Unia wileńsko-radomska z 1401 r. - przyczyny, postanowienia i skutki

Unia wileńsko-radomska (18 stycznia 1401 r. i 18 marca 1401 r.) zawarta pomiędzy Wielkim Księstwem Litewskim, a Królestwem Polskim.

Unia została zawarta na podstawie dokumentu wystawionego przez Witolda w Wilnie w dniu 18 stycznia 1401 r., który potwierdziła rada koronna w Radomiu w dniu 11 marca 1401 r.

Władysław Jagiełło i Witold

Przyczyny:

• Śmierć królowej Jadwigi Andegaweńskiej
• Brak potomstwa z małżeństwa Władysława Jagiełły i Jadwigi
• Konieczność wobec powyższego uregulowania dalszych stosunków polsko-litewskich

Postanowienia:

Witold książę litewski przypuszczony przez króla Władysława do udziału w rządach Wielkiego Księstwa Litewskiego, przyrzeka wierność królowi i Koronie polskiej, zapewniając, że po jego śmierci Wielkie Księstwo wróci do króla, jego potomków i Korony, z wyjątkiem ziem, które przeznacza dla brata Zygmunta i dla żony swej Anny tytułem wiana, a które po śmierci także do króla, jego potomków i Korony polskiej mają wrócić.

Biskupi, kniaziowie i bojarzy litewscy przyrzekają przestrzegać układu zawartego między królem Władysławem i księciem Witoldem (Wilno).

Rada koronna przyrzeka przestrzegać układu zawartego między królem Władysławem a księciem Witoldem (Radom).

• Zastrzeżono, iż w wypadku bezpotomnej śmierci Władysława panowie polscy wraz z panami litewskimi wybiorą jego następcę
• Panowie litewscy zobowiązali się mimo śmierci Jadwigi do dalszego przestrzegania układu z Krewa (unii krewskiej)
• Witold utrzymał rządy w Wielkim Księstwie

Skutki:

• Potwierdzenie związków polsko-litewskich i zwierzchniej pozycji Władysława Jagiełły

Więcej o historii Litwy przeczytasz klikając na poniższą grafikę: