Konrad Urbański
Artykuł autorstwa:
„Gombrowicz. Ja, geniusz” – K. Suchanow – recenzja
Warszawa, lata 30. Przy stoliku w Ziemiańskiej siedzą m.in. Zuzanna Ginczanka, Witold Gombrowicz oraz Zbigniew Uniłowski. Ostatni postanawia zrobić Ginczance test na dziewictwo. Przykłada do jej ust zapałkę, a kiedy ta nie gaśnie, Uniłowski ją zdmuchuje. Stwierdza też, że gdyby Ginczanka dziewicą nie była – zapałka zgasłaby od przeciągu.
„Bieżeństwo 1915. Zapomniani uchodźcy” – A. Prymaka-Oniszk – recenzja
Bieżeństwo 1915 to piękna opowieść o bezpowrotnie utraconym świecie, próba wypełnienia białej plamy na mapie I wojny światowej i udokumentowania tego, co pozbawione opowieści zostanie wymazane z pamięci. To książka imponująca rozległością źródeł (zwłaszcza pamiętników chłopskich) i współczuciem wobec ofiar.
„Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna” – M. Sznajderman – recenzja
Podjęcie się tematu relacji polsko-żydowskich podczas II wojny światowej, przed nią i po niej to wyjątkowo niewdzięczna praca, narażająca autora na zarzuty niesprawiedliwości, braku równowagi, antypolonizmu bądź żydofobii. Monice Sznajderman, autorce Fałszerzy pieprzu, należy się jednak ukłon – opisała historię swojej polsko-żydowskiej rodziny w sposób prawdziwie intymny, unikając przy tym wymienionych pułapek.
„Dom Rothschildów. Prorocy finansów 1798-1848. Tom 1” - N. Ferguson - recenzja
Dom Rothschildów. Prorocy finansów 1798-1848 (w zasadzie książka Fergusona powinna nosić tytuł Dom von Rothschildów) to nie tylko historia znakomicie zarządzanego przedsiębiorstwa – to przede wszystkim historia ludzi, zdolnych stworzyć system oplatający państwa i ich interesy, wojny, władców. To także uniwersalna opowieść o pieniądzu, który, umiejętnie obracany przez bankierski ród Rothschildów, czynił wszystko wcześniej wymienione […]
„Warszawa Antoniego Słonimskiego. Portret miasta w zwierciadle literatury” – T. M. Lerski – recenzja
To książka o mieście i poecie. O Warszawie i Słonimskim, o Słonimskim i Warszawie. O niezwykłym splocie, którego przykładów w literaturze jest całe mnóstwo. Każdy jednak zasługuje na osobne potraktowanie, jako wyjątkowy.
Okruchy biografii - Władysław Umiński
Swego czasu znany, dzisiaj kompletnie o nim zapomniano. Czy można znaleźć powód, dla którego tak powszechnie odbierany twórca znika z konstelacji? Raczej nie. Ale trzeba go przypomnieć – piewcę nieskończonych możliwości człowieka, twórcę fantastyki, który do końca wierzył w ludzkość – Władysława Umińskiego.
„Leningrad. Oblężenie i symfonia” – B. Moynahan – recenzja
To nie tylko szeroki wycinek biografii miasta (Leningrad przed, po i w trakcie oblężenia), które, poza Warszawą, najwięcej wycierpiało podczas wojny; to także zapis tragedii artysty, zmuszonego balansować między wiernością radzieckiemu kierownictwu i realizowaniem bzdurnych wytycznych władzy a wolnością twórczą.
„Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka” - C. Łazarewicz - recenzja
Było bardzo trudno. Książka Cezarego Łazarewicza Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka, okazała się jednym z największych wyzwań czytelniczych tego roku. Nie chodzi wcale o kwestie kompozycyjne, skomplikowany język czy nieciekawy temat – niesprawiedliwość tej zbrodni wręcz odbiera mowę. I pozwala na nowo spojrzeć nie tylko na „prostych obywateli” PRL-u, ale również na dygnitarzy, […]
„Rozmowy z katem” – K. Moczarski – recenzja
Sierpień 1949 roku. „Oddział XI Mokotowa, warszawskiego więzienia„*. W jednej z wielu cel przebywa razem trzech więźniów. Dyskutują namiętnie o błyskotliwej karierze wojskowej Jürgena Stroopa, zbrodniarza wojennego, głównodowodzącego pacyfikacją warszawskiego getta. Jednym z dyskutantów jest sam Stroop, „zaufaniec Himmlera”*. Naprzeciw niego, chowając czasem głowę w dłoniach, siedzi Kazimierz Moczarski – oficer AK, według władzy ludowej […]
„Jak Polacy Niemcom Żydów mordować pomagali” – S. Zgliszczyński – recenzja
Ostatnimi czasy wpadł mi w ręce komiks Arta Spiegelmana Maus. Nie ukrywam, przeczytałem i obejrzałem z zainteresowaniem, bo i idea niezwykle ciekawa – przedstawić historię okupacji oraz Zagłady, zastępując ludzi (co byłoby dzisiaj wyjątkowo nudne) zwierzętami. I tak Żydów przedstawiono jako myszy, a Niemców jako koty. Polakom dostały się za to najmniej wdzięczne zwierzęta, świnie. […]
