Marcin Rozmarynowski
Artykuł autorstwa:
Myśl pedagogiczna okresu poreformacyjnego
Wraz z kontrofensywą Kościoła katolickiego skierowaną przeciwko protestantom zmianom zaczęła ulegać myśl pedagogiczna. Zdano sobie wówczas sprawę, iż filar ideologiczny społeczeństwa załamie się bez „wykreowania” młodego pokolenia. Poniższy tekst traktuje o wielkich dydaktyczno-wychowawczych przedsięwzięciach doby poreformacyjnej.
Myśl pedagogiczna okresu reformacyjnego
W ubiegłym roku świat celebrował 500. rocznicę wybuchu reformacji. Oczy historyków zwróciły się wówczas przede wszystkim na zmiany polityczno-religijne, niejednokrotnie omijając kontekst wychowawczo-dydaktyczny. Poniższy artykuł traktuje o ewolucji myśli pedagogicznej w dobie wielkich, teologiczno-społecznych reform zapoczątkowanych przez Marcina Lutra.
Myśl pedagogiczna okresu przedreformacyjnego
W dobie nieustających poszukiwań jak najlepszych metod wychowawczo-dydaktycznych coraz rzadziej wraca się myślami do praojców sztuki wychowania. Poniższy artykuł w skondensowanej formie przybliża czytelnikowi wizję i osiągnięcia pedagogów oraz intelektualistów w czasach, gdy nowoczesna myśl pedagogiczna dopiero zaczynała się rodzić.
Polska myśl pedagogiczna w okresie renesansu
Wiek XVI często uznawany jest za złote stulecie kultury polskiej. W dobie renesansu Rzeczpospolita stanowiła nie tylko regionalne mocarstwo polityczne, ale także była państwem niezwykle zasobnym w wybitnych intelektualistów. Poniższy artykuł przybliża myśl i twórczość słynnych myślicieli, którzy dzięki własnej wizji pedagogicznej unieśmiertelnili swe nazwiska.
„Duchy czy nieznana siła?” – M. Stachelski – recenzja
Potencjalna oczywistość – duchy nie istnieją, zaś spirytyzm jest koktajlem wyobrażeniowo-marzycielskim. Niemniej jednak postaci, takie jak J. Piłsudski, B. Prus, W. Reymont czy nawet M. Skłodowska-Curie, mogłyby podjąć się polemiki w tym temacie. Problematykę XIX-wiecznego spirytyzmu opisał w swojej najnowszej książce Marcin Stachelski.
„Proces norymberski. Trzecia Rzesza przed sądem” – J. J. Heydecker, J. Leeb – recenzja
Proces norymberski stanowił bezprecedensowe wydarzenie w historii prawa i polityki. Międzynarodowy Trybunał Wojskowy sądził niemieckich przywódców, wraz z czołową inteligencją, o zbrodnie wojenne, działania przeciwko pokojowi oraz ludzkości. Bestseller J. J. Heydeckera i J. Leeba jest bezdyskusyjnie czołową publikacją dotyczącą wyżej wymienionego wydarzenia.
Jad Waszem – wizyta w Instytucie Pamięci Męczenników i Bohaterów Holokaustu w Jerozolimie
Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holokaustu w Jerozolimie, Jad Waszem (miejsce i imię), stanowi punkt obowiązkowy dla wszystkich osób odwiedzających Izrael. Miejsca tego typu są katechizmem współczucia i zrozumienia, dzięki któremu cycerońskie historia magistra vitae urzeczywistnia się w ludzkich sercach i umysłach.
„Najsłynniejsze rewolucje i zamachy stanu” – E. Durschmied – recenzja
Współcześni historycy i badacze przeszłości wielokrotnie starali się ująć w słowa to, co zdaje się być nieuchwytne. Idee, głód, wolność, władza, pieniądze – co w rzeczywistości determinowało społeczeństwa do zatapiania w morzu krwi własnych narodów? Opisu dziewięciu rewolucji oraz zamachów stanu „od Robiespierre’a do Chomeiniego” podjął się Erik Durschmied.
Książę świdnicki Bolko II Mały – genialny polityk i wspaniały administrator
Żyjący w XIV w. Bolko II Mały (Świdnicki) cieszył się uznaniem wielu znamienitych rodów europejskich. Ten słynny wnuk Władysława I Łokietka do dziś stanowić może wzór do naśladowania w kontekście gry politycznej, administracji czy wojskowości. Nie bez przyczyny uznawany jest za ostatniego niezależnego śląskiego księcia piastowskiego, wielkiego arbitra monarchów i genialnego dyplomatę.
Waleczny ojciec Jagiełły i brat Aldony Anny, czyli Olgierd Giedyminowic
Olgierd Giedyminowic zasłynął jako utalentowany administrator, wybitny wódz, pogromca Złotej Ordy i poskromiciel Wielkiego Księstwa Moskiewskiego. Dzieje świata (w szczególności zaś Polski i Litwy) potoczyłyby się zdecydowanie inaczej, gdyby nie jego potężne w skutkach decyzje – to w rzeczywistości dzięki niemu Władysław Jagiełło stał się jednym z najpopularniejszych i najwaleczniejszych polskich władców!
