia na przechowanie lub do ukrycia, albo przyjęcia w celu zbycia lub w zastaw, albo zbycia konia, uzyskanego za pomocą zbrodni lub występku, o czem winowajca wiedział, jeśli przytem z czynu tego uczynił sobie proceder, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

619. Winny nabycia lub przyjęcia w zastaw od wojskowego niższego stopnia świadomie skarbowych: broni, ubrania lub przedmiotu amunicji, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Jeśli ten występek stanowi proceder winowajcy, to winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy sześciu.

Jeśli winowajcą był utrzymujący zakład prywatny sprzedaży nabojów wyskokowych, to ponadto odbiera mu się pozwolenie na sprzedaż tych napojów.

Część trzydziesta piąta

O przestępstwach przeciwko prawom autorskim i przywilejom na wynalazki

620. Winny umyślnego pogwałcenia cudzego prawa autorskiego będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Jeśli pogwałcenia tego prawa dopuszczono się przez samowolne wydanie lub rozmnożenie utworu w celu jego zbytu, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli zaś winowajca samowolnie wydał cudzy utwór pod swojem nazwiskiem, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

[20 mar. st. st. 1911. Dz. pr. ros. poz. 560].

621. Winny samowolnego korzystania z cudzego przywileju na wynalazek, udzielonego w trybie przepisanym, albo z cudzego prawa do odtworzenia modelu lub rysunku przemysłowego, fabrycznego lub rzemieślniczego, zgłoszonych w trybie przepisanym, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

622. Handlujący, winny przechowywania na sprzedaż, albo przywozu z zagranicy na sprzedaż, albo sprzedaży przedmiotu, wytworzonego z pogwałceniem prawa autorskiego, o czem winowajca wiedział, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Część trzydziesta szósta

O samowolnem korzystaniu z cudzego mienia

623. Winny samowolnego polowania, łowienia ryb, albo innego połowu na cudzej ziemi, w cudzym lesie lub na cudzych wodach, będzie karany: grzywną do rubli dwudziestu pięciu.

Tej samej karze ulega winny:

1) wypędzenia zwierzyny lub ptactwa z cudzej ziemi w jakikolwiek sposób;

2) znajdowania się wewnątrz cudzej posiadłości gruntowej lub leśnej, poza drogą, ze strzelbą lub jakimkolwiek przyrządem do łapania zwierzyny.

Jeśli samowolnego polowania dopuszczono się w ogrodzonym parku lub zwierzyńcu, nie mających swobodnej komunikacji z posiadłościami sąsiedniemi, albo na łąkach i polach przed sprzętem na nich traw lub zasiewów będzie karany: grzywną do rubli stu.

624. Winny:

1) samowolnego wyrębu w cudzym lesie, choćby wyrąbane drewno nie było ani wywiezione, ani wyniesione;

2) zaboru, w celu przywłaszczenia, z cudzego lasu, lecz nie z miejsc przygotowania lub składów do przechowania, drzewa powalonego burzą, leżaniny lub drzewa ściętego przez inną osobę, albo części takiego drzewa,

będzie karany: jeśli czynu tego dopuścił się po raz pierwszy – grzywną do rubli stu; jeśli dopuścił się go po raz drugi i przytem przed upływem lat dwóch od dnia odbycia kary za takiż czyn poprzedni – aresztem na czas do miesięcy trzech; jeśli dopuścił się go po raz trzeci lub więcej i przytem przed upływem lat dwóch od zdania odbycia kary za takiż czyn poprzedni – zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Karę przepisaną za popełnienie tego czyny po raz drugi, można wymierzyć winnemu popełnienia tegoż po raz pierwszy, jeśli samowolnego wyrębu lub zaboru dopuściło się kilka osób w nocy albo w lesie, gaju lub rewirze: objętym zakazem, ochronnych rowem lub ogrodzonych, albo jeśli ścięto drzewo nasienne.

Karom za czyny, przewidziane w artykule niniejszym, i na zasadach w nim wskazanych, ulegają nietylko ich bezpośredni sprawcy, lecz również podżegacze i pomocnicy.

625. Karom, przepisanym w artykule 624, i na zasadach w nim wskazanych, ulega winny:

1) samowolnego przygotowywania wyrobów leśnych w cudzym lesie;

2) samowolnej trzebieży cudzych: użytku leśnego, polany wydzielonej pod zalesienie, albo miejsca, na którym las zasadzono lub zasiano.

3) samowolnego, ponad właściwą ilość, wyrębu lub przygotowania wyrobów leśnych: lecz przy dozwolonych: wyrębie lasu lub przygotowaniu wyrobów leśnych w lasach skarbowych tylko w razie, jeśli ten nadmiar wyrębu, lub przenosi dziesiątą część ilości dozwolonej;

4) samowolnego wyrębu lasu świadomie innego rodzaju lub innej jakości, niż to było dozwolone;

5) wyrębu lasu lub przygotowania wyrobów leśnych świadomie nie w wydzielonej na to działce;

6) samowolnego uszkodzenia drzewa, rosnącego na cudzej ziemi, nacięciami, ogołoceniem z kory lub w inny sposób

626. Winny nabycia, przyjęcia na przechowanie lub do ukrycia, albo przyjęcia w celu zbycia lub w zastaw, albo zbycia drzewa lub wytworów leśnych, uzyskanych za pomocą przestępstw przewidzianych w artykułach 624 lub 625, o czem winowajca wiedział, będzie karany: grzywną do rubli stu.

Jeśli to przestępstwo stawiło proceder winowajcy, to winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Nadto sąd mocen jest, o ile winowajca jest przedsiębiorca leśnym, pozbawić go prawa zajmowania się przemysłem leśnym na czas do roku jednego do lat pięciu.

