Okręty z Dalekiego Wschodu w World of Warships – CNS Fushun i Anshan

Fushun i Anshan to pierwsze i jedyne okręty w drzewku Azji Wschodniej wyprodukowane w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i jedyne w grze, które pływały pod banderą Chińskiej Republiki Ludowej. Warto przyjrzeć im się bliżej.

Z żalem musiałem pominąć opis niedoszłego niszczyciela Republiki Chińskiej Jianwei. Ten okręt nigdy nie powstał, ale był oferowany Chinom przez brytyjskie stocznie jeszcze pod koniec lat 20. To piękny okręt, moim zdaniem jedna z najbardziej eleganckich konstrukcji w drzewku i znakomicie umieszczona na V tierze, ale cóż, projekt T.306 nigdy nie mącił wód.

Dwu gniewnych

Wditlielnyj - okręt typu Gniewnyj.

Wielkie wody burzyły za to Fushun i Anshan i to pod dwiema banderami, obydwiema czerwonymi z symbolem złotej gwiazdy. Były to okręty typu określanego jako projekt 7 lub Gniewnyj. Projekt tych okrętów powstał na początku lat 30. XX wieku, a głównym zamysłem było dorównanie lub nawet prześcignięcie niszczycieli ze światowej czołówki. ZSRR, który dopiero otrząsał się ze skutków wojny domowej i skutków powojennego kryzysu postanowiły podjąć rywalizację ze światowymi mocarstwami morskimi. Brakowało mu jednak tradycji morskich i doświadczenia w budowie nowoczesnych okrętów, więc postanowiono zwrócić się o pomoc do kraju, który był jednym z wiodących ówcześnie na tym polu – Włoch. Te przekazały Rosjanom projekt bazujący na typie Maestrale, który lekko zmodyfikowano i oddano do produkcji. Po 1937 r., na bazie doświadczeń brytyjskich, zmodyfikowano układ siłowni, wobec czego powstał podtyp projekt 7U, według którego zbudowano ostatnich 18 okrętów. Planowano zbudowanie 53 jednostek, jednak ostatecznie spuszczono na wodę tylko 48. Zastosowano system budowy modułowej. Część okrętów była składana na Ukrainie, a część przewożono we fragmentach koleją i kompletowano w stoczniach docelowych.

Niszczyciele typu Gniewnyj były okrętami o wyporności pełnej ponad 2200 t., a więc bardzo dużymi jak na ówczesne standardy tej klasy. Mierzyły 112,8 m długości, 10,2 m szerokości i miały ok. 4 m zanurzenie. Napędzane były przez zespół siłowni składający się z 3 kotłów na paliwo płynne i dwu turbin, przekazujących moc 48000 KM na dwie śruby. Zapas 535 t paliwa zapewniał zasięg 2720 Mm przy prędkości 20 w. Maksymalnie okręty mogły osiągnąć 39 w. Załoga składała się z 246 ludzi, w tym 15 oficerów.

Okręty uzbrojono w cztery pojedyncze działa 130 mm B-13, 2 działa przeciwlotnicze 76,2 mm typu 34-K, dwa działka 45 mm 21-K, dwa NKM 12,7 mm DSzK. Dopełniono to dwoma miotaczami bomb głębinowych, dwiema potrójnymi wyrzutniami torped kal. 533 mm i minami morskimi w liczbie 60-95 sztuk w zależności od typu. Były to więc silne okręty, a dzięki przemyślanej architekturze i dużej wyporności również odporne.

Trzeba też przyznać, że po włoskich przodkach odziedziczyły doskonałą, elegancką linię z długim fordekiem, który eleganckim obniżeniem przechodził w okolicach mostka w wolną burtę. Cztery działa – po dwa na dziobie i rufie, ustawione w superpozycji i jeden komin nadawały im smukłości i dynamiki.

Fushun powstał jako Riezkij. Budowę rozpoczęto 15 maja 1936 r. w Nikołajewie. Nosił numer S-319. Został złożony na pochylni w zakładach nr 202 we Władywostoku. Okręt został zwodowany 29 kwietnia 1940 r. i przyjęty na stan floty 31 lipca 1942 r. z przeznaczeniem do służby we Flocie Oceanu Spokojnego.

Anshan powstał jako Riekordnyj. Podobnie jak jednostka bliźniacza, budowany był przez dwie stocznie. W Nikołajewie nosił numer S-327 i nazwę Pytkij, która została zmieniona na Riekordnyj w zakładach nr 202 we Władywostoku. Stępkę położono pod niego 25 września 1936 r., a montaż sekcji zakończono 6 kwietnia 1939 r. Do służby we Flocie Oceanu Spokojnego wszedł 9 stycznia 1941 r.

