Benito Mussolini w propagandzie

Benito Mussolini (1883 - 1945) był „żelaznym” sojusznikiem Adolfa Hitlera, twórcą faszyzmu i faktycznym dyktatorem Włoch do 1943 roku. Miał uczynić z Italii imperium obejmujące Bałkany oraz Afrykę, stale powoływał się na historię Rzymu. Finalnie skończył jednak zmasakrowany w kałuży błota, zamordowany wraz z kochanką (1945).

Mussolini zapisał się w historii Włoch i Europy jako pierwszy „wódz faszysta”. Cała Europa śledziła z zapartym tchem jego bezpardonowy marsz na Rzym tzw. „marsz Czarnych Koszul” (faszyści Mussoliniego przywdziewali czarne koszule na znak jedności, Hitler później podchwycił ten motyw stosując brunatne koszule). Nieco wcześniej (1919) Benito założył wraz z byłymi towarzyszami broni, prawicowy związek polityczny Fasci Italiani di Combattimento, którego symbolem stała się wiązka rózg liktorskich (fasces). W 1921 roku Mussolini z poparciem tysięcy byłych wojskowych, stworzył nową formację - Narodową Partię Faszystowską. Mussoliniego poparli wielcy przemysłowcy, którzy obawiali się „fali komunizmu” oraz szerokie masy ludowe z południa Włoch.

Po marszu na Rzym (28 października 1922 roku) Benito został mianowany premierem i od tego czasu jego „macki polityczne” w coraz szerszym stopniu oplatały włoską scenę polityczną. W 1924 roku Mussolini przejął pełnię władzy. Po zamachu na swoje życie w 1926 roku, polityka faszystów stała się totalitarna, a demokratyczny parlament zniknął.

Mussolini jak każdy dyktator musiał być popularny w narodzie. Można powiedzieć, że propaganda faszystów włoskich miała najwięcej finezji i polotu ze wszystkich totalitaryzmów (europejskich plus Japonia). Benito - Duce, został odmalowany jako idol młodzieży i romantyczny mężczyzna, idealny kochanek. Tylko on występował przed ludem w kąpielówkach na plaży, pokazywał mięśnie i opaleniznę. Wyobrażacie sobie Hitlera czy Stalina w kąpielówkach na plaży?

Mussolini jako stary dziennikarz i publicysta wiedział, że popularność i dobry wizerunek to podstawa. Bardzo szybko zaczął kontrolować wszystkie włoskie gazety i ich treści (1927). W swoich propagandowych obrazach kierował się wzorami antycznymi. Duce zawsze był „wielki”, monumentalny. Całował dzieci jak rzymski cesarz, a do żołnierzy mówił jak bóg wojny. Po 1936 roku jednoznacznie przedstawiano go jako jedynego zbawiciela Włoch i twórcę imperium od Afryki po Bałkany. Nawet mimo kompromitujących klęsk jego armii - Duce był Cezarem, a u jego boku niewzruszenie stał przyjaciel z Berlina. Mussolini stworzył faszystowską „szopkę”, która okazała się ładnym kłamstwem i wydmuszką.

We Włoszech na gigantyczną skalę kolportowano wizerunki Benita, drukowano je w prasie, dodawano do książek etc. Poniżej prezentujemy wybrane przykłady „Mussoliniego w propagandzie”.