627. Prócz kar, przepisanych w artykułach 624 – 626, na rzecz posiadacza lasu zasądza się od winowajcy, a w razie udziału w przestępstwie kilku osób – od wszystkich winowajców w łączności karę pieniężną , w wysokości podwójnej wartości samowolnie ściętego, uszkodzonego lub zabranego lasu, albo wytworów leśnych, albo nieprawnie przygotowanych wyrobów leśnych; jeśli zaś winowajcy nie są wykryci albo nie będą mogli zapłacić rzeczonej kary, to od osób ukrywających ściąga się podwójną wartość ukrytego przez nie drzewa lub wytworów leśnych. W razie niezapłacenia rzeczonej kary, zamienia się ją na areszt według przepisów artykułu 59.

Niezależnie od tego, drzewo samowolnie ścięte i zabrane odbiera się i zwraca posiadaczowi lasu, na rachunek winowajcy, albo ściąga się na rzecz posiadacza lasu wartość takiego drzewa.

Wartość drzewa i wyrobów leśnych oblicza się według przepisanej taksy.

628. Winny:

1) przystąpienia do dozwolonego wyrębu lasu skarbowego przed otrzymaniem przepisanego biletu, albo dokonywania takiego wyrębu po terminie zaznaczonym w bilecie;

2) samowolnego wywozu lub wynoszenia drzewa z lasu skarbowego, którego wyrąb jest dozwolony, przed terminem, wyznaczonym do oględzin drzewa,

będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

629. Winny bądź samowolnego urządzenia w cudzej posiadłości leśnej cegielni lub zakładu przemysłowego ognioczynnego, bądź samowolnego pędzenia smoły lub dziegciu albo wypalania potażu, węgli lub wapna w takiej posiadłości będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

Nadto od winowajcy zasądza się na rzecz posiadacza lasu karę pieniężną w wysokości do rubli pięćdziesięciu, a wszystko samowolnie przezeń zbudowane i przygotowane, jak również narzędzia i materjały odbiera się rzecz posiadacza lasu.

Jeśli wykroczenia tego dopuszczono się w posiadłości skarbowej, wprawdzie za należytem pozwoleniem, lecz świadomie nie w miejscu na to wydzielonem będzie karany: grzywną do rubli dwudziestu pięciu.

Nadto od winowajcy zasądza się karę pieniężną w wysokości do rubli dwudziestu pięciu, i winowajca zobowiązuje się rozebrać zabudowania niewłaściwie wzniesione.

630.Winny znajdowania się wewnątrz cudzego lasu, bez zasługującej na uwzględnienie przyczyny, poza drogą służącą do przejazdu, z narzędziami do rąbania drzewa lub z podwodą do jego przewożenia będzie karany: grzywną do rubli dziesięciu.

631. Małej wagi przypadków samowolnego, przewidzianego w artykule 624, korzystania z cudzego lasu, nie uważa się za przestępne, jeśli takie korzystanie służyło tylko do zaspokojenia potrzeby wytworów leśnych, wynikłej w drodze.

632. Winny samowolnego wydobywania w cudzej ziemi:

1) metali szlachetnych, rudy szlachetnej lub drogich kamieni;

2) ropy naftowej, węgla kamiennego, rudy lub kamieni barwnych,

będzie karany: w przypadku, wskazanym w ustępie pierwszym artykułu niniejszego,- zamknęciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech; w przypadku, wskazanym w ustępie drugim artykułu niniejszego, - aresztem;

Jeśli zaś w celu popełnienia przestępstw, przewidzianych w artykule niniejszym, winowajca uciekał się do szczególnych przyrządów lub urządzeń będzie karany: w przypadku wskazanym w ustępie pierwszym artykułu niniejszego, - zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech; w przypadku, wskazanym w ustępie drugim artykułu niniejszego, - zamknięciem w więzieniu.

Nadto w przypadku, gdy samowolnie wydobyte złoto lub platyna podlegają opłacie podatku górniczego, od winnego samowolnego wydobywania tych metali zasądza się karę pieniężną w wysokości podwójnej w stosunku do skarbowej lub przez rząd ustalonej ceny samowolnie wydobytych metali.

633. Winny:

1) zbierania na cudzej ziemi, świadomie wbrew zakazowi gospodarza, dziko rosnących jagód, owoców, grzybów lub innych przedmiotów, mogących przynieść korzyść posiadaczowi ziemi;

2) samowolnego wycinania darniny, wydobywania kamieni, piasku, gliny, lub innych przedmiotów kopalnych na cudzej ziemi;

3) samowolnej zwózki na cudzą ziemię kamieni, śmieci, padliny lub nieczystości;

4) samowolnego pasienia bydła lub drobiu na cudzej ziemi;

5) samowolnego przechodzenia lub przejazdu przez cudzą łąkę lub pole przed sprzętem na nich traw lub zasiewów;

6) samowolnego przegonu bydła lub drobiu przez cudzą łąkę lub pole;

7) samowolnego skoszenia dziko rosnącej trawy na cudzej łące lub w cudzym lesie;

8) samowolnego uprowadzenia lub zagnania bydła lub drobiu, zatrzymanych w szkodzie;

9) samowolnego zrywania lub zbierania w cudzym sadzie, ogrodzie, polu lub na cudzej obsianej łące ogrodowych kwiatów, owoców, warzyw, albo innych zasiewów lub sadzonek w nieznacznej ilości, w celu niezwłocznego ich użycia, choćby nie na samem miejscu popełnienia tego wykroczenia,

będzie karany: grzywną do rubli dwudziestu pięciu.

634. Winny samowolnego przejazdu lub przegonu bydła przez cudzy sad lub ogród, albo przez cudze pole, łąkę lub pastwisko lub gaj, otoczone rowami lub ogrodzone, albo gdy przejazdu przez nie wzbraniają – o czem winowajca wiedział – postawione w tym celu znaki ostrzegawcze, będzie karany: grzywną do rubli pięćdziesięciu.

635. Zajmujący się przyjmowaniem cudzego mienia ruchomego w zastaw lub na przechowanie, albo jego oficjalista, winny bądź samowolnego korzystania z takiego mienia na szkodę gospodarza mienia, bądź oddania go do używania, będzie karany: aresztem

Część trzydziesta siódma

O przestępstwach na służbie państwowej i społecznej.