Po wybuchu wojny z Niemcami 22 czerwca 1941 r.. Flota Oceanu Spokojnego utrzymywała najwyższą gotowość do odparcia spodziewanego ataku ze strony Japonii. Część marynarzy i okrętów przekazano do walki na zachodzie kraju, ale większość wciąż pozostawała na posterunku, chroniąc brzegi i linie komunikacyjne.

Razem z resztą sił FOS obydwie jednostki wzięły udział w wojnie z Japonią, rozpoczętej w lecie 1945 r., operowały przeciwko nowemu wrogowi. W tym czasie dowodzili nimi – Riezkim kpt. 3 rangi G. P. Seliwiestrow, a Riekordnym kapitan-lejtnant M. I. Osipow. Najciekawszą akcją bojową, w jakiej wzięły udział, było zabezpieczanie desantu na Sachalinie. Poza tym zajmowały się eskortowaniem transportów i osłanianiem komunikacji wewnętrznej. Dla wszystkich okrętów projektu 7 wojna z Japonią zakończyła się bez strat i uszkodzeń.

Jesienią 1949 r. na południowo-wschodniej granicy ZSRR pojawiło się nowe państwo – proklamowana przez Mao Zedonga Chińska Republika Ludowa. Elementem pomocy dla bratniego ideologicznie kraju stało się przekazanie czterech niszczycieli jego raczkującej marynarce. W latach 1954-1955 przeszły pod banderę ChRL Riekordnyj, Rezkij, Rieszytielnyj i Rietiwyj, przybierając nazwy: Anshan, Fushun, Changchun i Taiyuan. Chiny zapłaciły za dość zużyte i zaniedbane okręty 17 t złota. Wprawdzie Chińczycy woleli początkowo zakupić okręty brytyjskie, jednak na przeszkodzie stanął udział „ochotników” z ChRL w wojnie koreańskiej.

Fushun i Anshan przejęto po modernizacji. Pierwszy miał dwa dodatkowe miotacze bomb głębinowych, a na obydwu zamontowano cztery podwójne automatyczne działka przeciwlotnicze kal. 37 mm oraz wyposażenie elektroniczne – sonar Tamir-5N i radary Wympieł-2. Po modyfikacjach i w wyniku zużycia mechanizmów prędkość maksymalna spadła do 35 w.

Fushun w grze World of Waships. Grafika: Wargaming.net

Po zakupie służyły w tej konfiguracji do lat 70., kiedy poddano je zasadniczej modernizacji. W zakresie uzbrojenia objęła ona usunięcie aparatów torpedowych i montaż w ich miejsce dwu podwójnych wyrzutni rakietowych pocisków przeciwokrętowych SY-1A. Do ich naprowadzania zamontowano nowe urządzenia elektroniczne. Zunifikowano artylerię przeciwlotniczą, zabudowując cztery zdwojone działka 37 mm. Nowe życie tchnięto także w siłownię. Zmiany pociągnęły także przemianowanie typu z Anshan na typ 6607. Coraz bardziej starzejące się okręty powoli wycofywano z działań na rzecz wprowadzanych jednostek typu Luda.

Pierwszy ze służby odszedł Fushun, zezłomowany w 1989 r. Anshan i Chungchun zostały okrętami-muzeami w latach 1992 i 1990 w miejscowościach Qingdao i Rushan, a Taiyuan od 1991 r. służy jako stacjonarny okręt szkolny w Akademii Marynarki Wojennej w Dalian.

W grze

Anshan w grze World of Warships. Grafika: Wargaming.net

Fushun i Anshan pływają na tym samym tierze, co okręt prowadzący ich macierzystego typu – Gniewnyj z rosyjskiego drzewka rozwojowego. W grze pływają w konfiguracji, w której zostały sprzedane Chinom – z działami 130 mm i czterema zestawami zdwojonych działek 37 mm.

Obydwa są doskonale uzbrojone, szybkie i dość zwinne, a dzięki dużej wyporność (a co za tym idzie dużą ilością punktów wytrzymałości) odporne na ciosy wroga. Obydwa jednak słabo nadają się do walki na bliski dystans, ponieważ bardzo powoli obracaj wieże artylerii głównego kalibru. Anshan ma jednak, jako okręt premium, tę przewagę, że może walczyć przeciwko innym niszczycielom za pomocą torped płytkowodnych, a także lepiej radzi sobie z samolotami. Również odpalanie torped nie demaskuje jego obecności. Dla balansu pozbawiono go jednak połowy zapasu środków zadymiających.

Okręty te są bardzo przyjemne, a przede wszystkim bardzo eleganckie. Miło jest na nie popatrzeć, kiedy prują pełną parą przez morza ku bitewnemu przeznaczeniu.

^{Tekst powstał przy współpracy z Wargaming.eu, wydawcą gry World of Warships.}