636. Urzędnik, winny spełnienia czynności służbowej:

1) do której nie był upoważniony ustawą lub udzielonem mu zleceniem, albo wprawdzie był upoważniony, lecz do spełnienia tej czynności nie było podstaw prawnych;

2) bez pozwolenia odnośnej władzy, jeśli ustawa wymagała takiego pozwolenia;

za to przekroczenie władzy, jeśli dopuszczono się go umyślnie, albo jeśli dopuszczono się go przez niedbalstwo i wynikła z niego poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego będzie karany: aresztem.

Jeśli przekroczenia władzy dopuszczono się umyślnie i wynikła z niego poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody, albo jeśli winowajca przy przekroczeniu władzy użył gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, albo jeśli przekroczenia władzy dopuszczono się z chęci zysku, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy lub zamknięciem w więzieniu.

Jeśli zaś z przekroczenia władzy, pochodzącego z chęci zysku, wynikła poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas, nie krótszy od lat trzech.

Za urzędnika uważa się każdą osobę, pełniącą obowiązki lub wykonywującą czasowe zlecenie na służbie państwowej lub społecznej w charakterze osoby urzędowej, albo policyjnego lub innego strażnika lub służącego, albo uczestnika zarządu sprawami wiejskimi lub mieszczańskimi.

637. Nie uważa się za przekroczenie władzy, gdy urzędnik w jakichkolwiek okolicznościach nadzwyczajnych spełni czynność służbową, do której nie jest upoważniony ustawą lub udzielonem mu zleceniem, lecz która była konieczna ze względu na pożytek państwa, albo wobec nagłości sprawy nie mogła być odłożona do czasu otrzymania na to pozwolenia bez widocznego niebezpieczeństwa lub szkody dla służby.

638. Urzędnik, winny umyślnego przeszkadzania spełnianiu obowiązków przez innego urzędnika, będzie karany: aresztem

639. Urzędnik, obowiązany z mocy ustawy, albo udzielonego mu zlecenia, albo właściwości służby do zapobiegania lub tamowania szkody, zagrażającej zarządowi państwowemu lub interesowi skarbowemu, społecznemu lub prywatnemu, winny nieprzedsięwzięcia, wbrew swemu obowiązkowi służbowemu, środków albo niespełnienia czynności, które takiej szkodzie mogły zapobiec lub ją zatamować, za tę bezczynność władzy, jeśli dopuszczono się jej umyślnie, albo jeśli dopuszczono się jej przez niedbalstwo i wynikła z niej poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, będzie karany: aresztem.

Jeśli tej bezczynności władzy dopuszczono się umyślnie i wynikła z niej poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody, albo jeśli tej bezczynności władzy dopuszczono się z chęci zysku, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech lub zamknięciem w więzieniu.

Jeśli zaś z tej bezczynności władzy, pochodzącej z chęci zysku, wynikła poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Tym samym karom i na tych samych zasadach ulega urzędnik, winny nieprzedsięwzięcia środków lub niespełnienia czynności, wbrew swemu obowiązkowi służbowemu, w zakresie ścigania zbrodni lub występków, albo w zakresie wykonania prawomocnych decyzyj lub wyroków w sprawach cywilnych lub karnych.

640. Urzędnik, winny nieprzedsięwzięcia, wbrew swemu obowiązkowi służbowemu, środków do ogłoszenia, obwieszczenia lub wprowadzenia w życie ustawy lub innego rozkazu Najwyższego, za tę bezczynność władzy, jeśli dopuszczono się jej umyślnie, albo jeśli dopuszczono się jej przez niedbalstwo i wynikła z niej poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli tej bezczynności władzy dopuszczono się umyślnie i wynikła z niej poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody, albo jeśli tej bezczynności władzy dopuszczono się z chęci zysku, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli zaś z tej bezczynności władzy, pochodzącej z chęci zysku, wynikła poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody, winowajca będzie karany: ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

641. Urzędnik, winny nieprzedsięwzięcia, wbrew swemu obowiązkowi służbowemu, środków do opublikowania lub wprowadzenia w życie rozporządzenia obowiązującego, za tę bezczynność władzy, jeśli dopuszczono się jej umyślnie, albo, jeśli dopuszczono się jej przez niedbalstwo i wynikła z niej poważna szkoda dla rządu państwowego lub interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, będzie karany: aresztem.

Jeśli tej bezczynności władzy dopuszczano się umyślnie i wynikła z niej poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody, albo jeśli tej bezczynności władzy dopuszczono się z chęci zysku, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli zaś z tej bezczynności władzy, pochodzącej z chęci zysku, wynikła poważna szkoda dla zarządu państwowego lub interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

642. Urzędnik winny:

1) nieprzedsięwzięcia obowiązujących go środków do wykonania dekretu lub innego piśmiennego polecenia urzędu lub zwierzchności, wyższych dla winowajcy w porządku hierarchicznym;

2) niezawiadomienia – wbrew swemu obowiązkowi – swojej zwierzchności albo instytucji, w której jest na służbie, o otrzymanem piśmie wpływającem,

za tę bezczynność władzy, jeśli dopuszczono się jej umyślnie, albo jeśli dopuszczono się jej przez niedbalstwo i wynikła z niej poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, będzie karany: aresztem

Jeśli tej bezczynności władzy dopuszczono się umyślnie i wynikła z niej poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody, albo jeśli tej bezczynności władzy dopuszczono się z chęci zysku, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Jeśli zaś z tej bezczynności władzy, pochodzącej z chęci zysku, wynikła poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

643. Urzędnik, obowiązany, ze względu na właściwość swej służby, do zapobiegania przestępstwom i do ich ukrócania, winny nieprzedsięwzięcia, pomimo wiadomych mu dowodów istnienia zamierzonych lub przedsięwziętych zbrodni lub występku, należytych środków do zapobieżenia im lub do ich ukrócenia, jeśli nieprzedsięwzięcie środków pociągnęło za sobą popełnienie występku lub zbrodni, będzie karany: w razie popełnienia występku – zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech; w razie popełnienia zbrodni – zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Jeśli nie przedsięwzięto tych środków w celu zapobieżenia lub ukrócenia zbrodni, przewidzianej w artykułach 99 – 102 lub 108, winowajca będzie karany: w razie nieprzedsięwzięcia środków w stosunku do zbrodni, przewidzianej w artykule 99, - ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu; winnych przypadkach – zesłaniem na osiedlenie.

Jeśli zaś takie nieprzedsięwzięcie środków pociągnęło za sobą popełnienie zbrodni, przewidzianej w artykule 99 – 102 lub 108, winowajca będzie karany: w razie popełnienia zbrodni, przewidzianej w artykule 99, - ciężkiemi robotami bezterminowemi; w innych przypadkach – ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu.

Tym samym karom i na tych samych ulega urzędnik, winny bądź niezawiadomienia swojej zwierchności, albo odnośnej władzy, albo zagrożonej osoby o zamierzonej lub przedsięwziętej zbrodni lub występku, pomimo wiadomych mu dowodów ich istnienia, bądź zatajenia na uczynionym przezeń zawiadomieniu okoliczności, mającej istotne znaczenie dla zapobieżenia lub ukrócenia zbrodni lub występku.

644. Urzędnik, winny bądź niedoniesienia – wbrew swemu obowiązkowi - swojej zwierzchności, albo odnośnej władzy policyjnej lub sądowej o popełnionych zbrodni lub występku, ulegających ściganiu nie wskutek skargi prywatnej, albo o osobie, która uczestniczyła w ich popełnianiu, pomimo wiadomych mu dowodów ich istnienia, bądź zatajenia w uczynionem przezeń doniesieniu okoliczności, mającej istotne znaczenie dla wykrycia zbrodni lub występku, albo osoby, która w nich uczestniczyła, za to niedoniesienie, jeśli dopuszczono się go umyślnie, albo jeśli dopuszczono się go przez niedbalstwo i wynikła z niego poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego, lub prywatnego, będzie karany: aresztem.

Jeśli tego niedoniesienia dopuszczono się umyślnie i wynikła z niego poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody, albo jeśli niedoniesienia dopuszczono się z chęci zysku, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli zaś tego niedoniesienia, pochodzącego z chęci zysku, wynikła poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwa takiej szkody, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli niedoniesienie dotyczyło zbrodni, przewidzianej w artykułach 99 -102 lub 108, albo osoby, która w niej uczestniczyła, winowajca będzie karany: w razie, jeśli takie niedoniesienie dotyczyło zbrodni, przewidzianej w artykule 99, - ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu; w innych przypadkach – zesłaniem na osiedlenie.

645. Urzędnik, winny nieprzedsięwzięcia, wbrew swemu obowiązkowi, należytych środków do zatrzymania osoby:

1) która zbiegła spod straży, albo z miejsca zamknięcia lub zesłania;

2) która uległa zatrzymaniu: w celu wykonania niej wyroku pozbawienia wolności, albo wskutek decyzji władzy odnośnej o zatrzymaniu jej, jako pociągniętej do śledztwa lub sądu, albo jako poszukiwanej z powodu oskarżenia o zbrodnię lub występek;

3) która ulegała zatrzymaniu wobec zastania jej na gorącym uczynku zbrodni lub występku, albo zaraz po ich spełnieniu,

o czem winowajca wiedział, za tę bezczynność władzy, jeśli dopuszczono się jej umyślnie, albo jeśli dopuszczono się jej przez niedbalstwo i wynikła z niej poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, będzie karany: aresztem

Jeśli tej bezczynności władzy dopuszczono się umyślnie i wynikła z niej poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody, albo jeśli tej bezczynności władzy dopuszczono się z chęci zysku, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli:

1) z tej bezczynności władzy, pochodzącej z chęci zysku, wynikła poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, albo niebezpieczeństwo takiej szkody;

2) nieprzedsięwzięto środków do zatrzymania osoby, skazanej na ciężkie roboty, o czem winowajca wiedział,

to winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli nie przedsięwzięto środków do zatrzymania osoby, która popełniła zbrodnię, przewidzianą w artykułach 99 - 102 lub 108,albo jest o nią oskarżona, albo za nią skazana, o czem winowajca wiedział, to winowajca będzie karany: w razie, jeżeli nie przedsięwzięto środków z powodu zbrodni, przewidzianej w artykule 99,- ciężkiemi robotami na czas do lat ośmiu; w innych przypadkach – zesłaniem na osiedlenie.

646. Urzędnik, winny niespełnienia włożonego nań obowiązku w zakresie dozoru nad wykonywaniem postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o środkach ochrony zdrowia publicznego, będzie karany: aresztem na czas do miesięcy trzech lub grzywną do rubli trzystu.

Jeżeli niewykonanie postanowionych przepisów dotyczyło środków ochrony zdrowia publicznego od chorób zakaźnych, winowajca będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

Jeśli niewykonanie postanowionych przepisów dopuszczono się w miejscowości, w której ogłoszono w trybie przepisanym, działanie przepisów wyjątkowych, wydanych na wypadek lub w czasie pojawienia się chorób zakaźnych, zaliczonych przez ustawę do szczególnie niebezpiecznych, to winny pogwałcenia rzeczonych przepisów, jeśli w nich nie postanowiono innej odpowiedzialności za ich niewykonanie, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy lub zamknięciem w więzieniu.

674. Urzędnik, winny niespełnienia włożonego nań obowiązku w zakresie dozoru nad wykonywaniem postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów, mających na celu zabezpieczenie ludności wiejskiej pomocy w wyżywieniu i do obsiania pól, będzie karany: aresztem lub grzywną do rubli pięciuset.

648. Urzędnik, winny niespełnienia włożonego nań obowiązku w zakresie dozoru nad wykonywaniem postanowionych przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące przepisów o środkach ostrożności:

1) przeciwko zarazie zwierząt domowych, albo roślin rolniczych, albo plantacyj owocowych lub drzewnych;

2) przeciwko rozpowszechnianiu się owadów lub zwierząt szkodliwych dla roślin rolniczych, albo dla plantacyj owocowych lub drzewnych,

będzie karany: aresztem na czas do miesięcy dwóch lub grzywną do rubli dwustu.

649. Urzędnik, winny bezprawnego pozbawienia wolności osobistej przez zatrzymanie, zamknięcie, przedłużenie terminu pozbawienia wolności lub zastosowanie niewłaściwego cięższego rodzaju pozbawienia wolności wskutek nieznajomości swoich obowiązków lub wskutek niedbalstwa, będzie karany: aresztem.

650. Urzędnik, winny dokonania rewizji, oględzin lub sekwestracji w trybie niedozwolonym przez ustawę, będzie karany: aresztem.

Jeśli winowajca użył w tym celu gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Jeśli winowajca dokonał rewizji, oględzin lub sekwestracji chociażby za zgodą gospodarza lub zastępującej go osoby, lecz bez podstawy prawnej, a jedynie pod zmyślonym pozorem spełnienia czynności służbowej, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli winowajca dokonał rewizji, oględzin lub sekwestracji bez podstawy prawnej, pod zmyślonym pozorem spełniania czynności służbowej i użył w tym celu gwałtu na osobie lub groźby karygodnej, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

651. Urzędnik, winny dokonania oględzin osoby płci żeńskiej, obrażających uczy[u]cie wstydu, bez jej zgody na to i bez należytego upoważnienia do tej czynności, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli winowajca dopuścił się takich oględzin chociażby za zgodą na to osoby, podlegającej oględzinom, lecz bez podstawy prawnej, a jedynie pod zmyślonym pozorem wykonywania zlecenia służbowego, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech. Usiłowanie jest karygodne.

652. Urzędnik, winny niedbalstwa w powierzonym mu dozorze nad więźniem, jeśli następstwem tego niedbalstwa była ucieczka z pod straży lub z miejsca zamknięcia, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli puszczony więzień był skazany na karę, przepisaną za zbrodnię, albo zatrzymany z powodu oskarżenia o zbrodnię, o czem winowajca wiedział, to winowajca będzie karany: zamknięcia w więzieniu na czas nie krótszy od lat trzech.

Jeśli puszczony więzień był skazany lub zatrzymany z oskarżenia o zbrodnię, przewidzianą w artykułach 99 – 102 lub 108, o czem winowajca wiedział, to winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

653. Urzędnik, winny wyjawienia rządowych rozporządzeń, wiadomości lub dokumentów, które stały się mu znane z powodu służby, albo wskutek nadużycia przezeń pełnomocnictw służbowych, a które winny być zachowane w tajemnicy, o czem winowajca wiedział, będzie karany: aresztem.

Tej samej karze ulega urzędnik instytucji pocztowo – telegraficznej, winny wyjawienia lub zakomunikowania treści telegramu lub korespondencji pocztowej.

Jeśli wyjawiona wiadomość mogła spowodować poważną szkodę dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli zaś wiadomość, wyjawiona przez winowajcę, stanowiła tajemnicę, dotyczącą bezpieczeństwa zewnętrznego Rosji, to winowajca, jeśli nie ulega karze za zdradę, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy lub zamknięciem w twierdzy.

654. Urzędnik, winny bądź dopuszczenia, wskutek niedbalstwa bądź niewykonania postanowionych przepisów, do zaboru, zniszczenia lub zagubienia planu, rysunku lub dokumentu, który w interesie bezpieczeństwa zewnętrznego Rosji winny być zachowane w tajemnicy wobec państwa obcego, o czem winowajca wiedział, bądź ujawnienia takiej tajemnicy przez nieostrożność, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

655. Urzędnik, winny wyjawienia:

1) sposobów, używanych przy wyrobie państwowych papierów kredytowych, lub też tajnych oznak tych papierów;

2) tajemnicy szczególnych sposobów wykonywania jakichkolwiek przedmiotów lub robót, należącej do rządu lub osoby prywatnej;

3) tajemnicy przetargów na przedsiębiorstwa lub dostawy skarbowe lub społeczne, gdy przetarg odbywa się za pomocą zgłoszeń zapieczętowanych;

4) wiadomości, której wyjawienie mogło zniesławić osobę, której dotyczy;

5) treści aktu, zawartego na życzenie uczestniczących w nim osób, bez wyjaśnienia jego treści świadkom, w trybie, postanowionym w ustawie notarjalnej,

które stały mu się znane z powodu służby, albo wskutek nadużycia przezeń pełnomocnictw służbowych, a które winny być zachowane w tajemnicy, o czem winowajca wiedział, będzie karany: w przypadku, wskazanym w ustępie pierwszym artykułu niniejszego, - zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech; w innych przypadkach – zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

656. Urzędnik, winny przyjęcia łapówki, danej za spełnioną przezeń czynność, wchodzącą w zakres jego obowiązków służbowych, o czem winowajca wiedział, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Jeśli urzędnik przyjął łapówkę, daną w celu skłonienia do spełnienia takiej czynności, o czem winowajca wiedział, to będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli urzędnik przyjął łapówkę, daną w celu skłonienia go do popełnienia w zakresie jego obowiązków przestępstwa lub służbowego wykroczenia, albo za popełnione przezeń takie przestępstwo lub wykroczenie, o czem winowajca wiedział, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech

657. Urzędnik, winny otrzymania łapówki, zażądanej przezeń ze względu na spełnienie czynności, wchodzącej w zakres jego obowiązków służbowych, albo za taką czynność spełnioną, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Jeśli urzędnik otrzymał łapówkę, zażądaną przezeń ze względu na spełnieni, w zakresie jego obowiązków, przestępstwa lub służbowego wykroczenia, albo za popełnione przezeń takie przestępstwo lub wykroczenie, to będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Jeśli zaś urzędnik otrzymał łapówkę, wymuszoną za pomocą ucisku służbowego lub zagrożenia nim, ze względu na spełnienie, albo za spełnioną przezeń czynność służbową, to będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

Żądanie lub wymuszanie łapówki uważa się za usiłowanie jej otrzymania.

658. Urzędnik, winny ustanawiania lub ściągania na swoją korzyść nieprawnych poborów, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Jeśli zaś winowajca dokonywał takich poborów, wymuszając je za pomocą ucisku służbowego lub zagrożenia nim, to będzie karany, zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

659. Kto, będąc wciągnięty na listę członków ławy przysięgłych na określoną sesję sądową, albo należąc do kompletu członków ławy przysięgłych, przyjmie zaproponowaną mu lub zażądaną przezeń łapówkę, wiedząc, że mu ją dano ze względu na sprawę mogącą podlegać jego rozpoznania w charakterze członka ławy przysięgłych, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

660.Urzędnik, winny dania świadomie pomocy osobie, która dopuściła się łapownictwa, przewidzianego w artykułach 656 – 659, przez doręczenie łapówki, przez przyjęcie jej na swoje imię, albo przez inne pośrednictwo, będzie karany jako pomocnik w tych występkach.

661. Urzędnik winny:

1) przywłaszczenia daru, danego mu celem doręczenia albo otrzymanego przezeń pod pozorem doręczenia innemu urzędnikowi;

2) przyjęcia, w celu przywłaszczenia, łapówki pod postacią innego urzędnika,

będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

662. Przy skazaniu za czyny, przewidziane w artykułach 656 – 661, dar otrzymany przez winowajcę odbiera się mu, a w braku tego daru ściąga się jego wartość. Jeśli zaś sąd uzna, że dar był wymuszony, zwraca się go właścicielowi. Jeśli łapówka polega na darowiźnie prawa majątkowego, darowiznę taką uznaje się za nieważną.

663. Urzędnik, któremu powierzono dozór nad wykonaniem robót budowlanych, winny świadomego dopuszczenia do użycia materjału niezdatnego lub w ilości nieoostatecznej, albo do niewykonania przepisów technicznych przy wznoszeniu budowli lub urządzenia, jeśli skutkiem tego czynu nastąpiło zawalenie się budowli, urządzenia lub ich części, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Tej samej karze ulega odbiorca budowli lub urządzenia, winny przyjęcia jako zdatnych, wiedząc ze są zbudowane lub urządzone z materjału niezdatnego lub użytego w ilości niedostatecznej, albo z naruszeniem przepisów technicznych, jeśli wskutek takich nieprawidłowości nastąpiło zawalenie się budowli, urządzenia lub ich części.

664. Urzędnik, winny otrzymania, w celu przywłaszczenia, świadomie nienależnego wpływu pieniężnego lub w naturze, zażądanego przezeń pod pozorem wykonania ustawy lub rozporządzenia obowiązującego, albo pod pozorem wykonania warunków przetargu publicznego lub umowy ze skarbem, albo pod pozorem zapłaty, przepisanej za czynność służbową, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech.

Jeśli przy tem dokonano zajęcia, zapowiedzenia lub sprzedaży mienia, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Usiłowanie jest karygodne.

665. Urzędnik, winny zmuszenia za pomocą ucisku lub zagrożenia nim, albo innego nadużycia pełnomocnictwa służbowego, do wykonania z nakazu, dla winowajcy lub innej osoby, darmo lub za wynagrodzenie niewspółmiernie niskie, pracy świadomie nieobowiązkowej lub świadomie nienależnej powinności w naturze, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Usiłowanie jest karygodne.

666. Urzędnik, winny:

1). odstępstwa od postanowionych przepisów o rachunkowości i trybie przyjmowania, przechowywania i wydawania pieniędzy lub innego mienia;

2). niezachowania trybu, przepisanego co do utrzymywania i prowadzenia ksiąg pieniężnych;

3). niewykonania przepisów o prowadzeniu ksiąg, ustanowionych do zapisywania jakichkolwiek przedmiotów lub do innych zapisów, jako też ksiąg, przeznaczonych do wykazywania przejścia lub ograniczenia prawa własności mienia nieruchomego,

jeśli tych czynów dopuszczono się umyślnie albo też wprawdzie nieumyślnie, lecz wynikło z nich poważne zaniedbanie lub rozstrój powierzonej urzędnikowi gałęzi działalności służbowej, albo poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, będzie karany: aresztem.

Jeśli zaś czynów tych dopuszczono się z chęci zysku, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

667. Urzędnik, winny:

1) sporządzenia dokumentu ze świadomie nieprawdziwem przedstawieniem w nim okoliczności, którą dokument ten stwierdza;

2) umieszczenie świadomie fałszywych wiadomości w księgach, ustanowionych do zapisywania pieniędzy lub innych przedmiotów, albo do innych zapisów, mających istotne znaczenie dla zarządu państwowego będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli świadomie fałszywego przedstawienia okoliczności dokonano w dokumentach, przewidzianych w artykule 443, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

668. Urzędnik, winny świadomie fałszywego przedstawienia treści ogłaszanej przezeń rozkazu Najwyższego będzie karany: ciężkiemi robotami terminowemi.

669. Urzędnik, winny zakomunikowania lub zaświadczenia służbowego, ustnie lub na piśmie, przez niedbalstwo, wiadomości nieprawdziwych, z których wynikła poważna szkoda dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego będzie karany: aresztem.

670. Urzędnik, winny zakomunikowania lub zaświadczenia służbowego ustnie świadomie fałszywych wiadomości, jeśli to zakomunikowanie spowodowało szkodę dla zarządu państwowego lub dla interesu skarbowego, społecznego lub prywatnego, będzie karany zamknięciem w więzieniu.

Jeśli winowajca popełnił ten występek, aby wywołać skazanie lub ściągnąć podejrzenie na niewinnego, o czem winowajca wiedział, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

671. Urzędnik, winny zapisania nie we właściwym czasie do ksiąg przepisanych, albo odesłania nie we właściwym czasie sum pieniężnych lub przedmiotów, których zapisanie lub odesłanie stanowiło jego obowiązek służbowy, jeśli czynu tego dopuszczono się umyślnie, oprócz kary pieniężnej, określonej w ogólnej ustawie o rachunkowości, będzie karany aresztem.

Jeśli czynu tego dopuszczono się z chęci zysku, winowajca będzie karany: więzieniem na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

672. Notarjusz lub inny urzędnik, upoważniony przez ustawę do sporządzania, poświadczania lub zatwierdzania aktów, winny sporządzenia, poświadczenia lub zatwierdzenia aktu, zabronionego przez ustawę, będzie karny: aresztem.

Tej samej karze ulega urzędnik, który uczestniczył w charakterze przedstawiciela instytucji skarbowej lub społecznej w sporządzaniu, poświadczaniu lub zatwierdzaniu aktów, wskazanych w artykule niniejszym.

673. Urzędnik, winny dokonania czynności, wchodzącej w zakres jego obowiązków służbowych z umyślnem pogwałceniem takich przepisów, form i obrzędów, postanowionych dla tej czynności przez ustawę lub rozporządzenie obowiązujące, których niezachowanie pociąga za sobą nieważność samej czynności, będzie karany: aresztem.

Jeśli tego pogwałcenia przepisów, form i obrzędów dopuszczono się chęci zysku, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

674. Starszy notarjusz, notarjusz lub inny urzędnik upoważniony przez ustawę do sporządzania, poświadczania lub zatwierdzania aktów, winny pogwałcenia takich form i obrzędów, których niezachowanie pociąga za sobą nieważność poświadczenia aktu lub samego aktu, albo pozbawia go mocy aktu wieczystego lub notarjalnego, jeśli tego pogwałcenia form i obrzędów dopuszczono się w celu uczynienia aktu nieważnym albo pozbawienia go mocy aktu wieczystego lub notarjalnego, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Jeśli tego czynu dopuszczono się z chęci zysku, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

675. Sędzia lub inny urzędnik, upoważniony przez ustawę do rozstrzygania spraw cywilnych, karnych lub dyscyplinarnych, albo sędzia polubowny, winny wydania świadomie niesłusznego wyroku, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Jeśli tego czynu dopuszczono się z chęci zysku, albo wyrokiem tym świadomie nieprawidłowo wymierzono podsądnemu karę, przepisaną w ustawie za zbrodnię, winowajca będzie karany: zamknięciem w domu poprawy na czas nie krótszy od lat trzech.

676. Urzędnik, winny domagania się za pomocą nadużycia pełnomocnictw służbowych, albo środkami, nie dającemi się pogodzić ze sprawiedliwością, przyznania się oskarżonego albo zeznania świadka lub biegłego przy postępowaniu w sprawach cywilnych, karnych lub dyscyplinarnych, będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

Jeśli winowajca dopuścił się tego czynu aby wywołać skazanie klub ściągnąć podejrzenie na niewinnego, o czem winowajca wiedział, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

677. Członek ławy przysięgłych, który uczestniczył w rozstrzyganiu sprawy, winny umyślnego wyjawienia tajemnicy narad lub głosowania przysięgłych w tej sprawie, będzie karany: grzywną do rubli stu.

678. Członek ławy przysięgłych, winny niestawiennictwa na wezwanie sądu do pełnienia obowiązków przysięgłego po raz trzeci, bez przyczyn uznanych przez ustawę, będzie karany: aresztem.

Tej samej karze ulega członek ławy przysięgłych, winny świadomie fałszywego zeznania co do okoliczności, stanowiącej według ustawy powód do usunięcia lub wyłączenia od udziału w sprawie w charakterze członka ławy przysięgłych.

679. Kto stawiwszy się na wezwanie sądu do pełnienia obowiązków członka ławy przysięgłych, odmówi spełnienia swego obowiązku bez zasługującej na uwzględnienie przyczyny, będzie karany: aresztem na czas do miesiąca jednego lub grzywną do rubli stu.

680. Urzędnik instytucji pocztowo –telegraficznej, winny:

1) zniszczenia, ukrycia lub przywłaszczenia korespondencji pocztowej lub telegramu, albo wstrzymania przesyłki lub wstrzymania jej wydania;

2) skażenia treści korespondencji pocztowej piśmiennej lub telegramu;

3) wyjawienia lub zakomunikowania treści telegramu lub korespondencji pocztowej zamkniętej, choćby po opuszczeniu przez winowajcę służby w tych instytucjach, albo doręczenia takiego telegramu lub korespondencji osobie niewłaściwej w celu zaznajomienia z ich treścią;

4) otwarcia korespondencji pocztowej lub telegraficznej,

jeśli tego czynu dopuszczono się z chęci zysku, i winowajca nie ulega za czyn spełniono odpowiedzialności surowszej, będzie karany: w przypadkach, wskazanych w ustępach pierwszym lub drugim artykułu niniejszego – zamknięciem w domu poprawy na czas do lat trzech; w innych przypadkach – zamknięciem w więzieniu.

Usiłowanie jest karygodne.

Tym samym karom i na tej samej zasadzie ulega urzędnik instytucji pocztowo – telegraficznej, winno dopuszczenia do popełnienia przez innego urzędnika takiej instytucji lub przez inną osobę przestępstw, przewidzianych w artykule niniejszym.

681. Urzędnik, dokonywujący publicznej sprzedaży cudzego mienia lub dozorujący tej sprzedaży, winny sprzedaży tego mienia lub dopuszczenia do takiej sprzedaży za pomocą świadomego pogwałcenia przepisów, postanowionych dla dokonywania przetargów publicznych, za cenę niewspółmiernie niską, jeśli tego czynu dopuszczono się z chęci zysku, będzie karany: zamknięciem w domu poprawy.

Tej samej karze ulega zwierzchnik osoby, dokonywujący sprzedaży publicznej, winny podżegnięcia do popełnienia wymienionego czynu.

682. Urzędnik, winny wejścia w tranzakcję majątkowe, zabronione mu przez ustawę ze względu na rodzaj jego służby będzie karany: aresztem.

Tej samej karze ulega urzędnik, winny wykonywania procederu, handlu lub innego zajęcia o charakterze majątkowym, albo zlecenia prywatnego, zabronionych przez ustawę ze względu na rodzaj jego służby, albo nie dozwolonych mu przez zwierzchność, jeśli ustawa wymaga dozwolenia.

683. Urzędnik, mający obowiązek dozorowania przedsiębiorstw majątkowych, albo zawierania, zatwierdzania lub wykonywania umowy przedsiębiorstwa, dostawy lub innej umowy majątkowej, albo dokonywania przetargu, lub nadzoru nas wskazanemi czynnościami, winny zabronionego mu przez ustawę udziału w tem przedsiębiorstwie lub umowie lub złożenia kaucji z tytułu umowy w imieniu swojem lub w imieniu swojej żony, albo przez osobę podstawioną, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech.

Kaucję złożona przez winowajcę odbiera się.

[684 uchylono. 7 sierp. 1917, Dz. Urz., poz. 6, art. 4]

685. Urzędnik, winny:

1) ocechowania wagi lub miary z wiedzą o ich niedokładności;

2) odciśnięcia na wyrobie, podlegającym cechowaniu, próby świadomie nienależytej,

będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

686. Urzędnik, na którego włożono obowiązek nakładania na produkty spożywcze lub na inny towar cechy lub innego znaku. Zaświadczającego nieszkodliwość ich dla zdrowia, winny nałożenia takiego znaku na towar nie zbadany o czem winowajca wiedział, będzie karany: aresztem.

Jeśli taki znak nałożono na szkodliwe dla zdrowia produkty spożywcze lub inny towar, winowajca będzie karany: zamknięciem w więzieniu.

687. Funkcjonarjusz kolei żelaznej, obowiązany do pozostawania w służbie kolejowej od dnia ogłoszenia manifestu o mobilizacji armji, winny samowolnego porzucenia tej służby, albo niestawiennictwa bez zasługującej na uwzględnienie przyczyny w wyznaczonem terminie, do pełnienia obowiązków służbowych, na kolej, na którą go delegowano, będzie karany: zamknięciem w więzieniu na czas do miesięcy sześciu.

Tej samej karze ulega i zwierzchnik funkcjonarjusza kolei żelaznej, wymienionego w części pierwszej artykułu niniejszego, winny bądź zwolnienia go ze stanowiska w celu dania mu możności uchylenia się od służby obowiązkowej, bądź uwolnienia go w tym samym celu na urlop.

Dodatki

Dodatek I

[do art. 73.]

Za przedmioty święte uważa się: 1) według przepisów kościoła prawosławnego: kielichy [potir], pateny [diskos], naczyniado przechowywania [darochranitielnica] i noszenia chorym wijatyku [daronosica], asteryski, łyżeczki, włócznie, wachlarze [ripida], krzyże, ewangelje, obrazyświęte, relikwje, jak również oprawy i ozdoby obrazów, krzyżów i relikwij, naczynia z olejem św., chusty [antiminsy], osłony i nakrycia, używane do pokrywania kielicha i pateny, oraz pokrycia z ołtarza [prestoł] i stołu ofiarnego [żertwiennik]; 2 według przepisów kościoła rzymsko – katolickiego: hostje, przechowywane w cyborjum; oleje św., używane przy chrzcie św., bierzmowaniu i ostatniem chorych namaszczeniu; kielichy i pateny; monstrancje; puszki; kamienie w ołtarzach z relikjami św., zwane altare prtatile; relikwje, krzyże i ewangelje, używane przy nabożeństwach, licząc w to oprawy i ozdoby krzyżów, obrazów swiętych, relikwij i ewangelij, i woda święcona w chrzcielnicy; 3) według przepisów kościoła ormiańsko – gregorjańskiego: kielichy, pateny, cyborja, krzyże, ewangelje, obrazy święte, namaszczone olejem świętym, relikwje, oprawy krzyżów, obrazów świętych i relikwij, nakrycia naczyń świętych, pokrycia z ołtarzy i stołów ofiarnych i zamiast chust kamienie, stawiane w kościele ormiańskim na ołtarzu do odprawiania nabożeństwa, na których wyryty jest krzyż, namaszczony olejem świętym.

Dodatek II

[do art. 74]

Za przedmioty, poświęcone przez użycie przy nabożeństwie, uważa się: 1) według przepisów kościoła prawosławnego:chrzcielnice i inne duże naczynia do wody święconej, tacki [bliudo], czerpaczki [kowsz], kropidła, pokrycia z pulpitów, szaty liturgiczne [riza], kadzielnice, świeczniki, pająki, jak również wprawione już w nie świecie, księgi liturgiczne, oprócz ewangelij, lampy i ozdoby, zawieszone na obrazach świętych; 2) według przepisów kościoła rzymsko – katolickiego: naczynie do noszenia chorym wijatyku, naczynia do przechowywania olejów świętych, vota pokrycie z ołtarzy, pulpitów i t. p., szaty liturgiczne i bielizna kościelna, chorągwie, dzwony, dzwonki, swieczniki, pająki i wprawione w nie świecie, kadzielnice, łódki do kadzidła, ampułki, księgi liturgiczne i wogóle wszystkie przedmioty używane przy nabożeństwie; 3) według przepisów kościoła ormiańsko – gregorjańskiego: naczynia do wody święconej, czerpaczki, szaty liturgiczne, pająki i wprawione w nie świece, świeczniki wielkie i małe na ołtarzu, przed ołtarzem i przed relikwjami, księgi liturgiczne i drzwi kościelne; 4) według przepisów kościołów ewangelicko – protestanckich: krzyże [Crucifixe], pismo święte [Biblia], kielichy [Kelche], pateny [Patenen], cyborja [Oblatenbehalter], chrzcielnice [Taufbecken] i naczynia do przechowywania wina używanego do komunji.

Te artykuły również mogą Cię zainteresować:
Znajdujące się w portalu artykuły nie zawsze prezentują opinie zgodne ze stanowiskiem całej redakcji. Zachęcamy do dyskusji nad treścią przeczytanych artykułów, by to zrobić wystarczy podać swój nick i wysłać komentarz. O naszych artykułach możesz także porozmawiać na naszym forum. Możesz także napisać własny artykuł i wysłać go na adres naszej redakcji.

Zostaw własny komentarz